Literatura przedmiotu, zastosowane metody oraz przeprowadzone badania własne nad możliwością wykorzystania dokumentacji byłego katastru austriackiego do celów prawnych pozwalają sformułować następujące uwagi, spostrzeżenia i wnioski końcowe:
1. Przetworzenie mapy byłego katastru austriackiego do postaci cyfrowej wiąże się z koniecznością określenia współrzędnych nawiązań trwałych punktów katastralnych. Jak wykazały badania, znaczna cześć tych punktów jest wyeliminowana ze względu na duże odchyłki. Wynika to z faktu samego pomiaru granic parcel katastralnych, które charakteryzują się trójstopniową dokładnością pomiaru. Chcąc zmniejszyć nakład pracy nad określeniem zbędnej liczby współrzędnych, które i tak nie będą brane pod uwagę ze względu na przekroczenie odchyłki dopuszczalnej, zaleca się przyjmować punkty dostosowania w pobliżu punktów triangulacji IV rzędu. Punkty te są zdjęte bezpośrednio na stół mierniczy i nie są obarczone dalszymi dowiązaniami przy ich pomiarze.
2. Zastosowana metodyka przetwarzania analogowych map byłego katastru austriackiego do postaci cyfrowej, stanowi podstawę ich wykorzystania w pracach geodezyjnych jak; modernizacja ewidencji gruntów i budynków, regulacje stanu prawnego nieruchomości, wywłaszczenia i rozgraniczenia nieruchomości, podziały, scalenia i podziały nieruchomości oraz scalenia i wymiany gruntów.
3. Na przestrzeni ponad 50 lat prowadzenia w Polsce ewidencji gruntów i budynków,
zarówno przy jej założeniu w oparciu o mapy byłego katastru austriackiego, jak i odnowę całościową operatu (modernizacja), numeracja działek nie nawiązywała
do stanu prawnego ich zapisu w księgach wieczystych, czy też w księgach gruntowych. Ten fakt nie tylko sprawia wiele kłopotów technicznych przy obrocie nieruchomościami, ale w momencie stworzenia nowej mapy, kataster
nieruchomości (ewidencja gruntów) jest oderwany od ksiąg wieczystych. W związku z tym proponuje się aby przy modernizacji ewidencji gruntów i budynków zachować spójność z KW i ciągłość identyfikatorów (numerów
działek) w obydwóch instytucjach. Należy przy opracowywaniu mapy przyjmować numerację mapy poprzedniej. Będzie to wymagało nieco więcej pracy, ale dokumentacja KW w numeracji działek nie będzie w tak znacznym stopniu odbiegać od mapy ewidencyjnej.
160 4. Nawiązanie do numeracji działek ewidencyjnych przy modernizacji ewidencji
gruntów i budynków nie będzie pociągało dodatkowych nakładów pracy, gdyż cały operat wykonuje się i tak od nowa. W przypadku gdy stan prawny nieruchomości jest nieuregulowany, w części działki ewidencyjnej czy w całej i tak właściciel będzie musiał go uregulować na ogólnie obowiązujących zasadach, a jak nie to pozostanie nieuregulowany. Nie dotyczy to prac scalenia i wymiany gruntów oraz scalenia i podziału nieruchomości, po zakończeniu których uwidacznia się w KW stan prawny nowego ładu przestrzennego.
5. Wymiar czasu sprawił, że prace związane z prowadzeniem i odnową ewidencji gruntów nie nawiązywały do stanu ujawnionego w KW. Stąd obecnie występują problemy przy regulacji stanu prawnego nieruchomości publicznych pod inwestycje liniowe (drogi, ulice, wały ochronne, wody i inne). Prace te, przy ustaleniu tychże zasięgów wymagają żmudnych badań stanu prawnego nieruchomości, który pociąga za sobą niejednokrotnie skomplikowane pod względem geodezyjnym prace kartograficzno-opisowe.
6. Z własnych doświadczeń praktycznych i przeprowadzonych badań związanych z regulacją stanu prawnego nieruchomości zajętych pod inwestycje liniowe (drogi,
ulice, wały ochronne, wody) proponuje się aby usprawnić i zmniejszyć pracochłonność wpisów do KW i operatu ewidencji gruntów i budynków bardzo dużej liczby numerów działek ewidencyjnych i ich powierzchni. W tym celu należy sporządzić dwa dokumenty obejmujące wykazy zmian gruntowych i mapy. Pierwszy obejmowałby wykaz zmian gruntowych i mapę pomiaru uzupełniającego,
które posłużyłyby do wprowadzania zmian w KW i operacie ewidencji gruntów i budynków u każdego właściciela gruntu. Natomiast drugi obejmowałby
zestawienie zniesień działek z wykazu gruntów przejętych pod inwestycje liniowe do starego numeru drogi. Uzupełnieniem jest druga mapa intabulacji prawa własności Skarbu Państwa, na której przedstawiona jest jedna działka pod inwestycją liniową ze zmienionym numerem (np. 306/1). Takie rozwiązanie uczyni mapę czytelną, jak również usprawni wszystkie późniejsze postępowania geodezyjno-prawne.
7. Zaprezentowana metodyka wykorzystania dokumentacji byłego katastru
austriackiego może stanowić przyczynek harmonizowania ewidencji gruntów i budynków z księgami wieczystymi, będących głównymi bazami zintegrowanego
Bibliografia. Literatura
Berliński Z., Hycner R. 1999. Granice nieruchomości gruntowych i ich związek z katastrem nieruchomości. „Przegląd Geodezyjny” Nr. 8.
Fedorowski W. 1974. Ewidencja gruntów, PPWK, Warszawa.
Florek R. 2001. Geoinformacja pozyskana fotogrametrycznym wsparciem dla potrzeb katastru i gospodarki nieruchomościami. Kataster, Fotogrametria i Geoinformatyka, Archiwum Fotogrametrii i Teledetekcji Vol. 11.
Hanus P. 2006. Ocena przydatności dokumentacji byłego katastru austriackiego dla potrzeb prac geodezyjnych. Rozprawa doktorska. AGH Kraków.
Hausbrandt S. 1971. Rachunek wyrównawczy i obliczenia geodezyjne. Tom I i II. PPWK Warszawa.
Hycner R., Szczutko T. 1996. Wykorzystanie źródłowej mapy katastralnej w sprawach zasięg prawa własności do nieruchomości gruntowej. Przegląd Geodezyjny 12, s 9 -11.
Hycner R., Szczutko T. 1997. Badanie wpływu położenia punktów oparcia na dokładność wyznaczenia z mapy katastralnej zasięgu prawa własności do nieruchomości gruntowej. Przegląd Geodezyjny7, s 10 -14.
Hycner R. 2004. Podstawy Katastru. Uczelniane wydawnictwa naukowo – dydaktyczne. Kraków.
Informator KBGiTR. 1984. Gospodarka ziemią – Krakowska Geodezja Urządzeniowo-rolna w 40-lecie PRL. Kraków.
Kadaj R. 2002. Polskie układy współrzędnych, formuły transformacyjne, algorytmy i programy, AlgoRes-soft. Rzeszów.
Kobyliński J. 1939. Konsolidacja Miernictwa w Polsce. Aktualne zagadnienia miernictwa. Warszawa.
Kubowicz H. 2003. Możliwość wykorzystania map katastru austriackiego przy modernizacji ewidencji gruntów o budynków. Geodezja, Kartografia i Fotogrametria, 63, Min. Oświaty i Nauki Ukrainy, Wyd. Politechniki Lwowskiej.
Kubowicz H. 2006, Koncepcja wykorzystania danych z map byłego katastru austriackiego do opracowania cyfrowych map ewidencyjnych. Maszynopis pracy doktorskiej AGH. Kraków.
Kubowicz H. 2007. Określenie możliwości wykorzystania map katastru austriackiego do opracowania map cyfrowych. ZN. Geodezja. Zeszyt 24. AR Kraków.
Kwoczyńska B. 2001. Ocena dokładności informacji o wybranych elementach środowiska pozyskanych z ortofotomapy i stereoortofotomapy cyfrowej. Praca doktorska w AR w Krakowie. Landesberg M. 1939. Własność i posiadanie w świetle prawa rzeczowego. Pomiary i klasyfikacja gruntów. Kataster gruntowy Tom II, zeszyt 3. Księgarnia Rolnicza Warszawa.
162 Lech-Turaj B., Noga K. 2011. Zmiany w krajobrazie bieszczadzkich wsi na przykładzie gminy Baligród. Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich, wydawnictwa Komisji Technicznej Infrastruktury Wsi Polskiej Akademii Nauk w Krakowie.
Lisiecka M. 2008. Rozwój ewidencji gruntów i budynków na Ziemiach Odzyskanych na przykładzie wsi Gajów w powiecie średzkim woj. dolnośląskim. Praca Magisterska. AR Kraków. Malina R., Kowalczyk M. 2009. Geodezja Katastralna. Wydawnictwo Gall. Katowice.
Michałowski J., Sikorski T. 1932. Katalog punktów trygonometrycznych obejmujący współrzędne i wysokości punktów triangulacji szczegółowej wykonany przez Austrię, Niemcy i Rosję przed rokiem 1918 w granicach Rzeczypospolitej Polskiej. Główna Drukarnia Wojskowa, Warszawa. Murzewski W. 1939. Pomiary metodą stolikową. Pomiary i klasyfikacja gruntów, T.III, z.2 i 3, Warszawa.
Noga K. 1973. Zmodyfikowany sposób obliczania deformacji map. Zeszyty Naukowe AR Kraków, Geodezja. Nr 4. Kraków, s 181-192.
Noga K., Schilbach J., 1973 Badania nad możliwością wykorzystania map byłego katastru austriackiego do prac scaleniowych. Zeszyty Naukowe AR Nr 4 w Krakowie.
Noga K. 1977. Analiza międzywioskowej szachownicy gruntów na przykładzie wsi położonych w górnym dorzeczu Soły. Zesz. Nauk. AR w Krakowie, ser. Sesja Naukowa, z. 7, 153-170.
Noga K. 1980 Błędy w treści ewidencyjnej treści mapy zasadniczej. III Ogólnopolskie Sympozjum Naukowe nt. „Nowe tendencje w teorii i praktyce urządzania terenów wiejskich. Zeszyty Naukowe AR we Wrocławiu, s. 88-95.
Noga K. 2006. Szczegółowość danych katastralnych wykorzystywanych w województwie małopolskim. Ogólnopolska Konferencja Naukowo – techniczna nt. Aspekty tworzenia katastru nieruchomości. Olsztyn.
Noga K, Piotrowska M, Taszakowski J. 2008. Dynamic analysis of changes in cultural landscape of Wiśniowa village in 1847 – 2006. Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich 12, wydawnictwa Komisji Technicznej Infrastruktury Wsi Polskiej Akademii Nauk w Krakowie, str. 43-59.
Nowa encyklopedia powszechna PWN, 1997, Wydawnictwo Naukowe PWN wydanie pierwsze, Warszawa.
Piasek Z., Surówka A. 2004. Generacja wykazów synchronizacyjnych na potrzeby geodezyjno – kartograficzne. Przegląd Geodezyjny Nr 8.Warszawa.
Praca zbiorowa, 1931. Wskazówki praktyczne przy obliczaniu zdjęć poligonowych, niwelacji i tachimetrii, Kraków.
Sobol M. 1981. Jak powstały mapy katastralne na terenie województwa tarnowskiego. Przegląd Geodezyjny 7 – 8, Warszawa, s. 252 – 253.
Spirydowicz E., Rutkowski M., Kostkiewicz W. 1975 – Nowe ustawy rolne. Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza. Warszawa.
Synowiec K. 2009. Rozwój zagospodarowania Rynku Głównego w oparciu o plany i mapy miasta Krakowa w latach 1594 do 2009 wraz z dokładnością położenia granic nieruchomości. Praca magisterska napisana w Katedrze Geodezyjnego Urządzania Terenów Wiejskich Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie, Kraków.
Taszakowski J. 2010. Sposób ujmowania prawa własności i jego zasięgu w nabywaniu nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa w południowej Polsce. Infrastruktura i Ekologia Terenów
Wiejskich, wydawnictwa Komisji Technicznej Infrastruktury Wsi Polskiej Akademii Nauk w Krakowie.
Taszakowski J. 2011. Ocena przydatności map byłego katastru austriackiego dla regulacji stanu prawnego nieruchomości w południowej Polsce. Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich, wydawnictwa Komisji Technicznej Infrastruktury Wsi Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. Weigel K. 1938. Geodezja, Warszawa.
Wilkowski W. 1997. Zmodernizowana ewidencja gruntów i budynków (kataster jako źródło informacji dla SIT. Przegląd. Geodezyjny. 6, s. 3-6.
Wilkowski W., Pietrzak L. 1999. Propozycja technologii przekształcenia ewidencji gruntów w kataster nieruchomości na obszarach rolnych i leśnych. Przegląd Geodezyjny, 11, s. 8-13.
Włodek J. 2003. Z nowych zdjęć będzie taniej. Geodeta, Magazyn Geoinformacyjny nr 8 (99). s.30-34.
Wolski J. 2000. Austriacki kataster podatku gruntowego na ziemiach polskich oraz jego wykorzystanie w pracach urządzeniowych i badaniach naukowych. Polski Przegląd Kartograficzny nr 3/2000.
Wzorek Z. 1951. Galicyjskie plany katastralne. Prace Instytutu Urbanistyki i Architektury 1,2, s.87-91.
Ustawy i dekrety
Ustawa z dnia 8 kwietnia 1919 r. w przedmiocie objęcia przez Ministerstwo Skarbu administracji skarbowej na ziemiach polskich, które wchodziły w skład byłej Monarchii Austriacko-Węgierskiej. Ustawa z dnia 26 marca 1935 r. o klasyfikacji gruntów dla podatku gruntowego. (Dz. U. z 1935 nr 27 poz. 203)
Dekret z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. Nr 4, poz. 17; z późn. zm.)
Dekret z dnia 13 września 1946 r. o rozgraniczeniu nieruchomości (Dz. U. Nr 5 3, poz. 298, Nr 70, poz. 382).
Dekret z dnia 24 września 1947 r. o katastrze gruntowym i budynkowym (Dz. U. Nr 61 z dnia 28 września 1947 r. poz. 344).
Dekret z dnia 2 lutego 1955 r. o ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 6, poz. 32). Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.).
164
Ustawa z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych. (Dz. U. Nr 27, poz. 250; z 1975 r. Nr 16, poz. 91)
Ustawa z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów (Dz. U. Nr 71, poz 734 z 2001 r. z późn. zm.)
Ustawa z dnia 26 marca 1982 r. o zmianie ustawy Kodeks cywilny oraz o uchyleniu ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych. (Dz. U. Nr 11, poz. 81 z 1982 r.).
Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. Nr 110, poz. 1189 z 2001r.).
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jednolity z 2005 roku Dz. U. Nr 240, poz.2027).
Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.).
Ustawa z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną. ( Dz. U. z 1998 roku Nr 133, poz.872).
Ustawa z 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej. (Dz. U. z 2010r. Nr 76, poz. 489)
Rozporządzenia i zarządzenia
Rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 23 lutego 1929 r. w sprawie zmian w organizacji ewidencyj katastru podatku gruntowego w okręgu administracyjnym izby skarbowej we Lwowie. Dz. U. 1929 nr 14 poz. 122.
Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. w sprawie
wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej. (Dz. U. 1945 nr 10 poz. 51).
Rozporządzenie Ministra Budownictwa z 1950 roku w sprawie postępowania przy organizacji, zakładaniu i prowadzeniu katastru gruntowego i budynkowego.
Zarządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z 20 lutego 1969 r. w sprawie ewidencji gruntów (Monitor Polski, Nr 11, poz.98; z 1988r. Nr 7,poz.62).
Rozporządzenie Ministrów Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków.
(Dz. U. 158, poz. 813.).
Rozporządzenie Ministrów Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z 14 kwietnia 1999 r. w sprawie rozgraniczania nieruchomości (Dz. U. Nr 45, poz.453).
Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków. (Dz. U. z 2001 r. Nr 38, poz.454).
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 sierpnia 2003 r. w sprawie szczegółowej organizacji i funkcjonowania ośrodka migracyjnego ksiąg wieczystych oraz zadań tego ośrodka i sądu rejonowego podczas migracji ksiąg wieczystych. (Dz. U. z 2003 r. Nr162, poz.1573454).
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu przenoszenia treści dotychczasowej księgi wieczystej do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie informatycznym (Dz. U. z 2003r. Nr 162, poz. 1574).
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 20 sierpnia 2003 r. w sprawie zakładania i prowadzenia ksiąg wieczystych w systemie informatycznym (Dz. U. Nr 162, poz. 1575).
Instrukcje i wytyczne techniczne
Instrukction Zür Ausführung der trigonometrischen und polygonomertichen Vermessungen behufs herstelung neper Pläne für die Zwecke des Grundsteuer-Katasters 1904.
Instruktion Grundsteuerkatasters, Verlag des K. K. Lithographischen Institutes des Grundsteuerkatasters aus der K. K. Hof und Staatsdruckerei. Wien 1907.
Instrukcja techniczna. 1962. Sporządzanie podkładu geodezyjnego. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne. Warszawa.
Instrukcja techniczna. 1965 Załącznik B. Sporządzanie podkładu geodezyjnego. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne. Warszawa.
166 Spis tabel.
Tabela 1. Dane dotyczące poszczególnych układów katastralnych przyjętych dla Monarchii Austriackiej.
Tabela 2. Bazy wykorzystane do obliczenia i wyrównania łańcuchów triangulacji I rzędu. Tabela 3. Współrzędne naroży sekcji mapy byłego katastru austriackiego dla wsi Wiśniowa. Tabela 4. Punkty dostosowania przyjęte do transformacji między układami.
Tabela 5. Charakterystyka pierwotnych układów gruntowych nadanych osadnikom we wsi Wiśniowa w 1365 r., odtworzonych na podstawie mapy byłego katastru austriackiego.
Tabela 6. Rozmiary różnic występujących w przebiegu granic pierwotnych układów gruntowych (łanów) na przetworzonej mapie byłego katastru austriackiego w stosunku do obecnej mapy ewidencji gruntów i budynków.
Tabela 7. Rozkład przyrostów współrzędnych dla analizowanych granic pierwotnych układów gruntowych.
Tabela 8. Zestawienie błędów powierzchniowych porównywanych parcel macierzystych z przetransformowanej mapy byłego katastru austriackiego z odpowiadającymi im parcelami z protokołu parcelowego.
Tabela 9. Zestawienie błędów powierzchniowych przyjętych do analizy kompleksów utworzonych przez parcele macierzyste na mapie byłego katastru austriackiego oraz odpowiadające im działki ewidencyjne na mapie ewidencji gruntów i budynków.
Tabela 10. Rozmiary różnic przebiegu granic parcel katastralnych w stosunku do mapy ewidencji gruntów i budynków.
Tabela 11. Zestawienie błędów długości wybranych czołówek parcel katastralnych na mapie byłego katastru austriackiego oraz odpowiadających im czołówek działek ewidencyjnych na mapie ewidencji gruntów i budynków dla Rynku Głównego w Krakowie.
Tabela 12. Rodzaj dokumentów potwierdzających prawa własności do nieruchomości dla analizowanych obrębów.
Tabela 13. Wykaz zmian danych ewidencyjnych – nie ujawniona księga wieczysta w operacie ewidencji gruntów i budynków.
Tabela 14. Wykaz zmian danych ewidencyjnych – w księdze wieczystej ujawniona parcela katastralna.
Tabela 15. Wykaz zmian danych ewidencyjnych – brak założonej księgi wieczystej.
Tabela 16. Rozkład granic pierwotnych układów gruntowych (granic własności) odfotografowanych i nieodfotografowanych na ortofotomapie cyfrowej.
Tabela 17. Rozkład przyrostów współrzędnych dla analizowanych punktów załamań granic pierwotnych układów gruntowych (mapa byłego katastru austriackiego - ortofotomapa cyfrowa). Tabela 18. Rozkład przyrostów współrzędnych dla analizowanych punktów załamań granic pierwotnych układów gruntowych (mapa ewidencji gruntów i budynków - ortofotomapa cyfrowa).
Spis rycin.
Ryc. 1. Okładka instrukcji józefińskiej.
Ryc. 2. Katastralne układy na terenie Monarchii Austro-Węgierskiej. Ryc. 3. Austriacki układ współrzędnych prostokątnych.
Ryc. 4. Układ współrzędnych prostokątnych zastosowany przy podanych w [Michałowski i Sikorski 1932] współrzędnych Soldnera.
Ryc. 5. Schemat katastralnego układu lwowskiego.
Ryc. 6. Sekcja szczegółowa mapy byłego katastru austriackiego z godłem i siatką kwadratów. Ryc. 7. Schemat pomiaru punktów załamania parcel.
Ryc. 8. Sekcja szczegółowa mapy byłego katastru austriackiego dla wsi Wiśniowa.
Ryc. 9 .Zmodyfikowany sposób wyznaczenie deformacji w obrębie 1 cala na podstawie [Noga 1973].
Ryc. 10. Układy katastralne w byłym zaborze austriackim. Ryc. 11. Schemat układu katastralnego wiedeńskiego. Ryc. 12.Schemat układu katastralnego węgierskiego.
Ryc. 13. Zasięg austriackich układów katastralnych na tle powiatu nowotarskiego i tatrzańskiego. Ryc. 14. Fragment mapy katastralnej przed aktualizacją.
Ryc. 15. Fragment mapy katastralnej zaktualizowanej w wyniku przeprowadzenia klasyfikacji gruntów i ustalenia stanu władania.
Ryc. 16. Fragment mapy ewidencyjnej pochodnej z mapy zasadniczej. Ryc. 17. Kopia pierwodruku Manifestu.
Ryc. 18. Kopia jednego z pierwszych „Aktów Nadania”. Ryc. 19. Kopia Aktu Własności Ziemi.
Ryc. 20. Szkic przeglądowy sekcji map byłego katastru austriackiego dla wsi Wiśniowa. Ryc. 21. Wektoryzowane łany leśne na podstawie mapy byłego katastru austriackiego. Ryc. 22. Pierwotne układy gruntowe i ich podział we wsi Wiśniowa.
Ryc. 23. Różnice w przebiegu granic pierwotnych układów gruntowych na przetworzonej mapie
byłego katastru austriackiego w stosunku do obecnej mapy ewidencji gruntów i budynków (8-Mutówka i 9-Flakówka).
Ryc. 24. Różnice w przebiegu granic pierwotnych układów gruntowych na przetworzonej mapie
byłego katastru austriackiego w stosunku do obecnej mapy ewidencji gruntów i budynków (8-Mutówka i 9-Flakówka).
Ryc. 25. Różnice w przebiegu granic pierwotnych układów gruntowych na przetworzonej mapie
byłego katastru austriackiego w stosunku do obecnej mapy ewidencji gruntów i budynków (1-Cyganówka i 2-Kowalówka, 2-Kowalówka i 4a-Graboszówka, 4b-Płoszczkówka i 5-Kalisiówka).
168 Ryc. 26. Różnice w przebiegu granic pierwotnych układów gruntowych na przetworzonej mapie
byłego katastru austriackiego w stosunku do obecnej mapy ewidencji gruntów i budynków (1-Cyganówka i 2-Kowalówka, 2-Kowalówka i 4a-Graboszówka, 4b-Płoszczkówka i5-Kalisiówka).
Ryc. 27. Zestawienie różnic w położeniu punktów załamania granic pierwotnych układów gruntowych (granicy pomiędzy łanami Cyganówka i Kowalówka).
Ryc. 28. Zestawienie różnic w położeniu punktów załamania granic pierwotnych układów gruntowych (granicy pomiędzy łanami Kowalówka i Graboszówka).
Ryc.29. Zestawienie różnic w położeniu punktów załamania granic pierwotnych układów gruntowych (granicy pomiędzy łanami Płoszczkówka i Kalisiówka).
Ryc. 30. Zestawienie różnic w położeniu punktów załamania granic pierwotnych układów gruntowych (granicy pomiędzy łanami Mutówka i Flakówka).
Ryc. 31. Układ działek ewidencyjnych z mapą byłego katastru austriackiego w tle. Ryc. 32. Układ działek ewidencyjnych z mapą byłego katastru austriackiego w tle.
Ryc. 33. Różnice w przebiegu granic wtórnych parcel katastralnych w stosunku do mapy ewidencji gruntów i budynków (4a-Graboszówka i 4b-Płoszczkówka).
Ryc. 34. Różnice w przebiegu granic wtórnych parcel katastralnych w stosunku do mapy ewidencji gruntów i budynków (4a-Graboszówka i 4b-Płoszczkówka).
Ryc. 35. Różnice w przebiegu granic wtórnych parcel katastralnych w stosunku do mapy ewidencji gruntów i budynków (4a-Graboszówka i 4b-Płoszczkówka).
Ryc. 36. Mapa byłego katastru austriackiego dla Rynku Głównego w Krakowie z 1848 r. w reprodukcji z 1856 r. z nałożonymi granicami i numerami działek ewidencyjnych.
Ryc. 37. Droga wojewódzka Nr 957w powiecie nowotarskim na tle analizowanych wsi.
Ryc. 38. Fragment mapy zbiorczej z projektem podziału do regulacji stanu prawnego drogi wojewódzkiej nr 957.
Ryc. 39. Plan sytuacyjny z operatu wywłaszczeniowego.
Ryc. 40. Mapa intabulacji prawa własności Skarbu Państwa do działek stanowiących drogę wojewódzką w Ludźmierzu.
Ryc. 41. Przestrzenne rozmieszczenie granic odfotografowanych i nieodfotografowanych na ortofotomapie cyfrowej.
Ryc. 42. Zestawienie różnic w położeniu punktów załamania granic pierwotnych układów
gruntowych (Cyganówka i Kowalówka) pomiędzy mapa byłego katastru austriackiego a ortofotomapą, oraz pomiędzy mapa ewidencji gruntów a ortofotomapą.
Ryc. 43. Zestawienie różnic w położeniu punktów załamania granic pierwotnych układów
gruntowych (Kowalówka i Graboszówka) pomiędzy mapa byłego katastru austriackiego a ortofotomapą, oraz pomiędzy mapa ewidencji gruntów a ortofotomapą.
Ryc. 44. Zestawienie różnic w położeniu punktów załamania granic pierwotnych układów
gruntowych (Płoszczkówka i Kalisiówka) pomiędzy mapa byłego katastru austriackiego a ortofotomapą, oraz pomiędzy mapa ewidencji gruntów a ortofotomapą.
Ryc. 45. Zestawienie różnic w położeniu punktów załamania granic pierwotnych układów gruntowych (Mutówka i Flakówka) pomiędzy mapa byłego katastru austriackiego a ortofotomapą, oraz pomiędzy mapa ewidencji gruntów a ortofotomapą.
Ryc. 46. Wypis z rejestru gruntów dla analizowanej jednostki rejestrowej.
Ryc. 47. Fragment mapy pochodnej z mapy byłego katastru austriackiego dla analizowanej nieruchomości.
Ryc. 48. Fragment obowiązującej mapy ewidencyjnej dla analizowanej nieruchomości. Ryc. 49. Fragment mapy z projektem szczegółowym scalenia gruntów we wsi Zakrzów.
170 Wykaz schematów.
Schemat 1. Cel pracy.
Schemat 2. Metodyka wykorzystania dokumentacji byłego katastru austriackiego w pracach geodezyjno-prawnych.
Wykaz załączników.
Załącznik 1. Raport z transformacji z charakterystyką dokładnościową dla wsi Wiśniowa. Załącznik 2. Średnie błędy położenia punktów i średnie błędy transformacji.
Załącznik 3. Raporty z kalibracji.
Załącznik 4. Różnice w położeniu punktów załamania granic pierwotnych układów gruntowych (granicy pomiędzy łanami Cyganówka i Kowalówka).
Załącznik 5. Różnice w położeniu punktów załamania granic pierwotnych układów gruntowych (granicy pomiędzy łanami Kowalówka i Graboszówka).
Załącznik 6. Różnice w położeniu punktów załamania granic pierwotnych układów gruntowych (granicy pomiędzy łanami Płoszczkówka i Kalisiówka).
Załącznik 7. Różnice w położeniu punktów załamania granic pierwotnych układów gruntowych (granicy pomiędzy łanami Mutówka i Flakówka).
Załącznik 8. Różnice w położeniu punktów załamania granic pierwotnych układów gruntowych z uwzględnieniem ortofotomapy (granicy pomiędzy łanami Cyganówka i Kowalówka).
Załącznik 9. Różnice w położeniu punktów załamania granic pierwotnych układów gruntowych z uwzględnieniem ortofotomapy (granicy pomiędzy łanami Kowalówka i Graboszówka).
Załącznik 10. Różnice w położeniu punktów załamania granic pierwotnych układów gruntowych z uwzględnieniem ortofotomapy (granicy pomiędzy łanami Płoszczkówka i Kalisiówka).
Załącznik 11. Różnice w położeniu punktów załamania granic pierwotnych układów gruntowych z uwzględnieniem ortofotomapy (granicy pomiędzy łanami Mutówka i Flakówka).