• Nie Znaleziono Wyników

Ustawa o postępowaniu karuent

I. Sądy poszczególne

W §5 51—59 proc. mowa jest o właściwości sądów p o ­ w s z e c h n e j (forum commune) w §§ 60 i 61 o t. zw. właści-Bevollm&chtigen auftragen und den einen wie den anderen anweisen, sich eines Rechtsbeistandes aus der Zahl der in die Yertheidigerliste Eingetragenen zu bedienen.

wości s z c z e g ó l n e j (forum privilegiatum); w § 62 in. o w ła­

ściwości n a d z w y c z a j n e j czyli wyjątkowej (forum extraor- ordinarium).

§ 51. P o stęp o w a n ie k a r n e n ależy z w y c za jn ie do tego Sądu, w k tó re g o o b rębie p r z e s tę p s tw a dokonano, a to n a w e t w tedy, gdy s k u te k do is to ty czynu należący, g d ziein d ziej n astąp ił.

Je ż e li p rz e stę p s tw o popełniono w k ilk u o k rę g a c h , albo n a g ra n ic y d w u o k rę g ó w sądow ych, albo je ż e li n ie m a p e ­ w ności, w k tó ry m z k ilk u oznaczonych o k ręg ó w sądow ych je popełniono, w ó w cza s z pom iędzy Sądów , o k tó re tu chodzi, te n j e s t w łaściw ym , k tó r y in n e w yp rzed ził.

W y p rz ed ził zaś_Sąd, k tó r y n a jp rz ó d p rz e d się w z ią ł d z ia ­ ła n ie śledcze.

G dyby n iepew ność co do m iejsca p o p ełn ien ia czynu u su n ię to je szc ze p rzed oddaniem pod o sk a rż e n ie , d alsze p o ­ stęp o w an ie k a r n e n ależy do S ądu m iejsca popełnionego czynu.

Postępowanie i wyrokowanie co do występków z art. IV.

a k t u b a n k o w e g o z 21 maja 1887 1. 5 Dup. i art. VIII. I. roz­

działu IV. części rozp. ces. z 21 września 1899 1. 176 Dup.

dotyczącego przedłużenia p r z y w i l e j u B a n k u a u s t r o - w ę

§ 51. Das Strafverfahren steht in der Regel demjenigen Gerichte zu, in dessen Sprengel die strafbare Handlung be­

gangen wurde, und zw ar auch dann, wenn der zum That- bestande gehörige Erfolg an einem anderen Orte einge­

treten ist.

W urde die strafbare Handlung in mehreren Bezirken oder auf der Grenze zweier Gerichtsbezirke begangen, oder ist es ungewiss, in welchem von mehreren bestimmten Gerichtsbe­

zirken sie begangen worden sei, so entscheidet unter den da­

durch in Frage kommenden Gerichten das Zuvorkommen.

Dasjenige Gericht ist zuvorgekommen, welches zuerst eine Untersuchungshandlung vorgenommen hat.

Wird die Ungewissheit über den Ort der begangenen That noch vor der Versetzung in den Anklagestand behoben, so steht die Fortsetzung des Strafverfahrens dem Gerichte des Thatortes zu.

g i e r s k i e g o — przysługuje Sądowi krajowemu dla spraw karnych we W i e d n i u .

Co do czynów karygodnych przeciw ust. o k a b l u p o d ­ m o r s k i m por, § 11 ust. z 30 m arca 1888 1. 4-1 Dup.

W przypadkach tych w których działanie z kilku aktów wykonania złożone, w kilku miejscach następuje, uważać na­

leży za miejsca popełnienia zbrodni to miejsce, w którem a k t d o k o n y w u j ą c y d z i a ł a n i a n a s t ą p i ł (Orz. z 24 sierpnia 1883, 1. 7785 nr. 564). A więc przy fałszowaniu publicznego dokumentu (§ 199 cl) decyduje nie miejsce podrobienia lub fał­

szowania, lecz zrobienia użytku (§ 197). Przy ciężkiem uszko­

dzeniu ciała lub uśmierceniu wywołanem błędną konstrukcyą maszyny sprowadzonej z zagranicy, miejscem dokonania nie jest miejsce budowy i ekspedycyi maszyny, lecz to miejsce, gdzie bezpieczeństwo ciała na szwank było narażone a więc miejsce rzeczywistego użycia maszyny (orz. z 6 paźdz. 1887, 1. 10969 por. zb. nr. 1210).

Jeżeli jeden z przedmiotów wyliczonych w § 3 ust. z 27 maja 1885. 1. 134 Dup. uległ rzeczywistemu zniszczeniu sku­

tkiem zaniedbania przepisów wydanych dla opakowania i roz- sełki inateryi wybuchowych § 2 ust. II. dyn. to miejscem dokonania jest miejsce uszkodzenia (uchw. z 17 listop. 1888 1. 13810 zb. nr. 1219).

Przy p r z e s t ę p s t w a c h d y s t a n s o w y c h decyduje miej­

sce, gdzie czynność krzywdząca dotyka swego przedmiotu (np.

miejsce doręczenia pisma obraźliwego (o. pleń. z 25 kwietnia 1899, 1, 5130 zb. nr. 2334; por. także nr. 1684).

Przy u s i ł o w a n i u wyst. z § 45 ust. wojsk, z 11 kwie­

tnia 1889 1 41 Dup. decyduje miejscu, w którem rozpoczęto kroki w celu opuszczenia granic monarchii austro-węg. (uchw.

z 12 lipca 1892 1. 8410, zb. nr. 1599).

Miesjce popełnienia czynu, jest zarazem miejscem ws p ó ł - w i n y (orz. z 27 kwietnia 1892 1. 2610, zb. nr. 1782). Por.

§ 55 pk.

W y p r z e d z e n i e uzasadnić mogą tak ie dochodzenia przygotowawcze, które miały miejsce przed wniesieniem aktu oskarżenia lub przed uczynieniem wniosku rozpoczęcia

śledź-tw a wstępnego (orz. z 2 m arca 1885 1. 2158 nr. 751). por. także uchwalę z 5 czerwca 1903 zb. nr. 2841 w teoryi s p o r n e : na stanowisku N. T. stoją: Krall, W aser, Rulf, Mayer, Storch, con­

tra: Mitterbacher, Ullmann, Vargha.

§ 52. G dyby o p rz e s tę p s tw ie uczyniono d oniesienie w S ą­

dzie, w k tó re g o o b ręb ie obw iniony m ieszk a albo p rze b y w a , lub u ję ty z o s ta ł, w ó w czas te n ż e Sąd j e s t w łaściw ym , je ż e li go jn ż nie w y p rz e d z ił Sąd, w k tó re g o o k rę g u czyn p o p e ł­

niono. Je d n a k o w o ż sp ra w ę tę o d stą p ić n ależy tem n o s ta tn ie ­ mu S ądow i, gd y b y tego, ż ą d a ł p r o k u r a to r p a ń s tw a je d n eg o lub d ru g ie g o o k rę g u , o sk a rż y c ie l p r y w a tn y albo obw iniony, a gdyby ich było w ięcej, choćby jeden z nich.

Je ż e li p o stę p o w an ie k a rn e , ro zp o c zęte o zb ro d n ię lub w y stę p e k p rz e c iw obw inionem u, k tó r y j e s t a re sz to w a n y , z a ­ niechano p rz e d r o z p r a w ą g łó w n ą, w ów czas co do p rz e s tę p s tw je m u je sz c z e za rz u c a n y c h , a p rz e z Sąd p o w iato w y n ależący ch , w łaściw ym j e s t te n Sąd p o w iato w y , w k tó re g o o k rę g u ob­

w iniony z o s ta je w a re sz c ie . W s z e la k o i w tym p rz y p a d k u ta k o sk a rż y c ie l ja k o te ż obw in io n y ż ą d a ć m ogą o d stą p ie n ia sp ra w y S ądow i m iejsca p o p ełn ien ia czynu.

§ 52. W ird die Anzeige wegen einer strafbaren Handlung bei dem Gerichte gemacht, in dessen Sprengel der Beschuldigte seinen Wohnsitz oder Aufenthalt hat oder betreten wird, so ist dasselbe zuständig, soferng nicht das Gericht des Bezirkes der begangenen That bereits zuvorgekommen ist. Doch ist die Sache an dieses letztere Gericht abzugeben, wenn es der Staatsanw alt des einen oder des anderen Sprengels, der Privatankläger oder der Beschuldigte, und falls deren mehrere sind, wenn auch nur einer derselben es verlangt.

W ird das gegen einen verhafteten Beschuldigten wegen eines Verbrechens oder Vergehens eingeleitete Strafverfahren vor der Hauptverhandlung eingestellt, so ist, hinsichtlich der ihm noch zur Last liegenden, vor das Bezirksgericht ge­

hörigen strafbaren Handlungen jenes Bezirksgericht zuständig, in dessen Bezirk er sich in Haft befindet Doch kann auch in diesem Falle sowohl der Ankläger als auch der Beschul­

digte die Abtretung an das Gericht de? Thatortes ver­

langen.

S t a ł e m i e j s c e z a m i e s z k a n i a ma dana osoba tam, gdzie osiadła w dowiedzionym lub z okoliczności wynikającym zamiarze trwałego pobytu (§§ 66 normy jurysd.).

§ 53. Do są d u k a rn e g o , k tó r y się n a jp rz ó d d ow ie o p r z e ­ stę p stw ie popełnionem w k ra ja c h re p re z e n to w a n y c h w R a ­ dzie P a ń stw a , n a le ż y p o stę p o w an ie co do te g o ż p rz e s tę p s tw a ta k długo, d o p o k ąd n ie w yśled zi się okoliczności, z k tó re j w y jjły w a w ed łu g p rze p isó w §§ 51 i 52 w łaściw o ść Sądu innego.

Zawsze zatem właściwym jest przedewszystkiem sąd miej­

sca popełnienia czynu (forum, delicti commissi), któremu na żądanie którejkolwiek ze stron interesowanych, sprawę odstą­

pić należy, por. jeszcze §§ 2Ü8 i 212 proc.

§ 54. Je ż e li p rz e s tę p s w a dokonano p o za k ra ja m i w R a ­ dzie P a ń s tw a re p rez en to w an e rai, w ó w czas w łaściw ym j e s t te n Sąd, w g ra n ic a c h ty c h ż e k r a jó w się z n a jd u ją c y , w k tó ­ reg o o k rę g u obw iniony m ieszk a a lb o p rz e b y w a , a w b ra k u ta k ie g o te n Sąd, w k tó re g o o k rę g u u ję to go.

G dyby p a ń stw o z a g ra n ic z n e albo w ła d z a w k r a ja c h , n ależ ąc y ch do k o ro n y w ęg ie rsk ie j, o św iadczyły g o to w o ść w y ­ d a n ia obw inionego, albo gdyby w y d a n ia do p iero ż ą d ać się m iało, a w łaściw o ść S ądu tu te jsz e g o je szc ze b y u z a sa d n io n a

§ 53. Demjenigen Strafgerichte, welches zuerst von einer in den im Reichsrathe vertretenen Ländern verübten straf­

baren Handlung Kenntnis erlangt, steht das Verfahren wegen derselben so lange zu, bis ein Umstand erhoben ist, welcher nach einer der Bestimmungen der §§ 51 und 52 die Zustän­

digkeit eines anderen Gerichtes begründet.

§ 54. [st eine strafbare Handlung ausserhalb der im Reichsrathe vertreteten Länder begangen worden, so ist das­

jenige innerhalb derselben gelegene Gericht zuständig, in dessen Sprengel der Beschuldigte seinen Wohnsilz oder Auf­

enthalt hat, in Erm anglung eines solchen dasjenige, in dessen Sprengel er betreten wird.

W ird von einem auswärtigen Staate oder von einer Behörde der zur ungarischen Krone gehörigen Länder die

nie była, w łaściw ym będzie te n Sąd, k tó r y po w y słn e h an iu p r o k u r a to r a je n e ra ln e g o , p rz e z n a c z y T ry b u n a ł k a s a c y jn y .

O k r ę t y a u s t r y a c k i e uważa się za terytoryum au- stryackie, a to okręty wojenne wszędzie, okręty zaś kupieckie na morzu otwartem, do żadnego państw a nie należącem (Dekr.

nadw. z 12 sierpnia 1826, nr. 2215 zb. u. s. i art. II. Editio polit. di navigasione z 25 kwietnia 1774).

Co do W ę g i e r ogłoszono rozporządzeniem ministerstwa sprawiedliwości z dnia 8 sierpnia 1864 1. 1359 pr. następujące doslanowienia:

Król -węg. kancelarya nadw orna według zawiadomienia uczynionego w dniu 23 lipca 1864 1. 13146, pragnąc usunąć pomiędzy c. k. Sądami karnym i w krajach nipmiecko-słowiań- skich, a sądami węgierskimi, w ydarzające się na zasadzie § 38 (teraz 51) proc. kar. spory o właściwość co do zbrodni, wy­

stępków i przekroczeń popełnionych poza Królestwem węg., uznała w zasadzie właściwość c. k. sądów tak co do spraw ­ ców bezpośrednich, jakoteż co do współwinnych na wyżej powołanym przepisie polegającą, jednak tylko tymczasowo, a mianowicie aż do dalszego rozporządzenia, na drodze usta­

wodawczej i pod warunkiem zupełnej wzajemności, a przeto też podlegającym sobie władzom sądowym poleciła dekretem nadwornym z dnia 23 lipca 18641. 13146, aby każde wezwanie c. k. Sądów o wydanie obwinionych, należących do rodzaju powyżej wymienionego, bezwzględnie i bezzwłocznie w ykony­

wały, zażalenia zaś swe, gdyby jakie przeciw podobnym w e­

zwaniom wnieść chciały, dopiero po nastąpionem wydaniu zanosiły, albo przez naczelników komitalowych albo w przy­

padkach bardzo nagłych wprost do kancelaryi nadwornej, zostawiając obwinionemu prawo upraszać kancelaryę nadw or­

ną, aby za porozumieniem się z c. k Sądem najwyższym wydelegowano jeden ze sądów węgierskich.

Auslieferung eines Beschuldigten angeboten, oder soll die Auslieferung erst begehrt werden, und ist nicht bereits die Zuständigkeit eines hierländigen Gerichtes begründet, so wird dasjenige Gericht zuständig, welches der Cassationshof nach Anhörung des G eneralproeurators hiefür bestimmt.

90

§ s*.

O tem zawiadamia się c. k. Sądy krajowe wyższe tak dla ich wiadomości, jakoteż celem uwiadomienia podwładnych Sądów karnych z tem poleceniem, iżby Sądom zarazem oznaj­

miły, aby we wszystkich przypadkach, w których twierdzą, że mają prawo zarządzić uwięzienie obwinionego na ziemi węgierskiej a zarazem jego dostawienie, udawały się do władzy sądowej karnej, w której okręgu obwiniony się znajduje, a gdyby robiono jakie trudności, odnosiły się o ich usunięcie do przełożonego Sądu krajowego wyższego; że zaś w tych przypadkach, w których chodzi o uwięzienie tylko zapobie­

gawcze bez równoczesnego dostawienia, albo, o powtórne uwię­

zienie osoby która już zostawała w areszcie śledczym według ustawy na nią rozciągniętym, ale z tegoż uciekła, również na przyszłość udawać się mogą wprost do władz egzekucyjnych.

Zarazem należy polecić Sądom, aby także w sposób ten­

że sam uznawały i zachowywały według zasad właściwości co do miejsca popełnionego czynu, właściwość karnej władzy sądowej węgierskiej i wezwaniem o wydanie obwinionego do siebie nadeszłym, zadość uczyniły, jak można najrychlej, tudzież aby w razie jakichś wątpliwości szczególnych, nie dających się usunąć przez korespondencję z władzą wzywającą, nie­

zwłocznie zdawały spraw ę przełożonemu Sądowi krajowemu wyższemu, który wątpliwości rozstrzygnie albo sam we wła­

snym zakresie działania, albo też do c. k. Sądu najwyższego uczyni wniosek poparty swein zdaniem.

Rozporządzeniem minist. sprawiedl. z dnia 6 października 1869 1. 12131 oznajmiono, iż umowa zaw arta z W ęgrami, a po­

dana do wiadomośoi w poprzedzającem rozporządzeniu mini­

sterstwa sprawiedliwości wskutek zmiany stosunków praw no­

politycznych z krajam i należącymi do korony węgierskiej, ze stanowiska wzajemności o tyle uległa zmianie, iż na teraz o b y w a t e l i a u s t r y a c k i c h z a p r z e s t ę p s t w a w W ę ­ g r z e c h p o p e ł n i o n e , n i e n a l e ż y w y d a w a ć t a m t e j ­ s z y m S ą d o m k a r n y m , lecz Sądy karne austryackie prze­

prowadzić powinny przeciw nim postępowanie.

Rozporządzeniem c. k. minist. sprawiedl. z dnia 26 maja

187B 1. 6742 tyczącem się w ydania W ęgrom osób skazanych lub w śledztwie zostających, postanowiono co następuje:

Królewsko-węgierski minister sprawiedliwości z powodu przypadku szczególnego oświadczył, że umowa między c. k.

ministerstwem sprawiedliwości a byłą królewsko węgierską kancelaryą nadw orną zawarta, rozporządzeniem ministra spra­

wiedliwości z dnia 8 sierpnia 1864 1. 1359 Prez. wszystkim c. k. Sądom krajowym wyższym i Pokuratoryom państw a starszym do wiadomości podana, we W ęgrzech wprawdzie we wszystkich punktach nie obowiązuje, lecz pomimo to na zasadzie wzajemności i nadal wydają Sądy węgierskie takie osoby, które za zbrodnie lub występki popełnione nie w W ę­

grzech, i które, jako nie będące obywalelami węgierskimi, Sądy austryackie skazały lub ścigają; że jednak wydanie na­

stąpić nie może za takie działania, które są tylko przekro­

czeniami. O tern oświadczeniu zawiadamia się c. k. Sąd kra­

jowy wyższy (c. k. Prokuratoryę państw a starszą) odnośnie do rozporządzenia ministerstwa sprawiedliwości z dnia 6 paź­

dziernika 1869 1. 12131 z tem dołożeniem, że na teraz tak długo, dopokąd wzajemna pomoc praw na w stosunku do Wę­

gier w umowie stanowczo uregnlow aną nie będzie, w razie wydawania uchwały (czynienia wniosku) w myśl § 59 proc.

kar. według tychże samych zasad postępować należy. Pod­

władne Sądy (Prokuratoryę państwa) należy uwiadomić, aby według tego rozporządzenia postępowały.

Orzekanie o zbrodniach popełnionych przez p o d d a n y c h a u s t r y a c k i c h n a z i e m i t u n e z y j s k i e j , tudzież orzekanie 0 przekroczeniach ustaw policyjnych i innych rozporządzeń po- ruczone było konsulowi austr. za porozumieniem się z bejem według art. XV. umowy handlowej z 17 stycznia 1856 nr. 91 D. u. p. 1857; obecnie jednak rzecz ta uległa zmianie, albo­

wiem na zasadzie ustawy z 30 sierpnia 1891 nr. 136 Dup. (§ 17) 1 rozp. c. i k. wspólnego ministerstwa dla spraw zewn. z 10 sierpnia 1900 1. 137 Dup. zniesiono wykonywanie jurysdykcyi konsularnej w Tunisie.

Sądownictwo karne, które wykonywały c. k. konsulaty w E g ip c ie , przeniesiono aż do dnia 1 lutego 1889 na nowe

sądy (mieszane) międzynarodowe, tamże zorganizowane, a to na mocy ustawy z 20 stycznia 1875 1. 12 D. u. p. (Zob. ces.

rozp. z 18 grudnia 1875, 1. 153 D. u. p. i z 21 stycznia 1884, 1. 14 D. u. p ). Ustawami z 16 grudnia 1890 1. 218 D. u. p. i 30 sierpnia 1891 1. 136 D. u. p nastąpiło ograniczenie sądowni­

ctwa konsularnego, a rozp. min. spraw zewn. z d. 30 stycznia 1900 1. 21 Dup. przedłużono ten stan do 1 lutego 1905.

C. k. konsulatojn w T u r c y i, B u ł g a r y i i R u m u n i i przysługuje sądownictwo karne tylko w spraw ach o przekro­

czenia, w spraw ach o zbrodnie i występki mają ograniczyć się do przeprowadzenia dochodzeń, a po zakończenin tegoż odstawić przestępcę do właściwego Badu krajowego Jeżeli cho­

dzi o czyn przez poddanego węgierskiego popełniony, uwzglę­

dnić należy kod. karny węgierski z r. 1878. (Reskr. min.

sprawiedl. z 7 lutego 1885 1. 1156).

Co do sądownictwa karnego względem poddanych austr.

w C h i n a c h , J a p o n i i , P e r s y i i S i a m i e zob. odn. umowy międzynarodowe z lat 1869, 1870 i 1872.

W K o r e i na podstawie traktatu z 23 czerwca 1892 1. 156 Dup. z r. 1893 wykonują jurysdykcyę karną nad poddanymi austryackimi wyłącznie c. i k. austryackie władze.

W T a n g ó r z e (Marokko) na podstawie rozp. min. z 20 grudnia 1899 1. 252 Dup. wykonuje jurysdykcyę nad podda­

nymi austr. sąd konsularny w Tangerze.

Austryackie statki, przydybane na h a n d l u n i e w o l n i ­ k a m i odstawić należy do Sądu krajowego w Tryeście (Traktat z dnia 10 grudnia 1841 nr. 578 Zb. u. s.). por. art. V, LIV i LV alitu jeneralnego konferencyi antyniewolniczej w Brukseli z 2 lipca 1890, nr. 63 ex 1892.

K o r s a r z e ujęci przez c. k. okręty wojenne, podlegają orzecznictwu Sądów wojskowych (§ 1 ust. 5 ustawy z 20 maja 1869 nr. 78 D. u p).

Reskryptem min. sprawiedl. z d. 10 czerwca 1885 1. 10320 (Dz. rozp. z roku 1885 nr. 44) polecono Sądom, ażeby w tych przypadkach, w których zbrodniarz Sądom naszym wydać się mający ma być przewiezionym przez terytoryum obcego

(trzeciego państwa), lub przez kraje korony węgierskiej, dołą­

czały do relacyi, przedkładanych ministrowi sprawiedliwości w celu wyjednania wydania, dokumenta, na których się żą­

danie wydania opiera, jak list gończy, wyrok i t. p. w dwu egzemplarzach.

§ 55. W łaściw ość S ądu co do sp ra w c y u z a sa d n ia ta k ż e w łaściw ość co do w sz y stk ic h w sp ó łw in n y ch i uczestn ik ó w .

Do uczestników (Theilnehmer) w rozumieniu tego para­

grafu, należą według motywów rządowych także obwinieni o uczestnictwo z g§ 109, 120, 163, 164, 185 i 196 kod. k.

§ 56. J e ż e li te n sam obw iniony z o s ta je pod za rz u te m k ilk u p rz e stę p s tw , albo je ż e li w ięcej osób m iało u d z ia ł w tern samem p rz e stę p stw ie , albo je ż e li je d n a z ty c h o sta tn ic h po­

pełn iła ta k ż e je sz c z e p rz e stę p s tw o w p ołączeniu z innem i osobam i“ w ów czas n a le ż y z w y c za jn ie p rze ciw w szy stk im tym osobom i co do w s z y s tk ic h ty c h p r z e s tę p s tw p rz e p ro w a d z ić p ostępow anie k a r n e ró w c ze śn ie w tym sam ym S ądzie i w y­

dać n a w sz y s tk ie zb ieg a jąc e się sp ra w y k a r n e je d e n w y ro k o sta te czn y .

Do tego p o stę p o w a n ia z pom iędzy Sądów , o k tó re tu chodzi, j e s t te n w łaściw ym , k tó r y in n e w y p rz ed z ił. W s z a k ż e gdyby je d n a ze zb ieg a jąc y ch się sp ra w k a rn y c h n a le ż a ła

§ 55. Die Zuständigkeit eines Gerichtes über den Thäter begründet auch die Zuständigkeit über alle Mitschuldigen und Theilnehmer.

§ 56. Liegen demselben Beschuldigten mehrere strafbare Handlungen zur Last, oder haben sich an derselben straf­

baren Handlung mehrere Personen betheiligt, oder hat eine dieser letzteren auch noch in Verbindung mit anderen Per­

sonen strafbare Handlungen b egangen: so ist in der Regel das Strafverfahren gegen alle diese Personen und wegen aller dieser strafbaren Handlungen bei demselben Gerichte gleichzeitig zu führen und über alle zusammentreffenden Straf­

sachen ein Endurtheil zu fällen.

Zu diesem Verfahren ist dasjenige unter den dabei in Frage kommenden Gerichten, welches den anderen zuvor­

gekommen ist, zuständig. Gehört jedoch eine der

zusammen-p rze d Sąd zusammen-p rzy się g ły c h , w edług niej ro z s tr z y g a się w łaści­

wość, chociażby w y p rz e d z ił Sąd w innej s p ra w ie k a rn e j w ła ­ ściw y. P odobnież sto su je się w łaściw o ść w ed łu g zb ro d n i albo w y stę p k u p rz e d T ry b u n a ł należący ch , ch ociażby Sąd p o w ia­

to w y w y p rz e d z ił co do p rz e stę p s tw a pod jego o rze czn ictw o należącego.

Do połączenia spraw po myśli § 56 p. k. w stadyum po­

stępowania wstępnego n ie p o t r z e b a u c h w a ł y I z b y R a ­ d n e j , (w praktyce sporne).

Jeżeli oskarżenie o p r z e k r o c z e n i e wniesionem będzie ze względu na związek spraw przed Sąd przysięgłych lub Trybunał pierwszej instancyi, natenczas oskarżony o przekro­

czenie ma praw o żądać, ażeby i co do niego przestrzegano przepisów procedury, tyczących się ułożenia i doręczenia aktu oskarżenia, opozycyi przeciw temuż, terminu rozprawy głów­

nej itd. (O. 26 m arca 1884 1. 2470 nr. 625).

Jeżeli rozpraw a główna ma być p o w t ó r z o n ą z po­

wodu, że Trybunał kasacyjny uchylił wyrok Sądu przysięgłych, spraw a jednak, która ma być przedmiotem ponownej rozprawy, sądzoną była przez Sąd przysięgłych jedynie z powodu zwią­

zku z inną przed tenże Sąd należącą spraw ą, obecnie uchy­

loną, natenczas zasada właściwości Sądu przysięgłych już od­

pada. — (O z 26 listopada 1880 1. 9707 nr. 295).

Jeżeli p o w ó d do połączenia spraw karnych (§ 56) z cza­

sem o d p a d n i e , nie wpływa to na właściwość Sądu zajętego danym kompleksem spraw ; niekorzystnym konsekwencyom tej zasady zapobiedz można tylko zastosowaniem §§ 57 i 58 (roz­

łączenie spraw), które nie ograniczą się do pewnych tylko sta- dyów procesowych, (uchw. z 19 paźdz. 1897 1. 12644 zb. nr.

2150).

treöenden Strafsachen vor das Geschwornengericht, so gibt sie für die Zuständigkeit den Ausschlag, wenngleich ein für eine andere Strafsache zuständiges Gericht zuvorgekommen wäre. Ebenso richtet sich die Zuständigkeit nach dem vor einen Gerichtshof gehörigen Verbrechen oder Vergehen, wenn­

gleich ein Bezirksgericht rücksichtlich einer vor dasselbe gehörigen strafbaren Handlung zuvorgekommen wäre.

§ 57. Sąd w łaściw y w e d łu g § 56 d la k ilk u zb ieg ający ch się s p ra w k a rn y c h , może n a w n io se k albo z u rzę d u p o s ta ­ nowić, że do szczególnych p r z e s tę p s tw albo szczególnych obw inionych p o stę p o w an ie k a r n e osobno b ęd z ie p rz e p ro w a ­ dzone i ukończone, o ile się zd a je , że to zapobieże p rzew ło ce albo u ła tw i p o stę p o w an ie albo p o słu ży obw inionem u do s k r ó ­ cenia je g o a re s z tu .

W k aż d y m ta k im p rz y p a d k u o sk a rż y c ie l j e s t obow i

f c^~ do

njttycinm^ft^ t^ s w ia d c z y o ; cz^T

" n » ~

o sk a rż y cie l je s t.o b o w ia - r sobie z a s tr z eg a s o l a n i e v co do rnnycł r p r z e r w

' le/HTAHT l-ZlltÓW^ I i iŁ 1 ■ to n a s tą pi7 n a te n c z a » n a le ż y p o stę p o w an ie co__■ ■ n m L a

w zn o w iyi^nt^^ r e o e s p ^ k a rn e g o z a n ie ch a n eg o p rz e d ro z p ra w ą głów ną. (% -JSZ / J f i J j

J e ż e li w tem o św iad czen iu nie w spom niano o p rz e stę p -stw ie, k tó r e było przedm iotem sądow ych dochodzeń p r z y ­ g o to w aw czy ch albo śle d z tw a w stę p n eg o , obw iniony może żądać, ażeby o sk a rż y c ie l i co do te g o w niósł ośw iadczenie, g dyż w ra z ie p rzeciw n y m p rzy p u śc ićb y n ależ ało , iż z r z e k ł się ścigania.

§ 57. Das nach § 56 für mehrere zusammentreffende Strafsachen zuständige Gericht kann auf Antrag oder von Amtswegen verfügen, dass hinsichtlich einzelner strafbarer Handlungen oder einzelner Beschuldigten das Strafverfahren abgesondert zu führen und zum Abschlüsse zu bringen sei soferne dies zur Vermeidung von Verzögerungen oder Er­

schwerungen des Verfahrens oder zur Kürzung der Haft eines Beschuldigten dienlich erscheint

ln jedem solchen Falle ist der Ankläger verpflichtet, sogleich zu erklären, ob er sich hinsichtlich der übrigen gegen denselben Beschuldigten vorliegenden Anschuldigungspunkte die Verfolgung Vorbehalte. Geschieht dies, so ist das Ver­

fahren hinsichtlich der letzteren ohne unnöthigen Aufschub fortzuführen und zum Abschlüsse zu bringen ; im entgegen- gesetzlen Falle kann eine Verfolgung wegen derselben nur unter jenen Bedingungen stattfinden, unter welchen die W

ieder-J e ź li chodzi o w y stę p k i lub p rz e k ro c z e n ia , k tó re nie ty lk o n a ż ą d a n ie ze stro n y in te re so w a n e j b y w a ją ścig an e ż ą ­ dać n a le ż y w k a ż d y m ra z ie ta k ż e o św ia d c z e n ia P r o k u r a to r a p a ń s tw a .

Patrz §§ 13 i 15 rozp. wykon, i §§ 213 1. 3, 259 1. 3, i 317 proc. k. tudzież o. z 1 kwietnia 1881 1 11466 nr. 327.

Jeżeli względem którego ze zbiegających się przestępstw postępowanie przeciw obwinionemu przeprowadzono osobno, jednak n ie n a p o d s t a w i e u c h w a ł y s ą d o w e j , lecz tylko faktycznie, prokurator, chcąc ścigać przestępstwa oskarżeniem

Jeżeli względem którego ze zbiegających się przestępstw postępowanie przeciw obwinionemu przeprowadzono osobno, jednak n ie n a p o d s t a w i e u c h w a ł y s ą d o w e j , lecz tylko faktycznie, prokurator, chcąc ścigać przestępstwa oskarżeniem