Szkolenie dla doradców zawodowych w zakresie stosowa- stosowa-nia testu do badastosowa-nia zainteresowań zawodowych –

Kwestiona-riusz Zainteresowań Zawodowych (KZZ)

20–23 marca 2006 r., Warszawa

W szkoleniu wzięło udział 36 doradców zawodowych z powiato-wych urzędów pracy oraz Centrów Informacji i Planowania Kariery Zawodowej Wojewódzkich Urzędów Pracy. Było to pierwsze szkolenie w zakresie stosowania nowego narzędzia do badania zainteresowań za-wodowych, które powstało na zamówienie Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej w latach 2004–2005. Kwestionariusz ten jest przeznaczony do diagnozy zainteresowań zawodowych osób dorosłych (bezrobotnych i poszukujących pracy – zmieniających rodzaj aktywności zawodowej lub poszukujących nowej pracy) oraz młodzieży od 16 do 25 roku życia, która planuje lub rozpoczyna swoją ścieżkę kariery. Narzędzie posiada dwie wersje: komputerową i konwencjonalną. Problematyka szkolenia dotyczyła m.in. założeń teoretycznych KZZ, omówienia wersji

elektro-nicznej i konwencjonalnej metody, procedur obliczania, standaryzacji i interpretacji wyników, procedur interpretacji indywidualnych profili.

15. Konferencja nt. „Poradnictwo zawodowe. Doświadczenia pierwszych lat w Unii Europejskiej”

28 listopada 2006 r., Warszawa

W konferencji uczestniczyło ok. 110 osób. Organizatorem konfe-rencji był Departament Rynku Pracy Ministerstwa Pracy i Polityki Spo-łecznej. Uczestnikami konferencji byli doradcy zawodowi reprezentujący:

powiatowe urzędy pracy, centra informacji i planowania kariery zawodo-wej wojewódzkich urzędów pracy, poradnie psychologiczno-pedago- giczne, Ochotnicze Hufce Pracy, Szkolne Ośrodki Kariery. Specjalnymi gośćmi konferencji byli przedstawiciele Komisji Pracy Sejmu spolitej Polskiej oraz Komisji Nauki, Edukacji i Sportu Senatu Rzeczypo-spolitej Polskiej.

Celem konferencji była próba znalezienia odpowiedzi na pytanie czy poradnictwo zawodowe w Polsce jest przygotowane na nowe zadania wynikające ze wspólnej polityki europejskiej i oczekiwań polskiego spo-łeczeństwa. Do udziału w konferencji zaproszono przedstawicieli instytu-cji, które odpowiadają za rozwój i realizację poradnictwa zawodowego w Polsce: przedstawicieli Ministerstwa Edukacji Narodowej, Minister-stwa Pracy i Polityki Społecznej, Krajowego Ośrodka Wspierania Eduka-cji Ustawicznej i Zawodowej, Komendy Głównej Ochotniczych Hufców Pracy, Wojskowego Centrum Aktywizacji Zawodowej a także nauczycie-li akademickich szkół wyższych kształcących doradców zawodowych oraz ekspertów ds. poradnictwa zawodowego i rynku pracy. Przedstawi-ciele reprezentujący wskazane powyżej instytucje przedstawili cele oraz rezultaty podejmowanych przez te instytucje działań oraz ich doświad-czenia związane z realizacją usług w zakresie poradnictwa zawodowego, głównie w okresie po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej. Zaproszeni eksperci podjęli się zadania nakreślenia aktualnej sytuacji poradnictwa zawodowego w świetle najważniejszych założeń polityki Unii Euro- pejskiej oraz problemów i koncepcji dyskutowanych w gremiach euro- pejskich ekspertów oraz podejmowanych przez organizacje

międzynaro-dowe. Z kolei przedstawiciele świata nauki, których aktywność naukowa i dydaktyczna związana jest z poradnictwem zawodowym, zostali popro-szeni o przedstawienie tych kwestii z dziedziny poradnictwa zawodowe-go, nad którymi ostatnio pracowali i które uznają za istotne dla rozwoju usług poradnictwa zawodowego w Polsce. Ostatnia grupa prelegentów – to doradcy zawodowi, reprezentujący instytucje resortów edukacji i pracy, którzy podzielili się swoimi doświadczeniami związanymi z pro-wadzeniem usług.

4.3. Udział w wizytach studyjnych

Zgodnie z założeniami projektu wizyty studyjne miały stanowić jedną z metod poznawania przez członków Sieci NCZPZ systemów, struk-tury oraz praktyki usług poradnictwa zawodowego stosowanych w krajach reprezentowanych w sieci. Programy wizyt były zazwyczaj przygotowy-wane przez ich organizatorów. Czasami uwzględniane były życzenia gości dotyczące organizacji wizyt w instytucjach, które były dla nich szczegól-nie interesujące. W trakcie kilkudniowych wizyt uczestnicy mieli możli-wość poznania systemu poradnictwa zawodowego w wybranym kraju, zazwyczaj w kontekście wielu istotnych faktów dotyczących szerszego tła społecznego, politycznego i kulturowego. Wizyty rozpoczynały się zazwyczaj w siedzibie Narodowego Centrum Zasobów Poradnictwa Za-wodowego, gdzie gości zapoznawano z systemem poradnictwa w danym kraju oraz zadaniami realizowanymi przez NCZPZ. Bardzo często prezen-tacje systemu poradnictwa dokonywane były na tle szerszej problematyki dotyczącej polityki państwa związanej z zatrudnieniem, edukacją i szkole-niem oraz rozwiązań stosowanych w resortach pracy i edukacji. Następnie zapraszano gości do instytucji świadczących usługi w zakresie poradnic-twa zawodowego zarówno w resorcie pracy jak edukacji, dzięki czemu uczestnicy mieli możliwość bezpośredniego kontaktu z realizatorami tych usług, poznania warunków w jakich odbywają się usługi oraz ich organi-zacji. Najcenniejsze doświadczenia wyniesione z takich wizyt dotyczyły poznania rozwiązań organizacyjnych stosowanych w usługach, głównie w urzędach pracy oraz instytucjach edukacyjnych np. w szkołach wyż-szych, zaznajomienia się z warsztatem pracy doradców zawodowych, a w

szczególności ze stosowanymi przez nich metodami poradnictwa a także procedurami pozyskiwania i upowszechniania informacji zawodowych.

Ważnym tematem poruszanym podczas wizyt była problematyka związa-na z kształceniem i szkoleniem doradców, dlatego jeśli to było możliwe prosiliśmy o możliwość wizytowania instytucji edukacyjnych, w tym uni-wersytetów kształcących doradców, w których prezentowane były infor-macje dotyczące form kształcenia, szkolenia i nabywania kwalifikacji przez doradców zawodowych. W czasie wizyt udostępniane były również materiały informacyjne dostępne w wizytowanych instytucjach, które czę-sto stanowiły inspirację do tworzenia własnych materiałów. Częczę-sto pod-czas wizyt goście prezentowali rozwiązania stosowane w świadczeniu usług poradnictwa w ich krajach. Tematem często obecnym w czasie spo-tkań była wymiana informacji dotyczących udziału zespołów gości i go-spodarzy w różnych projektach w ramach programu Leonardo da Vinci.

Rozdział powstał głównie w oparciu o sprawozdania z wizyt stu-dyjnych oraz materiały pozyskane podczas tych wizyt. Wszystkie szcze-gółowe informacje dotyczące rozwiązań systemowych oraz realizowa-nych projektów odnoszone są do czasu, w którym odbywały się wizyty.

W latach 2002–2006 członkowie zespołu NCZPZ w resorcie pracy brali udział w siedmiu wizytach studyjnych.

1. Wizyta w Lyonie (Francja)