wyposażenie w infrastrukturę techniczną

Bardzo ważnym czynnikiem jakości życia związanym z mieszkalnictwem jest dostęp do powszechnych obecnie udogodnień cywilizacyjnych, takich jak wodo-ciąg, kanalizacja, centralne ogrzewanie czy gaz sieciowy. Okres intensywnego roz-woju infrastruktury dostarczającej te media przypadł w Polsce na lata powojenne

59

2. Mieszkalnictwo

i w większym stopniu dotyczył miast niż obszarów wiejskich. Jego rezultat na początku XXi w. stanowi ugruntowana i w miarę stabilna sytuacja w tym zakre-sie na terenach miejskich, w tym także w Gdyni, a bardziej dynamiczna, zwłasz-cza po wstąpieniu Polski do Unii europejskiej, na wsiach (G. węcławowicz i in., 2006). Potwierdzeniem zachodzących zmian są zróżnicowane odsetki lokali wypo-sażonych w instalacje wodociągowe, kanalizacyjne, gazu sieciowego czy central-nego ogrzewania oraz korzystających z nich mieszkańców, w różnych jednostkach administracyjnych, w całym badanym okresie²².

najlepiej rozwinięte na tle pozostałych są sieci wodociągowe. w 2004 r. korzy-stało z nich 85,5% mieszkańców Polski i 91,5% Pomorzan (www.stat.gov.pl). Podobnie jak w innych polskich miastach, dostępność do wodociągów w Gdyni była znacznie wyższa od średniej krajowej i wojewódzkiej i wynosiła 98,1% (ryc. 2.9). Pod tym względem Gdynia w trójmieście ustępowała sopotowi (98,7%), a wyprzedzała Gdańsk (96,6%). w okresie od wstąpienia Polski do Unii europejskiej do 2014 r.

odsetek korzystających z wodociągów w kraju wzrósł o 6,1, zaś w województwie o 4,6%. w Gdyni, liczącej już w 2004 r. więcej mieszkańców z dostępem do sieci wodociągowej, sytuacja zmieniła się nieznacznie (wzrost o 0,1%). dynamika zmian w pozostałych miastach była nieco wyższa, wskutek czego w 2014 r. Gdańsk i sopot zapewniając wszystkim mieszkańcom (100%) dostęp do wodociągów, wyprzedziły Gdynię pod tym względem (www.stat.gov.pl).

ryc. 2.9. korzystający z instalacji technicznych w mieszkaniach w Gdyni w latach 2004-2014 Źródło: opracowanie własne na podstawie www.stat.gov.pl.

22 w analizie wykorzystano dane dotyczące odsetka mieszkańców korzystających z wodocią-gu, kanalizacji i gazu ziemnego oraz odsetka mieszkań wyposażonych w instalację central-nego ogrzewania.

średniej krajowej i wojewódzkiej i wynosiła 98,1% (ryc. 2.9). Pod tym względem Gdynia w Trójmieście ustępowała Sopotowi (98,7%), a wyprzedzała Gdańsk (96,6%). W okresie od wstąpienia Polski do Unii Europejskiej do 2014 r. odsetek korzystających z wodociągów w kraju wzrósł o 6,1, zaś w województwie o 4,6%. W Gdyni, liczącej już w 2004 r. więcej mieszkańców z dostępem do sieci wodociągowej, sytuacja zmieniła się nieznacznie (wzrost o 0,1%). Dynamika zmian w pozostałych miastach była nieco wyższa, wskutek czego w 2014 r.

Gdańsk i Sopot zapewniając wszystkim mieszkańcom (100%) dostęp do wodociągów, wyprzedziły Gdynię pod tym względem (www.stat.gov.pl).

Ryc. 2.9. Korzystający z instalacji technicznych w mieszkaniach w Gdyni w latach 2004-2014 Źródło: opracowanie własne na podstawie www.stat.gov.pl.

Ważne dla funkcjonowania sieci wodociągowych, zwłaszcza w zabudowie wielorodzinnej, są sieci kanalizacyjne umożliwiające odprowadzenie wyprodukowanych ścieków. Wodociągi i kanalizacja stanowią osobne, uzupełniające się systemy infrastruktury technicznej. Instalacje kanalizacyjne cechują się jednak mniejszym poziomem rozwoju niż wodociągowe, co decyduje o ich niższej dostępności przestrzennej.

W 2004 r. z sieci kanalizacyjnych korzystało w Polsce 58,3%, zaś na Pomorzu 72,7%

mieszkańców. Analogicznie do wodociągów, w Gdyni – podobnie jak na innych terenach miejskich – dostępność do kanalizacji była wyższa (94,7%) niż przeciętnie w kraju, województwie, a także Gdańsku, zaś niższa od sopockiej (98,6%). Liczne inwestycje poczynione w zakresie rozbudowy sieci kanalizacyjnych po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej przyczyniły się do wzrostu odsetka korzystających z tego rodzaju instalacji o 10,9% w kraju i o 9,3% w województwie pomorskim w latach 2004-2014. dynamika zmian we wcześniej lepiej wyposażonych infrastrukturalnie miastach była mniejsza, ale

0

2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014

%

wodociąg kanalizacja gaz sieciowy centralne ogrzewanie

Gdynia w Unii europejskiej | warunki życia

ważne dla funkcjonowania sieci wodociągowych, zwłaszcza w zabudowie wielorodzinnej, są sieci kanalizacyjne umożliwiające odprowadzenie wyprodu-kowanych ścieków. wodociągi i kanalizacja stanowią osobne, uzupełniające się systemy infrastruktury technicznej. instalacje kanalizacyjne cechują się jednak mniejszym poziomem rozwoju niż wodociągowe, co decyduje o ich niższej dostęp-ności przestrzennej.

w 2004 r. z sieci kanalizacyjnych korzystało w Polsce 58,3%, zaś na Pomorzu 72,7% mieszkańców. analogicznie do wodociągów, w Gdyni – podobnie jak na innych terenach miejskich – dostępność do kanalizacji była wyższa (94,7%) niż przeciętnie w kraju, województwie, a także Gdańsku, zaś niższa od sopockiej (98,6%). Liczne inwestycje poczynione w zakresie rozbudowy sieci kanalizacyj-nych po wstąpieniu Polski do Unii europejskiej przyczyniły się do wzrostu odsetka korzystających z tego rodzaju instalacji o 10,9% w kraju i o 9,3% w województwie pomorskim w latach 2004-2014. dynamika zmian we wcześniej lepiej wyposażo-nych infrastrukturalnie miastach była mniejsza, ale zróżnicowana przestrzennie.

na tle porównywanych jednostek Gdynię cechował najmniejszy (0,2%) wzrost tego wskaźnika (ryc. 2.9), co z wartością 94,9% ulokowało ją w 2014 r. na trze-cim miejscu po sopocie i Gdańsku. Obszarami niedoinwestowanymi w zakresie infrastruktury technicznej (szczególnie kanalizacji) były istniejące wciąż w Gdyni enklawy zabudowy substandardowej, mające swoją genezę w latach 20. i 30. XX w., czyli w okresie powstawania miasta i portu. należą do nich zwłaszcza wzgórze komuny Paryskiej (Bernarda) w okolicy ul. gen. G. Orlicz-dreszera na Grabówku, Meksyk na północ od stacji skM Chylonia oraz położony między ulicami Cechową i Frezerów kaczy dół (stara warszawa) na Obłużu (J. skupowa, M. Czepczyński, 1999). niezależnie od tego Gdynia pozostaje wciąż w grupie najlepiej skanalizo-wanych miast w Polsce.

Pochodną poziomu rozwoju systemu wodociągów i kanalizacji jest wskaźnik określany jako różnica pomiędzy odsetkami użytkowników tych sieci – nieznaczna przy zbliżonym poziomie, wyższa przy niedorozwoju jednego z rodzajów infra-struktury. większe, choć malejące w ostatnich latach rozbieżności notowane są w kraju (27,2 % w 2004 r. i 22,9% w 2014 r.) oraz w województwie (18,8% w 2004 r.

i 14,1% w 2014 r.), mniejsze dotyczą miast. dzięki wysokiemu zainwestowaniu infrastrukturalnemu, w Gdyni wskaźnik ten wynosił w całym badanym okresie ok. 3,3% i był zbliżony do notowanego w Gdańsku (ok. 3,7%), jednak wyższy niż w sopocie (ok. 0%).

inne niż wodociągi i kanalizację tendencje charakteryzowały sieć gazu prze-wodowego wykorzystywanego w gospodarstwach domowych. spektakularne wypadki związane z eksploatacją instalacji gazowych, jakie miały miejsce w przeszłości, przyczyniły się do ukształtowania negatywnej opinii o „błękitnym paliwie” w kontekście bezpieczeństwa jego użytkowania. Znalazło to odzwiercie-dlenie w malejących w ostatnich dekadach liczbach użytkowników gazu ziemnego w niektórych częściach Polski.

2. Mieszkalnictwo

instalacje gazowe nie były w kraju powszechnie rozbudowane, stąd przy zesta-wieniu różnych jednostek administracyjnych, zarówno w 2004 r., jak i 10 lat póź-niej obserwuje się dużą rozpiętość odsetka mieszkańców korzystających z tego źródła energii. w porównaniu do Polski, w której dostępność do sieci gazowej oscylowała w badanym okresie wokół 52% oraz Pomorza, gdzie przez 10 lat spa-dła z 53 do 49%, Gdynia charakteryzowała się większym udziałem jej użytkow-ników. w 2004 r. mieszkańcy miasta korzystający z gazu sieciowego stanowili 82,5% ogółu gdynian (ryc. 2.9). na tle dwóch pozostałych miast trójmiasta była to liczba najniższa (najwięcej w sopocie – 90,2%).

w kolejnych latach obserwowano w Gdyni – charakterystyczne dla wojewódz-twa pomorskiego i całego trójmiasta – systematyczne odchodzenie od wykorzy- stania gazu przewodowego w gospodarstwach domowych, po części w wyniku tworzenia wielu nowych inwestycji mieszkaniowych bez tego typu instalacji.

w 2014 r. stanowił on źródło energii już tylko dla 3/4 gdynian. ich liczba w ana-lizowanych latach zmalała o prawie 8%, a tempo spadku było większe jedynie w Gdańsku (ok. 11%). w połowie drugiej dekady XXi w. Gdynia nadal posia-dała mniej użytkowników instalacji gazowej niż pozostałe porównywane miasta.

w badanym okresie gdyńskie mieszkania należały do najlepiej wyposażonych w centralne ogrzewanie na tle porównywanych jednostek administracyjnych (ryc. 2.9). dysponowało nim w 2004 r. 91,5% lokali (więcej o 14,1% niż w Polsce i o 10,3% niż na Pomorzu), zaś w 2014 r. – 93,8% (więcej o 12,2% niż w kraju i 7,2%

niż w województwie). Mimo tendencji wzrostowych, obserwowanych w analizo-wanych miastach, przewaga Gdyni nad nimi utrzymywała się. w 2014 r. miasto miało o 3,6% więcej lokali mieszkalnych posiadających centralne ogrzewanie niż sopot i o 2,9% więcej niż Gdańsk.

Mieszkańcy Gdyni pozytywnie ocenili stan techniczny budynków, w których zamieszkują²³. Potwierdzają to wypowiedzi 84% ankietowanych wyrażających opinię o dobrej sytuacji swoich domów w tym aspekcie. Udział korzystnych opinii gdynian był największy w trójmieście (najmniej w Gdańsku – 79%) i większy niż przeciętnie w województwie (77%). Uwagę zwraca też duży odsetek odpowiedzi zdecydowanie pozytywnych, który w Gdyni wyniósł 30, podczas gdy w sopocie 25, a w Gdańsku 23.

Uszczegółowienie opinii o sytuacji technicznej mieszkań umożliwiły pyta-nia o ocenę stanu wyposażepyta-nia łazienek i kuchni oraz efektywności ogrzewa-nia. ankietowani we wszystkich porównywanych jednostkach administracyjnych

23 analizy opinii mieszkańców Gdyni o wybranych aspektach ich sytuacji mieszkaniowej do-konano na podstawie wyników badań ankietowych przeprowadzonych przez instytut Ba-dań nad Gospodarką rynkową w GBa-dańsku w ramach projektu Wzorcowy system regional-ny monitoringu jakości usług publiczregional-nych i jakości życia, wykoregional-nywanego od 19 kwietnia do 27 maja 2013 r. na losowej próbie mieszkańców województwa pomorskiego w wieku powyżej 15 lat.

Gdynia w Unii europejskiej | warunki życia

w podobnym stopniu oceniali wyposażenie techniczne swoich łazienek i kuchni, przy czym najlepiej wypowiadali się o nim mieszkańcy sopotu (ok. 85% pozy-tywnych opinii). Odsetek korzystnych opinii gdynian i gdańszczan był podobny w obydwu przypadkach (ok. 79%), ale nieco niższy aniżeli w sopocie i wyż-szy od przeciętnego w województwie (ok. 70%). Zastanawiające jest, iż udział oceniających pozytywnie wyposażenie techniczne łazienek i kuchni gdynian był mniejszy o ok. 5%, w porównaniu do opinii o ogólnym stanie technicznym mieszkań, podczas gdy w innych miastach trójmiasta dotyczył podobnej liczby respondentów. nie zmienia to jednak faktu, iż zdecydowanie pozytywne zdanie o infrastrukturze tych pomieszczeń miało o ok. 8-10% więcej mieszkańców Gdyni aniżeli Gdańska i sopotu.

nieco gorzej w zestawieniu ze stanem łazienek i kuchni przedstawia się ocena efektywności ogrzewania mieszkań. dotyczy to wszystkich porównywanych jedno-stek administracyjnych. korzystnie opiniowało w tym kontekście swoje mieszkanie 72% gdynian. Podobnie wypowiadali się gdańszczanie (71%) i sopocianie (74%), były to oceny wyższe niż przeciętnie w województwie (67%). Mieszkańcy Gdyni wykazali jednak mniejsze zdecydowanie w swojej ocenie niż w odniesieniu do wyposażenia łazienek i kuchni. tylko 37% wyraziło w tym względzie stanowczo pozytywne zdanie (w sopocie 41%). Mimo zróżnicowanych odsetków pochlebnych zdań na temat elementów infrastruktury technicznej mieszkań należy podkreślić, iż gdynianie w dużej większości oceniają je pozytywnie.

2.4. Podsumowanie

sytuację mieszkalnictwa w Gdyni na przełomie pierwszej i drugiej dekady XXi w.

cechowała kontynuacja trendów rozpoczętych w połowie lat 90. ubiegłego wieku.

Charakteryzował je utrzymujący się, wyższy niż przeciętnie w Polsce i w woje-wództwie pomorskim, wzrost wielkości i jakości zasobów mieszkaniowych oraz dalsza poprawa już wcześniej bardzo dobrze rozwiniętego (co potwierdzają opi-nie gdynian) wyposażenia mieszkań w infrastrukturę techniczną. dzięki budowie dużej liczby różnego rodzaju lokali mieszkalnych – od małych powierzchniowo w budynkach wielorodzinnych zlokalizowanych na obrzeżach miasta po eksklu-zywne apartamenty położone w strefie nadmorskiej – w Gdyni stale utrzymywała się wysoka podaż nowych mieszkań na rynku.

Po 2004 r. dalszej dynamicznej rozbudowie podlegały niezagospodarowane do początku lat 90. tereny Gdyni Zachód (Chwarzno-wiczlino, dąbrowa). w anali-zowanym okresie kończono tu budowę rozpoczętych wcześniej osiedli oraz loka-lizowano nowe inwestycje. Podobnie kształtowała się sytuacja w sąsiadujących południowych dzielnicach Gdyni (wielki i Mały kack). Znacznym zaintereso-waniem inwestorów cieszyły się też północno-wschodnie części miasta (Oksy-wie i Obłuże), gdzie do 2014 r. powstało ponad 18% nowej substancji

mieszka-2. Mieszkalnictwo

niowej. atrakcyjne położenie dzielnic pasa nadmorskiego (Śródmieście, wzgórze Św. Maksymiliana, redłowo, Orłowo) sprzyjało lokowaniu enklaw luksusowej zabudowy apartamentowej. inwestycje mieszkaniowe w pozostałych częściach Gdyni najczęściej dopełniały istniejące zasoby w postaci pojedynczych budynków lub plomb w zwartym budownictwie.

duże zainteresowanie inwestorów, przede wszystkim deweloperów, budziły tereny położone w dzielnicach w otoczeniu trójmiejskiego Parku krajobrazowego (np. Chwarzno-wiczlino, wielki i Mały kack, Grabówek, Pustki Cisowskie), pod-noszące atrakcyjność zamieszkania w oddalonych od centrum, lecz dobrze sko-munikowanych z nim częściach miasta. Powstające budynki swoją architekturą często nawiązywały do gdyńskiego modernizmu, tworząc swoisty styl zwany nie-kiedy neomodernizmem gdyńskim. nową zabudowę umiejętnie wkomponowano w nierzadko zróżnicowaną rzeźbę terenu Gdyni, akcentując walory widokowe mieszkań, zwłaszcza położonych na wyższych kondygnacjach. nowopowstające budynki mieszkalne niemal standardowo wyposażane były w hale garażowe, sys-temy monitoringu, częściowo tworzono grodzone osiedla strzeżone. wiele obiek-tów cechowało jednak nadmierne zagęszczenie zabudowy, co jest znamienne dla oddziaływania renty gruntowej w mieście.