• Nie Znaleziono Wyników

Medycyna Weterynaryjna - Summary Medycyna Wet. 63 (6), 696-699, 2007

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Medycyna Weterynaryjna - Summary Medycyna Wet. 63 (6), 696-699, 2007"

Copied!
4
0
0

Pełen tekst

(1)

Medycyna Wet. 2007, 63 (6) 696

Praca oryginalna Original paper

Kofeina jest 1,3,7-trójmetyloksantyn¹. W jej meta-bolizmie bior¹ udzia³ izoenzymy uk³adu cytochromu P450 – g³ównie izoforma CYP1A2 (25, 27, 32). W bio-transformacji kofeiny uczestnicz¹ tak¿e N-acetylo-transferaza (NAT) oraz oksydaza ksantynowa (3, 4, 21, 22, 26). Kofeina ulega prawie ca³kowitej biotransfor-macji w w¹trobie do paraksantyny (1,7-dimetyloksan-tyny), teofiliny (1,3-dimetyloksantyny) oraz teobromi-ny (3,7-dimetyloksantyteobromi-ny) (15, 26, 29). G³ówteobromi-nym metabolitem kofeiny jest paraksantyna (1, 3, 7), prze-kszta³cana w dwóch równolegle przebiegaj¹cych reakcjach do powstania 8-hydroksyparaksantyny (8-HPK), w drugiej polegaj¹cej na 7-demetylacji pa-raksantyny prowadzi do powstania 3 zwi¹zków: 1-me-tyloksantyny (1-MK), kwasu 1-metylomoczowego (1-MM) oraz 5-acetyloamino-6-formyloamino-1-me-tylouracylu (AFMU) (15, 33, 35). Jedynie oko³o 2% wprowadzonej do organizmu dawki wydalane jest w moczu w postaci niezmienionej (15, 26).

Kofeina w niewielkim stopniu wi¹¿e siê z bia³kami osoczowymi oraz charakteryzuje siê niskim wspó³-czynnikiem ekstrakcji w¹trobowej i niskim klirensem wewnêtrznym (15, 33). Eliminacja kofeiny z organiz-mu zale¿y g³ównie od wydolnoœci metabolicznej

ko-mórek w¹troby determinowanej aktywnoœci¹ enzymów hepatocytów uczestnicz¹cych w II fazie biotransfor-macji, a nie zale¿y od przep³ywu krwi przez w¹trobê ani od wi¹zania z bia³kami osocza (5, 15, 26, 29).

Ostatnio pojawia siê coraz wiêcej doniesieñ doty-cz¹cych wykorzystania kofeiny do oceny wydolnoœci metabolicznej w¹troby u ludzi, a tak¿e u trzody chlew-nej (18), owiec (7), koni (2, 23, 24, 28), os³ów (23), psów (6, 30), wielb³¹dów (31, 32), kóz (34) oraz byd-³a (7, 8, 13). Bardzo nieliczne s¹ publikacje dotycz¹ce farmakokinetyki kofeiny u zwierz¹t gospodarskich w okresie neonatalnym (13).

Celem przeprowadzonych badañ by³o okreœlenie farmakokinetyki kofeiny (jako leku modelowego) u ciel¹t rasy czarno-bia³ej oraz mieszañców rasy czar-no-bia³ej i rasy holsztyñsko-fryzyjskiej.

Materia³ i metody

Protokó³ badañ zosta³ zaakceptowany przez Lokaln¹ Komisjê Etyczn¹ ds. Doœwiadczeñ na Zwierzêtach.

Doœwiadczenie przeprowadzono na 10 cielêtach rasy czarno-bia³ej (cb) oraz 10 cielêtach mieszañcach cb × hf (50% HF) w 10., 20. i 40. dniu ¿ycia. W czasie trwania eksperymentu zwierzêta by³y utrzymywane w

ujednolico-Farmakokinetyka kofeiny u ciel¹t

rasy czarno-bia³ej oraz mieszañców

rasy czarno-bia³ej i holsztyñsko-fryzyjskiej

KRZYSZTOF JANUS, ANNA BARTOS, MA£GORZATA KOZ£OWSKA, SEBASTIAN SUSZYCKI, JOLANTA ANTOSZEK, ZBIGNIEW MUSZCZYÑSKI

Zak³ad Chemii Fizjologicznej Wydzia³u Biotechnologii i Hodowli Zwierz¹t AR, ul. Doktora Judyma 2, 71-466 Szczecin

Janus K., Bartos A., Koz³owska M., Suszycki S., Antoszek J., Muszczyñski Z.

Pharmacokinetics of caffeine in Black-and-White breed and BW x HF cross-breed calves

Summary

The aim of this study was to compare of pharmacokinetics of caffeine in calves of the Black-and-White (BW) breed and cross-breed Black-and-White x Holstein-Friesian (BW x HF (50% HF)) calves. The effect of age on “interbreed” differences in the values of selected pharmacokinetic parameters of this model drug was examined. The experiment was carried out on 20 healthy calves: 10 of BW breed and 10 cross-breed. The caffeine test was performed in calves aged 10, 20 and 40-days-of-life. The animals received caffeine per os at a dose of 5 mg/kg body weight. The concentration of caffeine in the plasma was determined by the EMIT (enzyme-multiplied immunoassay technique) method. The pharmacokinetics of caffeine were calculated through a non-compartmental method, using The TopFit computer software. The obtained results indicate that the age of calves had an influence on the values of pharmacokinetic parameters of caffeine. We observed that estimated pharmacokinetic parameters of caffeine differed significantly between 10, 20 and 40-day-old calves (P < 0.05; P < 0.01). Moreover, it was stated that pharmacokinetic parameters of caffeine in Black-and-White and 50% HF cross-breed calves do not differ significantly.

(2)

Medycyna Wet. 2007, 63 (6) 697

nych warunkach œrodowiskowych i ¿ywione zgodnie z ogól-nie przyjêtymi normami. Cielêta ogól-nie otrzymywa³y ¿adnych œrodków farmakologicznych mog¹cych wchodziæ w inter-akcjê farmakokinetyczn¹ i biochemiczn¹ z kofein¹.

Kofeinê (ACO, Helsinborg, Szwecja) podawano per os w dawce 5 mg/kg m.c. Próbki krwi (oko³o 5 ml) pobierano do probówek zawieraj¹cych 250 j.m. heparyny (Heparinum – Jelfa) przed 0 oraz po up³ywie 2, 4, 6, 8, 10, 12, 16, 20 oraz 24 godzin od podania kofeiny. Krew wirowano w celu uzyskania osocza (4000 g, 15 min.), które po odwirowaniu przechowywano w temperaturze –20°C do czasu przepro-wadzenia analiz. Stê¿enie kofeiny w osoczu krwi oznaczo-no metod¹ EMIT (enzyme-multiplied immuoznaczo-noassay tech-nique). Odczynniki do oznaczeñ pochodzi³y z firmy Syva (Palo Alto, Kalifornia, USA). Œredni „odzysk” kofeiny z osocza wynosi³ 96,8 ± 2,9%, natomiast czu³oœæ metody – 0,10 (µg/ml).

Wielkoœæ parametrów farmakokinetycznych kofeiny oznaczano (w oparciu o wyniki wczeœniejszych badañ) metod¹ niekompartmentow¹ przy wykorzystaniu progra-mu TopFit 2.0. Wyliczono nastêpuj¹ce parametry farma-kokinetyczne: stê¿enie pocz¹tkowe – C0 (µg/ml); objêtoœæ dystrybucji – Vd (l); wzglêdn¹ objêtoœæ dystrybucji – Vd (l/kg); œredni czas przebywania kofeiny w organizmie – MRT (h); okres pó³trwania t1/2b (h); klirens metaboliczny – Clm (ml/min.); wzglêdny klirens metaboliczny – Clm (ml/min./kg); stopieñ wi¹zania kofeiny z bia³kami osocza – FB (%).

Uzyskane wyniki opracowano statystycznie wykorzystu-j¹c program Statistica 6.0. Istotnoœæ ró¿nic wielkoœci para-metrów farmakokinetycznych kofeiny u 10-, 20- i 40-dnio-wych ciel¹t oceniano przy pomocy jednoczynnikowej ana-lizy wariancji i testu D-Duncana.

Wyniki i omówienie

Wyniki przeprowadzonych badañ zamieszczono w tab. 1-5.

Stê¿enie pocz¹tkowe kofeiny – C0 (µg/ml) zarówno u ciel¹t rasy cb, jak i 50% hf wzrasta³o wraz z wie-kiem ciel¹t, przy czym ró¿nice miêdzy 10., 20. i 40. dniem ¿ycia by³y statystycznie (p < 0,05; p < 0,01) istotne (tab. 4, 5). Objêtoœæ dystrybucji kofeiny – Vd tak¿e uleg³a w badanym okresie istotnemu zwiêksze-niu. Odmiennie kszta³towa³y siê wielkoœci

wspó³czyn-y rt e m a r a P e n z c y t e n i k o k a m r a f CB 50%HF C0(µg/m)l 24,87±0,57 24,40±0,53 Vd()l 26,52±2,84 27,20±2,54 Vd(/lkg) 0,663±0,053 0,680±0,063 ) h ( T R M 12,21±1,03 11,84±1,13 T1 b/2 (h) 10,73±0,94 10,45±0,88 l Cm(m/lmin). 23,60±3,02 24,80±3,12 l Cm(m/lmin/.kg) 20,59±0,04 20,62±0,05

Tab. 1. Parametry farmakokinetyczne kofeiny u 10-dniowych ciel¹t rasy cb oraz mieszañców cb × hf (50% hf) (–x ± s)

Tab. 2. Parametry farmakokinetyczne kofeiny u 20-dniowych ciel¹t rasy cb oraz mieszañców cb × hf (50% hf) (–x ± s)

y rt e m a r a P e n z c y t e n i k o k a m r a f CB 50%HF C0(µg/m)l 26,03±0,48 25,94±0,61 Vd()l 28,60±1,97 29,65±2,97 Vd(/lkg) 0,572±0,044 0,593±0,057 ) h ( T R M 10,54±0,97 10,25±0,92 T1 b/2 (h) 29,21±0,84 28,94±0,79 l Cm(m/lmin). 37,50±3,66 38,50±3,34 l Cm(m/lmin/.kg) 20,75±0,06 20,77±0,07

Tab. 3. Parametry farmakokinetyczne kofeiny u 40-dniowych ciel¹t rasy cb oraz mieszañców cb × hf (50% hf) (–x ± s)

y rt e m a r a P e n z c y t e n i k o k a m r a f CB 50%HF C0(µg/m)l 37,15±0,48 37,02±0,61 Vd()l 35,28±2,25 36,40±3,07 Vd(/lkg) 0,504±0,052 0,520±0,039 ) h ( T R M 39,05±0,81 38,87±0,74 T1 b/2 (h) 37,47±0,63 37,20±0,66 l Cm(m/lmin). 61,30±5,56 64,50±6,23 l Cm(m/lmin/.kg) 30,89±0,09 30,92±0,08

Tab. 4. Istotnoœæ ró¿nic wielkoœci parametrów farmakokine-tycznych kofeiny ocenianych na podstawie zmian stê¿enia we krwi u 10-, 20- i 40-dniowych ciel¹t rasy cb

Tab. 5. Istotnoœæ ró¿nic wielkoœci parametrów farmakokine-tycznych kofeiny ocenianych na podstawie zmian stê¿enia we krwi u 10-, 20- i 40-dniowych ciel¹t 50% hf

y rt e m a r a P e n z c y t e n i k o k a m r a f 10vs.20 10vs.40 20vs.40 C0(µg/m)l p<0,05 p<0,01 p<0,05 Vd()l p<0,05 p<0,01 p<0,01 Vd(/lkg) p<0,05 p<0,01 p<0,01 ) h ( T R M p<0,05 p<0,01 p<0,05 T1 b/2 (h) p<0,05 p<0,01 p<0,05 l Cm(m/lmin). p<0,01 p<0,01 p<0,01 l Cm(m/lmin/.kg) p<0,01 p<0,01 p<0,01 y rt e m a r a P e n z c y t e n i k o k a m r a f 10vs.20 10vs.40 20vs.40 C0(mg/m)l p<0,05 p<0,01 p<0,05 Vd()l p<0,05 p<0,01 p<0,01 Vd(/lkg) p<0,05 p<0,01 p<0,01 ) h ( T R M p<0,05 p<0,01 p<0,05 T1 b/2 (h) p<0,05 p<0,01 p<0,05 l Cm(m/lmin). p<0,01 p<0,01 p<0,01 l Cm(m/lmin/.kg) p<0,01 p<0,01 p<0,01

(3)

Medycyna Wet. 2007, 63 (6) 698

nika dystrybucji kofeiny, istotnie malej¹c wraz z wie-kiem ciel¹t (tab. 4, 5). Wraz z wiewie-kiem œredni czas przebywania kofeiny w organizmie (MRT) ulega³ istot-nemu skróceniu. Podobne zjawisko stwierdzono w wartoœci czasu pó³trwania kofeiny (t1/2b): zaobser-wowane ró¿nice w odniesieniu do wieku okaza³y siê statystycznie istotne (tab. 4, 5). Odzwierciedleniem zmian MRT oraz t1/2b by³y zmiany wielkoœci metabo-licznego klirensu – Clm – kofeiny. Zaobserwowano sta-tystycznie istotne zwiêkszenie (zarówno bezwzglêd-nych – ml/min., jak i wzglêdbezwzglêd-nych – ml/min./kg) war-toœci tego parametru farmakokinetycznego wraz z wie-kiem badanych zwierz¹t (tab. 4, 5). Wielkoœæ frakcji zwi¹zanej z bia³kami osocza wynosi³a u ciel¹t 10-dnio-wych cb – 3,5%, u ciel¹t 10-dnio10-dnio-wych 50% hf – 4,0%. U ciel¹t 40-dniowych wielkoœci FB kszta³towa³y siê na poziomie: 5,0% – cb, 6,0% – 50% hf. Zaobserwo-wane, w odniesieniu do wieku ciel¹t, ró¿nice okaza³y siê statystycznie istotne (p < 0,05).

W przeprowadzonym doœwiadczeniu nie stwierdzo-no istotnych ró¿nic w wielkoœciach wszystkich ozna-czanych parametrów farmakokinetycznych kofeiny pomiêdzy cielêtami rasy cb oraz cielêtami 50% hf (tab. 1-3).

Ocena uzyskanych w niniejszym doœwiadczeniu wyników jest stosunkowo trudna, ze wzglêdu na ist-nienie znacz¹cych ró¿nic miêdzygatunkowych w far-makokinetyce kofeiny (1, 6-8, 28, 30, 32). Z koniecz-noœci wiêc rezultaty przeprowadzonych na cielêtach badañ w³asnych skonfrontowano g³ównie z danymi uzyskanymi u ludzi i nielicznych gatunków zwierz¹t. Nale¿y mieæ na uwadze fakt, ¿e procesy wch³aniania, dystrybucji, biotransformacji i wydalania leków w okresie neonatalnym przebiegaj¹ w odmienny spo-sób ni¿ u osobników doros³ych (13, 16, 17, 19). Na odmienn¹ farmakokinetykê leków u m³odych orga-nizmów wp³ywa wiele czynników. S¹ to g³ównie: mniejsza aktywnoœæ metaboliczna w¹troby, zmiany wielkoœci przestrzeni wodnych, mniejsza wydolnoœæ nerek, mniejsza zawartoœæ tkanki t³uszczowej, ni¿sza zawartoœæ bia³ek noœnikowych w osoczu krwi, pH prze-wodu pokarmowego, czas opró¿niania ¿o³¹dka, czas transportu jelitowego oraz przepuszczalnoœæ b³on ko-mórkowych (16, 19).

W przeprowadzonym doœwiadczeniu wykazano, i¿ wielkoœci oznaczanych parametrów farmakokinetycz-nych kofeiny ulegaj¹ istotnym zmianom wraz z wie-kiem badanych ciel¹t. Zaobserwowano istotne zmniej-szanie siê wspó³czynnika dystrybucji (Vd – l/kg) kofe-iny wraz z wiekiem badanych zwierz¹t. Nale¿y jedno-czeœnie podkreœliæ, i¿ towarzyszy³o temu istotne zwiêk-szenie bezwzglêdnej (Vd – l) objêtoœci dystrybucji ko-feiny jako leku modelowego. Wykazano, ¿e objêtoœæ dystrybucji zale¿y m.in. od wielkoœci wi¹zania leku z bia³kami osocza – szczególnie albuminami (16, 17). Niskie stê¿enie albumin w osoczu krwi u zwierz¹t w okresie neonatalnym – lek zwi¹zany z bia³kami jest nieaktywny farmakologicznie – powoduje

zwiêksze-nie objêtoœci dystrybucji i frakcji ulegaj¹cej filtracji w k³êbkach nerkowych (19). Wykazano tak¿e, ¿e bia³-ka wi¹¿¹ce œrodki farmakologiczne charakteryzuj¹ siê w okresie neonatalnym mniejsz¹ iloœci¹ miejsc recep-torowych i mniejsz¹ efektywnoœci¹ wi¹zania tych miejsc (17, 34). Obni¿anie siê (Vd – l/kg) i zwiêksza-nie (Vd – l) kofeiny zaobserwowano u ludzi (1, 3, 9, 20). Uzyskane wyniki s¹ zbli¿one do rezultatów ba-dañ przeprowadzonych u prosi¹t (18), koŸl¹t (34) oraz 4-tygodniowych ciel¹t (13). Nieco ni¿sze wzglêdne wartoœci objêtoœci dystrybucji kofeiny zaobserwowa-no u m³odych koni (23, 24, 28), natomiast zdecydo-wanie wy¿sze, przekraczaj¹ce 900 ml/kg – u wielb³¹-dów (31). Zmniejszanie siê wielkoœci (Vd – l/kg) oraz

zwiêkszanie (Vd – l) zaobserwowano tak¿e w

przy-padku innych leków modelowych: antypiryny (18, 34) oraz paracetamolu (11, 12, 14).

W wielu badaniach neonatalnych ludzi i zwierz¹t wykazano, ¿e m³ode osobniki, zarówno ludzkie, jak i zwierzêce maj¹ zmniejszon¹ wydolnoœæ metabolicz-n¹ w¹troby (13, 14, 16, 19). Efektem tego jest zwol-nienie tempa utleniania, redukcji, hydrolizy, hydro-ksylacji i sprzêgania wielu œrodków farmakologicz-nych (16, 17). Objawia siê to zmniejszonym kliren-sem leków w porównaniu z osobnikami doros³ymi (17). Niewielk¹ aktywnoœæ enzymów katalizuj¹cych reakcje biotransformacji w okresie neonatalnym t³u-maczy siê m.in. niskim poziomem fosfolipidów w b³o-nie mikrosomalnej (15, 19). Wzrost ich aktywnoœci w czasie rozwoju organizmu zwi¹zany jest z ró¿nico-waniem siateczki œródplazmatycznej, nasilon¹ synte-z¹ cytochromu P450 oraz zmianami w strukturze fos-folipidów, m.in. znacznego zwiêkszenia iloœci fosfa-tydylocholiny, niezbêdnej do ujawnienia siê pe³nej ak-tywnoœci metabolicznej uk³adu MFO – P450 (17). Nale¿y jednak podkreœliæ, ¿e enzymy metabolizuj¹ce leki w w¹trobie stosunkowo szybko osi¹gaj¹ aktyw-noœæ porównywaln¹ do osobników doros³ych (16, 17). Wielkoœci okresu pó³trwania kofeiny (t1/2) oraz œredni czas przebywania w organizmie (MRT) ulega³y istot-nemu skróceniu miêdzy 10. a 40. dniem ¿ycia ciel¹t. Uzyskane wyniki s¹ zbli¿one do rezultatów badañ – przeprowadzonych u prosi¹t (18), koŸl¹t (34) oraz 4-tygodniowych ciel¹t (13). Zdecydowanie krótszy t0,5 i MRT zaobserwowano natomiast u wielb³¹dów (31, 32), koni (24, 28), os³ów (23) oraz psów (6, 30). Za-równo bezwzglêdne, jak i wzglêdne wielkoœci meta-bolicznego klirensu kofeiny (Clm) ulega³y istotnemu zwiêkszeniu wraz z wiekiem badanych ciel¹t. Zjawis-ko takie zaobserwowano u ludzi (1, 3, 9, 20), prosi¹t (18) oraz koŸl¹t (34). Uzyskane w niniejszym doœwiad-czeniu wartoœci s¹ nieco ni¿sze od stwierdzonych przez innych autorów (18, 34). Zdecydowanie wiêksze war-toœci metabolicznego klirensu kofeiny zaobserwowa-no natomiast u wielb³¹dów (31, 32), koni (24, 28), os³ów (23) oraz psów (6, 30).

Rezultaty przeprowadzonych badañ œwiadcz¹ o zwiêkszaniu siê wraz z wiekiem ciel¹t aktywnoœci

(4)

Medycyna Wet. 2007, 63 (6) 699

enzymów katalizuj¹cych biotransformacjê kofeiny. Zjawisko takie zaobserwowano równie¿ u ludzi i zwie-rz¹t laboratoryjnych, przy czym w zale¿noœci od ga-tunku (zwierz¹t) przyspieszeniu ulega³y g³ównie re-akcje katalizowane przez CYP1A2 lub N-acetylotrans-ferazê (6, 8, 24, 28, 30, 31, 35).

Analiza wielkoœci parametrów farmakokinetycznych kofeiny wskazuje na brak istotnych ró¿nic w aktyw-noœci uk³adów enzymatycznych (g³ównie CYP1A2 i NAT) katalizuj¹cych metabolizm tego leku modelo-wego miêdzy cielêtami rasy cb i 50% hf. Odmienne wyniki uzyskano odnoœnie do farmakokinetyki para-cetamolu w 40. dniu ¿ycia, gdy¿ obserwowano miê-dzyrasowe ró¿nice w wielkoœci parametrów farmako-kinetycznych tej substancji. Cielêta 50% hf istotnie szybciej metabolizowa³y paracetamol w porównaniu do ciel¹t rasy cb (10).

Podsumowanie

Wraz z rozwojem postnatalnym ciel¹t istotnemu skróceniu ulega œredni czas przebywania oraz okres pó³trwania kofeiny w organizmie, a istotne zwiêksze-nie jej klirensu metabolicznego. Œwiadczy to o zwiêk-szaniu aktywnoœci enzymów metabolizuj¹cych kofe-inê jako lek modelowy u ciel¹t. Wyniki przeprowa-dzonych badañ wskazuj¹, ¿e rasa ciel¹t nie wp³ywa istotnie na wielkoœæ parametrów farmakokinetycznych kofeiny.

Piœmiennictwo

1.Aldridge A., Aranda J. V., Neims A. H.: Caffeine metabolism in the newborn. Clin. Pharmacol. Ther. 1999, 25, 447-453.

2.Aramaki S., Suzuki E., Ishidaka O.: Pharmacokinetics of caffeine and its metabolites in horses after intravenous, intramuscular or oral administration. Chem. Pharm. Bull. 1991, 39, 2999-3002.

3.Aranda J. V., Collinge J. M., Zinman R., Waters G.: Maturation of caffeine in infancy. Arch. Dis. Childh. 1999, 54, 946-949.

4.Bechtel Y. C., Bechter P. R., Lelouet H., Choisy H., Dy N. R.: The acetylator polymorphism in a Khmer population: clinical consequences. Therapie 2001, 56, 409-413.

5.Biederbick W., Joseph G., Rump A., Theisohn M., Klaus W.: Caffeine in saliva after peroral intake: early sample collection as a possible source of error. Ther. Drug Monit. 1997, 19, 521-524.

6.Boothe D. M., Cullen J. M., Calvin J. A., Jenkins W. L., Brown S. A., Green R. A., Corrier D. E.: Antipyrine and caffeine disposition in clinically normal dogs and dogs with progressive liver disease. Am. J. Vet. Res. 1994, 55, 254-261.

7.Danielson T. J., Golsteyn L. R.: Systemic clearance and demethylation of caffeine in sheep and cattle. Drug Metab. Disp. 1996, 24, 1058-1061. 8.De Graves F. J., Ruffin D. C., Duran S. H., Spano J. S., Whatley E. M.,

Schumacher J., Riddell M. G.: Pharmacokinetics of caffeine in lactating da-iry cows. Am. J. Vet. Res. 1995, 56, 619-622.

9.Falcao A. C., Fernandez de Gatta M. M., Delgado M. F., Santos Buelga D., Garcia M. J., Dominguez-Gil A., Lanao J. M.: Population pharmacokinetics of caffeine in premature neonates. Eur. J. Clin. Pharmacol. 1997, 52, 211-217. 10.Grochowina B., Janus K.: Farmakokinetyka paracetamolu u ciel¹t rasy cb

oraz mieszañców cb × hf. Medycyna Wet. 2006, 62 (w druku).

11.Grochowina B., Janus K.: Farmakokinetyka paracetamolu w osoczu krwi i œlinie u ciel¹t. Medycyna Wet. 2006, 62, 686-689.

12.Grochowina B., Janus K.: Wp³yw wieku na farmakokinetykê paracetamolu u ciel¹t. Medycyna Wet. 2006, 62, 193-196.

13.Janus K., Antoszek J., Suszycki S.: The effect of short-term starvation or water deprivation on caffeine pharmacokinetics in calves. Res. Vet. Sci. 2001, 70, 109-113.

14.Janus K., Grochowina B., Antoszek J., Suszycki S., Muszczynski Z.: The ef-fect of food or water deprivation on paracetamol pharmacokinetics in calves. J. Vet. Pharmacol. Ther. 2003, 26, 291-296.

15.Kalow W., Tang B. K.: The use of caffeine for enzyme assays: A critical appraisal. Clin. Pharmacol. Ther. 1993, 53, 503-514.

16.Kearns G. L., Reed M. D.: Clinical pharmacokinetics in infants and children, a reppraisal. Clin. Pharmacokinet. 1999, 17, 29-52.

17.Klinger W.: Biotransformation of drugs and other xenobiotics during post-natal development. Pharmacol. Therap. 1998, 16, 377-400.

18.Monshouwer M., Witkamp R. F., Nijmeijer S. M., Pijper S. A., Verheijden J. H. M., Van Miert A. S. J. P. A. M.: Selective effects of bacterial infection (Actinobacillus pleuropneumoniae) on the hepatic clearances of caffeine, antipyrine, paracetamol and indocyanine green in the pig. Xenobiotica. 1995, 25, 491-499.

19.Morselli P. L.: Clinical pharmacology of the perinatal period and early infan-cy. Clin. Pharmacokinet. 1999, 17, 13-35.

20.Newton R., Broughton L. J., Lind M. J., Morrison P. J., Rogers H. J., Brod-brok I. D.: Plasma and saliva pharmacokinetics of caffeine in man. Eur J. Clin. Pharmacol. 2001, 21, 45-51.

21.Notarianni L. J., Dobrocky P., Godlewski G., Jones R. W., Bennett P. N.: Caffeine as a metabolic probe: NAT2 phenotyping. Br. J. Clin. Pharmacol. 1996, 41, 169-173.

22.Pastera J., Anzenbacher P., Fiala Z.: Phenotyping of cytochrome P450 1A2 and N-acetyltransferase (NAT2) using in the vivo caffeine test as a tool for determining individual susceptibility to selected xenobiotics. Acta Med. 1999, 42, 3-5.

23.Peck K., Mealey K. L., Matthews N. S., Taylor T. S.: Comparative pharmaco-kinetics of caffeine and three metabolites in clinically normal horses and donkeys. Am. J. Vet. Res. 1997, 58, 881-884.

24.Schumacher J., Spano J. S., Wilson R. C.: Caffeine clearance in the horse. Vet. Res. Commun. 1994, 18, 367-372.

25.Spigset O., Hagg S., Soderstrom E., Dahlquist R.: The paraxanthine/caffeine ratio in serum or in saliva as a measure of CYP1A2 activity – when should the sample be obtained? Pharmacogenetics 1999, 9, 409-412.

26.Tang B., Kadar D., Qian L.: Caffeine as a metabolic probe: Validation of its use for acetylator phenotyping. Clin. Pharmacol. Ther. 2001, 49, 648-654. 27.Tantcheva-Poor I., Zaigler M., Rietbrock S., Fuhr U.: Estimation of

cyto-chrome P450 CYP1A2 activity in 863 healthy Caucasians using a saliva--based caffeine test. Pharmacogenetics 1999, 9, 131-144.

28.Todi F., Mendonca M., Ryan M., Herskovits P.: The confirmation and control of metabolic caffeine in standardbred horses after administration of theophyl-line. J. Vet. Pharmacol. Ther. 1999, 22, 333-342.

29.Varagnolo M., Plebani M., Mussap M., Nemetz L., Paleari C. D., Burlina A.: Caffeine as a indicator of metabolic functions of microsomal liver enzymes. Clin. Chim. Acta 1998, 183, 91-94.

30.Warszawski D., Gorodischer R., Moses S. W.: Caffeine pharmacokinetics in young and adult dogs. Biol. Neonate 1997, 32, 138-142.

31.Wasfi I. A., Elghazali M., Boni N. S., Hadi A. A. A., Alhadrami G. A., Almuhrami A. M., Alkatheeri N. A., Barezaiq I. M., Agha B. A. O., Wajid S. A.: The disposition of theophylline in camels after intravenous administration. J. Vet. Pharmacol. Ther. 1999, 22, 255-260.

32.Wasfi I. A., Boni N. S., Elghazali M., Abdel Hadi A. A., Almuhrami A. M., Barezaig I. M., Alkatheeri N. A.: The pharmacokinetics, metabolism and urinary detection time of caffeine in camels. Res. Vet. Sci. 2000, 69, 69-74. 33.Ziebell J., Shaw-Stiffel T.: Update on the use of metabolic probes to quantify

liver function – caffeine versus lidocaine. Dig. Dis. 1995, 13, 239-250. 34.Zweers-Zeilmaker W. M., Batzias J., Maas R. F. M., Horbach G. J., Van

Miert A. S. J. P. A. M., Witkamp R. F.: In vitro and in vivo oxidative biotrans-formation in the West-African dwarf goat (caprus hircus aegagrus): substrate activities and effect of inducers. Xenobiotica 1996, 26, 1131-1141. 35.Zylber-Katz E., Granit L., Levy M.: Relationship between caffeine

concen-trations in plasma and saliva. Clin. Pharmacol. Ther. 1994, 36, 133-137. Adres autora: prof. dr hab. Krzysztof Janus, ul. Doktora Judyma 2, 71-466 Szczecin; e-mail: krzysztofjanus@biot.ar.szczecin.pl

Cytaty

Powiązane dokumenty

Pe³ni tak¿e funkcjê zmiatacza aktyny, jest prekursorem czynnika aktywacji makrofagów – MAF (macrophage activating factor), wi¹- ¿e kwasy t³uszczowe, lokalizuje siê na

Egzogenny DNA mo¿e integrowaæ z genomowym DNA na drodze rekombinacji homologicznej lub nie- homologicznej (ryc. W czasie rekombinacji homo- logicznej dochodzi do wymiany

Technik¹ cytometrii przep³ywowej bada siê jedynie komórki, które znajduj¹ siê w zawiesinie.. Dlatego te¿ najdogodniejszym materia³em do badañ s¹ komórki

(26) stated that a dorsal notch can be more often observed in dogs of beagle breed with brachycephalic type of the skull rather than in dogs of the same breed but with

The paper describes the occurence of Flavobacterium psychrophilum as a concurrent pathogen with infectious hematopoietic necrosis virus in rainbow trout fry in Croatia..

In the present study, CK, LDH and AST enzyme activities obtained from diseased group before treat- ment were significantly (p &lt; 0.001) higher than the same values obtained

The number of yeasts-molds in non- irradiated meatballs in the control group in our study was 6.70 log cfu/g, whereas exposure to highest irra- diation dose of 7 kGy resulted in

W piœmiennictwie podaje siê, ¿e wœród schorzeñ gruczo³u krokowego u psów najczêœciej spotyka siê zapalenie nie¿ytowo-ropne, zapalenie ropne oraz opi- sywany powy¿ej