Podciąg i WKW zbieżności
ciągu
Autorzy:
Katarzyna Czyżewska
Podciąg i WKW zbieżności ciągu
Podciąg i WKW zbieżności ciągu
Autor: Katarzyna Czyżewska
Rys. 1 przedstawia wykres ciągu o dziedzinie (niebieski), z którego zostały wybrane tylko pewne wyrazy (poprawione na czerwono). Indeksy tych wyrazów zostały zaznaczone na osi odciętych (zielone) i są to pewne liczby naturalne tworzące ciąg liczb naturalnych .
Rysunek 1: Interpretacja geometryczna podciągu
Komentarz Komentarz
Nieskończenie wiele, ale nie wszystkie, wyrazy starego ciągu tworzą więc nowy ciąg indeksowany liczbami , które zachowują porządek liczb naturalnych, tzn. jeżeli , to . Czyli na bazie ciągu starego powstaje nowy ciąg
nieskończony, którego dziedzina jest podzbiorem zbioru . Taki nowy ciąg nazywamy podciągiem ciągu starego. Oczywiste jest, że mamy nieskończenie wiele możliwości utworzenia z ciągu bazowego różnych jego podciągów np. poprzez odrzucenie pewnej skończonej liczby wyrazów ciągu, poprzez wybranie wyrazów o indeksach będących wielokrotnością pewnej liczby naturalnej itp.
DEFINICJA
Definicja 1: Podciąg
Definicja 1: Podciąg
Nieskończonym podciągiem ciągu nazywamy funkcję , gdzie i zbiór jest nieskończony.
UWAGA
Uwaga 1: Oznaczenie nieskończonego podciąg ciągu
Uwaga 1: Oznaczenie nieskończonego podciąg ciągu
Nieskończony podciąg ciągu oznaczamy przez , gdzie i dla każdego zachodzą warunki oraz
Rysunek 2: Interpretacja geometryczna granicy podciągu
Rys. 2 przedstawia ciąg zbieżny do granicy (niebieski) i wybrany z niego podciąg (czerwony). Z definicji granicy wiemy, że dla dowolnego prawie wszystkie wyrazy ciągu leżą w przedziale , a ponieważ wyrazy podciągu są jednocześnie
N
( )
n
k( )
a
n( )
a
nkn
kk < l
n
k<
n
lN
= a(n), n ∈ N
a
na: A → R
A ⊂ N
A
( )
a
n( )
a
nka
nk= a( )
n
kk ∈ N
∈ A
n
kn
1<
n
2< ⋯
3
ϵ > 0
(3 − ϵ, 3 + ϵ)
wyrazami naszego ciągu, prawie wszystkie wyrazy podciągu też leżą w tym przedziale. Czyli możemy wnioskować, że dla ciągu zbieżnego, wszystkie jego podciągi są zbieżne do tej samej granicy, co wyjściowy ciąg. Rozumowanie to działa też w drugą stronę, gdyż przy założeniu, że wszystkie podciągi badanego ciągu są zbieżne do tej samej granicy, a jednym z podciągów jest np. wyjściowy ciąg bez kilku początkowych wyrazów, więc wyjściowy ciąg też jest zbieżny do tej samej granicy, gdyż skończona liczba początkowych wyrazów nie ma wpływu na zbieżność ciągu.
TWIERDZENIE
Twierdzenie 1: Warunek konieczny i wystarczający (WKW) zbieżności ciągu
Twierdzenie 1: Warunek konieczny i wystarczający (WKW) zbieżności ciągu
Ciąg ma granicę właściwą wtedy i tylko wtedy, gdy każdy nieskończony podciąg ciągu ma granicę .
UWAGA
Uwaga 2:
Uwaga 2:
Warunek konieczny i wystarczający działa w dwie strony, tzn. jeżeli ciąg jest zbieżny do granicy , to każdy
nieskończony podciąg ciągu jest zbieżny do tej samej granicy i na odwrót jeżeli każdy nieskończony podciąg ciągu jest zbieżny do tej samej granicy , to ciąg tez jest zbieżny do granicy .
Od razu widać mankamenty, ale też zalety tego twierdzenia. Wprawdzie wykazanie za pomocą WKW, że jakiś ciąg jest zbieżny, jest dość trudne, bo musielibyśmy znaleźć wszystkie możliwe podciągi naszego ciągu i pokazać, że mają takie same granice, ale wykazanie, że ciąg jest rozbieżny jest za to bardzo proste. Wystarczy znaleźć jakiekolwiek dwa podciągi, które mają różne granice i wtedy na podstawie WKW wiadomo, że ciąg nie jest zbieżny.
PRZYKŁAD
Przykład 1:
Przykład 1:
Zbadaj zbieżność ciągu Rozwiązanie:
Rozważmy dwa różne podciągi ciągu
dla mamy , czyli
dla mamy , czyli
Zatem znaleźliśmy dwa podciągi ciągu , które maja różne granice, czyli ciąg jest rozbieżny (nie ma granicy).
( )
a
na
( )
a
nk( )
a
na
( )
a
na
( )
a
nk( )
a
na
( )
a
nk( )
a
na
( )
a
na
= sin
a
n nπ2( )
a
n= 2k
n
ka
nk= sin
2kπ2= sin kπ = 0
lim
k→∞a
2k=
lim
k→∞0 = 0
= 4k + 1
n
ka
nk= sin
4kπ+π2= sin (2kπ + ) = 1
π2lim
k→∞a
4k+1= 1
PRZYKŁAD
Przykład 2:
Przykład 2:
Zbadaj zbieżność ciągu Rozwiązanie:
Rozważmy różne podciągi ciągu , czyli
, czyli , czyli
Znaleźliśmy trzy podciągi ciągu , które mają różne granice, a zatem ciąg jest rozbieżny.
PRZYKŁAD
Przykład 3:
Przykład 3:
Zbadaj zbieżność ciągu Rozwiązanie:
Rozważymy dwa różne podciągi ciągu
granicę ciągu obliczymy korzystając z twierdzenia o trzech ciągach czyli
granice ciągu obliczymy korzystając z twierdzenia o trzech ciągach czyli
Zatem znaleźliśmy dwa podciągi ciągu , które mają różne granice, czyli ciąg jest rozbieżny.
WNIOSEK
Wniosek 1:
Wniosek 1:
Jeżeli i ciągi nie są ciągami stałymi, to nie istnieją granice tych ciągów.
Publikacja udostępniona jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz autorów i Akademii Górniczo-Hutniczej. Zezwala się na dowolne wykorzystanie treści publikacji pod warunkiem wskazania autorów i Akademii Górniczo-Hutniczej jako autorów oraz podania informacji o licencji tak długo, jak tylko na utwory zależne będzie udzielana taka sama licencja. Pełny tekst licencji dostępny na stronie
http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/.
= tan
b
n nπ3( )
b
n= tan
= tan kπ = 0
b
3k 3kπ3lim
k→∞b
3k= 0
= tan
= tan (kπ − ) = tan (− ) = tan ( ) =
b
3k−2 (3k−2)π3 2π3 2π3 3π√
3
lim
k→∞b
3k−2=
√
3
= tan
= tan (kπ − ) = tan (− ) = −
b
3k−1 (3k−1)π3 π3 π3√
3
lim
k→∞b
3k−1= −
√
3
( )
b
n( )
b
n=
c
n2
n cos (nπ)+
3
2n(−1)n+1−
−−−−−−−−−−−−−−
−
√
n( )
c
n=
=
c
2k√
2k−
2
−−−−−−−
2k+
3
−2⋅2k−
2
2k+
( )
19 2k−
−−−−−−−
−
√
2k( )
c
2k2 =
√
2k−−
2
−
2k≤
≤
= 2
2
+
2
2k( )
1 9 2k−
−−−−−−−
−
√
2k√
2k2
−
−−−−−
2k+
2
2k−
2k√
2
k→∞⟶
= 2
lim
k→∞c
2k=
=
c
2k−1 2k−1√
−
2
−−−−−−−−−−−−−−
(2k−1)⋅(−1)+
3
2⋅(2k−1)−
( )
12 2k−1+
9
2k−1−
−−−−−−−−−−
−
√
2k−1(
c
2k−1)
9 =
2k−1√
9
− −
−−
2k−1≤
( )
1+
≤
= 9
9
2 2k−19
2k−1−
−−−−−−−−−−
−
√
2k−1 2k−1√
−
9
−−−−−−−−
2k−1+
9
2k−1−
2k−1√
2
k→∞⟶
= 9
lim
k→∞c
2k−1( )
c
n( )
c
n= ±∞
Data generacji dokumentu: 2019-04-15 05:08:27
Oryginalny dokument dostępny pod adresem: https://epodreczniki.open.agh.edu.pl/openagh-permalink.php? link=88c91be2f4fdd3acc29ef1a56bb01c09