Wspomnienie o Józefie Honigu - Michał Hochman - fragment relacji świadka historii [TEKST]

(1)

MICHAŁ HOCHMAN

ur. 1944; Omsk

Miejsce i czas wydarzeń Lublin, PRL

Słowa kluczowe Lublin, PRL, współczesność, Żydzi lubelscy, Honig Józef, Hochman Genowefa, cmentarze żydowskie w Lublinie

Wspomnienie o Józefie Honigu

Jak pracował, to on był taki elegancik. Zawsze się na niego mówiło „Honig elegancik”.

Lubił się chwalić, na przykład: „Michał, zobacz, jakie mam ładne skarpetki, widziałeś?”, chwalił się, że ma ładne skarpetki, kolorowe, albo krawat ładny. On był bardzo lubiany, moi rodzice go też uwielbiali, taki swój człowiek. [Pewnego razu]

mama przyszła do sklepu i Honig czyta gazetę, ale trzyma do góry nogami, mama mówi: „Panie Honig, co pan robi?”, mówi: „No, czytam gazetę”, „Pan czyta do góry nogami”. Nie wiem, [ale] on chyba nie znał polskiego, chyba nie miał okazji, żeby chodzić do szkoły przez tą wojnę i tak dalej.

Spotykałem się z Honigiem jak przyjeżdżałem do Polski, zawsze go widziałem u niego w domu. Bardzo się cieszył i [jego] żona się cieszyła, jak mnie zobaczyli, wspominaliśmy, mamy zdjęcia razem, robiliśmy sobie. Zaprowadził mnie kiedyś na kirkut, jak przyjeżdżałem tutaj. Bardzo fajnie, tak jak rodzina. W ogóle wszyscy Żydzi, którzy przychodzili tutaj, to było jak rodzina, bo oni też byli sierotami i trzymali się razem. I tak było blisko między tymi ludźmi.

Data i miejsce nagrania 2015-10-23, Lublin

Rozmawiał/a Wioletta Wejman

Transkrypcja Piotr Krotofil

Redakcja Piotr Krotofil