Miejsca zabaw - Zdzisław Wiater - fragment relacji świadka historii [TEKST]

Kawałek wierszyka utkwił mi w pamięci, zaczynał się: „Między pocztą a placykiem stoi pomnik z bolszewikiem” i tam jakieś jeszcze dalej były [rymy]. Nie było takiej rangi

Dzisiaj, jak się jedzie ulicą Kunickiego, jak się jedzie Łęczyńską, jak się jedzie tutaj Fabryczną, wszystko tu zostało jak za dawnych przedwojennych czasów, zresztą

I dziadek przed wojną wyjechał do Ameryki i zarobił dużo pieniędzy, bo kupił dwór od dziedzica za Bugiem.. I myśmy tam mieszkali, ale jak była ta rzeź, wojna, no to

Potem do kościoła, to żeśmy grupą chłopaków chodzili, bo baliśmy się Niemców, tych hitlerjugend, czy jak oni się tam nazywali - Niemcy z opaskami, tacy chłopcy chodzili.. I oni

No i potem czołgami poszli, obeszli Lublin i poszli na szosę Kraśnicką, żeby odciąć Niemcom wycofywanie się, bo wtedy Niemcy wycofywali się.. Z tym, że tu na Sławinku taki

Przyszło się pod szosę, nogi się wytarło ściereczką, buty się założyło, poszło się do kościoła.. Wyszło się -

No ale potem, jak przyjechałem na wakacje tutaj do Lublina, no to poszedłem do tego przedsiębiorstwa, do dyrektora, którego już znałem, bo tam w wakacje pracowałem, no i on

I te ścieki albo są odprowadzane do szamb, a te szamba tam, gdzie jest to możliwe, to nie mają dna, żeby nie ponosić kosztów, to wszystko wsiąka do gruntu,