Scenariusz zajęć
I etap edukacyjny, edukacja wczesnoszkolna
Temat: Mądrość ukryta w przysłowiach
Treści kształcenia:
Uczeń:
1) Buduje pozytywny obraz własnej osoby i swojego ciała – treści rozszerzające, 2) Rozumie obowiązujące normy społeczne – treści rozszerzające,
3) Okazuje innym szacunek – treści rozszerzające,
4) Uważnie słucha wypowiedzi i korzysta z przekazywanych informacji – edukacja polonistyczna (1.1a),
5) Uczestniczy w zabawie teatralnej, ilustruje mimiką, gestem, ruchem zachowania bohatera literackiego lub wymyślonego – edukacja polonistyczna (1.4a),
6) Współpracuje z innymi w zabawie, w nauce szkolnej i w sytuacjach życiowych;
przestrzega reguł obowiązujących w społeczności dziecięcej – edukacja społeczna (5.4).
Cele operacyjne:
Uczeń:
● Wypowiada się pełnymi zdaniami,
● Ocenia i wnioskuje,
● Czyta ze zrozumieniem,
● Przedstawia scenkę dramową,
● Grupuje zwierzęta według podanej cechy,
● Układa i wyjaśnia przysłowie,
● Przestrzega norm społecznych,
● Zgodnie współpracuje.
Nabywane umiejętności:
Uczeń:
● Wypowiada się i dyskutuje,
● Ocenia,
● Rozumie normy społeczne,
● Współpracuje w grupie.
Środki dydaktyczne:
● Zasoby multimedialne: ćwiczenie multimedialne Względy i uprzedzenia, karty pracy (Jak brzmi to przysłowie? oraz Mój wewnętrzny portret),
● Wydrukowane hasło – przysłowie „Nie oceniaj książki po okładce”, do scenki pantomimicznej,
● Kartki z zapisanymi zdaniami,
● Flamastry/kredki,
● Komputer.
1
Metody nauczania:
● Podająca: rozmowa,
● Problemowe: aktywizujące – drama, dyskusja,
● Praktyczne: realizacja zadań wytwórczych, ćwiczenia przedmiotowe.
Formy pracy:
● Zbiorowa jednolita,
● Grupowa jednolita,
● Indywidualna jednolita.
Przebieg zajęć:
1. Scenka pantomimiczna – odgadnij przysłowie.
Nauczyciel proponuje uczniom zabawę: zaprasza dwie chętne osoby, które otrzymują hasło – przysłowie „Nie oceniaj książki po okładce” i przedstawiają je w krótkiej scence pantomimicznej jako zagadkę dla pozostałych. Po odgadnięciu przysłowia klasa tłumaczy jego sens.
2. Karta pracy Jak brzmi to przysłowie? – praca indywidualna.
Po wykonaniu zadania dzieci na prośbę nauczyciela wyjaśniają znaczenie przysłów.
Uczniowie zdolni, którzy np. wykonają zadanie szybciej, mogą wymyślić po jednym przykładzie sytuacji, którą mogłoby charakteryzować każde z przysłów. Na zakończenie prezentują przykłady całej klasie.
3. Ćwiczenie multimedialne pt. Względy i uprzedzenia.
Uczniowie dzielą stworzenia na takie, które wszyscy uważają za sympatyczne, i takie, które nie są za bardzo lubiane.
Po wykonaniu zadania nauczyciel prosi dzieci o uzasadnienie, dlaczego ludzie nie lubią niektórych zwierząt. Dodatkowo pyta: „Gdybyś na chwilę mógł zamienić się w jedno z tych zwierząt, które byś wybrał? Dlaczego?”.
4. Nauczyciel wiesza w różnych miejscach sali kartki z zapisanymi zdaniami, np.:
● Lubię lody.
● Mam brązowe oczy.
● Umiem grać na instrumencie.
● Jestem pracowity.
● Mam długie włosy.
● Świetnie gram w piłkę.
● Ładnie rysuję.
Uwaga: Liczba i poziom trudności zdań zależą od umiejętności czytelniczych klas.
Dzieci spacerują po sali, odczytują zdania i wpisują swoje imię (lub ustalony wcześniej znak, np. krzyżyk), jeśli zdanie do nich pasuje. Uczniowie, którzy mają trudności z czytaniem, mogą być wspierani przez dobrze czytających kolegów. Na koniec wszyscy siadają w kręgu.
Wpisane imiona (lub znaczki) są liczone i dzieci uogólniają rezultaty w formie układanych ustnie zdań, np.: „Pięć osób w naszej klasie ładnie rysuje”. Można rozwinąć zadanie o treści matematyczne, związane z porównywaniem różnicowym, które mogą zaproponować uczniowie uzdolnieni matematycznie.
5. Praca z kartą pracy pt. Mój wewnętrzny portret.
2
Zanim nauczyciel rozda uczniom karty pracy, prowadzi dyskusję z wykorzystaniem pytań:
● Czy wygląd ma znaczenie w naszym życiu?
● Co jeszcze ma znaczenie w naszych relacjach z innymi ludźmi?
Zachęca, by uczniowie zastanowili się nad pozytywnymi cechami charakteru – swoimi oraz kolegów i koleżanek.
Następnie prowadzący zajęcia rozdaje karty pracy Mój wewnętrzny portret.
Uczniowie siadają w kole; każdy zapisuje na górze otrzymanej karty pracy swoje imię. Na kartce narysowane jest duże serce. Uczestnicy zabawy mają za zadanie wpisać w serce kolegi/koleżanki coś miłego (coś, co w nim/niej lubię, co mi się najbardziej podoba). Na hasło nauczyciela uczniowie podają sobie kartki, zgodnie z ruchem wskazówek zegara, do momentu, aż kartka z imieniem wróci do właściciela. Zadanie to może stać się okazją do zaprezentowania swojego zdania dla dzieci nieśmiałych, które nie potrafiłyby zrobić tego w bezpośrednim kontakcie z rówieśnikiem. Zgromadzone informacje mogą pozytywnie wpłynąć na uczniów o zaniżonej samoocenie.
6. Podsumowanie zajęć.
Dzieci samodzielnie odczytują swoje „laurki”. Nauczyciel pyta, czy coś jest dla nich zaskoczeniem, co sprawiło im największą przyjemność. Uczniowie zabierają „laurki“
na pamiątkę.
3
