Testowanie hipotez – teoria 1. X ∼ N (a, σ2).
(a) Parametr σ2 znany.
Dla H0 : a = a0 statystyka z próbki jest równa Tn=√
nx¯n− a0 σ . Obszary krytyczne:
dla H1 : a 6= a0 (−∞, −t1−α/2) ∪ (t1−α/2, +∞) dla H1 : a < a0 (−∞, −t1−α)
dla H1 : a > a0 (t1−α, +∞)
gdzie t1−α/2 = Φ−1(1 −α2), a Φ jest dystrybuantą rozkładu normalnego N (0, 1).
(b) Parametr σ2 nieznany.
Dla H0 : a = a0 statystyka z próbki jest równa Tn=√
nx¯n− a0 sn . Obszary krytyczne:
dla H1 : a 6= a0 (−∞, −z1−α/2) ∪ (z1−α/2, +∞) dla H1 : a < a0 (−∞, −z1−α)
dla H1 : a > a0 (z1−α, +∞)
gdzie z1−α/2 = Ft−1n−1(1 − α2), a Ftn−1 jest dystrybuantą rozkładu t-Studenta z n − 1 stopniami swobody.
Uwaga. Jeżeli n > 30, to Φ ≈ Ftn i w powyższym wzorach na na obszary kry- tyczne z1−α/2 można zastąpić przez t1−α/2.
2. X ma rozkład dowolny, V arX istnieje, n jest duże.
Dla H0 : a = a0 statystyka z próbki jest równa Tn=√
nx¯n− a0 sn
lub Tn =√
nx¯n− a0 ˆ sn
. Obszary krytyczne:
dla H1 : a 6= a0 (−∞, −t1−α/2) ∪ (t1−α/2, +∞) dla H1 : a < a0 (−∞, −t1−α)
dla H1 : a > a0 (t1−α, +∞)
gdzie t1−α/2 = Φ−1(1 − α2), a Φ jest dystrybuantą rozkładu normalnego N (0, 1).
Oznaczenia: sn= r
1 n−1
n
P
i=1
(xi− ¯x)2, n > 2,
ˆ sn=
r
1 n
n
P
i=1
(xi− ¯x)2.