Codzienne życie dzielnicy żydowskiej - Cipora Borensztejn - fragment relacji świadka historii [TEKST]

(1)

CIPORA BORENSZTEJN

ur. 1918; Lublin

Miejsce i czas wydarzeń Lublin, dwudziestolecie międzywojenne Słowa kluczowe projekt W poszukiwaniu Lubliniakow, projekt W

poszukiwaniu Lubliniaków. Izrael 2006, Żydzi, życie codzienne, bieda, ulica Krawiecka, ulica Ruska, ulica Szeroka, żebracy

Codzienne życie dzielnicy żydowskiej

Ta Krawiecka – to była bida. Była bida, wielka bida. I na Ruskiej była bida, i na Szerokiej była bida, wszędzie była bida.

[Ludzie tam żyjący to byli przeważnie] kamaszniki. Byli krawcy i szewcy byli i jak ktoś był zegarmistrzem, to już był inteligentny zawód. I jeszcze jakie to... ślusarz. Po większej części byli krawcy i szewcy. A jak ktoś chciał dobrego zawodu... na przykład mój brat nie chciał być krawcem ani szewcem, to on powiedział: „Chcę być technikiem dentystycznym”. Trzeba było dopłacić, nie każdy miał pieniądze, żeby dopłacić, żeby do jakiegoś zawodu pójść.

Przychodził codziennie jeden Żyd ślepy. Ja zawsze wzięłam ze sobą sałatkę jakąś, zawsze jemu oddawałam. Powiedziałam: „No tak, ja będę trochę głodować, ale on jest głodny stale i wciąż”. Była bida wielka. Przychodzili żebracy. Co dawano im?

Kawałek chleba, trochę cukru. Było napisane w Lublinie: „Nie wchodzić, żebrakom nie wolno wejść”. Była wielka bida.

Data i miejsce nagrania 2006-12-19, Hajfa

Rozmawiał/a Tomasz Czajkowski

Redakcja Piotr Nazaruk