• Nie Znaleziono Wyników

Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 kwietnia 1987 r. V KRN 77

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 kwietnia 1987 r. V KRN 77"

Copied!
7
0
0

Pełen tekst

(1)

Leszek Sługocki

Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z

dnia 8 kwietnia 1987 r. V KRN 77

Palestra 33/11-12(383-384), 129-134

(2)

s ie d z e n ia (i n ie t y lk o d la te g o ) — n a le ż y p rz e d e w s z y s tk im ro z s trz y g ­ n ą ć , ja k i c h a r a k te r m a to ro s z c z e n ie , a w s z c z e g ó ln o ś c i, c z y m a c h a ra k te r r o z g r a n ic z e n io w y , c z y w in d y k a c y j- ny. W g ło s o w a n e j u c h w a le w ła ś c ic ie l n ie r u c h o m o ś c i z n a jd u ją c e j s ię w s a m o is tn y m p o s ia d a n iu p rz e c iw n i­ k ó w w y ś tą p ił p r z e c iw k o w ła ś c ic ie ­ lo m s ą s ia d u ją c y c h n ie r u c h o m o ś c i o u s ta le n ie p r z e b ie g u g r a n ic . N ie z m ie rz a ł o n z a te m b e z p o ś re d n io d o w z ru s z e n ia is tn ie ją c e g o p o s ia d a n ia , m im o że p o s ia d a c z e je g o n ie r u c h o ­ m o ś c i w z ię li u d z ia ł w ty m p o s tę p o ­ w a n iu . S ta n o w is k o S ą d u N a jw y ż s z e g o z a ­ w a rte w g ło s o w a n e j u c h w a le n a le ż y w ię c u z n a ć za tra fn e , a le ty lk o w s to ­ s u n k u d o p rz e d s ta w io n e g o s ta n u fa k ty c z n e g o . N a to m ia s t n ie m o ż e o n o s ta n o w ić te z y g e n e ra ln e j, ja k b y to w y n ik a ło z je j s fo r m u ło w a n ia , a to w o b e c o m ó w io n y c h s z c z e g ó ło w o w y ż e j z a s trz e ż e ń . a d w . A n d r z e j Z ie liń s k i

2

.

GLOSA

do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 kwietnia 1987 r.

V KRN 77/87* T e z a g ło s o w a n e g o w y r o k u m a n a s tę p u ją c e b rz m ie n ie :

W wypadku kumulatywnego zbie­ gu przepisów art. 221 § 3 k.k. i art. 43 ust. 1 ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230) grzywna powinna być orzekana na zasadach ogólnych (art. 36 k.k.), gdyż stosownie do art. 10 § 3 k.k., gdy czyn wyczerpuje znamiona określonych w dwóch lub więcej przepisach ustawy karnej, sąd wymierza karę na podstawie prze­ pisu przewidującego karę najsurow­ szą, a taką jest niewątpliwie kara przewidziana w art. 221 § 3 k.k., do 3

lub 5 lat pozbawienia wolności, a przestępstwo z art. 43 ust. 1 cytowa­ nej ustawy zagrożone jest karą poz­ bawienia wolności do lat 2, karą ograniczenia wolności albo samo­ istnej grzywny.

W związku z powyższym wymiar kary grzywny może być związany jedynie z zasadami jej orzekania przewidzianymi art. 36 k.k. Stosowa­ nie kilku przepisów ustawy w przy­ padku ich zbiegu jest możliwe tylko w zakresie kar dodatkowych i środ­ ków zabezpieczających.'

I. O rz e c z e n ia SN na tle a rt. 10 k.k. ( k u m u la ty w n y z b ie g p rz e p is ó w u s ta

-* Opublikowana w „Gazecie Prawniczej” nr 9 z dnia 1.V.1988 r., s. 6.

' Powyższa teza opublikowana w OSNPG z 1987 r. (z. 10, poz. 124) uzupełniona została dalszym tekstem z uzasadnienia: „W tym stanie rzeczy przepis art. 3 ust. 1 pkt 5 cytowanej ustawy (idzie o ustawę z dnia 10 maja 1985 r., poz. 101, która nie jest cytowana w tezie — L. S.) należało wyeliminować z podstawy prawnej skazania oskarżonej, a wymierzoną w następstwie błędnego jego zastosowania karę grzywny złagodzić”.

(3)

w y ) są lic z n e . N a to m ia s t w y ją tk o w o na tle a rt. 10 § 3 k .k . SN w y p o w ie d z ia ł s ię w k w e s tii w y m ia r u g r z y w n y i p o d ­ s ta w je j w y m ia ru . T a k im w y ją tk ie m je s t g ło s o w a n y w y r o k .2 D la te g o w a r­ to p rz y jrz e ć m u s ię b liż e j ja k i s k o n s ­ tr u o w a n e j na je g o tle te z ie . U b o c z n ie b ę d z ie m o ż n a p rz e k o n a ć się, ja k d a le c e te z a o d d a liła się o d s p ra w y k o n k re tn e g o ro z s trz y g n ię c ia . G ło s o w a n y w y ro k w y d a n y z o s ta ł w d o ś ć in te re s u ją c e j s y tu a c ji p r o c e d u ­ ra ln e j, k tó r ą ta k m o ż n a p rz e d s ta w ić w e d łu g u z a s a d n ie n ia . O tó ż Sąd R e­ jo n o w y w P. u z n a ł W a n d ę P. za w in n ą te g o , ż e w o k re s ie o d m a rc a 1985 r. d o 5 w rz e ś n ia 1985 r. w P., d z ia ła ją c c z y n e m c ią g ły m , n a b y ła w c e lu o d ­ s p rz e d a ż y z z y s k ie m c o n a jm n ie j 131 b u te le k w ó d k i „ V is tu la ” o ra z 13 b u te ­ le k w in a za łą c z n ą k w o tę c o n a jm n ie j 88.618 z ł i ze s p rz e d a ż y te g o a lk o ­ h o lu o s ią g n ę ła n ie n a le ż n y z y s k w k w o c ie c o n a jm n ie j 34 .6 8 0 zł, to je s t p rz e s tę p s tw a z a rt. 221 § 3 k .k . i a rt. 43 u st. 1 u s ta w y z d n ia 26 p a ź d z ie r­ n ik a 1982 r. o w y c h o w a n iu w trz e ź ­ w o ś c i i p rz e c iw d z ia ła n iu a lk o h o liz ­ m o w i w z w ią z k u z a rt. 10 § 3 k.k. i a rt. 36 § 3 k .k. o ra z a rt. 3 § 1 p k t5 u s t a w y z d n ia 10 m a ja 1985 r. o s z c z e g ó ln e j o d p o w ie d z ia ln o ś c i k a rn e j (D z. U. N r 23, p o z . 101). O s k a rż o n a P. s k a z a n a z o s ta ła na k a rę 1 ro k u i 6 m ie s ię c y p o z b a w ie n ia w o ln o ś c i o ra z 900 .0 0 0 z ł g rz y w n y . Z a u w a ż y ć n a le ż y , że a r ty k u łu 58 k.k. n ie w z ię to za p o d s ta w ę s k a z a n ia , m im o że w c z ę ś c i o p is o w e j c z y n u p o d a n o : „d z ia ła ją c c z y n e m c ią g ły m ” . N a p o d s ta w ie a rt. 75 § 1 i a rt. 74 § 1 k.k. w y k o n a n ie k a ry p o z b a w ie n ia w o ln o ś c i w a r u n k o w o z a w ie s z o n o o s k a rż o n e j na o k re s 5 la t. O rz e c z o n o ró w n ie ż na p o d s ta w ie a rt. 38 p k t 7 i 49 k.k. k a rę d o d a tk o w ą w p o s ta c i p o d a n ia w y r o k u d o p u b lic z n e j w ia ­ d o m o ś c i. — N ie m o ż n a b y ło u s ta lić , c z y na p o c z e t g r z y w n y z a lic z o n o o s k a rż o n e j o k r e s ty m c z a s o w e g o a re s z to w a n ia w c z a s ie o d d n ia 5 w rz e ś n ia d o d n ia 24 g ru d n ia 1985 r. P o w y ż s z y w y r o k z o s ta ł z a s k a rż o ­ n y p rz e z p r o k u r a to ra , ale i tu nie m o ż n a b y ło u s ta lić , ja k ie b y ły p o d ­ s ta w y re w iz ji i ja k ie je j w n io s k i. W s z e ­ la k o m o ż n a s ą d z ić , że p r o k u r a to r w n ió s ł o u c h y le n ie w a ru n k o w e g o z a w ie s z e n ia w y k o n a n ia k a ry p o z b a ­ w ie n ia w o ln o ś c i. S ąd W o je w ó d z k i w P. z a s k a rż o n y w y ro k u tr z y m a ł w m o c y . O d ty c h w y r o k ó w M in is te r S p ra ­ w ie d liw o ś c i w n ió s ł re w iz ję n a d z w y ­ c z a jn ą na k o rz y ś ć o s k a rż o n e j, z a rz u ­ c a ją c o b ra z ę a rt. 3 § 1 p k t 5 u s ta w y z d n ia 10 m a ja 1985 r. o s z c z e g ó ln e j o d p o w ie d z ia ln o ś c i k a rn e j (D z. U. N r 23, p o z . 101) p rz e z je j z a s to s o w a n ie m im o b ra k u p rz e s ła n e k ku te m u , i w n o s ił o z m ia n ę z a s k a rż o n y c h w y r o ­ k ó w p rz e z w y e lim in o w a n ie — z p o d ­ s ta w y p ra w n e j s k a z a n ia — p rz e p is u a rt 3 § 1 p k t 5 u s ta w y z d n ia 10 m a ja 1585 r. (D z. U. N r 23, p o z. 101) i o s to s o w n e o b n iż e n ie w y m ie r z o n e j g rz y w n y . R e w iz ja n a d z w y c z a jn a w n ie s io n a z o s ta ła n ie w ą tp liw ie p o u p ły w ie 6 m ie s ię c y o d d a ty w y r o k u SW , g d y ż w y ro k te n w y d a n y z o s ta ł d n ia 27 k w ie tn ia 1986 r., a re w iz ja n a d z w y ­ c z a jn a w p ły n ę ła d o S N ju ż w 1987 r., na c o w s k a z u je s y g n a tu r a a k t S N. N ie m ia ło to je d n a k ż a d n e g o z n a c z e ­ n ia , g d y ż w n o s z ą c o o b n iż e n ie g rz y w n y , b y ła o n a re w iz ją n a d z w y ­ c z a jn ą na k o rz y ś ć o s k a rż o n e g o (a rt.

2 Kartoteka Biura Orzecznictwa SN nie notuje ani jednego wyroku o wymiarze grzywny w świetle zasad art. 10 § 3 k.k. Głosowany wyrok figuruje w zestawieniu

(4)

46 3 § 2 k .p .k .), m o g ła w ię c b y ć w n ie ­ s io n a p o u p ły w ie 6 m ie s ię c y o d d a ty w y ro k u SW . II. S N u w z g lę d n ił re w iz ję n a d z w y ­ c z a jn ą , w y p o w ia d a ją c p o g lą d ja k w te z ie . P rz y jrz y jm y s ię b liż e j in te re s u ­ ją c e m u n a s z a g a d n ie n iu . A r ty k u ł 221 § 3 k.k. p rz e w id u je , że k a ro m p rz e w id z ia n y m w § 1 lu b 2 te g o ż a r ty k u łu p o d le g a ta k ż e te n , k to z b y w a lu b n a b y w a w c e lu o d s p rz e ­ d a ż y z z y s k ie m to w a r, o k tó r y m m o w a w § 1 lu b 2. A w ię c p o w o ła n ie s ię p rz y o p is ie c z y n u i w y m ia r z e k a ry w y łą c z n ie n a a rt. 221 § 3 k.k. n i e w y s t a r c z a . O d w o łu je s ię o n b o ­ w ie m d o § 1 i 2 te g o ż p rz e p is u , a te p rz e w id u ją ró ż n e d y s p o z y c je , c z y li p re z e n tu ją ró ż n e s ta n y fa k ty c z n e o ra z ró ż n e z a g ro ż e n ia . W d a n y m w y p a d k u , c o w y n ik a z u p rz e d n ic h w y w o d ó w , c z y n o s k a rż o n e j n a w ią ­ z y w a ł d o § 2 a r ty k u łu 221 k.k. N a le ­ ż a ło w ię c c z y n o s k a rż o n e j z a k w a lifi­ k o w a ć ja k o c z y n z a rt. 221 § 3 w z w i ą z k u z § 2 t e g o ż a r t y k u ł u , 3 g d y ż o s k a rż o n a n a b y w a ła a lk o h o l w p r z e d s ię b io r s tw ie h a n d lu d e ta lic z ­ n e g o . W s z e la k o n ie u c z y n ił te g o an i SR, an i SW , a n i te ż S N , c h o c ia ż m .zd. p o w in n y b y ły ta k z b u d o w a ć s u b - s u m p c ję p ra w n ą c z y n u o s k a rż o n e j. T o u w a g a p i e r w s z a . 4 5 III. A r ty k u ł 10 § 3 k .k. s ta n o w i, że w w y p a d k u o k re ś lo n y m w § 2 (k u m u la ­ ty w n y z b ie g p rz e p is ó w ) są d w y m ie ­ rza k a rę na p o d s ta w ie p rz e p is u p rz e ­ w id u ją c e g o k a rę n a js u ro w s z ą . Id z ie tu o c z y w iś c ie o k a rę z a s a d n ic z ą (a rt. 30 k .k .). Is to tn ie , a rt. 221 § 3 k.k. p rz e w id u je k a rę p o z b a w ie n ia w o l­ n o ś c i d o la t 3 (w z w ią z k u z § 2) lu b d o la t 5 (w z w ią z k u z § 1). N a to m ia s t art. 43 u st. 1 u s ta w y z 26.X . 1982 r. (D z. U. N r 25, p o z . 2 30) p rz e w id u je k a rę p o z b a w ie n ia w o ln o ś c i d o la t 2, ka rę o g ra n ic z e n ia w o ln o ś c i lu b g rz y w n ę s a m o is tn ą . Z p o w y ż s z e g o p ły n ie w ię c ta k i w n io s e k , że w z b ie g u a rt. 221 § 3 z a r t . 43 u st. 1 k a ra z a s a d n ic z a p o w in n a b y ć w y m ie rz o n a na p o d ­ s ta w ie art. 221 § 3 k.k. D o ty k a m y tu p e w n e g o 'is to tn e g o p ro b le m u , m ia n o w ic ie p ro b le m u z n a ­ c z e n ia (s e m a n ty c z n e g o z a k re s u ) p o ­ ję c ia „k a r a ” w k o d e k s ie k a rn y m . A r ty k u ł 10 § 3 u ż y w a p o ję c ia „k a r a ", a w ię c w lic z b ie p o je d y n c z e j, p o d o b ­ n ie ja k art. 50 § 1, a rt. 51, art. 52, art. 54 § 1 i in . N a to m ia s t a rt. 36 0 § 2 p k t 2 k .p .k . p o d a je , że w y ro k s k a z u ją c y p o w in ie n z a w ie ra ć ro z s trz y g n ię c ie c o d o „ k a r y ” (a w ię c ró w n ie ż w lic z ­ b ie p o je d y n c z e j). T y m c z a s e m w s y ­ tu a c ji ja k w g ło s o w a n y m w y ro k u w y m ie r z o n e z o s ta ją d w ie k a ry z a ­ s a d n ic z e : k a ra p o z b a w ie n ia w o ln o ­ ś c i i k a ra g rz y w n y . C z y m ie s z c z ą się o n e w p o ję c iu „k a r a ” , s k o ro są d w ie ? 3 N a le ż y je d n a k p rz y ją ć , że ta k , ale ż a d e n p rz e p is ta k n ie s ta n o w i. A r ty k u ł 221 § 3 k.k. p rz e w id u je k a ra ln o ś ć d z ia ła n ia „w c e lu o d s p rz e ­ d a ż y z z y s k ie m ” . „ Z y s k ” n a le ż y tu ro z u m ie ć ja k o „k o r z y ś ć m a ją tk o w ą ” ( c h o ć a rt. 120 k .k . te g o n ie w y ja ś n ia ), a w ię c z g o d n ie z a rt. 36 § 3 k.k. sąd m u s i w y m ie r z y ć g rz y w n ę w w y s o ­

3 Tak sformułował ten „zbieg" przepisów SN w uchwale składu siedmiu sędziów z 19.11.1976 r. VI KZP 29/75, OSNKW 1976, nr 3, poz. 38.

4 O pominięciu w kwalifikacji prawnej czynu art. 58 k.k. była mowa w pkt I. 5 Kodeks postępowania karnego — Komentarz (autorzy: J. B a fia i in n i, War­ szawa 1976) nie zajmuje się tym zagadnieniem przy omawianiu art. 360 k.p.k. (s. 500—503). Nie czyni tego również Mały komentarz do kodeksu postępowania kar­ nego (autorzy: M . L ip c z y ń s k a i R. P o n ik o w s k i, Warszawa 1986) (por. s. 270).

(5)

k o ś c i p rz e w id z ia n e j w § 2, c z y li o d 20.000 d o 5 .0 0 0 .0 0 0 z ło ty c h . J e s t to d ru g a k a ra z a s a d n ic z a . W s y tu a c ji ja k w g ło s o w a n y m w y r o k u n a le ż a ło w y m ie r z y ć ka rę z a s a d n ic z ą p o z b a w ie n ia w o ln o ś c i w y łą c z n ie na p o d s ta w ie a rt. 221 § 3 k .k., g d y ż p rz e w id y w a ł o n ka rę z a ­ s a d n ic z ą b a rd z ie j s u ro w ą . B e z z a ­ s a d n e n a to m ia s t b y ło w y m ie r z e n ie p rz e z SR i S W k a ry g r z y w n y na p o d ­ s ta w ie a rt. 3 § 1 p k t 5 u s t a w y z d n ia 1 0 m a ja 1985 r. (p o z . 101), c z y li o d d z ie ­ s ię c io k r o tn e j w a rto ś c i s p rz e d a n y c h n a p o jó w a lk o h o lo w y c h , g d y ż ta k a m o ż liw o ś ć z a c h o d z iła j e d y n i e w ra z ie s k a z a n ia w y łą c z n ie na p o d s ta ­ w ie a rt. 43 u st. 1 u s ta w y z d n ia 26 p a ź d z ie r n ik a 1982 r.ć C z y li że s t a ­ n o w i s k o z a p r e z e n t o w a n e w g ł o ­ s o w a n y m w y r o k u c o d o p o d ­ s t a w y w y m i e r z e n i a g r z y w n y b y ł o w p e ł n i z a s a d n e . J e d n a k ż e n ie d o ty k a to k w e s tii k u m u la ty w n e g o z b ie g u p rz e p is ó w u s ta w y p rz y w y m ia ­ rze g rz y w n y , g d y ż ta k i w s p ra w ie n ie z a c h o d z i. T o u w a g a d r u g a . IV. W s z e la k o z n a c z e n ie za sa d y , ja k a le g ła u p o d s ta w g ło s o w a n e g o w y r o k u , m a z n a c z n ie s z e rs z e z n a ­ c z e n ie , n iż w y n ik a ło b y to z fa k tu , że s p ra w a z a is tn ia ła w o k re s ie o b o w ią ­ z y w a n ia u s ta w y z d n ie 10 m a ja 1985 r. o s z c z e g ó ln e j o d p o w ie d z ia ln o ś c i k a rn e j (D z . U. N r 25, po z. 1 01). G d y m a m ie js c e k u m u la ty w n y z b ie g p rz e ­ p is ó w u s ta w y (a rt. 10 § 2 k .k .), to sąd w y m ie r z a k a rę na p o d s ta w ie p rz e ­ p is u p rz e w id u ją c e g o k a rę n a js u ro w ­ szą (a rt. 10 § 2 k .k .). U r e g u lo w a n ie ta k ie w p r o w a d z ił k o d e k s k a rn y z 1969 r. N ie tu w ię c m ie js c e na ro z w a ­ ż a n ia te j k o n c e p c ji.7,7a M ia rą s u ro w o ś c i je s t n a js u ro w s z a g ó rn a g ra n ic a u s ta w o w e g o z a g ro ż e ­ n ia , a w w y p a d k u je d n a k o w y c h g ó r ­ n y c h g r a n ic n a le ż y w y m ie r z y ć ka rę na p o d s ta w ie p rz e p is u p rz e w id u ją ­ c e g o w y ż s z y p ró g d o ln y u s ta w o ­ w e g o z a g ro ż e n ia . T a k ie je s t z g o d n e s ta n o w is k o ju d y k a tu r y i d o k tr y n y .6 7 8 G d y m a m ie js c e k u m u la ty w n y z b ie g p rz e p is ó w u s ta w y , to o rz e c z e n ie g r z y w n y m o ż liw e je s t w te d y , g d y je j o rz e c z e n ie w ią ż e s ię z p rz e p is e m n a js u ro w s z y m . K o d e k s k a rn y z 1969 r. p rz e w id u je je d y n ie g rz y w n ę o b li­ g a to r y jn ą , k tó r e j z a s a d y w y m ie r z a ­ n ia o k re ś lo n e są w a rt. 36 §§ 2 — 4.

6 Nie miejsce tu na zastanawianie się, jak było możliwe wymierzenie surowszej kary grzywny (od dziesięciokrotnej wartości wzwyż) na podstawie łagodniejszego przepisu (art. 43 ust. 1), skoro na podstawie surowszego przepisu (art. 223 § 3 k.k.) możliwe było wymierzenie kary grzywny łagodniejszej (od dwukrotnej wartości wzwyż). Były to paradoksy ustawy z 10.V.1985 r. (poz. 101).

7 Koncepcję kumulatywnego zbiegu przepisów ustawy przeniósł na nasz grunt W. W o lt e r w pracy: Kumulatywny zbieg przepisów ustawy, Warszawa 1960, a następ­ nie w pracy: Reguły wyłączania wielości ocen w prawie karnym, Warszawa 1961. Przyjęcie tej koncepcji przez k.k. z 1969 r. powodowało wzrost recydywy, czego — jak się wydaje — nie zauważali ani kryminolodzy, ani politycy. Wpływu art..10 § 2 k.k. na zjawisko recydywy specjalnej nie dostrzegł także żaden z autorów prac opub­ likowanych w dziele pt. „Prawnokarne i penitencjarne środki zwalczania recydywy specjalnej” (pod red. S. Lelentala), Łódź 1988.

7* Już po napisaniu tej glosy ukazał się artykuł Lecha P a p r z y c k ie g o pt.: Postu­ laty praktyka („Gazeta Prawnicza” nr 2 z 1989 r j, w którym kwestionuje on koncep­ cję kumulatywnego zbiegu przepisów ustawy i proponuje powrót do koncepcji k.k. z 1932 r., a więc do zbiegu przepisów ustawy (art. 36 d.k.k.).

(6)

komen-N a to m ia s t s fo r m u ło w a n ie „o ra z w in n y c h w y p a d k a c h w s k a z a n y c h w u s ta w ie ” (§ 3 in fin e ) o d n o s i się d o p rz e p is ó w u s ta w k a rn y c h d o d a tk o ­ w y c h , g d y ż ż a d e n p rz e p is k.k. z 1969 r. n ie p r z e w id u je k u m u la ty w n e g o z a g ro ż e n ia k a rą p o z b a w ie n ia w o l­ n o ś c i i g rz y w n y . G rz y w n a je s t o b lig a io r y jn a , g d y je j w y m ie r z e n ie je s t m o ż liw e na p o d s ta w ie a rt. 36 § 3 k .k., a je s t k u m u la ty w n a , g d y p rz e w id z ia n a je s t w s a m y m p rz e p is ie . R o z ró ż n ie n ie to w p ro w a d z iłe m w g lo s ie d o u c h w a ły w s k ła d z ie s ie d m iu s ę d z ió w S N z d n ia 1 5 .IV .1986 r. VI K Z P 5 5 /8 5 .9 P rz y k ła d e m p rz e p is u p rz e w id u ją ­ c e g o g r z y w n ę k u m u la ty w n ą je s t a rt. 75 u st. 1 u s ta w y z d n ia 15 lu te g o 1962 r. o o c h r o n ie d ó b r k u ltu r y i o m u z e a c h (D z. U. N r 10, po z. 48), p rz e w id u ją c y ja k o s a n k c ję ka rę d o 5 la t p o z b a w ie n ia w o ln o ś c i i g rz y w n ę . G d y w ię c m a m ie js c e k u m u la ty w n y z b ie g a rt. 212 § 1 k.k. i a rt. 73 ust. 1 u s ta w y z d n ia 15 lu te g o 1962 r. (s p ra w c a n is z c z y z a b y te k b ę d ą c y m ie n ie m s p o łe c z n y m ), to w ó w c z a s z o s ta je w y m ie r z o n a k a ra p o z b a w ie ­ n ia w o ln o ś c i i k a ra g rz y w n y na p o d ­ s ta w ie a rt. 73 ust. 1 u s ta w y z 15.11.1962 r. N ie b ę d z ie w ta k im w y p a d k u z a c h o d z iła m o ż liw o ś ć w y ­ m ie rz e n ia g r z y w n y na p o d s ta w ie a rt. 36 § 4 k.k., g d y ż w y m ie r z e n ie g r z y w ­ n y na p o d s ta w ie te g o p rz e p is u je s t fa k u lta ty w n e , a z a te m n ie b ę d z ie tu z a c h o d z ił z b ie g k u m u la ty w n y , s k o ro m u s i b y ć d o k o n a n e w y m ie rz e n ie g r z y w n y na p o d s ta w ie a rt. 73 u st. 1 c y t. u s ta w y . A w ię c p rz y w y m ia rz e g r z y w n y p o w o ła n ie a r ty k u łu 73 u st. 1 w y c z e rp u je p o d s ta w ę je j w y m ie r z e ­ nia. D latego w b r e w s t a n o w i s k u g ł o ­ s o w a n e g o w y r o k u (a k a p it d ru g i te z y ) w y m i a r k a r y g r z y w n y n i e z a w s z e m o ż e ( c z y n a w e t m u s i ) b y ć z w i ą z a n y z z a s a d a m i j e j o r z e k a n i a p r z e w i d z i a n y m i w a r t . 3 6 k . k . . Z w y ją tk ie m o c z y w iś ­ c ie g r a n ic je j w y m ia r u , o k re ś lo n y c h w § 2 a rt. 36 k.k. T o u w a g a t r z e c i a . V. S k o ro a rt. 10 § 3 k.k. m ó w i o w y m ia r z e k a ry „n a p o d s ta w ie p rz e ­ p is u p rz e w id u ją c e g o k a rę n a js u ro w ­ s z ą ” i je s t tu u ż y ta lic z b a p o je d y n c z a , a o d n o s ić s ię o n m a d o k a ry p o z b a

-tarzem, Warszawa 1973, s. 66, teza 8. Tak też uchwała składu siedmiu sędziów SN, Izba Wojskowa, z 10.VI11.1972 r., U. 3/72, „Biuletyn SN” z 1972, z. 10, poz. 123 oraz PiP z 1973 r. nr 2, z glosą W . W o lte r a , cytowaną w przytoczonej wyżej tezie i w opracowaniu Z . J a n k o w s k ie g o i J. M ic h a ls k ie g o : Ustawa z dnia 10 maja 1985 r. o szczególnej odpowiedzialności karnej, Warszawa 1985, teza 16, s. 41. Tak rów­ nież I. A n d r e je w : Kwalifikacja prawna czynu przestępnego, Warszawa 1987, s. 63. Wszyscy ci autorzy mają na uwadze, choć tego wyraźnie nie wypowiadają, karę poz­ bawienia wolności, a ewentualnie także karę śmierci. Wymieniona wyżej uchwała została podjęta na tle chuligańskiego charakteru działania sprawcy. Jej słuszność w zakresie określenia dolnych progów wymiaru kary zakwestionował J. Z ie w iń s k i w glosie opublikowanej w OSPiKA z 1974 r., z. 5, poz. 99.

9 Patrz: Palestra z 1988 r., nr 1—2, s. 139— 144. Przedstawił je J. K o s iń s k i w pracy: Wykaz publikowanych orzeczeń sądów artykułów oraz glos (Informacja prawnicza — Materiały szkoleniowe z zakresu prawa karnego, Nr 7—9 z 1988 r., poz. 84, s. 36).

(7)

w ie n ia w o ln o ś c i,10 to m im o w s z y s tk o p ro b le m w y m ia r u g rz y w n y na p o d ­ s ta w ie je d n e g o p rz e p is u n ie je s t ty m s fo r m u ło w a n ie m c a łk o w ic ie w y ja ś ­ n io n y . W y d a je się, że re fo rm a p ra w a k a rn e g o ( n o w e liz a c ja c z y te ż o p r a ­ c o w a n ie n o w e j k o d y fik a c ji) p o w in n a w s p o s ó b w y ra ź n y u n o rm o w a ć k w e ­ s tię p o d s ta w y w y m ia r u g r z y w n y ja k o d ru g ie j k a ry z a s a d n ic z e j. G rz y w n a b o w ie m n ie je s t ka rą d o d a tk o w ą , k tó r ą m o ż n a w y m ie rz a ć na p o d s ta ­ w ie in n e g o p rz e p is u n iż te n , na p o d ­ s ta w ie k tó r e g o w y m ie rz o n a z o s ta je k a ra p o z b a w ie n ia w o ln o ś c i, a to z g o d n ie ze s fo r m u ło w a n ie m art. 10 § 3 in fin e k .k . O c z y w iś c ie , je ś li k u m u ­ la ty w n y z b ie g p rz e p is ó w u s ta w y z o s ­ ta n ie u trz y m a n y . T o u w a g a c z w a r t a .

T a k ie re fle k s je n a s u w a ją się na tle g ło s o w a n e g o w y ro k u .

Leszek Sługocki

10 Pomijam tu oczywiście karę śmierci ze względu na jej wyjątkowy charakter (art. 30 § 2 k.k.).

PRASA O ADWOKATURZE

Choć od posiedzeń „okrągłego stołu” minęło już kilka miesięcy,

to jednak problematyka tam dyskutowana jest ciągle żywa. „Gazeta

Prawnicza” (nr 11 z dnia 1.VI.1989 r.) publikuje w tej kwestii roz­

mowę przeprowadzoną przez redaktor Izabelę Lewa n d ows k ą z

adw. prof. Kazimierzem Bu chałą, członkiem podzespołu d/s Re­

formy prawa i sądów „okrągłego stołu” , a jednocześnie przewodni­

czącym zespołu d/s Reformy ustawodawstwa karnego (tytuł arty­

kułu:

B y ł o d u ż o d o b r e j w o l i p o o b u s t r o n a c h ) .

Niektóre ustalenia

okrągłego stołu zostały już zrealizowane, inne zaś są w trakcie rea­

lizacji lub w opracowywaniu. Długo jeszcze będziemy wracać do

obrad „okrągłego stołu” ze względu na jego precedensowy tok

obrad. Dajmy jednak głos rozmawiającym:

„(...) Wszyscy członkowie Podzespołu, w którego pracach uczest­

niczyłem, byli od początku zgodni, że musimy rozpocząć budowę

państwa prawnego, że jego fundamentem jest wymiar sprawiedli­

wości i że nie ma wymiaru sprawiedliwości z prawdziwego zdarze­

nia bez pełnej niezawisłości sędziów i niezależności sądów. Uznano

jednocześnie, iż niezawisłość sędziów i niezależność sądów ma

podstawowe znaczenie dla przeobrażeń całego systemu polityczne­

go. (...)

Dotyczy to zwłaszcza powszechnego w środowiskach prawni­

czych postulatu zniesienia kadencyjności sędziów SN, a także

Cytaty

Powiązane dokumenty

Inne zagadnienie ■ —■ to problem lokalizacji wykopów. Nie istnieje on dla stanowisk małych, które mogą być zbadane w całości. Nie jest również istotny w

W krótkich, zwartych rozdziałach omówione zostały kolejno: zasady ogólne, zakres prac konserwa­ torskich podejmowanych przy obiekcie, zachowanie prostoty przy

Po oczyszczeniu sklepień należy poło­ żyć gładź cem entow ą-piaskow ą, a p achy sklepień w ypełnić gruzobe- tonem... na w ieży um ieszczono zb io rn ik nowo

[r]

W tym pu nkcie do ku m entacji pow inno się również uw zglę dnić w szystkie poprzednie konserw acje, które m ogą być przestrogą d la przyszłych konserw ato­

Wszystkich pracowników PSOZ czeka czas wielkiej próby — weryfikującej charaktery i kwalifikacje, bo społeczna i ekonomiczna rzeczywistość Rzeczypospolitej Polskiej

Z tego wynika, że projektow ane dom y nie mogą być wyższe niż dwie, maksymalnie trzy kondygnacje. Utrzymanie tych gabarytów i relacji wzajemnych jest w arunkiem

Były to w zasadzie instrum enty n iezb ęd ­ ne dla działalności dydaktycznej jezuitów.. Andrea