SPOTKANIA ZE SŁOWEM
EMOCJONALNOŚĆ MEDIÓW
Jedną z charakterystycznych cech języka mediów jest jego emocjonalność, która przejawia się między innymi w stosowaniu hiperboli. Jest to figura stylistyczna polegająca na
zamierzonej przesadzie w opisie osób lub zdarzeń.
Hiperbolę wykorzystuje się w celach perswazyjnych: mówiący lub piszący za pomocą różnych wyrazów i zwrotów przerysowuje opisywane zjawiska najczęściej po to, by powiększyć obraz własnych sukcesów lub wyolbrzymić klęskę przeciwnika. Jak widać hiperbola nie służy opisywaniu rzeczywistości, tylko jej interpretacji.
Szczególnie atrakcyjne są w ostatnich czasach czasowniki masakrować i zaorać, na przykład Zawisza masakruje Lisa czy Telewidz zaorał Szkło Kontaktowe. Te mocne i
niestosowne słowa pojawiają się głównie w nagłówkach artykułów, a następnie bardzo szybko wchodzą do języka dyskusji publicznych, co w konsekwencji sprowadza się do tego, że nikt nie przekonuje, nie argumentuje, nie przekazuje, tylko masakruje i zaoruje. Nie jest łatwo żyć w świecie takich wyolbrzymionych emocji.
Do słów hiperbolizujących rzeczywistość zaliczyć należy również nadużywanie słowa poległ. W polszczyźnie śmierć nagłą i niespodziewaną opisuje się za pomocą różnych słów:
zginąć (umrzeć nagle w wypadku), zabić się (stracić życie w gwałtowny sposób w wyniku nieszczęśliwego wydarzenia lub z własnej ręki), paść (odnosi się do śmierci żołnierskiej: padł na froncie, na posterunku, w boju), polec (to śmierć żołnierza w walce zbrojnej). Mówienie o ofiarach wypadku, że polegli jest językowym i obyczajowym nadużyciem.
Więcej informacji na ten temat można odnaleźć w Poradniku językowym PWN napisanym przez Ewę Kołodziejek pod tytułem “Potyczki z polszczyzną” (Zmasakrować i zaorać,
s.21-22).
2
