Przywiązanie do języka polskiego - Judith Maier - fragment relacji świadka historii [TEKST]

(1)

JUDITH MAIER

ur. 1946; Wałbrzych

Miejsce i czas wydarzeń Izrael, okres powojenny

Słowa kluczowe projekt W poszukiwaniu Lubliniaków, projekt W poszukiwaniu Lubliniaków. Izrael 2006, Izrael, okres powojenny, język polski, rodzina Ziębów, matura

Przywiązanie do języka polskiego

Mój romans z kulturą polską [trwa] do dnia dzisiejszego. Po pierwsze moja mama była świetną polonistką, mówiła pięknym polskim językiem, moi rodzice hebrajskiego się nie nauczyli, tak że w domu żeśmy rozmawiali po polsku. Od dzieciństwa rodzina Ziębów starała się – myślę, [że] można ją dodać [do mających wpływ na mój wzrost znajomości] kultury polskiej – otrzymywałam [od nich] cały czas polskie książki. Jako dziecko, jako młoda dziewczyna otrzymywałam wpierw „Płomyczek” przez lata, a potem dla młodzieży „Płomyk”. Tak że cały czas miałam kontakt z polskim językiem.

Jak robiłam maturę, u nas trzeba [zdawać] dodatkowy jeden język [obcy], to angielski [był] pierwszy, a jako drugi, dodatkowy, wzięłam język polski. Tak że robiłam maturę z języka polskiego tu w Izraelu. I muszę się pochwalić, że to był mój najwyższy stopień z matury. Dostałam najwyższy, tak jak w Polsce jest piątka czy nawet [szóstka], u nas jest dziesiątka. To była matura zaoczna, tak że ja sama się uczyłam. Ja wiem, że mój stopień był najwyższy, bo to była cała klasa, która robiła tę maturę, i tak mi powiedziano, że mój stopień był najwyższy.

Data i miejsce nagrania 2006-12-10, Petach Tikwa

Rozmawiał/a Tomasz Czajkowski

Transkrypcja Edyta Sacharczuk

Redakcja Justyna Molik