• Nie Znaleziono Wyników

Opaska z gwiazdą Dawida - Janina Tataj - fragment relacji świadka historii [TEKST]

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Opaska z gwiazdą Dawida - Janina Tataj - fragment relacji świadka historii [TEKST]"

Copied!
1
0
0

Pełen tekst

(1)

JANINA TATAJ

ur. 1920; Lublin

Miejsce i czas wydarzeń Lublin, II wojna światowa

Słowa kluczowe projekt W poszukiwaniu Lubliniaków, projekt W poszukiwaniu Lubliniaków. Izrael 2006, projekt. Lublin.

Pamięć Zagłady, okupacja niemiecka, Żydzi, opaska z gwiazdą Dawida

Opaska z gwiazdą Dawida

Tak, oczywiście, [że nosiłam opaskę z gwiazdą Dawida]. Kiedy ja nosiłam opaskę?

To się zaczęło w listopadzie zdaje się, czy jeszcze w październiku. Albo pierwszego listopada albo koniec października. Coś takiego.

Każdy szuka [sposobu] jak sobie ulżyć [śmiech]. Jak to robi? Opaska powinna była być tutaj. To ja ją zsunęłam tutaj, to ja ją podsunęłam pod rękaw jak ja szłam. Ja nie byłam typem specjalnie podobna do Żydówki. Niebieskie oczy, blondynka, tak że ja szłam ulicą, kto mnie nie znał, nie wiedział, że ja jestem Żydówka. I dzięki temu ja się uratowałam.

Wszyscy nosili [opaski], to nie mogłam nic czuć innego co wszyscy. A kiedy szłam przez polskie dzielnice, to starałam ją się podsunąć tutaj, bo jakby Niemiec mnie coś [zaczepił], to: „O! To ona mi spadła. Ja tu nosiłam, ale ja ją noszę na ręku”. Każdy starał się w jakiś sposób sobie ulżyć. To była wojna straszna. A oczywiście w gecie to ja ją nosiłam, wszyscy nosiliśmy.

Data i miejsce nagrania 2006-11-21, Holon

Rozmawiał/a Tomasz Czajkowski

Transkrypcja Paweł Iwanina

Redakcja Maria Radek

Prawa Copyright © Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN"

Cytaty

Powiązane dokumenty

Zdaje się, [że] potem stały się bardziej, powiedziałbym, okiełznane. Natomiast do tamtego momentu to było naprawdę

I ja wpadłam do tej dziury i o mało nie utonęłam w tym gównie, przepraszam za wyrażenie, ale ja złapałam się w odpowiednim czasie jeszcze i chwyciłam to, że połowa mego

Wydaje mi się, że każdy człowiek musi znaleźć swoje miejsce na ziemi.. Ale nie może powiedzieć, że to jest [jego]

Myśmy powiedzieli: „My zrobimy takie opaski, że to będą wyglądać, jak art, że to nie będzie wyglądać jak szmata” Ja mówię tylko o ludziach bardziej inteligentnych,

Mówiła, że u Hołysta, właściciela firmy przewozowej, tylko prowadzi księgowość, sekretarką jest, warkoczyki sobie rozpuściła, niewinna dziewczyna, wypuścili

Nie pamiętam kiedy [musieliśmy założyć opaski], ale pamiętam, że była opaska i pamiętam, że ja w moim wieku może nie potrzebowałam jeszcze, ale bardzo chciałam, bo

Data i miejsce nagrania 2010-08-01, Katowice Rozmawiał/a Karolina Kryczka, Piotr Lasota. Transkrypcja

Jak była wojna, wojna z Rosją, i było im tak strasznie zimno tam, to oni chcieli, żeby im dawać ubrania, wełny.. Oni to przerabiali i robili z tego dla żołnierzy ubranie,