Podstawy Automatyki
Wykład 13 - Układy bramkowe
dr inż. Jakub Możaryn
Instytut Automatyki i Robotyki
Warszawa, 2015
Układy z elementów logicznych
Bramki logiczne
Elementami logicznymi (bramkami logicznymi) są urządzenia o dwustanowym sygnale wyjściowym i dwustanowych sygnałach
wejściowych, których działanie (zależność wartości sygnału wyjściowego od stanu sygnałów wejściowych) opisuje określona funkcja logiczna.
Elementy logiczne są realizowane w różnych technikach, np. elementy elektryczne, pneumatyczne, hydrauliczne, o różnych parametrach sygnałów odpowiadających wartościom „0” i „1”.
Podstawowym działaniem projektowania układów z elementów logicznych jest tworzenie tzw. schematów strukturalnych, złożonych z symboli elementów logicznych informujących jedynie o rodzaju realizowanej funkcji logicznej (a nie o technice realizacji elementu).
Do realizacji dowolnie złożonych układów logicznych niezbędny jest zestaw elementów realizujących funkcje logiczne tworzące system funkcjonalnie pełny.
Układy z elementów logicznych
Do tworzenia algebraicznego zapisu dowolnie złożonych funkcji logicznych niezbędny jest odpowiedni zestaw elementarnych operacji logicznych, tzw. system funkcjonalnie pełny. taki zestaw tworzą funkcje
alternatywa, koniunkcja i negacja, zwany podstawowym systemem funkcjonalnie pełnym.
W praktyce większe znaczenie mają jednak systemy jednoelementowe.
Dowolnie złożone układy zbudować można wykorzystując tylko elementy realizujące funkcję NOR albo wykorzystując tylko elementy realizujące funkcję NAND.
NOR
y = a + b (1)
NAND
y = a · b (2)
Układy z elementów logicznych
1. Wg PN-78/M-42019 Automatyka,
przemysłowa.
Pneumatyczne elementy i układy dyskretne.
Symbole graficzne i zasady przetwarzania schematów
funkcjonalnych 2. Wg normy ”IEEE Standard Graphic Symbols for Logic Diagrams”IEEE Std. 91 - 1973
3. Wg normy branżowej BN-71/3100-01
“Binarne elementy cyfrowe. Symbole graficzne”
Przykłady pneumatycznej realizacji elementów logicznych
Element alternatywy
W elemencie tym energia sygnału wyjściowego pochodzi z energii sygnałów wejściowych – jest to element bierny (pasywny).
Przykłady pneumatycznej realizacji elementów logicznych
Element koniunkcji
W elemencie tym energia sygnału wyjściowego pochodzi z energii sygnałów wejściowych – jest to element bierny (pasywny).
Przykłady pneumatycznej realizacji elementów logicznych
Element negacji
Energia sygnału wyjściowego pochodzi z energii zasilania - jest to element czynny (aktywny).
Układy z elementów alternatywy, koniunkcji i negacji
Przykład 1: Zrealizować alternatywną postać funkcji zdefiniowanej w postaci tablicy Karnaugha.
y = x1· x3+ x1· x2+ x2· x4 (3)
Układy z elementów alternatywy, koniunkcji i negacji
Przykład 1: Zrealizować alternatywną postać funkcji zdefiniowanej w postaci tablicy Karnaugha.
y = x1· x3+ x1· x2+ x2· x4 (4)
Układy z elementów alternatywy, koniunkcji i negacji
Przykład 2: Zrealizować koniunkcyjną postać funkcji zdefiniowanej w postaci tablicy Karnaugha.
y = (x1+ x2) · (x1+ x4) · (x2+ x3) (5)
Układy z elementów alternatywy, koniunkcji i negacji
Przykład 2: Zrealizować alternatywną postać funkcji zdefiniowanej w postaci tablicy Karnaugha.
y = (x1+ x2) · (x1+ x4) · (x2+ x3) (6)
Układy z elementów logicznych
Do tworzenia algebraicznego zapisu dowolnie złożonych funkcji logicznych niezbędny jest odpowiedni zestaw elementarnych operacji logicznych, tzw. system funkcjonalnie pełny. taki zestaw tworzą funkcje
alternatywa, koniunkcja i negacja, zwany podstawowym systemem funkcjonalnie pełnym.
W praktyce większe znaczenie mają jednak systemy jednoelementowe.
Dowolnie złożone układy zbudować można wykorzystując tylko elementy realizujące funkcję NOR albo wykorzystując tylko elementy realizujące funkcję NAND.
NOR
y = a + b (7)
NAND
y = a · b (8)
Algebra Boole’a - przypomnienie
Aksjomaty algebry Boole’a koniunkcja
0 = 1 (9)
x · 0 = 0 (10) x · 1 = x (11) x · x = x (12) x · x = 0 (13)
alternatywa
1 = 0 (14)
x + 0 = x (15)
x + 1 = 1 (16)
x + x = x (17)
x + x = 1 (18)
Prawo przemienności
x1· x2= x2· x1 (19) x1+ x2= x2+ x1 (20) Prawo łączności
x1· (x2· x3) = (x2· x1) · x3 (21) x1+ (x2+ x3) = (x2+ x1) + x3 (22)
Algebra Boole’a - przypomnienie
Prawo rozdzielności mnożenia logicznego względem dodawania logicznego (x1+ x2) · x3= x1· x3+ x2· x3 (23) Prawo rozdzielności dodawania logicznego względem mnożenia logicznego (x1· x2) + x3= (x1+ x3) · (x2+ x3) (24) Prawa de Morgana
x1· x2= x1+ x2 (25)
x1+ x2= x1· x2 (26)
Prawo podwójnej negacji (podwójnego przeczenia)
x = x (27)
Na podstawie powyższych twierdzeń można tworzyć szereg innych zależności przydatnych przy przekształcaniu funkcji logicznych.
Symbole x , x1, x2, x3 w tych twierdzeniach mogą reprezentować zarówno pojedynczy argument jak i dowolnie złożoną funkcję logiczną.
Układy z elementów NOR, NAND
Budowa układów zastępujących elementy alternatywy, koniunkcji i negacji z elementów NOR lub NAND .
Układy z elementów NOR, NAND
Przykład 1: Zrealizować alternatywną postać funkcji zdefiniowanej w postaci tablicy Karnaugha, wykorzystując elementy NOR.
Eliminacja koniunkcji lub alternatywy, poprzez podwójne zanegowanie i wykorzystanie prawa de Morgana.
y = x1· x3+ x1· x2+ x2· x4=
= x1+ x3+ x1+ x2+ x2· x4=
= x1+ x3+ x1+ x2+ x2+ x4=
= x1+ x3+ x1+ x2+ x2+ x4= (28)
Układy z elementów NOR, NAND
ZADANIE: Zrealizować alternatywną postać funkcji zdefiniowanej w postaci tablicy Karnaugha, wykorzystując elementy NOR.
y == x1+ x3+ x1+ x2+ x2+ x4= (29)
Układy z elementów NOR, NAND
Przykład 2: Zrealizować koniunkcyjną postać funkcji zdefiniowanej w postaci tablicy Karnaugha, wykorzystując elementy NOR.
Eliminacja koniunkcji lub alternatywy, poprzez podwójne zanegowanie i wykorzystanie prawa de Morgana.
y = (x1+ x2) · (x1+ x4) · (x2+ x3)
= (x1+ x2) · (x1+ x4) · (x2+ x3)
= (x1+ x2) + (x1+ x4) + (x2+ x3) (30)
Układy z elementów NOR, NAND
Przykład 2: Zrealizować koniunkcyjną postać funkcji zdefiniowanej w postaci tablicy Karnaugha, wykorzystując elementy NOR.
y = (x1+ x2) + (x1+ x4) + (x2+ x3) (31)
Układy z elementów NOR, NAND
Przykład 3: Zrealizować alternatywną postać funkcji zdefiniowanej w postaci tablicy Karnaugha, wykorzystując elementy NAND.
Eliminacja koniunkcji lub alternatywy, poprzez podwójne zanegowanie i wykorzystanie prawa de Morgana.
y = x1· x3+ x1· x2+ x2· x4=
= x1· x3+ x1· x2+ x2· x4=
= x1· x3· x1· x2· x2· x4
(32)
Układy z elementów NOR, NAND
Przykład 3: Zrealizować alternatywną postać funkcji zdefiniowanej w postaci tablicy Karnaugha, wykorzystując elementy NAND.
y = x1· x3· x1· x2· x2· x4 (33)
Układy z elementów NOR, NAND
Przykład 4: Zrealizować koniunkcyjną postać funkcji zdefiniowanej w postaci tablicy Karnaugha, wykorzystując elementy NAND.
Eliminacja koniunkcji lub alternatywy, poprzez podwójne zanegowanie i wykorzystanie prawa de Morgana.
y = (x1+ x2) · (x1+ x4) · (x2+ x3) =
= x1· x2· (x1+ x4) · x2· x3=
= x1· x2· (x1· x4) · x2· x3
(34)
Układy z elementów NOR, NAND
Przykład 4: Zrealizować koniunkcyjną postać funkcji zdefiniowanej w postaci tablicy Karnaugha, wykorzystując elementy NAND.
y = x1· x2· (x1· x4) · x2· x3 (35)
Układy z elementów NOR, NAND
Zastępowanie wielowejściowych elementów NOR, NAND elementami dwuwejściowymi
Hazard statyczny
Na przebieg procesów przejściowych w układzie kombinacyjnym mają wpływ następujące czynniki:
nieskokowy charakter zmian wartości sygnałów występujących w układach rzeczywistych,
opóźnienia wnoszone przez linie sygnałowe przy przesyłaniu przez nie sygnałów,
opóźnienia wnoszone przez elementy przy przetwarzaniu sygnałów
Hazard statyczny
W układach kombinacyjnych wyróżnić można dwa rodzaje stanów przejściowych:
stany, w których zmiana jednego z sygnałów wejściowych nie powinna, zgodnie z równaniem opisującym działanie układu, wywołać żadnej zmiany na wyjściu,
stany, w których zmiana jednego z sygnałów wejściowych, zgodnie z równaniem opisującym działanie układu, wywołuje zmianę wartości sygnału wyjściowego.
hazard statyczny
Zjawisko polegające na wystąpieniu krótkotrwałych zmian wartości sygnału wyjściowego, w czasie trwania stanów przejściowych pierwszego rodzaju, nazywa się hazardem statycznym.
hazard dynamiczny
Zjawisko polegające na wystąpieniu dodatkowych zmian wartości sygnału wyjściowego w stanach przejściowych drugiego rodzaju, nazywa się hazardem dynamicznym.
Hazard statyczny
Hazard statyczny w zerach
y = (x1+ x2) · (x1+ x3) (36)
Przebiegi sygnałów w stanie gdy x2= x3= 0
Równanie układu bez hazardu
y = (x1+x2)·(x1+x3)·(x2+x3) (37)
Hazard dynamiczny
Rysunek :Ilustracja przyczyn powstawania hazardu dynamicznego
Podstawy Automatyki
Wykład 13 - Układy bramkowe
dr inż. Jakub Możaryn
Instytut Automatyki i Robotyki
Warszawa, 2015