• Nie Znaleziono Wyników

Uwagi o problemie L. Flatto(Praca wpłynęła do Redakcji 1983.06.24 )

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Uwagi o problemie L. Flatto(Praca wpłynęła do Redakcji 1983.06.24 )"

Copied!
4
0
0

Pełen tekst

(1)

ROCZNIKI POLSKIEGO TOWARZYSTWA MATEMATYCZNEGO Seria III: MATEMATYKA STOSOWANA XXVII (1986)

An t o n i Sm o l u k W rocław

Uwagi o problemie L. Flatto

( Praca wpłynęła do R edakcji 1983.06.24 )

1, W pracy tej podajemy proste rozwiązania zadania Flatto [1 ] w przypadku gdy dziedzina S jest wypukła w określonym kierunku;

problem Flatto okazuje się szczególnym przypadkiem aproksymacji inwariantnej [ 2 J,

2, Niech S oznacza niepusty kompaktów przestrzeni Rm+n, a T - rzut S na Rn t czyli

T :» {y € Rn | tx,y)ś S, x s R m }.

*

Przestrzeń C(S) ciągłych funkcji (ograniczonych) określonych na S o wartościach w R f z normą Czebyszewa jest przestrzenią Banacha,

Założenie to można osłabić. Zasadniczy wynik jest prawdziwy w przestrzeni CB(S) ciągłych i ograniczonych furtkcji rzeczywis­

tych (lub zespolonych) określonych na dowolnym podzbiorze S prze­

strzeni Rm+n (odpowiednio Cm + n ), [93]

(2)

A. SMOLUK 94

Ponieważ każdej funkcji feCCT) można jednoznacznie przyporządko­

wać funkcję Fe CCS), niezależną od wektora x e R m , wzorem

F(x,y) :* f(y), (x,y)e S,

więc przestrzeń C(T)możemy utożsamić z domkniętą podprzestrzenią przestrzeni C(S). Przyjmujemy więc dalej, że przestrzeń C(T) jest włożona w przestrzeń C(S), CCT)QCCS), 0 funkcji f t C C S ) takiej, że jednocześnie fę CCT), mówimy, że jest niezależna od wektora x»(x,j, xm )£ R m albo że jest niezależna od m zmiennych rze­

czywistych x^, •••, xm * S o b o l e m P^ oznaczamy podzbiór przestrze­

ni C(S) złożony z wielomianów stopnia nie przekraczającego k oraz funkcji zerowej; jest to domknięta podprzestrzeń liniowa prze­

strzeni C(S).

3* Problem Flatto [1j. Scharakteryzować te podzbiory S przestrze­

ni Rm+n, dla których jest prawdziwa implikacja: dla dowolnej funkcji Fe CCS), jeśli f<~CCT), to w zbiorze OCf»Pk ) istnieje wielomian g taki, że g jest również elementem przestrzeni CCT), gdzie OCfłPję) oznacza rodzinę wielomianów ze zbioru P^ leżącym najbliżej funkcji f, [

2

J.

Opierając się na twierdzeniu Helly45ego o przekrojach zbiorów wypukłych w przestrzeni Rn Flatto podaje częściowe rozwiązanie tego zadania w przypadku gdy m * 1.

4. Zauważmy najpierw, że zadanie Flatto jest pewnym zadaniem aproksymacji inwariantnej• Jeżeli funkcja f nie zależy od wektora x, to dla jakich S zawsze istnieje wielomian g, optymalny dla f w zbiorze Pk , również nie zależący od wektora x?

(3)

UWAGI O PROBLEMIE L. FLATTO 95

W pracy [ 2 J Jest udowodnione następujące twierdzenie o apro­

ksymacji niezmienniczej^

Jeżeli M jest podprzestrzenią liniową przestrzeni unormowanej E, niezmienniczą względem podizometrii liniowej A : E - » E i po­

nadto, gdy f eFix(A) oraz A|M jest operatorem zwartym na M, to istnieje element g€0(f,M) taki, że Acg) * g.

5. TWIERDZENIE. Jeżeli istnieje punkt (a,b) 6 S taki, że (aj^TcS, to dla każdej funkcji fęC(T) istnieje wielo­

mian optymalny geO( f , P k ) taki, że g£C(T).

D o w ó d . Wykażemy, że dowodzone twierdzenie jest prostym wnioskiem z cytowanego w punkcie 4 twierdzenia.

Operator A: C(S)— >C(S), określony wzorem

A (f) (x, y ) :» f(a,y), (x,y)€S,

jest oczywiście liniową podizometrią. Jeżeli f €C(T), to A(f) * f, czyli Fix(A) * C(T). Podprzestrzeń skończonego wymiaru P^ jest podprzestrzenią niezmienniczą A oraz A jest operatorem zwartym na P^ (z tego właśnie powodu, że wymiar Pk jest skończony).

Wystarczy teraz powołać się na wzmiankowane twierdzenie, aby otrzymać tezę.

6. Zagadnienia Flatto sformułował w ogólniejszej postaci dnia 26 maja 1983 dr Stanisław Grzegórski z Lublina.

(*) Twierdzenie to w 1982 roku uogólnił mgr Leopold Habiniak z Wrocławia na dowolne podizometrie (zrezygnował z założenia liniowości A)•

(4)

96 A. SMOLUK

Niech Ir oznacza podzbiór przestrzeni C(S)# r ę N , wszystkich funkcji postaci

Przy jakich założeniach o S prawdziwa jest implikacja:

jeżeli f € Ir , to istnieje wielomian geO(f, Pk+r ^ taki, że g € Ir?

Jeżeli r » 0, otrzymujemy zadanie Flatto.

PRACE CYTOWANE

[1 ] L. Flatto, A geometrie problem in approxlmatlon theory, J. Approx. Theory 36 (1982), 326-327.

[2 ] A. Smoluk, Aproksymacje niezmiennicze. Matematyka Stosowa- gdzie (x,y)e S, ^ , * c(t)

‘m

na 17 (1981), 17-22

Cytaty

Powiązane dokumenty

Dla dodatniej liczby naturalnej n znaleźć wzór na największą potęgę liczby pierwszej p dzielącą n!4. Rozłożyć na czynniki pierwsze

Pokaż też, że powyższe twierdzenie nie działa w drugą stronę, to znaczy znajdź ciąg {a n } który nie jest zbieżny, chociaż {|a n |}

Jak zmieni się odpowiedź, gdy wykonamy rysunek biorąc za jednostkę na osiach śred- nicę atomu (10 −8 cm) lub średnicę jądra atomowego (10 −13

[r]

Dla podanej liczby naturalnej n wskazać największą liczbę

Niech G będzie

23. Dana jest liczba rzeczywista a. Niech P będzie dowolnym punktem wewnątrz czworokąta wypukłego ABCD. Udowod- nij, że środki ciężkości trójkątów 4P AB, 4P BC, 4P CD, 4P

Innymi słowy największy zbiór niezależny w G ma