Tadeusz Pawluk
"Revue d’Histoire Ecclesiastique", r.
1965 i 1966
Prawo Kanoniczne : kwartalnik prawno-historyczny 10/3-4, 394-396
3 9 4 K S . T A D E U S Z P A W L U K [ 1 3 ]
A rch id ia k o n a t zaw ichojski, ja k o je d n o stk a te ry to ria ln a diecezji krakow skiej, u tw o rzo n y został p ra w d o p o d o b n ie w drugiej połow ie X I I w ieku. W r. 1325 w skład tegoż a rc h id ia k o n a tu w chodzą 23 parafie. Część pierw sza a rty k u łu dotyczy sam ego a rc h id ia k o n a tu , jeg o genezy, granic, u p o sażen ia i siedziby a rch id iak o n a, część d ru g a n a to m ia st an alizu je sieć p a ra fia ln ą i o m aw ia koś cioły.
T . 14 (1966), z e s z y t 2 :
P a ł y g a J ., Dmhowuństwo parafialne dekanatu kazimierskiego w X V I I i X V I I I
wieku, s. 7— 57.
A u to r w części pierw szej p ra c y zajm u je się s tru k tu rą duch o w ień stw a d e k a n a tu kazim ierskiego, tj. jeg o stan em liczbow ym , kateg o riam i, pochodzeniem społecznym , stan em m ajątk o w y m , w części n a to m ia st drugiej o m aw ia jego poziom um ysłow y i m oraln y . P ra c a m a c h a ra k te r stu d iu m w stępnego do b a d a ń n a d duchow ieństw em p arafialn y m .
P i e k a r z E ., Struktura organizacyjna parafii w dekanacie kazimierskim w drugiej
połowie X V I I I wieku, s. 59— 107.
A u to rk a zajm u je się p a ra fia m i d e k a n a tu kazim ierskiego od stro n y o rg a n iz a cyjnej, d ając o b raz statyczny, oraz sta ra się odpow iedzieć n a p y tan ie, ja k ie czynniki w pływ ały n a kształtow anie się ich stru k tu ry . W części pierw szej p racy je st m ow a o kościołach i k ap licach , du ch o w n y ch i ich u posażeniu, służbie koś
cielnej o raz in sty tu cjach p rzy p arafialn y ch , tak ich ja k szkoła, szpital, b ra c tw a i cechy. W części drugiej wszystkie elem enty stru k tu ry organizacyjnej p arafii zostały w ykorzystane do w ytw orzenia o b razu syntetycznego. L iczne tab ele u w y d a tn ia ją te n obraz.
B o r k o w s k a M .G ., Kult liturgiczny św. Urszuli w Polsce do X V I w., s. 109— W dość obszernej p ra c y u k az a n y został k u lt św. U rszuli, je d e n z b ardziej ch arak tery sty czn y ch kultów okresu średniow iecza, w o p a rc iu o liczne źró d ła litu rg iczn e pochodzące z X I — X V I w ieku. W szczególności ro zp raco w an e zo stało z ag ad n ien ie k u ltu św. U rszuli i jej T ow arzyszek n a Z ach o d zie w św ietle dotychczasow ych b a d a ń historyczno-archeologicznych, oraz p rzejaw u tego k u ltu w Polsce w k a len d a rzu , w m szale, w b rew iarzu , w lita n ii d o W szystkich Św iętych, w w ezw aniach kościołów i ołtarzy, w kulcie relikw ii, w n a d a w a n iu im io n chrzestnych.
P ra c a , dzięki szerszem u p o tra k to w a n iu p rzed m io tu , w ypełnia dotychczaso w ą u nas lukę w naukow ej lite ra tu rz e hagiograficznej, dotyczącej św. U rszuli.
Ks. Tadeusz Pawluk
R E V U E D ’H IS T O IR E E C C L E S IA S T IQ U E
„R ev u e d ’histoire ecclésiastique“ , to k w artaln ik w y d aw an y przez U n iw ersy te t K ato lick i w L o u v ain , pośw ięcony historii kościelnej. P oniew aż histo ria K ościoła m a ścisły zw iązek z n a u k ą p ra w a kanonicznego, dlateg o poniżej p o d aje się p rzy n ajm n iej ty tu ły zam ieszczonych w ty m pow ażn y m czasopiśm ie p rac.
[ 1 4 ] P R Z E G L Ą D C Z A S O P I S M 3 9 5
H é l i o t P. — C h a s t a n g M ., (Quêtes et voyages de reliques au profit des
églises françaises au m. â. (część pierw sza p ra c y w n u m erze p o p rz e d n im ), s.
5— 32.
G e y s s e n s L ., Les I й , I I e, I I I e et X I X e des trente et une propositions condam
nées en 1690, s. 33— 63 (część d ru g a p ra c y w n u m erze n astęp n y m ).
A b r a m o w s k i L ., La prétendue condamnation de Diodore de Tarse en 499, s. 64— 65.
M a n n i n g E. , A propos de l'influence de S. Cyprien sur la Règle de S. Benoit, s. 66— 68.
A u b e r t R ., L ’oevre américaniste du Pere de Leturia, s. 69— 86.
N u m er w y p ełn iają liczne recenzje now ych p ra c z d zied z in y historii (s. 87— 207), ciekaw a k ro n ik a o c h a ra k te rz e m ięd zy n aro d o w y m (s. 208— 3 8 8 ), oraz d z ia ł bibliograficzny, w szerokim zakresie u w zg lęd n iający rów nież historię instytucji p ra w n y c h i p ra w a , historię litu rg ii i k u ltu , historię n a ro d ó w (s. 5+— 224+). B ogata k ro n ik a je st pośw ięcona Polsce (s. 376— 387).
N r 2 :
C e y s s e n s L ., Les Г е, I I е, I I I е et X I X e des trente et une propositions condamnées
en 1690 (część pierw sza p ra c y w n u m erze p o p rz e d n im ), s. 389— 428.
G i e t S., Basile était-il sénateur?, s. 429— 444.
H u y g h e b a e r t N ., Thémard, châtelain de Bourbourg, et / ’abbesse d ’Origny, s. 444— 457.
C o m b a l u z i e r F ., Le dernier sacre episcopal de l ’ancienne Eglise de France
et M gr de Savine, „le Jean-Jacques du clergé“, s. 457— 465.
N u m e r u z u p e łn ia ją liczne recenzje (s. 466— 587), k ro n ik a z b o g aty m d z ia łem pośw ięconym Polsce (s. 588— 760), oraz obszerna b ib lio g rafia (s. 225+·— — 439+).
N r 3—4:
G u e r o u t J ., Le testament de Sainte Fare. M atériaux pour V édition critique
de ce document, s. 761—621.
R u y s s c h a e r t J . , Nouvelles recherches concernant la tombe de Pierre au Vati
can (1957— 1965), s. 822— 832.
L e f è v r e Pl., Aumônes recueilles à Bruxelles en faveur de l'union des Grecs en 1437, s. 833— 837.
B e r n a r d - M a i t r e H ., Les dominicains espagnols aux îles Philippines, s. 837— 843.
V a 11 i n P ., Pour l ’histoire du concile du Vatican I. L a d é m a rc h e de la m in o rité au p rè s de P ie I X , le 15 ju ille t 1870, s. 844— 848.
P o n a d to w n u m e rz e b o g a ty d ział recenzji (s. 849-—944), k ro n ik a m ięd zy n aro d o w a (s. 945— 1110), o raz b ib lio g rafia (s. 443+— 681+).
3 9 6 K S . T A D E U S Z P A W L U K [ 1 5 ]
A u b i n e a u M ., Les 318 serviteurs d ’Abraham (G en., X I V , 14) et le nombre
des Pères au Concile de Nicée (325), s. 5— 43.
D e V о g ü é A ., La Règle du Maître et les dialogues de S. Grégoire, s. 44—
76. '
P i t o n M ., L ’idéal episcopal selon les prédicateurs français de la fin du X V e
s. au début du X V I e, s. 77— 118 (część d ru g a p ra c y w n u m erze następ n y m ).
H e 1 к V ., Rome et la Contre-Reforme en Scandinavie, de 1539 à 1583. A propos d ’un e étu d e récen te, s. 119— 131.
G I a e y s H o u u a e r t F., Le recouvrement des livres et effets de l ’Université
de Louvain, après la suppression du régime joséphiste, en 1790, s. 131— 139.
P o n a d to w n u m e rz e : recenzje (s. 140— 232), k ro n ik a (s. 232— 392), oraz b ib lio g rafia (s. 5+— 215+).
N r 2:
P i t o n M ., L ’idéal episcopal selon les prédicateurs français de la f i n du X V e
s. et du début du X V I e (część pierw sza p ra c y w n u m e rz e p o p rz e d n im ), s. 393—
423.
C a p p u y n s M ., Dom Lambert Baudouin (1873— 1960). Q uelques d o cu m ents e t souvenirs, s. 424— 455 (część d ru g a p ra c y w n u m erze następ n y m ). R u y s s c h a e r t J ., La commemoration de Cyprien et de Corneille in Callisti, s. 455— 484.
F r o g e r J ., Remarques sur I ' edition de la Règle du Maître due à dom A. de
Vogué, s. 484— 512.
В u 1 1 о t R ., Un numéro de Revue sur la notion de „Mépris du monde“, s. 512— 528.
N u m er w y p ełn iają: recenzje (s. 529— 614), k ro n ik a (s. 615— 760), braz bib lio g rafia (s. 217+— 436+).
N r 3— 4
C a p p u y n s M ., Dom Lambert Baudouin (1873— 1960). Q uelques d o c u m ents e t souvenirs (część pierw sza p ra c y w n u m erze p o p rzed n im ), s. 761 — 807.
C h a d w i c k H ., Les 318 Pères de Nicée, s. 808— 811.
D u j с с V I., Dêmêtrius Cautacuzène, écrivain byzantinoslave du X V e, s., s. 811— 820.
G u e η n o u J . , M gr Fallu et la liturgie chinoise, s. 820— 836.
P o n a d to w n u m erze ja k zw ykle: liczne recenzje (s. 837— 921), b o g ata k ro n ik a (s. 922— 1086), oraz szeroki d z ia ł bibliografii (s. 438+— 684+).
V ol. 61. (1966), n r ί:
