Ulica Narutowicza - Adam Adams - fragment relacji świadka historii [TEKST]

(1)

ADAM ADAMS

ur. 1923; Lublin

Miejsce i czas wydarzeń Lublin, dwudziestolecie międzywojenne Słowa kluczowe projekt W poszukiwaniu Lubliniaków, projekt W

poszukiwaniu Lubliniaków. Wielka Brytania 2011, dzieciństwo, życie codzienne, ulica Narutowicza

Ulica Narutowicza

Jak wychodziłem z bramy z naszego domu, to na prawo się chodziło do miasta i wychodziło się na prawo. Tramwajów nie było wtedy. Ja pamiętam, jak chodziłem ulicą Narutowicza. I Tadek mieszkał właśnie pod koniec Narutowicza. Bo ten plac, gdzie na łyżwy chodziliśmy – nie pamiętam, jak się nazywała ta ulica, ale tam był ich sklep, oni robili tam te wełniane rzeczy – to myśmy wychodzili Narutowicza, się chodziło na prawo i to była przecznica na lewo. Ja pamiętam, jak chodziło się na Krakowskie Przedmieście. Chodziło się piechotą. Ja pamiętam komunikację. Tylko na stację się jeździło, jeździło się bryczką z końmi.

Świat był zupełnie inny wtedy. Ja pamiętam, że żebracy byli, ale nigdy nie przychodzili do domu – myśmy mieszkali na pierwszym piętrze. Ja pamiętam, że ojciec dawał czasami na różne cele takie do gminy żydowskiej i tak dalej. Pamiętam, że zawsze dawał na różne cele pieniądze, ale ja nie pamiętam… Ja pamiętam tą piwiarnię, jak siedzieli i pili piwo, i się czasami upijali straszliwie.

Ja raz tylko pamiętam w moim życiu, przyjechał samochód z Łodzi, z tego miejsca, gdzie ojciec kupował materiały. To tam przyjechali samochodem do nas. Ja pamiętam samochody. I czy zdaje mi się, że ojciec miał samochód przez bardzo krótki okres czasu.

Data i miejsce nagrania 2011-06-02, Londyn

Rozmawiał/a Tomasz Czajkowski

Transkrypcja Magdalena Kożuch

Redakcja Maria Radek