Gdańsk - Wyspa Spichrzów - wyspą skarbów
Dostałeś bezpłatny przewodnik z 7 atrakcjami. Chcesz więcej?
Aby zobaczyć mapę miejsc zawartych w mini przewodniku kliknij lub skopiuj do przeglądarki poniższy link:
http://www.polskaniezwykla.pl/miniprzewodnik/map.aspx?lat=54.3447&lng=18.6547&pl=21
Gdańsk
Wyspa Spichrzów - wyspą skarbów
Najważniejszym elementem infrastruktury dawnego portu gdańskiego była tzw. Wyspa Spichrzów. Na terenie tej sztucznej wyspy, leżącej między naturalnym korytem Starej Motławy i kanałem Nowej Motławy znajdowało się w czasach największej świetności Gdańska ponad 300 ogromnych spichlerzy, w których magazynowano zboże przywożone Wisłą z głębi Polski. Przetrzymywane przez kupców od jesieni do wiosny, było następnie
odsprzedawane z dużym zyskiem w okresie najlepszej koniunktury, głównie Holendrom i Anglikom, którzy dalej handlowali nim na Zachodzie.
W XIX w., kiedy nabrzeża portowe zostały stopniowo przeniesione bliżej morza - w koryto ujścia Wisły spichlerze gdańskie straciły dawne znaczenie. Prawdziwą katastrofą był dla nich wielki pożar z 1945 r., z którego ocalał tylko jeden jedyny spichlerz przy ul. Chmielnej (obecnie należący do muzeum archeologicznego), a pozostałe zamieniły się w jedno wielkie morze gruzów. Po wojnie tylko kilka z nich odbudowano w dawnym kształcie, pozostałe rozebrano do fundamentów lub do dzisiaj pozostawiono w ruinie. Po 1989 r. Wyspa Spichrzów ze względu na swoje położenie tuż obok zabytkowego centrum miasta stała się szczególnie cennym miejscem różnych inwestycji, lecz na razie zbudowano tutaj niewiele. Za to archeolodzy nazywają ją wyspą skarbów, ponieważ prowadzone w ruinach spichrzów badania dostarczają ogromnych ilości ciekawych znalezisk.
54°20'41"N 18°39'17"E | na mapie:A
Gdańsk
Powrót do średniowiecza
Niezwykła atrakcja czeka przyjeżdżających do Gdańska, już
dla niej samej warto odwiedzić Gdańsk. W jedynym dobrze zachowanym spichlerzu na Wyspie Spichrzów "Błękitny Baranek" przy Chmielnej 53 odbywamy niezwykłą podróż do średniowiecznego Gdańska, którą zapamiętamy na całe życie. Muzeum Archeologiczne w Gdańsku przez swoje Centrum Edukacji Archeologicznej zafundowało zwiedzającym odrestaurowany ze szczegółami obraz średniowiecznego Gdańska.
Figury postaci przedstawione są w charakterystycznych dla tamtego okresu rolach, strojach, czynnościach w otoczeniu przedmiotów z epoki i klimatu tamtego czasu. Słyszałem, że muzyka, a nawet zapachy miały być "z epoki" i trochę się tego obawiałem. Nie są one jednak na tyle intensywne, aby w najmniejszym stopniu zniechęcić zwiedzających.
Niektóre informacje podawane w nowoczesny sposób - porażają. To trzeba zwiedzić!
54°20'41"N 18°39'19"E | na mapie:B
Gdańsk
Baszta Kotwiczników
Baszta zbudowana została w XIV w. w południowo- wschodnim narożniku średniowiecznych fortyfikacji miasta.
Początkowo wieża miała prosty, kwadratowy kształt i grube mury. Formę renesansową otrzymała w XVI w., przy okazji przebudowy obiektu na więzienie miejskie. Podczas II wojny światowej została prawie całkowicie zniszczona.
Zabytek zrekonstruowano dopiero w 1969 r. Obecnie mieści się tu siedziba Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków.
54°20'47"N 18°39'17"E | na mapie:C
Gdańsk
Brama Krowia (brama wodna)
Gotycka Brama Krowia (brama wodna).
54°20'49"N 18°39'19"E | na mapie:D
Gdańsk
Gotycki kościół św. św. Piotra i Pawła (k. XIV w.-1516)
Kościół św. Ap. Piotra i Pawła w Gdańsku jest historyczną farą Starego Przedmieścia. Usytuowany jest po wschodniej stronie ulicy Żabi Kruk u wylotu ul. Kocurki. Kościół zbudowany został w latach 1393-1516 i należy do grupy
największych kościołów gotyckich w Gdańsku. Kościół posiada 62m długości, 26 m szerokości. Wieża ma wysokość 41m. Na szczególną uwagę zasługuje ołtarz główny, który jest w stylu barokowym. Wśród
autentycznych detali uratowanych w 1946 roku z kościoła w Stanisławowie znajduje się cudowny obraz MB Łaskawej z XVIII wieku. W kościele możemy zobaczyć między innymi cenną kolekcję żyrandoli z XVII wieku, epitafium rodziny Uphagenów, epitafium rodziny Moir z 1769 r., romańską chrzcielnicę, stallę Rady Senioralnej z 1626 r.,renesansowy portal zakrystii z 1640r, renesansową stallę Cechu Bednarzy z 1611 r. oraz barokową ambonę z XVII wieku.
54°20'42"N 18°39'01"E | na mapie:E
Gdańsk
Wielcy gdańszczanie
Z wielkim miastem o ponad 1000-letniej historii związany był w ciągu wieków szereg wybitnych postaci. Poczet wielkich gdańszczan należałoby zacząć od dynastii namiestników i książąt gdańsko-pomorskich, z których Sambor I ufundował w 1186 r. klasztor w Oliwie, Świętopełk II uniezależnił się od książąt krakowskich, sprowadził dominikanów i założył pierwsze miasto na prawie niemieckim, a Mściwoj II dzięki zawarciu w 1282 r.
układu zjednoczeniowego z księciem wielkopolskim Przemysłem II przyczynił się do odbudowy Królestwa Polskiego.
Z Gdańska pochodził wybitny humanista, dyplomata i biskup warmiński Jan Flachsbinder (1485-1548), zwany Dantyszkiem, czyli Gdańszczaninem.
Na Starym Mieście przy ulicy Korzennej, nieopodal ratusza staromiejskiego, znajdowało się obserwatorium
astronomiczne Jana Heweliusza (1611-1687), autora pierwszych dokładnych map Księżyca, członka Królewskiego Towarzystwa Nauk w Londynie. O Heweliuszu, który był rajcą Starego Miasta, a dochody
czerpał z browarnictwa, mawiano, że jest najlepszym piwowarem wśród astronomów, i najlepszym astronomem wśród piwowarów. Jego ciało spoczywa w kościele parafialnym św. Katarzyny, w grobowcu koło filara, na którym w 1780 r. umieszczono epitafium ku jego czci.
Na Głównym Mieście przy ul. Ogarnej 94 urodził się Daniel Gabriel Fahrenheit (1686-1736), fizyk, twórca skali temperatur do dzisiaj używanej w USA.
Z kolei przy ul. Św. Ducha 47 na świat przyszedł Artur Schopenhauer (1788-1860), filozof-egzystencjalista, a pod numerem 111 (Dom pod Żółwiem), jego matka Joanna Trosiener, autorka Gdańskich wspomnień młodości, w których sportretowała miasto u schyłku I Rzeczpospolitej.
Od 1798 r. kaznodzieją w kaplicy św. Anny przy kościele Św. Trójcy na Starym Przedmieściu (pofranciszkańskim) i lektorem języka polskiego w Gimnazjum Akademickim (w dawnym klasztorze franciszkańskim, obecnie siedzibie Muzeum Narodowego), a następnie nauczycielem tegoż języka w szkole przy parafii św. Jana (ul. Straganiarska 19) był Krzysztof Celestyn Mrongowiusz (1764-1855), syn pastora z Olsztynka, zasłużony filolog, leksykograf, bibliofil i prekursor badań nad kaszubszczyzną.
Z Gdańskiem związani są również trzej nobliści: Adolf Butenandt (1903-1995), biochemik, profesor Politechniki Gdańskiej w latach 1933-1936, laureat nagrody Nobla w dziedzinie biologii (1936), Lech Wałęsa (ur. 1943), współzałożyciel NSZZ "Solidarność, prezydent III Rzeczpospolitej w latach 1990-1995, laureat pokojowej nagrody Nobla (1983) i Günter Grass (ur. 1927), pisarz niemiecki, autor powieści Blaszany bębenek, laureat literackiej nagrody Nobla z 1999 r. Tłem kilku książek Grassa jest Gdańsk z lat 20. i 30. XX w., a zwłaszcza jego dzielnice peryferyjne, dlatego można je traktować jako swoisty przewodnik po przedwojennym mieście. Pisarz spędził dzieciństwo w gdańskiej dzielnicy Wrzeszcz, która w 1945 r. tylko w niewielkim stopniu została zniszczona przez Armię Czerwoną, dlatego opisywane przez niego ulice, place i budynki w większości istnieją do dzisiaj.
54°20'50"N 18°39'17"E | na mapie:F
Sprawdz na sklep.polskaniezwykla.pl
Gdańsk
Kartusz herbowy
Będąc w Gdańsku i idąc od ul.Podwale Przedmiejskie ulicą Żabi Kruk dochodzimy do gotyckiego kościoła św. Piotra i Pawla z XIVwieku, który jest historyczną farą Starego Przedmieścia. Po wschodniej stronie ulicy Żabi Kruk do budynku kościoła przylega ściana murowana na której znajduje się detal architektoniczny chyba najbardziej znany jako kartusz herbowy z godłem kościoła podtrzymywany
przez dwie "Anielice".
Kartusz jest motywem ornamentowym w postaci ozdobnej tarczy która przybierała różne kształty jak owalne, sercowate czy prostokątne. Kartusz był szeroko stosowany w dekoracji architektonicznej, umieszczano go na elewacjach, na nagrobkach, epitafiach oraz w malarstwie.
W tym przypadku mamy doczynienia z kartuszem prostokątnym. Inskrypcja głosi, że powstał w roku 1645, jednak material i forma świadczą o tym, że jest to XIX wieczna replika kamiennego pierwowzoru.
54°20'43"N 18°39'01"E | na mapie:G
Gdańsk
Zielony Most
Most został wzniesiony w 1564 r. w miejscu poprzedniego Mostu Kogi wzmiankowanego już w roku 1357 i jest to najstarszy z istniejących gdańskich mostów. Budowniczym mostu był Dirk Daniels. Most połączył Stare Miasto i Wyspę Spichrzów w miejscu skrzyżowania najważniejszych szlaków średniowiecznego Gdańska, czyli Traktu Królewskiego i wodnego szlaku Mołtawą.
Powszechnie nazwę mostu Grüne Brücke wywodzi się od odcienia kamienia, z którego został wybudowany lub też od pleśni pokrywającej podpory. Jest to jednak mało prawdopodobne, gdyż w Gdańsku nie stosowano zielonego kamienia a sam most był obudowany drenem. Nazwa pochodzi więc zapewne od koloru pokrywającej go farby. Nazwa została przeniesiona na sąsiadującą z mostem Zieloną Bramę.
W XV i XVI wieku most po obu stronach zabudowany był straganami. Do czasu drugiej wojny światowej był to most zwodzony. W dni targowe, aby nie zakłócać ruchu most był podnoszony dopiero po godzinie 14.00. Most był
wielokrotnie przebudowywany, m.in. w 1883 r., kiedy uzyskał stalowe przęsła i w roku 1928, kiedy przęsła zmieniono na żelbetowe i dostosowano do ruchu
tramwajowego. Obecnie, po ostatniej modernizacji w 1993 r. most służy jedynie pieszym. Most ma długość 50 m i szerokość 15 m.
54°20'52"N 18°39'23"E | na mapie:H
Gdańsk
Stara fasada w nowym hotelu
Do połowy XIX wieku były to trzy osobne kamienice, które zostały później scalone podczas budowy Hotelu du Nord. W okresie międzywojennym budynek stał się siedzibą Deutche Banku. Po II wojnie światowej postanowiono powrócić do hotelowej tradycji tego miejsca i w odbudowanej kamienicy powstał hotel Jantar. Twórcą powojennej fasady kamienicy przy Długim Targu 19 był architekt Lech Kadłubowski, a ciekawą dekorację malarską stworzył Kazimierz Ostrowski.
Nieremontowany zabytek szybko niszczał.
Na przełomie XX i XXI wieku powstał projekt stworzenia tu nowoczesnego hotelu z wykorzystaniem istniejącej elewacji od strony Długiego Targu. Prace trwały ponad cztery lata i zakończyły się w 2009 roku. Całkowicie rozebrano mury wewnętrzne, a fasadę zabezpieczono przed zawaleniem stalową konstrukcją. Nowoczesny kompleks hotelowy został wpasowany w wolną, wewnętrzną przestrzeń nie niszcząc zabytkowego charakteru zachowanej fasady i otaczających go budynków. Aby mieć wyobrażenie o osiągniętym efekcie architektonicznym, trzeba wejść do nowego hotelu od strony ulicy Powroźniczej. Zetknięcie nowoczesnej technologii z gotyckimi cegłami sprawiło, że dziś jest to zaskakująco ciekawe miejsce.
54°20'53"N 18°39'17"E | na mapie:I
Gdańsk
Brama Zielona (brama wodna)
Manierystyczna Brama Zielona (brama wodna)
Brama wzniesiona została w latach 1564-1568 według projektu Jana Kramera i pod nadzorem holenderskiego mistrza Regniera. Budynek miał być rezydencją polskich monarchów, lecz w rzeczywistości nigdy nie gościł żadnego króla.
Brama jest bardzo okazała i posiada cztery przejazdy, ponad którymi umieszczono zespół herbów. W latach 1746- 1845 była siedzibą gdańskiego Towarzystwa
Przyrodniczego, a później w 1880 roku zorganizowano w jej przestronnych salach Muzeum Przyrodnicze, które funkcjonowało do wybuchu II wojny światowej.
Tak naprawdę nie wiadomo skąd wzięła się nazwa bramy.
Przypuszcza się, że od koloru malowideł na jej ścianach lub od koloru kamienia, z którego powstał pobliski most o tej samej nazwie.
Obecnie budynek jest własnością Muzeum Narodowego w Gdańsku. W salach Bramy Zielonej muzeum nie gromadzi zbiorów, lecz organizuje czasowe wystawy zarówno sztuki dawnej jak i nowoczesnej.
(Betix)
54°20'53"N 18°39'21"E | na mapie:J
Gdańsk
Tablica pamiątkowa Juliusza Kraziewicza
Na ścianie budynku przy ulicy Mieszczańskiej została umieszczona tablica pamiątkowa Juliusza Kraziewicza - polskiego działacza oświatowo-gospodarczego.
Juliusz Kraziewicz urodził się 20 maja 1829 roku w Lidzbarku. Z jego inicjatywy powstało w 1862 roku Włościańskie Towarzystwo Rolnicze jako pierwsza tego typu organizacja na ziemiach polskich i zarazem pierwowzór późniejszych kółek rolniczych. W 1866 roku założył Towarzystwo Gospodyń w celu ocalenia lokalnego folkloru i podtrzymania świadomości narodowej w zaborze pruskim. Z jego inicjatywy 3 stycznia 1867 roku rozpoczęto drukowanie rolniczego tygodnika "Piast", który ukazywał się do 1869 roku.
Juliusz Kraziewicz zmarł 4 kwietnia 1895 roku w Murzynowie Leśnym. Był autorem sentencji - "Kto kocha swoją ojczyznę, cnoty, obyczaje, niechaj strzeże tej ziemi, niech ją w skiby kraje".
54°20'53"N 18°39'14"E | na mapie:K
Gdańsk
Obwarowania miejskie
Gdańsk pierwotnie był osadą obwarowaną ziemno- drewnianym wałem. Były to drewniane bale wzmocnione warstwami głazów, kamieni i gliny. Fortyfikacje te zostały zniszczone w 1271 roku z rozkazu księcia Mściwoja II.
W 1295 roku król Przemysław II nakazał odbudowę umocnień, ale już w przeważającej części w postaci murów obronnych, a nie obwałowań ziemno-drewnianych. Kolejne zniszczenia przyniósł 1308 rok. Były one wynikiem ataku Krzyżaków. Kilkanaście lat później zapadła decyzja o odbudowie miejskich obwarowań. Nowym elementem umocnień stał się zamek - siedziba gdańskiego komtura.
W latach 1343-1370 powstały mury miejskie, których pozostałości warto zobaczyć, gdyż możemy podziwiać do dnia dzisiejszego. Ich długość liczyła sobie prawdopodobnie 2,3 km ponieważ nie wiadomo czy mury otaczały miasto od strony Motławy. Mury miały wysokość 2,5 m i były grube na 1,5 m. System obronny miasta wzmacniały liczne baszty i fosa. Przebieg murów w przybliżeniu wyznaczają ulice Ogarna, Barbary, Tkacka, Węglarska, Pańska, Pachołów, Tobiasza i Targ Rybny. (na podstawie materiałów MHMG)
54°20'51"N 18°39'04"E | na mapie:L
Gdańsk
Ku czci Daniela Gabriela Fahrenheita
Daniel Gabriel Fahrenheit - holenderski fizyk i inżynier znany najbardziej z opracowanej przez siebie skali temperatury urodził się w Gdańsku (1686 r.), przy Ogarnej 95. Uczony ma w rodzinnym grodzie ulicę, jest też patronem jednego z tramwajów i dziedzińca Politechniki Gdańskiej.
W 2008 r. na najważniejszej ulicy Głównego Miasta ustawiono stację meteorologiczną wyposażoną w
termometr rtęciowy (wynalazek Fahrenheita) i barometr (zarabiał na życie budową barometrów). Gdańsk, Długi Targ, róg Mieszczańskiej.
54°20'54"N 18°39'15"E | na mapie:M
Gdańsk
Królewskie kamienice
Początkowo wszystkich znamienitych gości przybywających do Gdańska podejmowano w Ratuszu Głównego Miasta, ale z czasem utrwalił się nowy zwyczaj. Kwaterami królów polskich i ich rodzin stały się ciekawe kamienice
południowej pierzei Długiego Targu (dzisiejsza numeracja 1-4). Gościli tu, niekiedy kilkakrotnie - Zygmunt III Waza, Władysław IV, Jan Kazimierz, Jan III Sobieski, August II i Stanisław Leszczyński.
Dom nr 1, zabytek z klasycystyczną fasadą służył zazwyczaj damom dworu. Właściwą kwaterą królewską był
renesansowy dom nr 2, a właściwie jego górne piętro. To właśnie tutaj w 1677 roku Marysieńka urodziła Sobieskiemu królewicza Aleksandra. Szczyt kamienicy ozdobiony jest figurą Neptuna. Warto zobaczyć tez znajdujące się przed wejściem przedproże ozdobione kratami i dwiema pionowymi kamiennymi płytami z XVI wieku. Wystrój fasady jest prawdopodobnie dziełem Andrzeja
Schlütera - nadwornego królewskiego rzeźbiarza. Na przełomie XVII i XVIII wieku właścicielem kamienicy był królewski poczmistrz - Franciszek de Grata. Później dom przeszedł na własność rodziny Rosenbergów - znanych gdańskich patrycjuszy, którzy stworzyli prywatną bibliotekę
liczącą ponad 22 tys. woluminów. Podczas pobytu króla sień domu zamieniała się w salę tronową, która połączona została dodatkowo wykutym przejściem z sienią kamienicy nr 3 służącej za jadalnię i salę sądową.
W domu nr 4, którego fasada pochodzi z 1630 roku, kwaterowali zazwyczaj medycy i dworzanie podróżujący wraz z królem. Na przedprożu tej kamienicy również są ozdobne kamienne płyty pochodzące z XVIII wieku.
54°20'54"N 18°39'11"E | na mapie:N
Gdańsk
Manierystyczna Złota Kamienica (pocz. XVII w.)
Manierystyczna Złota Kamienica (pocz. XVII w.).
54°20'55"N 18°39'13"E | na mapie:O
Gdańsk
Manierystyczny dom Anielski (XVI w.)
Manierystyczny dom Anielski (XVI w.).
54°20'55"N 18°39'19"E | na mapie:P
Sprawdz na sklep.polskaniezwykla.pl
Gdańsk
Fontanna Neptuna
Ta znana fontanna, bedąca ważną atrakcją turystyczną Gdańska, ma długą historię. Jej początek sięga 1606 roku, gdy rozpoczęto przygotowania do realizacji śmiałego pomysłu. Inicjatorem stworzenia fontanny w prawdziwie włoskim stylu był ówczesny burmistrz miasta Bartłomiej Schachmann. Projekt czaszy i ozdobnego trzonu wykonał sam Abraham van den Block. Postać Neptuna, władcy mórz
i oceanów, została odlana przez Piotra Husena według projektu Gerdta Benningka.
Wojna Rzeczypospolitej ze Szwecją, oblężenie miasta i brak funduszy uniemożliwił dokończenie tak kosztownego i skomplikowanego technicznie zamierzenia jakim była instalacja tej fontanny. Udało się to dopiero w 1633 roku.
Rok później ogrodzono ją kratą ze złoconymi polskimi orłami świadczącymi o związkach Gdańska z Koroną. Los nie był dla fontanny łaskawy ponieważ niespełna sto lat później była już tak mocno zdewastowana, że wymagała gruntownej odnowy. Dokonano tego dopiero w 1761 roku.
Trzon i basen zostały przebudowane przez Jana Karola Stendera, a zniszczona krata odnowiona przez Jakuba Barrena.
Podczas II wojny światowej postać Neptuna zdemontowano chcąc uchronić fontannę przed
zniszczeniem. Jednak jak większość gdańskich zabytków i ona ucierpiała. Ponowne uroczyste uruchomienie fontanny Neptuna nastąpiło w 1954 roku. Stojąc przez setki lat w reprezentacyjnym miejscu Drogi Królewskiej stała się symbolem miasta rozpoznawalnym w całej Polsce.
Każdy turysta przyjeżdżający do miasta powinien zobaczyć to ciekawe miejsce. Być w Gdańsku i Neptuna nie zobaczyć? Wstyd!
54°20'55"N 18°39'12"E | na mapie:Q
Gdańsk
Kamienica Schumannów
Ta okazała kamienica powstała w 1560 roku. Jej pierwszymi właścicielami była rodzina Conertów. Budynek zanim trafił w ręce Schumannów jeszcze dwukrotnie zmieniał właścicieli. Schumannowie byli znanym gdańskim rodem, z którego wywodziło się wielu burmistrzów, rajców i ławników. Dom przez ponad 200 lat należał do tej rodziny, więc zgodnie z panującym wówczas w mieście zwyczajem zaczęto nazywać go „Kamienicą
Schumannów”. W drugiej połowie XIX wieku
budynek ponownie kilkakrotnie zmieniał właścicieli. W 1912 roku znacznie go przebudowano tworząc w nim m.in.
kawiarnię. Po odbudowie ze zniszczeń wojennych stał się siedzibą PTTK. Budynek poszczycić się może bogato zdobioną fasadą w stylu renesansowym. Na szczycie od strony ulicy Długiej umieszczony jest posąg Zeusa, który ze względu na układ trzymanych w dłoni błyskawic często mylony jest z Neptunem. Na cokole pod nim wykuty jest orzeł - herb Conertów. Poniżej, w niszach dostrzec można po lewej - Dianę z łukiem, a po prawej - Apolla z wieńcem na głowie i lirą w dłoniach. Na szczycie bocznej fasady od strony Długiego Targu umieszczony jest posąg Ateny, który jest jedyną odtworzoną figurą z wielu, które kiedyś ozdabiały tą wschodnią ścianę. Kamienica Schumannów posiadała również przedproże, które wraz z innymi z ulicy Długiej zostało rozebrane w XIX wieku.
54°20'55"N 18°39'10"E | na mapie:R
Gdańsk
Brama Chlebnicka
Jest to jedna z gdańskich bram wodnych. Wzniesiona została w stylu gotyckim w XIV wieku. Przejazd obramowany jest ostrołukowymi portalami. Od strony Motławy umieszczono herb Gdańska jeszcze bez korony, a od strony ul. Chlebnickiej widnieje znak lilii - dawny herb książąt Pomorza Gdańskiego. Ściany zabytku zwieńczone są gzymsami, ponad którymi wybudowano ozdobne
schodkowe szczyty. Całość pokrywa dwuspadowy dach.
54°20'55"N 18°39'23"E | na mapie:S
Gdańsk
Brama Stągiewna (pocz. XV w.)
Gotycka Brama Stągiewna (pocz. XV w.).
54°20'50"N 18°39'36"E | na mapie:T
Gdańsk
Dwór Artusa
Gotycki Dwór Artusa, niezwykle cenny zabytek Gdańska, powstał w XIV w., a obecna manierystyczna fasada jest dziełem niezrównanego Abrahama van den Blocke. Zdobią ja posągi bóstw i bohaterów, w portalu widać medaliony Zygmunta III Wazy i jego syna Władysława. W gotyckiej Sali, obok XVII- i XVIII- wiecznych dzieł sztuki i kolekcji najstarszych w Polsce modeli okrętów, stoi renesansowy
"król pieców" - największy w Europie, 11-metrowy, zbudowany przez holenderskiego zduna Georga Stelznera.
54°20'55"N 18°39'13"E | na mapie:U
Autorzy zdjęć (w kolejności): fot. A. Kobzińska, zygmuntstary, Betix, Betix, Betix, Betix, BEZET, urbeck, Betix, fot. Betix, BEZET, Betix, pehade, Betix, Betix, Betix, fot. emilioz, Betix, Betix, fot. Betix, piotrekt345
Przewodnik wygenerowany w serwisie
www.polskaniezwykla.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
Żadna część ani całość Mini przewodnika nie może być reprodukowana ani przetwarzana w sposób elektroniczny, mechaniczny, fotograficzny i inny; nie może być użyta do innej publikacji oraz przechowywana w jakiejkolwiek bazie danych bez pisemnej zgody Administratora serwisu.
Copyright © 2007 Polska Niezwykła Wygenerowano:
wtorek 23 lutego 2021 21:48:28
