Jako siła powszechna
Grawitacja to podstawowa siła działająca między dużymi ciałami – w szczególności
ciałami niebieskimi. Jest obecna w
dowolnym zakątku kosmosu.
W XVII w. Izaak Newton odkrył prawo powszechnej grawitacji. Określa ono wielkość siły oddziaływania między dwoma, posiadającymi masy (m i M) oddalonymi od siebie o r . Prawo to mówi:
Prawo powszechnego ciążenia
Siła oddziaływania grawitacyjnego między dwoma ciałami jest wprost proporcjonalna do iloczynu tych mas i odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości między nimi:
G – stała grawitacji,
m1 – masa pierwszego ciała, m2 – masa drugiego ciała,
r - odległość między środkami mas ciał
G = 6,67 . 10-11 N.m2 / kg
Planety krążą po orbitach eliptycznych, a
jednym z ognisk elipsy jest Słońce.
Pola powierzchni wycinków elipsy
zakreślone przez promień wodzący
planety w jednakowych przedziałach
czasu są jednakowe.
Dla każdej planety Układu Słonecznego
stosunek sześcianu średniej odległości od Słońca do kwadratu okresu obiegu wokół tej gwiazdy jest stały.
Wzór:
T1,T2,T - okresy obiegu
a1,a2,a - długości wielkich półosi orbit Ms- masa Słońca (1,989 * 1030kg) m - masa planety
G = 6,67 * 10 -11m3/(kg * s2) - stała grawitacji
Na ciało działa wyłącznie siła grawitacji,
która jest stała.
Jest to ruch ciała, na które działa tylko siła grawitacji;
prędkość początkowa swobodnie spadającego ciała jest równa zero.
Ponieważ na swobodnie spadające ciało działa stała
niezrównoważona siła grawitacji, to ruch tego ciała, przy powierzchni Ziemi (dla wysokości małych w porównaniu z promieniem Ziemi), jest ruchem jednostajnie przyspieszonym (II zasada dynamiki).