„Profilaktyka jest spotkaniem z drugim człowiekiem w atmosferze życzliwości, empatii i zrozumienia.
Jest czasem poświęconym innym w celu
przeciwdziałania niepożądanym zachowaniom.
Jest nadzieją na lepsze jutro.”
SZKOLNY PROGRAM PROFILAKTYCZNY
MIEJSKIEGI GIMNAZJUM NR 2 im. MIKOŁAJA REJA
W KNUROWIE
Do realizacji w latach 2008 – 2010
Opracował zespół:
mgr Elżbieta Witkowska
mgr Bożena Nowińska
mgr Iwona Dyka
mgr Ewa Śliwa
WSTĘP DO SZKOLNEGO PROGRAMU PROFILAKTYCZNEGO
Szkoła realizuje zadania dydaktyczne i wychowawcze, wspierające wszechstronny rozwój ucznia: wyposaża młodego człowieka w wiedzę, budzi aktywność intelektualną oraz rozwija postawy i zachowania cenione
i pożądane w społeczeństwie. Realizacja tych założeń wspierana jest
poprzez działania zawarte w szkolnym programie profilaktyki. Pozwalają one na wyposażenie ucznia w wiedzę i umiejętności niezbędne w budowaniu dojrzałej osobowości, nauczanie postaw asertywnych w sytuacjach zagrożeń, rozumienie oraz umiejętne stosowanie norm społecznych i systemu wartości.
Profilaktyka to chronienie człowieka w rozwoju przed zagrożeniami i reagowanie na pojawiające się zagrożenia. Jej celem jest ochrona ucznia przed zakłóceniami rozwoju, czyli przed podejmowaniem zachowań
hamujących lub niszczących rozwój, określanych jako zachowania
ryzykowne.
PODSTAWA PRAWNA DO DZIAŁAŃ PROFILAKTYCZNYCH W SZKOLE
Rozporządzenie MEN z dnia 31 stycznia 2002r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół.
Rozporządzenie MEN z dnia 15 stycznia 2001r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno – pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. nr 13 z dnia 23 lutego 2001r., poz. 110).
Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej.
Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i
przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230 z p. zm.), nowelizacja z dnia 12 września 1996r. (Dz. U. nr 127, poz. 593),.
Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, z późniejszymi zmianami z 21 stycznia, 18 lutego 2000 r. i 23 sierpnia 2001 r.
Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 113, poz. 732).
Ustawa z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. Z 1996 r. nr 10, poz. 55, z 1997 r. nr 88, poz.
554 i nr 121, poz. 770 oraz z 1999 r. nr 96, poz. 1107).
Program profilaktyki prorodzinnej z dnia 17 listopada 1998 r. przygotowany przez Międzynarodowy Zespół do Spraw Opracowania Polityki Prorodzinnej Państwa.
Szkolny program profilaktyki powstał w oparciu o program wychowawczy, statut szkoły i podstawę programową kształcenia ogólnego.
ZAŁOŻENIA SZKOLNEGO PROGRAMU PROFLAKTYCZNEGO
Szkolny Program Profilaktyczny został opracowany na potrzeby Miejskiego Gimnazjum nr 2 im. Mikołaja Reja w Knurowie po zdiagnozowaniu
środowiska szkolnego.
Analiza ankiet
1wskazała, że SPP powinien obejmować w szczególności działania i środki stosowane w celu zapobiegania agresji, przemocy i narkomanii.
W SPP przedstawiono także działania mające na celu zapobieganie takim zachowaniom problemowym jak brak kultury osobistej, wagary, brak
zainteresowania nauką, wczesna inicjacja seksualna i znieczulica społeczna.
Działania realizowane w ramach SPP dotyczą także osób
odpowiedzialnych za młodzież tj. rodziców, opiekunów i nauczycieli.
Osobą kierującą realizacją SPP jest nauczyciel – koordynator powołany przez dyrektora szkoły.
Poszczególne elementy programu (np.: proponowany przez autora
sposób realizacji) mogą ulegać modyfikacji.
DIAGNOZA SYTUACJI SZKOLNEJ
DIAGNOZY DOKONANO W OPARCIU O:
Analizę dokumentów szkolnych takich jak:
Sprawozdanie z realizacji zamierzeń opiekuńczo – wychowawczych w roku szkolnym 2006\2007.
Wyniki ankiet przeprowadzonych w roku 2007.
Analizę frekwencji uczniów.
Obserwację zachowań uczniów.
Diagnoza problemów uzależnień i innych zagrożeń społecznych dla miasta Knurów w opracowaniu G. Hryszkiewicza.
Fachową literaturę.
DIAGNOZA OBEJMUJE MIĘDZY INNYMI:
Problemy młodzieży widoczne na terenie szkoły (przejawiane w zachowaniach uczniów).
Problemy edukacyjne i wychowawcze rejestrowane przez wychowawców, pedagoga i psychologa.
Problemy zgłaszane przez rodziców.
Problemy sygnalizowane przez kuratorów społecznych, pracowników socjalnych miasta oraz współpracujących ze szkołą policjantów.
Zakres zainteresowań uczniów oraz zaangażowanie rodziców w działalność opiekuńczo – wychowawczą szkoły.
IDENTYFIKACJA PROBLEMU
Na podstawie diagnozy środowiska szkolnego zauważono występowanie następujących problemów:
opuszczanie pojedynczych lekcji,
wagary,
palenie papierosów,
sięganie po inne substancje psychoaktywne,
brak motywacji do nauki,
problem przemocy i agresji /drobne bójki, zaczepki, wymuszania/,
W toku analizy zidentyfikowanych problemów ustalone zostały priorytety i określone cele oddziaływań
CELE ODDZIAŁYWAŃ PROFILAKTYCZNYCH
Eliminowanie agresywnych zachowań uczniów i stosowanej przez nich przemocy.
Wdrażanie uczniów do przestrzegania norm zachowań dotyczących kultury osobistej.
Wykształcenie właściwej postawy wobec problemów uzależnień.
Zmniejszanie ilości opuszczonych godzin lekcyjnych z powodu wagarów.
Prowadzenie edukacji prozdrowotnej wśród uczniów, rodziców i nauczycieli.
Kontynuacja współpracy z instytucjami na rzecz profilaktyki (MOPS, Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna, Punkt Interwencji Kryzysowej, Centrum Młodzieżowe KANA Gliwice, Sąd rejonowy, policja.
Tablica informacyjna „GDZIE SZUKAĆ POMOCY ?”
FORMY REALIZACJI SZKOLNEGO PROGRAMU PROFILAKTYKI
REALIZACJA PROGRAMU ODBYWAĆ SIĘ BĘDZIE POPRZEZ NASTĘPUJĄCE STRATEGIE:
INFORMACYJNE -dostarczają wiedzy na temat skutków zachowań ryzykownych podczas:
zajęć edukacyjnych – lekcje przedmiotowe i ścieżki międzyprzedmiotowe,
lekcji wychowawczych,
spotkań ze specjalistami (poradnictwo, konsultacje),
apeli,
prezentacji filmów,
konkursów,
zajęć specjalistycznych,
zajęć z religii i etyki,
lekcji wychowania do życia w rodzinie.
EDUKACYJNE – rozwijają kompetencje społeczne pozwalające poradzić sobie w sytuacjach trudnych podczas:
zajęć edukacyjnych – lekcje przedmiotowe i ścieżki międzyprzedmiotowe,
lekcji wychowawczych,
spotkań ze specjalistami (poradnictwo, konsultacje),
poradnictwo,
konsultacje,
zajęcia warsztatowe.
ALTERNATYWNE – stwarzają możliwość podejmowania przez uczniów
działań dających zadowolenie i służących zaspokajaniu
i sprzyjającej rozwojowi aktywności:
koła zainteresowań,
SKS,
turystyka – wycieczki, rajdy itp.,
zespoły artystyczne, .
W zajęciach wykorzystywane będą różne metody i formy oddziaływań, zgodnie z możliwościami i potrzebami odbiorców programu.
Selekcja, działania terapeutyczne i interwencyjne wobec uczniów odbywać się będą poprzez:
wczesne rozpoznanie przez wychowawców i nauczycieli uczniów z grup ryzyka i kierowanie ich do psychologa, pedagoga szkolnego dla przeprowadzenia wstępnej diagnozy,
udział uczniów w różnych formach pomocy psychologiczno – pedagogicznej na terenie szkoły,
kierowanie uczniów zagrożonych w porozumieniu z rodzicami do PPP lub innej instytucji udzielającej specjalistycznej pomocy,
udostępnianie uczniom i rodzicom informacji o specjalistycznej pomocy poza szkołą.
Odbiorcy Szkolnego Programu Profilaktycznego:
uczniowie,
rodzice – biorą udział w:
spotkaniach z psychologiem, pedagogiem,
spotkania z wychowawcą klasy,i innymi nauczycielami,
spotkaniach z zaproszonymi specjalistami.
Nauczyciele – biorą udział w:
kursach,
szkole niach,
warsztatach prowadzonych przez specjalistów.
HARMONOGRAM DZIAŁAŃ W WYBRANYCH OBSZARACH ZAGROŻEŃ
OBSZAR ZAGROŻEŃ
DZIAŁANIA ODPOWIEDZIALNI
I. Agresja
nastolatków 1. Filmy edukacyjne, dyskusje w klasach na temat agresji.
2. Szybka interwencja w przypadku zaistnienia zjawiska.
3. Jasno sformułowane zasady zachowania i współżycia
społeczności uczniowskiej i ocena ich przestrzegania.
4. Cykl spotkań „Młodzież a prawo.
Odpowiedzialność uczniów za swoje czyny w świetle przepisów.”
5. Umożliwienie uczniom i wskazanie ciekawych form spędzenia czasu wolnego.
6. Program profilaktyczny”Spójrz inaczej na agresję”.
7. Bieżące rozmowy z ofiarami, sprawcami i ich rodzicami zgodnie z procedurami.
Wychowawcy
Wychowawca,
nauczyciele, pedagog, psycholog, koordynator do spraw profilaktyki.
Koordynator do spraw profilaktyki.
Dyrekcja szkoły, wychowawcy.
Nauczyciele prowadzący zajęcia pozalekcyjne.
Psycholog, pedagog, PPP.
Dyrekcja, grono
pedagogiczne,psycholog, pedagog.
II Wagary 1. Kontrola frekwencji uczniów.
Szybka interwencja.
2. Postępowanie według opracowanych procedur.
3. Rozmowy z rodzicami i uczniami.
4. Rozpoznanie przyczyny.
5. Różnorodne formy pomocy
Wychowawcy.
Wychowawcy, pedagog, psycholog.
j.w j.w
Nauczyciele
z pedagogiem i psychologiem).
6. System ocen z zachowania, jasne kryteria ocen z poszczególnych przedmiotów.
7. Indywidualizacja wymagań edukacyjnych.
8. Dodatkowa forma kontroli (zeszyty obecności).
9. Przekazywanie informacji rodzicom o absencji uczniów w
udokumentowany sposób
10. Wspieranie szkoły w
podejmowanych działaniach, potwierdzanie podpisem informacji o wagarach i ucieczkach z lekcji, każdorazowe reagowanie na wezwania wychowawcy, egzekwowanie od dzieci
realizowania obowiązki szkolnego.
11. Pedagogizacja rodziców – uświadomienie konsekwencji
zaniedbywania realizacji obowiązku szkolnego.
Wychowawca, nauczyciele.
Nauczyciele.
Nauczyciele, pedagog, psycholog, rodzice.
Wychowawcy
Rodzice
Wychowawcy, pedagog, koordynator do spraw profilaktyki.
III Palenie papierosów, sięganie po inne substancje psychoaktywne.
1. Spotkania dla rodziców uczniów klas I dotyczące zapoznania z procedurami postępowania, obowiązującymi w naszej szkole, odnośnie uczniów mających kontakt z tymi substancjami. Wyrażenie pisemnej zgody rodziców na prowadzenie przez szkołę takich działań.
2. Przestrzeganie wypracowanych procedur postępowania.
3. Pogadanki dotyczące uzależnień.
4. Podejmowanie tematu uzależnień w ramach godzin wychowawczych, zajęć dydaktycznych z
poszczególnych przedmiotów.
Wychowawcy . Rodzice
Cały personel.
Koordynator do spraw profilaktyki.
Wychowawcy i nauczyciele
spotkania ze specjalistami do spraw rozpoznawania uzależnień.
6. Program profilaktyczny NOE.
7. Uczestnictwo młodzieży w spektaklach teatralnych o charakterze profilaktycznym, organizowanych w szkole i poza szkołą.
8. Konkursy plastyczne związane z tematyką uzależnień
9. Psychoedukacja rodziców i uczniów.
10. Kierowanie do instytucji i poradni specjalistycznych.
spraw profilaktyki.
Dyrekcja, specjalista od spraw uzależnień, pedagog.
Koordynator do spraw profilaktyki.
Koordynator do spraw profilaktyki, nauczyciel przedmiotu – sztuka,
Psycholog.
Psycholog, pedagog.
Kontynuacja akcji „Skrzynka pytań i problemów” w celu anonimowego powiadamiania o problemach uczniów.
Za realizację Programu Profilaktycznego odpowiedzialny jest
koordynator do spraw profilaktyki wraz Radą Pedagogiczną i rodzicami
SPODZIEWANE EFEKTY DZIAŁAŃ PROFILAKTYCZNYCH
Zmniejszanie zjawiska przemocy w szkole.
Problem wagarów sukcesywnie się obniża.
Wzrost wiedzy wśród uczniów, rodziców na temat przemocy, uzależnień oraz przeciwdziałanie im.
Umiejętne radzenie sobie w sytuacjach zetknięcia się z przemocą i uzależnieniami.
Uczniowie będą umieli dokonywać wartościowych i sensownych wyborów.
Uczniowie i rodzice mają możliwość korzystania ze wsparcia pedagoga, psychologa oraz profesjonalnych instytucji.
