Lublin po II wojnie światowej - Cipora Borensztejn - fragment relacji świadka historii [TEKST]

(1)

CIPORA BORENSZTEJN

ur. 1918; Lublin

Miejsce i czas wydarzeń Lublin, 1947 rok

Słowa kluczowe projekt W poszukiwaniu Lubliniakow, projekt W

poszukiwaniu Lubliniaków. Izrael 2006, Żydzi, powrót do Polski

Lublin po II wojnie światowej

Ja tylko pamiętam Lublin, Lubartowską, nie więcej. Lublin – jedyne, co ma Lublin, co pamiętam dobrze, [to] ten Ogród Saski, nie więcej. Szyłam, szyłam te kufajki. Dali mi... to się dostało tą pracę z komitetu. I na bazar, na targ. To wszystko. [Mieszkałam]

na Lubartowskiej 8, zdaje się, że 8. [Z innymi Żydami] mieszkaliśmy wspólnie.

Niełatwo dostawało się mieszkanie – bo ludzie przyjechali po wojnie, to myśmy dostali mieszkanie razem z mieszkaniem Rubinsztajn. On miał kiedyś młyn. Polak go uratował, inwalida. I on jeszcze zebrał kilku Żydów, żeby mieszkali razem. On im dobrze zapłacił. I należało się im, należało się im. Na tyle, że już po wojnie napadli na tego Polaka. Polacy pomyśleli, że ten Rubinsztajn dobrze mu zapłacił. Dużo wypadków było takich.

[W Lublinie] każdy kamień mnie wspomniał. Gdzie ciotka mieszkała, gdzie wujek, gdzie koleżanki i tak dalej. Nie mogłam już tam być. To na mnie strasznie podziałało.

Nie było tam Szerokiej już, nie było. Nic nie było. Tylko gruzy, tylko kamienie były, rozwaliny były. Nic nie było tam.

Data i miejsce nagrania 2006-12-19, Hajfa

Rozmawiał/a Tomasz Czajkowski

Redakcja Piotr Nazaruk