Paweł Maciak
Ks. Eugeniusz Władysław Chomrański (1886-1958)
Prawo Kanoniczne : kwartalnik prawno-historyczny 21/3-4, 237-245
1978
[21] M a teria ły do h isto rii 237
d la żeńskich in sty tu tó w zakonnych, k tó re sw oje w ew nętrzne praw o m u sia ły dostosow ać do przepisów kodeksow ych.
B ibliografia ks. W . S zm y d a
1. Rec.: D om inicus M. P r i i m m e r , M anuale theologiae m oralis sec.
principia s. T ho m a e A ą u . in u su m scholarum , F rib u rg ii Br. 1915, tom 1—3. — P rzegl. Powsz. 129 (191«) 280—,285.
2. P raw o zakonne. P rzepisy K o d e k su P raw a K anonicznego, tłum . ks.
J a n R o t h S J i ks. W ojciech S z m y d S J, K ra k ó w 1918, W ydaw nictw o T o w arzy stw a Jezusow ego 16° ss. 173+ III.
3. V isitatio canonica, C racoviae 1920, C u ria Bp. Cr. fol. ss. 10.
4. Z a rys praw a m ałżeńskiego, K ra k ó w 1920, K u ria B isk u p ia 8° ss. 19.
5. Na czas ju b ileu szu w R zy m ie , Nasze W iadom ości 7 (1923—1925) 258—,261.
6. P raw na form a, ja k ie j się w y m a g a do w ażnego zaw arcia m a łżeń stw a , W iadom ości P a ste rs k ie (dodatek do M iesięcznika K atolickiego) 2 (1925) n r U 1—3.
7. K ie d y m a łże ń stw o m ożna w a żn ie za w rzeć w obec dw óch św ia d kó w zw y k ły c h , W iadom ości P a ste rs k ie 3 01926) n r 7 2—3.
8. W ładza d yspenzow ania od p rzeszkó d m a łże ń skic h , W iadom ości P a ste rsk ie 3 (1926) n r 12 1—3.
9. P ra k ty c zn y po d ręczn ik praw a m a łżeń skieg o , K ra k ó w 1929, W ydaw nictw o K sięży Je zu itó w 16° ss. 252+11.
Rec.: Ks. J a n K o r z o n k i e w i c z , Głos N aro d u 36 (1929) n r 41 3;
X. А. Р., G azeta K ościelna 36 (1929) 80—81; W iad. Diec. L u belsk ie 11 (1929) 127; Ks. J a n U r b a n , P rzegl. Powsz. 181 (1929) ЗвЗ—3i84; Ks. S te fa n B i s k u p s k i , A ten. K apł. 25 (1»3'0) 295—296.
10. K a ry kościelne, K ra k ó w 1929, W ydaw nictw o K sięży Je zu itó w 16°
ss. 190+11.
Rec.: X . А. Р., G azeta K ościelna 36 (1929) 378.
11. O d p u sty, K ra k ó w 1930, W ydaw nictw o Księży Je zu itó w 16° ss. 357.
Rec.: E. C h(om rański), P rzegl. Powisz. 188 (1930) 366; X. А. Р., G a
zeta K ościelna 37 (1930) 506.
12. O dpust, G łosy K atolickie 370 (1931) ss. 32.
(W A rchiw um P ołu d n io w ej P ro w in c ji T o w arzy stw a Jezusow ego w K ra k ow ie z n a jd u je się liczący 646 stro n m aszynopis w y k ład ó w z teologii m oralnej).
P a w eł M aciak S J K S. E U G EN IU SZ W Ł A D Y SŁ A W C H O M R A Ń SK I (1886— 1958)
W bardzo licznym gronie uczniów zarów no św ieckich ja k i duchow nych ks. E. C h o m rań sk i znany je st b a rd z ie j jako filozof-etyik. N ato
m ia st znacznie m n ie j w iadom o o nim ja k o o kanoniście. P o m ija jąc w y k ształcen ie praw n icze, k tó re o trzy m ał, ta k że znaczna część jego dzia
łalności p ra k ty c z n e j, dy d ak ty czn ej i p isa rs k ie j posiadała isto tn y ziwiązek z praw em kanonicznym . D latego też zasłu g u je na uw agę dorobek p i
s a rs k i ks. E. G hom rańskiego, a sam a jego postać n a k ró tk i szkic bio
graficzny.
S yn Szym ona E ugeniusza M ieczysław a i Ewy z dom u S telm ach u ro dził się 12 w rześn ia 1886 r. w J a ś l e O c h r z c z o n y za sta ł 23 paźd ziern ik a tego sam ego ro k u w m iejscow ym kościele p ara fia ln y m . P o ukończeniu szkoły pow szechnej pierw sze dw ie k lasy gim nazjum ukończył w T a rn o polu (1897—<1S99), n astęp n e zaś we L w ow ie w gim nazjum Franciszika Jó zefa (18&9—11904), gdzie w dniu 4 lipca 1904 r. o trzy m ał św iadectw o dojrzałości.
W la ta c h 1904— 1908 był stu d e n te m W ydziału P ra w a i U m iejętności P olitycznych n a U n iw ersytecie w e Lw owie. U czestniczył w sem in ariu m z p ra w a kościelnego, k tó re p ro w a d z ił prof. W ładysław A braham . Pod jego k ie ru n k ie m w ro k u akad em ick im 1906/1907 n ap isał rozp raw ę pt.
O za w arciu zw ią zk u m a łżeń skieg o na podstaw ie praw a pa rtyku la rn eg o polskiego, a w ro k u 1907/1908 U staw odaw stw o K ościoła polskiego i p ra k ty k a sądów duchow nych w spraw ach m a łże skic h do ro k u 1577. D ruga p ra c a przed staw io n a została przez prof. A b ra h am a do nagrody rzą d o w ej. P rzez cztery se m estry (1908—1910) uczęszczał ponad to n a W ydział F ilozofii n a ty m sam ym U niw ersytecie. D yplom d o k to rsk i „sub auspiciis im p e ra to ris” , k tó ry otrzy m ał „in u n iv erso iu re", w ystaw iony został 2 lipca 1910 r. P rzez jeden ro k (1911) p rac o w a ł jako p ra k ty k a n t ko n ceptow y w N am iestn ictw ie w e Lw owie.
22 stycznia 1912 r. w stę p u je do zakonu T o w arzy stw a Jezusow ego.
D w u letn i n o w icjat odbyw a pod k ie ru n k ie m ks. M ichała B arglew skiego w S ta re j Wsi (woj. krośnieńskie). 23 stycznia 1914 r. sk ła d a pierw sze ślu b y zakonne w K rak o w ie n a ręc e ks. J a n a R otha — znanego k an o - n isty — w ów czas re k to ra krak o w sk ieg o kolegium jezuitów .
Od lutego 1914 r. do czerw ca 1915 r. przez trz y se m estry k o n ty n u o w ał stu d ia z zak resu filozofii n a zakonnym w ydziale w K rak o w ie. S tu dia teologiczne rozpoczął w D ziedzicach w 1915 r. P rz eb y w ał ta m do połow y 1918 r. T am też 10 czerw ca 1918 r. zdał egzam in z za k resu teo
logii dogm atycznej. W skutek działań w ojen n y ch zakonny w ydział te o logiczny w D ziedzicach został p rzeniesiony w 1918 r. do S ta re j Wsi, do
k ą d u d a ł się rów nież ks. E. C hom rański, by tu konty n u o w ać czw arty ro k stu d ió w teologicznych. 6 czerw ca 1919 r. zdał pozytyw nie końcow y egzam in „ex u n iv e rsa philosophia e t theo lo g ia” (w zakonie tzw . egzam in
„ad g ra d u m ”), o trzy m u jąc ty m sam ym sto p ień d o k to rsk i z za k resu filo
zofii i teologii. P rzez ro k stu d io w a ł jeszcze p raw o kanoniczne n a P a p ieskim U n iw ersytecie G reg o riań sk im w R zym ie (1921— 1922).
Ś w ięcenia k ap łań sk ie o trzy m ał w K ra k o w ie 5 m a ja 1918 r. Z godnie
1 Szikic biograficzny opracow ano n a p o d sta w ie doku m en tó w i k a ta lo gów zakonnych z n a jd u ją cy c h się w A rch iw u m P o łudniow ej P ro w in cji Taw . Jezusow ego w K rakow ie. D atę dzienną uro d zin podano w g m e try k i, inne d o k u m e n ty w sk a z u ją na 13 w rześnia.
[23] M a teria ły do h isto rii 239
z k o n sty tu cja m i zakonu odbył w D ziedzicach pod k ie ru n k iem ks. Ro
m u a ld a K udasiew icza tzw . „trzecią p ro b a c ję ” (1919—1920). U roczystą pro fe sję zak o n n ą złożył w K rak o w ie 2 lutego 1930 r. W la tac h 1940—
—'1942 przeszedł ciężką chorobę, m u siał się rów nież poddać operacji sta w u biodrow ego. Z m a rł p raw ie nagle 15 g ru d n ia 1958 r. w K rakow ie.
D ziałalność ks. E. C hom rańskiego zw iązana była z K rakow em , rozw i
ja ła się zaś zasadniczo w dziedzinie d u sz p aste rsk iej, k u ria ln o -a d m in i- stra c y jn e j, d y d ak ty cz n ej i p isa rsk iej.
1. W środow isku k rak o w sk im ks. E. C h o m rań sk i cieszył się opinią znanego i dobrego spow iednika. W różnych m iejscow ościach k r a ju sto sunkow o często p row adził trzy d n ió w k i i rek o le k cje dla m łodzieży i s ta r szych w iernych. P ra c o w a ł n ad n aw ra c a n ie m Ż ydów i k ilkudziesięciu z nich pozyskał d la K ościoła katolickiego. Być może, że ta dziedzina ap o sto lstw a p o siad ała zw iązek z jego sem ickim pochodzeniem ze s tro n y ojca. W la ta c h 1926—1935 p ełn ił fu n k cję k a p e la n a K lin ik i C h iru r
gicznej A k ad em ii M edycznej w K rakow ie. W k la szto rz e SS. B e n ed y k ty n e k w S ta n ią tk a c h był spow iednikiem n adzw yczajnym , od 1948 r.
w In sty tu c ie C órek Bożej M iłości w K ra k o w ie w każdą niedzielę od p ra w ia ł M szę św. i w ygłaszał odpow iednie n a u k i d la uczącej się ta m m łodzieży, d la sió str zakonnych zaś w pew nych o dstępach czasu w y głaszał k o n feren c je. W la ta c h 1942— 1946 był ta k że m o d e ra to rem S o d a- licji M a ria ń sk ie j P P . U rzędniczek.
2. In n y m te re n e m działalności ks. E. C hom rańskiego by ła k ra k o w sk a K u ria M e tro p o lita ln a. T u ta j p rak ty c zn ie m ógł w pełn i w ykorzystać sw e przy g o to w an ie praw nicze. W la ta c h 1928— 1942 p ełn ił u rzą d obrońcy w ęzła m ałżeńskiego p rzy sądzie b isk u p im p ierw szej i d ru g iej in stan c ji.
Sędzią pro sy n o d aln y m został m ian o w an y 14 listo p ad a 1942 r. i fu n k cję tę sp raw o w ał do 1957 r. O prócz tego 27 listo p ad a 1942 r. został m ia n o w any członkiem M e tro p o lita ln ej K om isji E gzam inacyjnej d la k a p łan ó w zdających egzam in ju ry sd y k c y jn y i egzam in up o w ażn iający do głoszenia kazań. Od 15 g ru d n ia 1951 r. był rów nież diecezjalnym cenzorem k sią żek (funkcję tę p e łn ił talkże w zakonie), a w la ta c h 1937—1938 bisk u p im w izy tato rem p ry w a tn e g o g im n a zju m SS. B en ed y k ty n ek w S tan ią tk a ch . Do te j k ate g o rii zajęć p ełn io n y ch już w zaikonie zaliczyć m ożna u rz ą d d ziekana zakonnego w ydziału filozoficznego (1934— 1939) i u rzą d p r e fe k ta b ib lio tek i (1925—1926).
3. N ajb a rd zie j zn an ą dziedziną działalności ks. E. C hom rańskiego by ła p ra c a p ro feso rsk a. W yjąw szy la ta o sta tn ie j w ojny i roczny pobyt w R zym ie p rac ę tę k o n ty n u o w ał od 1920 r. aż do sam ej śm ierci. J a k o pro feso r zw iązany był przed e w szystkim z zakonnym w ydziałem filozo
ficznym . W la ta c h 1920—11921 w y k ład a ł psychologię ra c jo n a ln ą i do św iad czalną w N ow ym Sączu. Od 1926 r. był profesorem ety k i w K rak o w ie.
P rz ed m io t te n w y k ład a ł w sum ie 25 la t i chyba dlatego w śród uczniów znany je st b a rd z ie j ja k o pro feso r filozofii. W yk ład ał ponadto pedago
gikę (1932— 1939) i socjologię (1929—1939, 1948—1949). W ykłady z ety k i pro w ad ził rów nież n a U n iw ersy teck iej Szkole P ie lę g n ia re k w K ra k o
w ie (1929—1939, 1948—1949) i n a W yższym K u rsie dla K ate ch e te k (1928—
—1929, 1932—1933). Na zakonnym w ydziale teologicznym , k tó ry wówczas m ieścił się w K rakow ie, w la tac h 1922—1926 oraz 1948— 1952 w y k ład ał p raw o kanoniczne. Rok (1924— 1925) pro w ad ził zajęcia z w p row adzenia do S tareg o T estam en tu . P rzez szereg la t dla stu d e n tó w teologii i k a p ła nów k rak o w sk ic h dom ów jezuickich pro w ad ził tzw . „casus conscientiae”, k tó ry zaw sze opracow yw ał na piśm ie. W arto tu ta j jeszcze odnotow ać, że p rac ę d y d ak ty cz n ą n a poziomie u n iw ersy teck im p o tra fił łączyć z n a u czaniem k atech izm u m łodzieży i dzieci.
4. Zam ieszczone niżej zestaw ien ie p rze d staw ia p isa rsk i dorobek ks.
E. C hom rańskiego, do którego udało się dotrzeć. B iorąc pod uw agę ilość i czasochłonność zajęć, k tó re w ykonyw ał i o k tó ry ch by ła m ow a, przyznać trzeb a, że jest to dorobek stosunkow o duży, chociaż w z a sadniczej sw ej części nie m a on c h a ra k te ru ściśle naukow ego. Z asłu g u je on je d n a k na uw agę z innych w zględów. P ra c a d u sz p aste rsk a, d y d a k tyczna i p ra c a w sądzie bisk u p im były d la A u to ra św ie tn ą okazją w zdobyciu bogatego dośw iadczenia. D zięki niem u znał dobrze ko n k re tn e sp raw y , pro b lem y i w ątpliw ości w ielu ludzi. P o siad a ją c g ru n to w n e w ykształcenie filozoficzne, teologiczne i p raw nicze był w stan ie spieszyć tym ludziom z pom ocą i rad ą . C zynił to ta k ż e za pom ocą pióra.
O dbiorcą jego a rty k u łó w byli w p rze w a ża jąc ej części ludzie prości o przeciętn y m poziom ie w ykształcenia. S tąd a rty k u ły te p isa n e były językiem p ro sty m i bardzo k o m u n ik aty w n y m , często p o siad ają one fo r
m ę dialogu toczącego się w pociągu lu b z okazji różnych uroczystości rodzinnych. K toś z obecnych w ysuw a tru d n o ść, w ątpliw ość; w ówczas p o jaw ia się ksiądz lub k lery k , k tó ry we w łaściw ym św ietle p rze d staw ia p roblem . W ty m księdzu lu b k le ry k u rozpoznajem y A utora, k tó ry do
sk o n a le zna teologię i praw o kanoniczne, p rzede w szystkim zna czło
w ieka, jego w ątpliw ości, p y ta n ia i problem y. R ozw iązując je uczy za
razem o w ielu sp raw ac h . W arto jeszcze odnotow ać, że p okaźna część a rty k u łó w ks. E. C hom rańskiego pośw ięcona je st ety cz n o -p raw n y m z a gadnieniom m a łżeń stw a i rodziny.
B ibliografia prac ks. E. W. C hom rańskiego
U w aga: B ibliografia nie podaje „O dpow iedzi re d a k c ji” i k ró tk ic h no
te k bibliograficznych w ru b ry c e „Co czytać?” zam ieszczanych w cza
sopiśm ie W iara i Z ycie, k tó ry ch au to re m w w ielu w y p ad k ach był ks. E. Ch.
S k ró ty czasopism używ ane w b ibliografii:
P P — P rzeg ląd Pow szechny P S J — P osłaniec S erca Jezusow ego SM — S odalis M arianus
S M n — Sodalis M arianus, se ria now a, (Londyn)
[25] M a te ria ły do h isto rii 241
T P — T ygodnik Pow szechny WŻ — W iara i Życie
1914
1. Rec.: Ks. Ignacy G r a b o w s k i , P raw ne środki w procesie ka n o n ic zn y m , L w ów 1913. — P P 122 (,1914) 271—276.
2. Rec.: In stitu tio n e s iu ris ecclesiastici, q uas in u su m scholarum scrip- sit Josephus L a u ren tiu s S. J. F rib u rg i Br. B. 1914. — P P 122 (1914) 446.
1923
3. Rec.: E d w ard G r a b o w s k i , U bezpieczenia społeczne w p a ń stw a ch w spółczesnych. W yd. 22 p rzero b io n e i uzupełnione, W a r
szaw a. — P P 157 (1923) 286—287.
1924
4. Rec: J a n D a n y s z, G eneza energii psych iczn ej. Z arys filo zo fii biologicznej, Lw ów —W arszaw a 1923. — P P 162 (1924) 259—263.
1925
5. Rec.: E n g elb ert K r e b s , Die K irch e u n d das neu e Europa. Sechs V orträge fü r gläubige u n d suchende M enschen, F re ib u rg im B reis
g au 1924. — P P 167 (.1925) 148—149.
1928
6- Rec.: P aw el G a n t k o w s k i , M edycyna pastoralna, P oznań 1927.—
P P 177 (11928) 105— 107.
1930
7. Rec.: K a ro l F r e n k e l , O pojęciu m oralności, Kraików 1927. — P P 188 (1930) 110—,111.
8. Rec.: Ks. S ta n isła w N a r a j e w s k i , O d czy ty z za k resu e ty k i ogólnej, L w ów 1929. — P P 188 (1930) U l.
9. Rec.: Ks. Józef L u b e l s k i , E ty k a katolicka. P odręcznik dla szkół średnich, T arn ó w 1930 3. — P P 188 (1930) 111—112.
10. Rec.: Ks. J a n S z y m e c z k o , E ty k a ka to lic ka , Kraików 1930. — P P 188 (1930) 112—1113.
U. Rec.: A. S t o c k 1 i J. W e i n g ä r t n e r , H istoria filo zo fii w za rysie, K ra k ó w 1930 3. — P P 188 G1930) 359—360.
12. Rec.: Ks. J a n C i e m n i e w s k i , E ty k a katolicka. P odręcznik dla szk ó l średnich, Lw ów —W arszaw a 1930. — P P 188 (1930) 360—361.
13. Rec.: Ks. W ojciech S z m y d T. J., O d p u sty, K ra k ó w 1930. — P P 188 (1930) 366.
14. Rec.: Ks. H. S p a l d i n g T. J., E ty k a w zaw odzie p ielęgniarki, P oznań. — P P 190 (1930) 238—<239.
16 — P ra w o K a n o n ic z n e
1932
15. Rec.: Benedicbus H en ricu s M e r k e l b a c h O. P., S u m m a th e o - logiae m oralis, P aris, 1 i 2 toim. — P P 196 $1932) 367—368.
16. Rec.: Ks. Józef L u b e l s k i , D og m a tyka katolicka. P odręcznik szk o ln y , K ra k ó w 19®2. — P P 1% C1932) 371—372.
1933
17. Rec.: C zesław L e c h i c k i , W walce z dem oralizacją, M iejsce P ia stow e 19*32 i 1933, 2 tom y. — P P 199 (1933) 318—320.
18. Rec.: J a n S o b o l e w , K a ranie w ych o w a w cze ja k o oddziaływ anie na duszę w okresie chłopięcym , W ilno 1933. — P P 200 (1933) 562—
—i565.
1934
19. Rec.: B enedictus H enricus M e r k e l b a c h O. P., S u m m a th e o - logiae m oralis, P a ris 1933, 3 tam . — P P 202 (1934) 120.
20. Z agadnienie ko ed u ka cji, WŻ 14 (1934) 321'—326.
21. Jeszcze o ko e d u ka c ji, WŻ 14 (1934) 351—357.
1935
22. P ow rót do p o d sta w o w ych idei e ty k i to m isty c zn e j ra tu n k ie m w e w sp ó łczesn ym k r y zy sie życia społecznego. R e fe ra t w ygłoszony na M iędzynarodow ym K ongresie Filozofii T om istycznej w Poznaniu w 1934 r., K sięga P am ią tk o w a, G niezno 1935, 1—20.
23. Rec.: P io tr K a rd y n a ł G a s p a r i , K a tec h izm kato licki, P oznań. — P P 207 (1935) 193— 197.
24. Rec.: Ks. S tan isław Ł u k o m s k i , K onko rd a t za w a rty p om iędzy Stolicą A po sto lską a R zeczpospolitą Polską, Łom ża 1934. — P P 207 (1935) 202—203.
1938
25. C zy Kościół św ięci broń?, W Ż 18 (1938) 108—,113.
26. P rze szko d y do m a łże ń stw a w y n ik a ją c e z pow inow actw a SM 37 (1938) 255—256.
27. C zy R z y m u niew ażnia m ałżeństw a?, WŻ 18 (1938) 176— 177.
1939
28. (W spólnie z Ks. Wł. W i c h r e m ) , E ty ka . P odręcznik religii r z y m sk o -k a to lic k ie j dla I I k la sy liceum ogólnokształcącego i dla liceów za w o d o w ych , Lw ów 1939 (nakład p raw dopodobnie zniszczony z p o w odu wojny).
1945
29. „ Sakram ent to w ielk i...”, TiP 1 (194i5) n r 5 4.
30. M ałżeństw o cy w iln e, T P 1 (1945) n r 6 4.
[27] M a te ria ły do h isto rii 243
31. Co Bóg złączył..., T P 1 (1945) n r 8 4.
32. Cele m a łże ń stw a , T P 1 (1945) n r 13 4.
33. L e k a r stw o czy tru cizn a , T P 1 <1945) n r 16 6.
34. M ałżeństw o w obec p a ń stw a (Episkopat polsiki w sp ra w ie refo rm y prarwa m ałżeńskiego), T P 1 (1945) n r 19 4.
35. N ow e praw o m a łże ń skie , T P 1 (1945) n r 41 2.
1946
36. J e d y n ie p ra w d ziw a ko ncepcja życia społecznego, C a rita s 2 (1946) n r 4 3—8.
37. O m iło sierd zie dla nienarodzonych jeszcze raz, C a rita s 2 (1946) n r 8 8—>13.
38. B ra t A lb e rt — ojciec bezdom nych, C a rita s 2 (1946) n r 9 18—22.
39. W obronie d ziecka nienarodzonego, C a ritas 2 (1946) n r 12— 13 33—39.
1947
40. Siostra N im fa S u ch o ń ska — m łoda b ohaterka m iłości bliźniego, C a rita s 3 (1947) 266—270.
41. Droga na ołtarze, P S J 76 (1947) 32—34; 60—65.
42. S k ą d m a m y re lik w ie K r zy ża św.?, P S J 76 (1947) 99—>102.
43. D laczego ty le ceremonii...'!, P S J 76 0 1 9 4 7) 128— 131.
44. O jciec św . w z y w a do częste j K o m u n ii św ., P S J 76 (1047) 133—d34.
45. K o b ieta w spółczesna, P S J 76 (1947) 194—,197.
46. N a d m ia r czy brak księ ży w Polsce, P S J 76 (1947) 218—220.
47. L e k a r z — apostoł, P S J 76 (1947) 256—260.
48. Zadania k a to lik ó w w dobie obecnej, P S J 76 (1947) 293—295.
49. S a k r a m e n t nie zabija, P S J 76 (1947) 325—327.
5(0. M ałżeństw o — rzecz św ięta, P S J 76 (1947) 354—>356.
51. A p o sto ł C yganów , P S J 76 (1947) 358—359.
1948
5(2. W spólnie z innym i, S ia d a m i Skargi. K azania i szk ice K sięży T o w a r zy stw a Jezusow ego, tom 5 — o k res zim owy, K ra k ó w (1948), W ydaw nictw o A postolstw a M odlitw y, 138— 143, 176— 178.
53. J a k u zd ro w ić polską rodzinę?, P S J 77 (1948) 10—(12.
54. W obronie ro d zin y, P S J 77 (1948) 50— 52.
55. C zy sp ra w ied liw ie i nie za surow o?, P S J 77 (1948) 80—83.
5i6L M sza św . duszą niedzieli ch rześc ija ń sk ie j, bez Mszy św. nie m a niedzieli.
57. p a m i ę t a j a b yś dzień św ię ty św ięcił”, P S J 77 (1948) 140—1143.
58. M sza św . duszą n ie d zie li ch rześc ija ń sk ie j, P S J 77 (1948) 179—182.
niedzieli, P S J 77 (1948) 179—<182.
59. Coś o bogactw ie i dzieciach, P S J 77 (1948) 209—(212.
60. W kan cela rii para fia ln ej, P S J 77 (1948) 244—247.
61. Godność m a tk i ch rześc ija ń sk ie j, P S J 77 (1948) 276—282.
62. U szanow anie dla ojca, P S J 77 (1948) 306—309.
63. W ołanie spoza św iata o m iłosierdzie, P S J , 77 (1948) 321—1323.
64. Ciężar czy skarb?, P S J 77 (1948) 333—336.
1949
65. O szczęście w m a łże ń stw ie, P S J 78 (1949) 19—22.
66. T a jem n ic a szczęścia w m a łże ń stw ie, P S J 78 (1949) 48—51.
67. N a jg ro źn ie jszy w róg szczęścia m ałżeńskiego, P S J 78 (1949) 83—66.
618. B ezcenna re lik w ia M ęki P a ń skiej, P S J 78 (1949) 106— 109.
69. P anna now oczesna, P S J 78 (1949) 145—>149.
70. Serce Jezu sa ideał i w zór serca m ęskiego, P S J 78 (1949) 174— 176.
71. Cześć P rzen a jd ro ższej K r w i C h rystu so w ej, P S J 78 (1949) 208—211.
72. D ostojeństw o pracy, PiSJ 78 (.1949) 271—275.
73. C zy n apraw dę p o krzyw d zo n a ? , P S J 78 (1949) 305—309.
74. C zy w olno w y w o ły w a ć „duchy”?, P S J 78 (1949) 343—346.
75. ę z y gw iazdy rządzą losam i człow ieka?, P S J 78 (1949) 374—378.
1950
76. O w ró żen iu z rą k (ch irom ancja), P S J 73 (1950) 25—27.
77. W ierzyć w sn y czy nie w ierzyć?, P S J 79 (1950) 52—S5.
78. W kręg u zabobonów , P S J 79 (1950) 90—>93.
79. Jeszcze o przesądach, P S J 79 (1950) 122—125.
80. N a jw ię k szy sk a rb w K ościele, P S J 79 (1950) 152—156.
81. P rzed n a jw ięk szą z ta je m n ic, P S J 79 <11950) 183—>186.
82. Ó pobożności w ew n ętrz n ej i ze w n ę trzn e j, P S J 79 (1950) 213—216.
83. „Nip będziesz brał im ien ia Pana Boga nadarem no”, P S J 79 (1950) 249—252.
84. Ś lu b y — ich istota i w a ru n k i, P S J 79 (1950) 276—.279.
85. O litu rg ii, P S J 79 (1950) 307—310.
86. C zy to ty lk o drobiazg?, P S J 79 (1950) 344—347.
87. P ost przed K o m u n ią św ., P S J 79 (1950) 370—374.
1951
88. P o k u ty !, P o ku ty!, P o ku ty!, P S J 80 <1951) 22—*26.
89. S k u te c zn e le ka rstw o na grzechy, P S J 80 (1951) 52—57.
90. O sk ru sze n iedoskonałej i doskonałej, P S J 80 (1951) 88—93.
91. M ocne postanow ienie popraw y, P S J 80 (1951) 117—123.
92. W ielki sa k ra m en t przebaczenia, P S J 80 (1951) 152—157.
93. Ł a ska oraz obow iązek spow iedzi, P S J 80 (1951) 185—il89.
94. J a k się spow iadać?, P S J 80 (1951) 220—226.
95. O szczerości na spow iedzi, P S J 80 (1951) 279—283.
96. P ią ty w a ru n e k spow iedzi św., P S J (1951) 310—«315.
97. N iebezpieczna choroba d u szy, P S J 80 (1951) 370—375.
1952
98. O spow iedzi generalnej, P S J 81 (1952) 26—30.
96. P ią ty w a r u n e k spow iedzi św ., P S J 80 (1951) 310—316.
100. C hrześcijańskie pojęcie cnoty, P S J 81 (1952) 91—95.
101. C nota w ia ry, P S J 81 (1952) 122— 126.
102. P rzed m io t w iary, P S J 81 (1952) 153—'157.
M a te ria ły do h isto rii 245
103. O p rzy m io ta ch w ia ry p ra w d ziw e j, P S J 81 (1952) 185—188.
104. O nadziei ch rześc ija ń sk ie j, P S J 81 (1962) 218—'222.
105. Co to są dobre u czyn k i? , P S J 81 (1952) 244—248.
106. N a jp ięk n iejsza i n a jw ię k sza cnota, P S J 81 (1952) 275—281.
107. O n a jw a żn ie jsze j cnocie, P S J 81 01952) 312—318.
108. C zy m iłość sam ego siebie je st cnotą?, P S J 81 (1952) 346—351.
109. O m iłości bliźniego, P S J 81 (1952) 374,—375.
1957
110. N o w y d e k re t o poście eu c h a ry sty c zn y m , W iadom ości z P ro w in c ji M ałopolskiej T o w arzy stw a Jezusow ego 1957 n r 2 64—66 (m aszy
nopis pow ielany).
111. L ip iec m iesiącem pośw ięco n ym K rw i P rze n a jśw iętszej, SM n 1957 n r 7/8 8—,11.
112. O bja w ien ia M a tki B o skiej w G ietrzw ałdzie, SM n 1957 n r 12 21—
25.
1958
113. S p ra w a ja k ic h w iele, SM n 1958 n r 1 23—25.
W y k ła d y e ty k i dla u czen n ic U n iw e rsy te c k ie j S z k o ły P ielęgniarek i H ieg ien istek w K ra ko w ie, K ra k ó w 1934, tom 1 ss. 111, tom 2 ss. 113 (m aszynopis). — P ozycja ta była zgłoszona do d ru k u w W y
d aw n ictw ie A postolstw a M odlitw y w K ra k o w ie w 1958 r.
P aw eł M aciak S J
