Köpern!kadska
über baő
ftmiiqlicbc $atl)olifd)c dhímnaftiim
511 ^BraunSberß
itt bem <3фіі1і<х^ге 1860—1861,
mit ісеіфеш gn ber
um 8. nui 9. Aiignlt ftattfinbenben õflrutlitM Prüfung kr Sdjňltr uní Qčntl<ung ítr Abiturienten
ergebenft cinkbet
ber $ i r e f t e r ber 31 n ft a I t
tprofefíor 3- Ձ* S3raun.
Onțait:
1. SBif[cnf$aftti$e Slb^anbtung „de collocatione verborum apud i
Thucydidem observationes.“ չ ճօքճօՑ vom Ջ t r e f t o r.
2. ©фпГпафгіфіеп. '
ăîraiinSberg.
<3 e b r u cf t bet Ճ. Ä. $ e t? n e.
KSIĄŻNICA MIEJSKA IM. KOPERNIKA
W TORUNIU
0\ e>
De collocatione verboriim apud Thucydidem observationes
До lingua et graeca et latina pcnitus perdiscenda verborum collocalionem dignam esse, quae diligentissime observetur, nemo est qui non inlelligat. Verba enim modo sic modo aliter inter se consociata alium sermon! inducunt colorem, plurimumque ad perspicuitatem vigoremque dicendi valent verba suo quaeque loco pronuntiata. Si igilur recte volucrimus loqui et scriberc vel latine vel graece, necesse nobis érit, quo veleros usi sint observare verborum ordinem et illorum consilio et auctoritate niti. Etsi vero verbis demum apto recteque inter se copulatis vera efficitur orationis concinnitas, in qua innata illa cernilur linguae indoles, apud grammaticos tarnen et veteres et recentiores, in quo firmiter consistamos, invenimos usqucquaque nihil. ()uare qui de collocatione verborum sive apud Romanos sive apud Graecos scripturus est, ei latus quidam in quo excurrat vastusque ostenditur campus. Est sane perquam difficile suasque habet salobras rem ad firmam certamquc revocare regulam aut immutabilem reperire normam, ad quam omnia cxigantur. Ut enim in quavis lingua varium in modum verba inter se invicem subjiciuntur, ila Graeci pro ea qua excellentes fuerunt sentiendi cogitandique celeritate modo banc modo illám verborum inter se construendorum secuii sunt rationem. Quae quidem varia orationis conformalio neminem offendet, qui meminerit, quam varia sil ac multiplex ratio et cogitandi et cogítala verbis proferendi. Alio enim loquendi genere uti mur modo contracto atque contorto modo diffuse ас pellucido, quum animus affecluum motibus pertúrbalas cogitandi rationem ac viam perspicuitatemque dicendi assequi nequit, atque quum omni perturbatione vacuus res ipsas contemplatul1. Nec eundem orationi inducere possumus colorem, quum irascimur et laetamur, quum lugemus el timemus ñeque quum alia quapiain animi commotione abripimur aut in malo versamur, quem solemus, quum no biscum ipsi tacili res reputamos nihilque nos omnino perturbat molestiamve affért. Inde factum est, ut Graeci etiam orationein saepenumcro ad sententiae rationem, non ad grammaticam constructions subtilitatem composuerint. Etenim Graeci tanta auriu m sagacitate tantoque pulchri hon estique sensu vigucrunt, ut quod verbum in sententia gravitate cmineret, illud suo loco a ceteris discernèrent atque adco verba suavi modulatione temperata, numerosa ac sonora inter se invicem connectèrent. Vehementer tarnen erraverit, si quis Graecis in verbis inter sc trajiciendis tantam fuisse licentiam judicet, ut nullis omnino legibus adstricti fuisse videanlur. Quas autem rallones in eo secuii fuerint, difficile est ad eloquendum, sed satis érit intelligi. Qui enim illud vere sanserif atque intellexerit, is facile reclam sibi sápiét viam, etsi legem quam sequaíur ñeque ipse plane noverit nec alios polcrit docere. —
1
4
Quod quamvis verum sit, certae tarnen reperiri possunt analogiae, quas Graeci secuti sunt, certaque consilia, quibus in sermone suo conformando ducii fuerunt, quorum cognitio necessaria videtur esse, si quis scriplores graecos recle intelligere et ad indolem linguae ipsam sibi viam praemunire voluerit. In addiscendis cognoscendisque autem his analogiis sive legibus fontes ipsi adeundi et ex his regulae petendae sunt; nam quae de ea re Grammatici in commentariis suis tradiderunt, ea noque semper satis firma atque explicata sunt et saepius falsa. Ut autem forma ceteraque figura in hominibus aliis alia est, sic non eadem est omnium oratio. Turn demum igitur, si omnes scriptures graecos diligenter perscrutati fuerimus, fieri poterii, ut leges firmae ac constantes con
stituante. — Equidem quum nuper Thucydidis belli peloponnesiaci historias evolverem, collocation) verborum Thucydidiae observandae explorandaeque potissimum aninium adjicere statui, ut si fieri posset certas quasdam firmasque leges, quibus in verbis inter se consociandis ille usus esset, mihi indagarem indagatasque componerem. Sed semel atque iterum ab „exquisitis Thucydidis et obscuris abditisque sententiis“ excutiendis idem abii qui veneram. Quelles enim constantem quondam usum deprehendisse mihi visus fueram, loties rursus, quum alias sententias diversum in modum confórmalas legissem, in errorem me abduclum esse sentiebam. Ex iis tarnen, quae pro certis satisque exploratis stabiliri posse videantur, partículas tantum quasdam, quum tempore et loci inopia plura non liceat, deligam, quad' hac scribendi occasione oblata in lucern emiltam, quumque hoc mihi observasse viderer, saepenumero ea, quae a Grammaticis nostris de Attributo graeco quod dicunt praecipiuntur, aut cum scriptorum locis non congruere aut ad explicandum, cur vel hoc vel illo verborum ordine scriplores usi sint, non suflicere, faciendum mihi putavi, ut prius de genitivorum cum nominibus suis conjunctione, tum de adjectivi attributivi quod dicitur vi ac natura paulo accuratius uberiusque dissererem.
O a p ei t 1.
Ac primum quidem de genitivorum collocatione Kriiger ®r. ®r. §. 47, 9. Sinnt. 9 docet haec:
,,®er poffefftbe Oenitib fann feiner abjefitbifcheit ՅԽէոր halber jlmfdjen ben Sirtifel unb bad regiembe
©ubflantiti eingefchoben tnerbcn ober ihm foígenb beffen Slrtifel inteberljoít bor fid; haben" (ed folgen bie SBeifpiele). Eodem loco Slum. 10: „(Eigentlich mehr partitive SBebeutung hat ber ©enitib, ivenn er enttoeber bor bem SIrtifeí fleht ober ohne SSteberholung bed SIrtifetd nach bem ©nbftantiv eintritt: partitive Stellung." Ex bis Krügeri praeceplis quid sibi discípulos sapiat non potui exputare. Num olla cogitari potest vis partitiva in his: то ísgòv г ov 3 AtcóXXwvoç, Thue. 1, 29, 2.
TtsQi tov tov Isqov xočí tov f-iavTsiov tov 3 AnóXXiovoç, 4, 118, 1. o ľftoí TÎjç, cH(iãç, 4, 133, 1.
Thucydides enim hoc loco enarrat, eadem aestate Argis templum Junonis flammis absumtum esse, o TTjț, Հ Hoň í vsi òç scripsisset, si indicare voluisset, Argis ceterorum quidem deorum templis servatis omnibus unios Jononis aedem incendio conflagrasse, id qood a re erat alienam, quum Junonis templom Argivis i la esset primarium, ut aliorum templomim auctoritas praeter illius
religionem plane evanesceret. Nec parom referí, utrum o 3 A&rjvakov ňŕo.to^ dicas an q dÿfioç
о 3 A&r¡v aiыѵ. Nobis igitur in his structuris explicandis paulo accuratius crit versandum.Genitivorum igitur cum regimine suo quadruplex est conjuncție . о г c J v 3 z! íhyv a kov dfjuoc,,
o dniioç tíõv 3 Аі)т]ѵаіыѵ, tűív 3 zlí)r¡vakov o dij/roç,, о Ժ í¡u о s о тйѵ 3 Afhjvaiarv. De singulis hoc loco dispulabitur.s
§. 1. о тыѵ ’ АЭтрѵаіыѵ ôíppios. 4, 46, 2. Genus revocatur ad speciem et verbis sic consociatis indicatur, de Atheniensium non aliorum plebe agi. Atheniensium igitur plebs aliorum plebi opponitur. Quidquid autem opponitur, id aut in iis quae vel prae- cedunt vel sequuntur a scripture ipso indicatum legitur: eg rtpv ßaciXscos y ipv 2, 48, 1. sequitur
sc, уЕіуѵптоѵ. costs ov хата ттрѵ ты v oíxccõv zai rips yÿg -հհ s í av — аѵтгр гр åvvapus
cpaivsrai 2, 62, 3. copiae navales opponuntur domiciliorum agrorumquc possession!, quam parumdignam esse ait, quae cum copiis navalibus comparetur. ¡івтаотаѵта rips 3 Aíhpvaicov %v¡.ipiayias 2, 69, 1. animo obversatur ?) Aazsôaipiovicov '¿,v¡i¡.iayia . -9-vcas $v тір ПХатаііыѵ ayogç 2, 71, 2 in Plataeensium potissimum foro, non in foro unius ex ceteris sociis. o lívip¡coc, zai
Bgaocåas zai oí aXXoi тыѵ ПѵХопоѵѵтроіыѵ стдаттруоі 2, 86, 4. Opponitur Atheniensium duxPhormio. хатЕСттроаѵто yàp тоѵѵаѵтіоѵ ripç Ilsgocõv ßaciXsiac, 2, 97, 4. та zara ттрѵ
2itcćXzov ат дате tav 2, 101, 4. opp. oí ôs 3 Afhpvaïoi . oí тоѵ ôrppiov пдостатаі 4, 66, 2.opp. amici optimatium, et loco eodem тгрод tovs тыѵ 3А&ірѵаіыѵ orgaripyovs, quibus duces exulum opponuntur. Iz rips Воіытыѵ у^д 4, 98, 5. opp.: оѵ yap sv sxsiviov sti sivai: jam
esse suam terrain non Boeotorum. ănocpalvsiv rag ¡.isv МѵтіХтрѵаіыѵ aåixias còcpsXipiovç
óticas, та ô’ ¡p airsg a ßv ¡ирода 3, 38, 2. — aut si minus oppositio verbis expressa est, tarnenscribentis animo facile obversatur : o ôs Фодрііыѵ õsôicòs xál avTÒs ттрѵ тыѵ отдатіытыѵ
ôggcoôíav 2, 88, 1. sentiebat Phormio optimám esse rei gerendae occasionnai, sed a militum pavoremetuebat. Tipiozgarrps o Aazsóat¡ióvioд — sccpațsv аѵгоѵ zai s^snscsv žg тоѵ Navnaxricov
Xipisva 2, 92, 2. ubi erant Athenienses, non in Panormi portum, ubi Lacedaemonii constiterant.a. Si nomen illud, ex quo genitivos pendet, suum habet attribútum, hoc genitivum prae-
cedit: гд та zoivà тыѵсЕХХтрѵыѵ vóuipia 3, 59, 1. žg ôs՝ та zoivà тыѵ тсаѵтыѵ Воіытыѵ nárgia 3, 65, 1. с Ілѵллаѵ тоѵ sv тіГ) åiaTsiyicpiari 3 Agzaôtov аоуоѵта 3, 34, 3 oí sz тыѵ 3 АЗ-rpvcõv Aazsåaipiovicov ng іо ß s i s 4, 16, 3. oí sní Tips пдыттр g v soi s izns¡up¡í)ivi:ss МѵтіХтрѵаіыѵ
ngioßsis 3, 8, 1. тоѵ g žz тір g Tsvéôov МѵтіХтрѵаіыѵ avô g as 3, 35, 1. aí sz Tips КѵХХтрѵтр gПеХотгоѵѵтрсіыѵ vŕjss 3, 76, 1. oí ås nsgl Tlsicavôgov 3 А&трѵаіыѵ ngioßsis 8, 56, 1. oí sv тМіХтрто) тыѵ ПбХолоѵѵтрсіыѵ sv то> ѵаѵтіхоі огдатіыгаі 8, 78, 1. zarež тоѵ sní ттрѵ МіХтртоѵ тыѵ 3А5"Ф>. sniXovv 8, 83, 1. Авріоо&іѵтрѵ тоѵ žg ттрѵ АІтыХіаѵ 3 А&трѵаіыѵ атдаттрутроаѵта 3, 105, 3. тірg sní Kgtpvais 3 Azagvávcov cpvXazipg 3, 106, 2. 3 Iíiova ттрѵ sni QgtțxTjS Mavôaicov ànoiziav 4, 7, 1. sic 4, 102, 1. 4, 8, 1. 4, 105, 1. scrgársvaav sni тоѵ g žv toi ogsi Tips 3 Іотыѵтр g К-тдхѵдаіыѵ za-àiâgvvopiivovç 4, 46, 1. тур хата y rpv Aazs- ôaipiovicov Icypvï 4, 122, 3. 4, 65, 4. rd ѵіхыѵ тыѵ 3 Aíhpvaicov zig as 4, 96, 4. oí av roc's
тыѵ 3 A&rpv ai ыѵ 'ßvpingâаaovrss 3, 36, 4.b. Quae vero ad rem ipsam intelligendam minus necessaria tantummodo indicant vel tempos, quo quid factum sit, per quod quid valuerit, vol aliud quiddam, quo quid restringatur, quo quid
referendum sit, ea post genitivum inferuntur. тоѵд tcõvÔs vvv тохіад — ouz ôXocpvgopiai ¡.tãXXov
Հ naga/ivihpffouai շ, 44, l. Non qui nunc eorum parentes sunt opponuntur majoribus; nam sic debebat esse тоѵд vvv toivôs tozśus; sed est potins: nunc vos parentes illorum — volo consolareaïcyvvÿivtas ovv rás ts тыѵ c ЕХХтрѵыѵ žg vpiãg sXniôag 3, 14, 1. fp тыѵ Aazsôatpiovicov tv ты nagóvTi zaxongayia 4, 79, 2. ¡ist« ттрѵ тыѵ àvôgcõv žg ттрѵ vipcov ôiazopiiôrpv
3, 76, 1.: eg vpiãs, sv zot nagóvTi, ž; тт(ѵ víjoov, hace verba si abessent nomo desideraret.ngos тоѵ Аіусѵтртыѵ vnsg ròi HBpôixà nóXs¡iov 1, 41, 2. Aeginetarum bellum opponitur huic
6
quod Thucydides scripsit bello peloponnesiaco; bellum autem illud ante aetatem persicam gestum esse, omissis etiam verbis vnèy та №¡órzá quisque historiarum non ignarus intellexisset.
otpaXevTss tijv той пеіоаѵтос, ціаѵ yvcof.ifjv і^і][тіоѵте 3, 43, < illius sententiam qui vobis per
suasif punitis, non omnium, qui in earn discesserunt. tt¡v тыѵ ex лоХХоѵ ¿/.ineioiav 2, 85, 2. vrjs осретеуа? ôt oXîyov p.eX¿Tr¡s 2, 85, 2. ярое tt¡v тыѵ Аахе0аі(.юѵіыѵ то
луытоѵ âyx.oi-iévov тоѵ лоХе^оѵ '^/.luayiav 3, 86, 1.§. 2. Jam ad illám quam in quadripartite nostra constructione alteram posuimus partem transcamus : о օր^օհ тыѵ 3 AÖTjvaiыѵ. Prius diximus genus revocări ad specicm, nunc nobis dicendum érit, genus opponi alter! generi, veluti si o öf^ios тыѵ 3 A&r¡v а іыѵ opponeretur Athcniensium optimatibus.
Rem exemplis illustrabo : Фыхеыѵ отуатеѵопѵтыѵ eç Acoytãs tt¡v Aazsöat^iovicov {.ітутуоттоХіѵ
i, 107, 1. indicator, Doriensium urhem metropolim esse Lacedaemoniorum; animo autem scribentisobversantur Athenienses, de quibus paulo ante senno lucrat. At vero: '&venyeoßevovTo öt
avToîs zac Acoyteîs r¡ ¡.iTjTyònoXts тыѵ Aazeöaqiov іыѵ 3, 92, 2. Enarratur, Trachinios legatos misisse Lacedaemonem simulque cum illis etiam Doricnses idque eo magis quod ipsi essent eorurn metropolis ; gravíssima igitur sentenliae vis in voce metropolis inest: ob illud ipsum, quod quasi Lacedaemoniorum patres essent, Trachiniorum lcgationem ipsi prosequebantur. Nominis proprii vis ita evanuit, ut loco ejus liceret pronomine uti. Exemplorum, quibus liane rationem Graecos in ea re secutes esse evincitur, innumerabilis legitur numerus ñeque attinet ea hoc loco cumulare.Equidem unum et alterum alFęram, ut res magis etiam in aperto sit: Հ ’ IXiov ты v ' EXlývoiv
àv«x«y7)aiç, debebit dicere, qui de Graecorum ex Troja reditu aliquid memoriae prodere voluerit.Si quis vero, ubi jam prius inulta de rebus a Graecis ad Trojam geslis et de tristíssimo calamitosi illius belli exitu enarravit, deinceps ad reditum Graecorum transiturus hune fuisse infaustissimum significare voluerit, ei non licebit eodem verborum ordine uti, sed illa vox potius, quae gravitate praeter coteras eminet, loco etiam distinguenda erit, id quod vere fecit Thucydides scribens-
rj avaxtoQTjOic, тыѵ c EXXývcov ž'š 3IXiov 1, 12, 1. ovz елеіОоѵто cost’ sv&vs syyov sysoHai
xal îévai es та s oîxiaç tcöv syßyocv 2, 2, 4. non erat iis persuasum, ut statim rem gererent (hostes conciderenl) et in aedificia hostium irrumperent. Hostes non erant in viis; fores aedificiorum infringendae erant. оіо/леѵос nvXav tixs Ilvyas тоѵ oizr^iaTos eivai 2, 4, 3. hoc loco non licebat aliter verba construerc, quin sententia mutaretur. о ßaoiXevg тыѵ Aazeöai/rovicov —"iSvyzaXéoas tovs отуатууоѵі тыѵ nóXeiov лаоыѵ zac tovs ¡.іаХіата sv теХеі 2, 10, 2-
tribunos militum et centuriones
,
non milites ipsos.
àXX
à ôià tòv nóX
sfiov f¡
dváyzt]
tí¡Q
oizijaews 2, 17, 2. quia praecedcbat evoizr¡ois, in voce Հ avdyzt] omne ponendum erat pondus.e ST e та тсуотсѵХаіа tt¡s dxyoTtóXecos zac тііХХа о2хо0о[.и'ц.іата 2, 13, 3. луоѵ уыуеі ös avTočs o v т e f¡ a'iyyois тг/հ ло\еыс, оѵте таХХа riß nayaozsvfjs 2, 58, 2. тоѵ öij^ov тыѵ МѵтіХуѵаіыѵ 3, 47, 2. opp. oi ôxiyoi . rotę Övvútois тыѵ аѵУуылыѵ ibid. ' Іппохуатт^
о ôTyarrj'ÿôs епіпауіыѵ то отуатеѵ/та тсоѵ 3 А-9՛. пауехеХеѵето 4, 94, 2. Hippocrates
Athcniensium dux erat пес potuit apud alium exercitam concionari. ifvyý ха&еіоттрееі navTÒs тоѵ от у ат оѵ тыѵ 3 А&^ѵаіыѵ 4, 96, 4. antea jam pars cxcrcitus rejecla fuerat. oti ov ör/.aicos
öydostav TtayaßaivovTSS та vój-ii^a тыѵ cEXXr¡vcav 4, 97, 2. vis omnis inest in substantivo.ev ы /¿¿Xis xai Հ öózr/Ois tt]s aXrßsias ßsßaiovTai 2, 35, 2. in quo vel lidem facere
hominibus rem veram esse difficile est. oi ¡.tèv олХітас тыѵ /aXztòèarv — ѵіхыѵтаі, oi åe innr¡s
7
то) v XaXztdsatv zat ipikol vtztvot тоѵ? тыѵ ’А&туаіыѵ іллеа? zat iptXovg 2, 79, 3. in altera parte Athenienses recte opponuntur Chalcidentibus.
a. Ex his facile intelligitur, figuráé illius, quam grammatici dicunt év d t à dvoľv, liane esse
propriam verborum structuram : то oyytijó/rsvov тту уѵырічуд 2, 59, 2. i. e. rj dyyíCou¿vr¡ уѵыит].
то ; isv ßovkö]isvov zočí ѵлолтоѵ тту yv(íyr¡? 1, 90, 2. žľ diakáotJovTt тту уѵы[іт]д 3, 10, 1. ¿x rov локѵтуолоѵ րրլց yvcótit]? 3, 83, 2. et similiter : ту Ейлувле? тоѵ sxtivov
kóyov 3, 44, 2. Հ ànoyía тоѵ ryvyâțeiv 2, 49, 4. 77 ànoyía, quae quidem inde nascitur, quod aegrotus caret quiete : inopia quietis eadem est anooía. ®te Э'іоф, 11 amitф է՛te 9ііфе1о[ід«feit. тту vneyßokry тоѵ zaivovoiïat та g diavoía? 3, 83, 3.: Sie іфсг[фіиііпдііфе Umtóaitblung.
ber ©ebanfen. тту вѵлоуіаѵ тоѵ za& ’ ryéyav 3, 82, 2. Sie tägliche S3eȘagIid;fcit. тту svnoytav TT¡g тѵу.т]? 3, 45, 4. то 'Çvyyevsg, тоѵ sTaiyizov 3, 82, 5. consanguíneas, žg то аѵвклютоѵ тоѵ ßsßaiov 3, 83, 1. jam non sperandam (idem, (р&оѵуааѵтеg rrçg ov ßsßaiov дохуаеы? тыѵ zeydtõv 3, 43, 4. invidentes non amplios sperando emolumento, ты тціыііеѵу тоѵ
ăyystv 2, 63, 1. ex imperio proficiscens auctoritas.
b. Eadem ratio in genitivi qui dicitur partitivi structura obtinet. Si de majore aliqua vel maxima parte agitur, minoris vel minimae partis cogitado per se animo obversatur. Unde factum est, ut liaec propria hujus genitivi sit collocatio, nisi causa mutationis sive trajectionis subest, de qua infra disputabitur : тоѵ лкеібтоѵ tov ßlov 1, 5. 1. та dé локка тоѵ локіиоѵ 2, 13, 2.
oí лкеіоѵд тыѵ аууаіыѵ 2, 16, 1. вдте та локка тыѵ локе^глыѵ 2, 89, 7. луод та ѵлоквіла тыѵ еууыѵ 3, 10, 1. oí локкоі тыѵ ßayßaytov 4, 127, 2. oí алуелед ті лаауоѵтед тыѵ аѵ&уыпыѵ 3, 67, 3. év топ, луытоі? тыѵ улвіуытыѵ 4, 105, 1. oí tpavkÓTsyot тыѵ
сіѵ&уылыѵ луос, тоѵд Ѣѵѵетытеуоѵд 3, 37, 3. similia. — Substantivam лкт]&од, multitudinem sive magnum numerum significaos, sive secum habet articulum sive non habet, genitivos semper subsequitur: от i то лкі^од тыѵ ѵеыѵ scpoßovvTO 2, 88, 1. sic. 2, 89, 1. bis. 3, 70, 3.4, 78, 3. 4, 105, 1. 4, 125, 1. 4, 106, 4. 5, 16, 2. 6, 30, 1. 7, 14, 6. 8, 81, 1.*) —
A constant! hoc usu Thucydides quatuor tantum loéis recessit: аѵаотт]ааѵтед dè аѵтоѵд oí тыѵ
’Axhyvaicov snnsTyatvyívoi г ту rpvXazýv 1, 126, 6. тот? тыѵ еѵаѵтіыѵ луытоід луоохві- ao^isvotg 4, 125, 3. oí луод тту локіѵ аѵтыѵ то луытоѵ хатасрѵуоѵтес 6, 102, 1. oí Ot
тыѵ твтуахобіыѵ /tákiGia еѵаѵтіоі övTtд ты тоіоѵту sídet 8, 90, 1. cf. Krüger ®r. ®r.47, 9, 11.
*) Píumerum si significai aliam sequitur regulam: 5, 68, 1 et 2. To f.lsv yà(> VtaÂtôáqXoVHOV
itkrj&oç ôt« Tfjç TtoXiTtiat; то zovtvcov ¿¡уѵоеіто, twv S' «ն : mie groß bie За*)1 ber 8. fei, tonnte man nidft roi ff en.c. Verbis ad earn rationem inter se junctis quum genitives non ita magnam in sentenlia vim haberet et plerisque locis genitivi loco etiam liceret pronomine uti, factum est, ut exempla baud rara legantur, in quibus genitivos de quo agitur aliis verbis ad sentenliam illustrandam gravioribus
interjectis a nomine ex quo pende! sejungeretur: тоѵ g avdyag ov g siyov аіууакытоѵд Воіытоі
՝ А&туаіыѵ 5, 42, 2. ті] dé пуотеуу rysy y gvvsßi] тцд ¡.táyr¡g таѵтт] д 5, 75, 3. о Г ¿та то те твіуод žj> tt¡ ла-у ód(¡> тыѵ 2іхекыѵ t кыѵ 7, 2, 3. то z t] do g Blavdiova "Çvvriípaoílai
тт]д хХѵуатубд 2, 29, 3. тоѵд ецлоуоѵд оѵд skaßov 3 A&nvaiu)V zaí— 2, 67, 4. née est quod2
8
praeeunte Krügero genitiv um cum relativo conjungendum censeas cf. Kriig. ad 1. 1. et ®r. ®r.
47, 9, 5. «мет s zal tovç, пдотедоѵд orçavicóras voofjoac rcõv ’ Alhyvaiiov 2, 58, 2. от г al vfjsç èv KsçzvQCf ղօղ elöl тіоv Пеколоѵѵ^ас'ыѵ 4, 2, 3. zal ngooßokal, ãoneç elió&eaav,
еуіуѵоѵто тыѵ ’A&rpvaíwv veiõv 3, 1, 1. ao/erai ժտ՝ o ndkepioç, ev&évôe rån 3 Afhjvaíiov 2, 1, 1.§. 3. Jam structura, de qua deinceps dicturi surnus, inversio sive trajectio quaedam est alterius, de qua modo explicavimus: тыѵ ՝ADr¿vaiiov ô öfßios. Geni tivi enim ratio nonnunquam ea est, ut gravitas ipsa, quam in sententia habet verbum in genitivo positum, per se exigat, ut genitivus cum emphasi quadam praeripiatur et locum ante nomen suum, unde pendet, sibi vindicel.
Hoc fieri sólet
aut ob Oppositionen! : tovç ѵграісотас, те nov áváozrov s — zac tovç, r¡ór¡ тг /Ç aę/iję тс,) dvayzaíc¡> nago‘ §vvo[iévovç 5, 99, 1. tt¡ [.lev тѵ/эд — ՜— гѵ/Ч ówaiiecoę r(ý еккеспоѵт с 5, 104, 1. dnetçoi — rov [isyé&ovç r Հհ, vr¡aov zal тыѵ èvoczovVTiov rov n krboví
6, 1, 1. ôecffavreç, ttjv те тоѵ теі/ovç do&evsíav zal rov отжато v то nkíj&oç, 5, 61, 4.enl [lev тоѵ Heiçaiã ovz ere — enl ôe 2aka[ilvoc, го àzQor^Qiov 2, 93, 3. zal [lóvoi ov тоѵ 'E,v[i<p¿qovtoc [lakkov koyíoiuo íj rr¡ í eíev.xksçíaç тіо morco 2, 40, 4. oneo ôs d v ay z a lov
те — kdyov текеѵтаѵ, ôióri zal rov ßlov ô zívôvvoç, éyyvç, 3, 59, 3.aut iis locis omnibus, ubi nos, ut eandem illám gravilatem acuamus, vel praepositionem ponere solemus, vel etiam dativum vel alia quaedam: toaë nun — betrifft, ճօո, bei, in*). Si quis Graecorum opes opponere voluerit opibus Aegyptiorum id quo fieri ipso verborum ordine indicare, ei ad hune módúm érit
dicendum : rá тыѵ "ЕкЦѵыѵ пдауцата 1, 110, 1. sequitur paucis vocibus interjectis : Аіуѵлтоі
dé. Sin vero aliis rationibus adducti legentium animos ad Gráneos potissimum advertere voluerimus, i ta tarnen ut nulla alia gente comparata quibus rebus ipsi excellentes fuerint indicemus, hic de quonunc agitur verborum ordo deligendus érit, тоѵтоѵ — oucpահ à^kcoíkèvroç, ori ev rale, vavol
тыѵ cEkkr¡viov та nçdy[iara eyévero 1, 74, 1. in navibus potissimum apud Gráneos opes sitas esse, zal тыѵ ’ЕІкеі'шѵ Հ noklr¡ Հօղ отуатш n^offsßeßo^D^zei 2, 25, 4. son ben G'íeern.ыѵ ’A&rjvaloi aio-$d[isvoi zal ßovkdpievoi nQozaTaka[ißâvsiv тыѵ nókecov Tclç dnoaráaeiÇ
1, 57, 4. Urbes Atheniensium curam movebant; urbes volebant antevertere ne desciscerent. Ü)en (gtübten b«0 SIbfaííen. zarakvaaç, тыѵ акХшѵ nókecov та те ßovkevrrjioia zal vàc, açr/aç, síTT¡v vvv nókiv oóffav 2, 15, 2. ilt ben Übrigen (Stabten, oí ôs nçoasôe'Çavro Ôqiõvtsç țiev тг ( <=
атдатіас, тг[ѵ zakainooíav — avakiozviaç, те Հօրյ ր՚Հւ nókecoç, ôia/íkia такаѵта 2, 70, 2.
*) Grace! similem quondam dicendi usum sequuntur, ut verba ѴП8(fßaTCÖS ante articulum praerepta a nomine
suo dirimant, хата ттрѵ dkkr¡v nvQsiav Հ ayoXatÓTijs շ, 18, 2. pro Հ хата tTjV а. п. оуокалотту,.
ыѵ xaď тцле^аѵ Tj DeQipíç շ, 38, 1. пакта Հ anoxopudtf l, 137, 4. (contra ttjc, it ak it хата-
ßdasios 7. 44, 8. тцѵ пакта ãváxçovaiv 7, 66, 3) — xai Лахе0аі[іоѵіоі=, ¡.is v — 1 Itak tas
хат 2ixekíaç točí тахеіѵыѵ sno/iévoii; vavs ensTcrylhjaav 2, 7, 2. pro tots Irak. x. —. т . eno(¿évoig . xai oqiõvtsç тцлыѵ Հօ՜րլ тіѵѵ те napaaxsvrjv xai tovç kóyovç 1, 82, 3. Mec disparirabonee таѵта rov's 'ÇvvôyáffovTsç 6, 64, 5. s ns/.tip s ժտ' xai ІпютокГ/Ѵ тоѵ Гѵууѵкоѵ (рероѵта
aÍT(õ 1, 128, 4. Krüg. Or. Or. 50, 10, 1. Matthiae Or. §.' 275 mln. 2 et §. 570. nokv Ժտ sni akf¡Ds(jTÍ(jav
ye ծ lottói av rjpiefe аѵтѵпадахакощіеѵ 6, 86, 3. noki) ՑՀ sv nksiovi аітіеу. i, 35, 2. оті s7c 3
ik d շ lovov 3, 46, 4.9
іуаЗ Ьа5 феег betrifft bie fairere 30Zül)e. Causa, qua exercitus labores cum civitatis ipsius exhaustis viribus comparateur, chiasmatica illa verborum collocatione magis profertur. Simili ratlone
rov те Havázrov rfi zadaięsoei — zaí nvvdavdpisvot 5, 42, 3. Aazsôaipiovťcov те oí
'țsvayoi ézdorrps лоХеыі 2, 75, 2. ex Lacedaemoniorum partibus urbium sociarum duces.rov 3 AyeXcßov тыѵ Ipißokcöv ovôèv алеуоѵоас 2, 102, 3. insulae baud longe ab Acheloo sitae ubi iile in mare effunditur. тыѵ návv Хелтыѵ іріатіыѵ zaí оіѵдоѵыѵ zaí eutßoXds 2, 49, 3.
dcii gaitj bünneit Suchern ben Uebertöurf. ețaîcpvip vyteči livrai пріытоѵ piüv т-fjç, zecpaXfp (am stopfe) d ¿q pia t îoyvçal x см тыѵ оср&аХріыѵ èçvdrppiara >tal ipXóyaioiç eX d piß avs 2, 49, J.
aut dcnique si duo vel plura nomina inter se excipiunt et copulis quibusdam conjuncta unam quasi seriem efficiunt, antithetica illa construcție exigit, ut genitivus partitivos regimen suum praecedat.
Quod conslructionis genus solenne est, quuni de duobus vol pluribus nominibus idem edicitur. Si Thucydides dicit: oí /¿¿v Mazeôdvsz xal то nXijdoz тыѵ ßagßdgcov 4, 125, 1. non est:
Macedones et maxima pars barbarorum. Hoc enim si voluisset dicere, scribendum fuit ex regula, quam modo diximus : oí pisv Mazeôdvsz zaí тыѵ ßa^ßagcov то nXfjdoz cf. 4, 100, 4.; sed significaba! potius ingentem barbarorum multitudinem : bte Barbaren in ihrer ®efammtmaffe; multitudinem,
qua continebantur barbari univers! ; nulla in genitivo inest partitio. то tc. лоХеріІоц zaí тос; ало
SrzeXiaz У -at тыѵ upid/ыѵ ert točí nXeloaiv ctcpeorip.dotv 2, 65, 8. oipaXévrsz ô 3 ev ȘtzsXli? aXXr¡ те лaçaozevij zaí rov vamizov riß лХеІоѵі ¡.ю q I (չ) 2, 65, 8. тыѵ ôè (p'jovoôiv oí til v en ¿dav ov , ôtazóutot ô e éXýip-íhpav, тыѵ ô 3 аХХыѵ то nXrdoz — duezopilodr:
4, 100, 4. алій av оѵ ժտ Боіытыѵ piev — оХіуы sXáooov s леѵталооіыѵ, 3 Adipalыѵ ժտ —
лоХѵ s d gettói 4, 101, 2. еуыѵ тоѵ отдатоѵ елі тыѵ ѵеыѵ тыѵ те 1 AxaQvdvtov zaí
3Ау^аіыѵ zaí — rsT^azoffiovi ònXiraç 4, 106, 3. 1, 97, 1. Genitivus saepe aliis verbis interjectis a nomine suo dirimkor : тыѵ Ժ’ èßycov tt¡v vnóvoiav ¡¡ aXrpdsia ßXdipst 2, 41, 2.his verbis excipiuntur, qoae praecedunt: Hartz елее tv . ôtórt roii ¡.tiv Хѵлоііѵ ¿'yet r¡Sr¡ тгр atodr¡(jiv. — rr¡z ժտ ысреХІае алеет tv еті r¡ örfXcoOiz 2, 61, 2, ы zre 3 Adrp aiыѵ ye pir eivai ort piaXXov ezázioasv ттр övvapiiv 3, 87, 1. тыѵ Ժ’ аХХыѵ 3Adipaiaiv ßgadnrega èylyvsro r¡ ecpoôoz 4, 8, 1. zaí тоѵ КХеыѵоі, za lus q piavtoíôip ovca, v; v.tda /տօւշ ал èßrj 4, 39, 2. sort ժտ' тыѵ ургркітыѵ ало тыѵ 'ßvu/tâycov r¡ uçóaoâos 3, 13, 5. zaí аѵтыѵ тыѵ
otztcõv zadatyoõvTSz rip '¿.ѵХыоіѵ 2, 14, 1.§. 4. o ôijpioz о тыѵ 3 Adipalыѵ. Quom in prima quam tractavimus verborum constructione genus ad speciem vocari, in altera vero genus ipsum alter! generi opposilum esse appareret, tertia denique genilivi cum nomine sue conjuncție alterius verborum ordinis esset inversio sive trajectio, hie quartos de quo nunc agendum est locus simplicem habet explic atum. Hic enim ñeque duo inter sese excipiunt genera ñeque genus ad partem redit, sed notio aliqua ponitur per se ipsa satis nota, quae non indigent olla latiere explicatione. Nexus enim sententiarum ila est comparâtes, ul si scriptor о ôîjfioz ponit, nemo ignorat, significar! Atheniensium popolom. Scriptor tarnen ut omnem efi u gere t obscuritatis suspicionem, addito genitivo rem ipsam planius etiam sibi defmiendam
describendamque putavit. Ad idem redit, quod Apollonius or vr. 1, 40. ait: тыѵ àvo dn-Dijcov 5vo dvacpÓQUi ôrfXovvroiv. Exempla huj us conslructionis rariora leguntur : dvaßdi ôs отдатіф
3 Adipal co v тыѵ ало тыѵ ѵеыѵ zaí тыѵ 'ßv pipid уыѵ 2, 69, 1. 2, 102, 1. nulii alii adorantAthenienses praeter navales illas copias. De bis igitur solis senno esse potest nee quisquam
10
verba тыѵ ало тыѵ vscSv, si omissa essent, deside,rarei. Posait scriptor per abundantiam quandam. sysvsTo ôs r ay/y Հ 3 Oôyvocõv 2, 97, 1. In iis, quae praecedunt de Odrysis quaedam enarrantur, ita ut hoc loco imperium illud de quo agitur unum Odrysarum poterat esse.
N
ec aliter res comparata est in bis:
ot сллуд oí тыѵВ
оісотыѵ4, 72, 2.
тоѵ nX
ovv тыѵ òXxáôcov тыѵ ■—• (Doivixijg ту g Izsv&ev ifatiyoc> 2, 69, 1. Ubi Phoenice sita esset, in vulgos notum eral, sv ту ту 3 Adyv aiыѵ 2, 57, 1, sv ту yfj ту 3 Атт iv.y 2, 57, 1. in nuferem Sünbe.Apposilio aids verbis a substantivo sejungitur: Ksyxvyaicov аца лауалХіоѵтад тыѵ sv ту лоКві sTuiisXyDmvai 4, 2, 2. то yày i'-Dv од /.isya u¿ v sivac то тыѵ АітыХыѵ 2, 94, 4. ало
г-fjg nóXtcoç ßoyd՝yaaoc т/jg 3 Ацлуахсытыѵ 3, 113, 2.§. 5. Eadem genitivorum cum nomine suo conjunctionis genera, de quibus disputavimus, inveniuntur etiam, quum genitivos ex nomine pondet, quod ipsum rursus ex praepositione aptum
est: sv тсу тыѵ 3 А&уѵаіыѵ ôýcicy, tv тс!) ôýucy тыѵ 3A.D., sv тыѵ 3 АЗуѵаіыѵ ты ôýficy, sv
тoj ôŕyicy тсу тыѵ 3AD. Hue accedit quinta quaedam construcție, qua genitives ante praepositionem praeripitur. Veluti тыѵ 3А&уѵаіыѵ sv теj ô ýису. De singulis breviter érit explicandum.1. цвта туѵ тыѵ тѵуаѵѵыѵ хатаХѵсіѵ 1, 18, 3. animo obversalur quae deinceps secuta est liberae reipublicae forma
. I
n genitivo igiturinestoppositio: ¡.
istá туѵA
tgß
ov äX
cooiv3, 51, 1. /.
istúтуѵ Myôcov àvaycóyyoiv 1, 95, 5. ц$та ту v ScxsXccotcõv оцоХоуіаѵ 5, 5, 1. ¡.сета туѵ тоѵ ЛХуццѵуіоѵ аХыоіѵ 7, 32, 1. ôtà то 3 ADyv ai ыѵ s у ծ од 2, 11, 2. хата то 3А-Эуѵalcov
ôiácpoyov 2, 27, 2. 3, 54, 1. 4, 79. 2. et cum praepositione ле o g 6, 62, 1.2. sv ты а/о sico ту g yXixiag 2, 44, 3. in regimine genitivi gravies pondes inest. Nec
aliter in bis omnibus : хата туѵ vnsyßoXyv туд àysTÿg 2, 45, 1. о де діахоці'Суцлѵод asi '¡отато sni то5 ysiXovg туд тасруоѵ 3, 23, 3 et 4. ѵло ôs туд ¡.isi'Qovog ßoyc, тыѵ лоХвиіыѵ 4, 34, 3. í՝$ то ¿ауатоѵ в'уѵца туд výaov 4, 35, 1. хата то así naysčxov тоѵ хууцѵыдоѵд 4, 36, 2. 2, 102, 3. 2, 2, 4. sg тоѵ alytaXòv тоѵ уыуіоѵ 4, 42, 2. sní ту soßoXjj туд Avyxov 4, 83, 1. 4, 86, 1. sni туѵ yscpvyav тоѵ лотацоѵ 4, 103, 3. sx тоѵ лехуоѵд туд лХіѵдоѵ síxáaavTsc ; 3, 20, 3. то [.itysDoç туд nóXscog 8, 66, 3. 7, 11, 2. sv ту 'țvvaycoyfi тоѵ лоХіцоѵ 2, 18, 2. cpvXaxÿg svsxa туд Atvxàôog 1, 30, 3. ßsßaioTTjTog svsxa
тыѵ Мб'усхуыѵ 4, 66, 3. лвуі ôs то ср&іѵолыуоѵ тоѵ -D'SQOvg тоѵтоѵ 2, 31, 1.3. Tertium genus proprium Thucydidis apud alios scriptores longe rarius invenitur cf. Krüger ad Thue. 1, 9, 3. ®r. ®r. 47, 9, 19. Genitivos praepositionem excipiens ante nomen suum collocutor, quum aut de notione, quae in genitivo inest, in iis quae locum praecedunt jam serme
fuerat, aut aliud nomen vel sequi tur vel praecedit, cui genitivos responde!, ôià тоѵ հտ i цы v од
то jit'/sDog 3, 23, 5 : non cogitatur de frigore, quod opponatur aestati. Quod si esset, sic debebant verba consociari : ôtà то тоѵ увіцыѵод ¡.is-ysHog; sed notio тоѵ ysijicovog refertur adhiemem, de qua jam antea actum fuerat : ejus hiemis, befaßten SBinterS. ôià тоѵ хаулоѵ то
Ôs'og 4, 84, 2. ôcà TT/g Asvxdôog туѵ ov nsyiTti/iaiv 3, 95, 2. ôtà тоѵ ֊Эѵцатод туѵ
sauga'Çiv 5, 54, 1. 5, 68, 1. sv тоѵ 3АлоХХыѵод тсу. isy су, Маѵтіѵвад ô t sv тоѵ N iòç ты
i sy cii 5, 47, 13. sv тоѵ Aiovvaov тсу Isycÿ 3, 81, 4. supra §. 2 commemoratum erat Junonistemplum. sv тоѵ Atòg тоѵ Ns cit înv г-су ísycy 3, 96, 1. sequitur sententia relativa : sv су. sv
тыѵ е'еуыѵ ту aXxÿ 6, 34, 8. Imperator dixerat antea, agendum esse, in agendo omnemposilam esse salutis spem, sv тыѵ tsi /ыѵ ту dXcóasc 7, 24, 2. befaßter dauern, tv тоѵ охултдоѵ
и
ä /ла rf л ад aSóosi 1, 9, 5. interjecta vocala, žx rov м //го; rov Tspisvovç, 3, 70, 3. y.r¡
ало тыѵ vó[icov TTtç, 8scvótt¡toí — а к к3 ало тыѵ t'g Jav T'fç sTti[i$ksíaç, 3, 46, 3. sç, тыѵ
Srzskcùv tovç, тт)ѵ ôtoôov syovTUç, 7, 32, 1. ¿isz« zÿg "£,v[i[iayiaç, tîjç aiTi)Ostoz 1, 32, 2. 1, 65,2.ѵтго тыѵ Е'ікытыѵ tt¡v елаѵііотуоіѵ 2, 27, 2. et 4, 56, 4. oppositio inest in verbis : ѵло zoi- osiopióv. ¿¿ца тоѵ sgjov t7¡ țvvTvyiq. gerate jur Beit befagten Vorganges. 3, 112, 5. d[ià zÿs
dszsksiaç, то) тбіуюшу 7, 20, 1. zÿg Sak«[iívoç, то dzgoTfgiov 2, 93, 3. тггрг тоѵ елілкоѵ zȘg akT]í>8¿a=> 6, 33, 1. леді тоѵ [iiO&oîi TÍjç, anoôóosioç 8, 85, 3. леді тыѵ
svajvjv Tije, aXcóoícos 1, 139, 1. тыѵ okzáôiov svsza Tfç sg 2izskíav vo[iidfjç, 7, 34, 1.4. Quarti generis duo tantum apud Thucydidem exempla leguntur : 6, 27, 1. tv tt¡ nóksi Tf) 3 А&т)ѵаіыѵ 3, 113, 2. ^¡usfg «тго zÿg локтю c, ßoTjSfoaai tt)ç 3 А[іпда7іютыѵ s[iúyo[is&a.
a. Omissis ante utrumque nomen articulis genitivos praecedit: лед í jêjç opwv 1, 103, 3.
1, 122, 2. 4, 92, 4. սա tie Sänbergrenjen. л sgi vsz -дыѵ ã[ia dvaigeosioç, 3, 109, 1. aí/iia-
кытыѵ леді tpvkazqç, 1, 52, 2. sç удт^іатыѵ kójov 3, 46, 3. sç латедыѵ -Sfzaç, 3, 58, 3.sv zagnov '¿,vjzo[ii8f) 3, 15, 1. žv àijdovoç [ivf[iy¡ 3, 29, 3. sv аккыѵ svTvyiaiç 2, 44, 2.
sv лоѵыѵ
[
uA
sT
fi2, 39, 4.
žg z/
год г(
роѵ8, 19, 1.
ттрод kiQ -
ыѵ dvokzr¡
v4, 112, 2.
ust sg j ov îoyvoç 3, 48, 1. [is та 3 Ikíov акыоіѵ 1, 12, 2. ¿tsz« Evßoiaz ¿¿кыаіѵ 1, 23, 4.2, 2, 1. [isTa 2vgazovoäv oiziOiv 6, 4, 3. 6, 5, 2. Szipog dip3 етедоѵ &sga7csíaç 2, 51, 2.
òkijiov fpisgãv sv sza /.is jákov [iio-Dov 8óasio g 1, 134, 2. аѵтыѵ s v sza z al тыѵ аккыѵ sksv&sgo іоеыі 2, 72, 1. tertio loco svsza ponitur : dýkov za&àgoscoç svsza 8, 108, 3 .°ііета
vó/лыѵ то nksïov f) тдолыѵ àvôgiaç 2, 39, 3. Žx локітеіаі [isiaßokfg 7, 55, 2.Inversi ordinis exempla longe sunt rariora, пес facile leguntur nisi praecedente praepositione did, quae duplicem admittit constructionem : a. Genitivos praemittitor : 8tà ygovov лкт^ос, 1,1,2.
1, 2, 1. 8ià лкоѵ [tvzog 6, 34, 4. 8id локкыѵ fyisgâiv sç 3 Oôgvoaç vőov 2, 29, 3. ov åid
8vvd[isioç, zal a£,icó[iuvoç rpoßov, dkkà ôtà vov/jgiav zal aloyvvijv tîiç локеыі 8, 73, 2.ubi chiasma notandum
. ß. G
enitivos seqoilor: 8
id адеттдѵ jr¡
i1, 2, 2. 8
id8
ó'£,
av8
sivótt¡
toc 8, 68, 2. ôtà pisjsxkoí Tiókscoç, 2, 38, 1. ժг« zaiájvcooiv do&svsiaç orțâv 3, 16, 1.b. Genitivos qoom regimine articulo carente ipse secum habet articulum, sequillo՛ ; 8td лкт^оі Tfi 'Cy¡[ila<; 3, 70, 3. zara [iśjsOoę тыѵ локеыѵ 2, 7, 2. sni zazoÿ zÿg nóksaç, 2, 13, 1. 8, 86, 2. ez kojiO[iov тыѵ т)[іедыѵ 4, 122, 1. sç, sksvdsgíav TÍjç cEkk«ôoç 3, 54, 2. sv [is&ogioiç, tÎ)ç 3 fígconíaç 4, 91, 2. x«z« ■Э -sav 8s [làkkov tipi) dvaßaivsiv
тоѵ уыдіоѵ 5, 7, 2. sni оытт)діді vvv tovç kójovç sgovpisv tt¡s> v [ist s g at, локтю? 5, 91, 2.nota in his duobus exempli* verba aliquot inserta, svsza praepositio utramque admittit verborum
collocationem: cpvkazrjç svsza ті)? Asvzáôoç 1, 30, 3. ßsßaioTrpto? svsza тыѵ Msjágov 4, 66, 3. contra : TÎjç, Поті8аіа$ svsza алоотаоеыд 1, 57, 2. ttjç, Kogiv&ov svsza fovyiaç,
5, 53, 2.5. Ante praepositionem genitivos praeripitur maxime in loéis designând!*, qui verborum ordo proprius est in Graecis, qoum nomen loci ad lectorem píenlos docendum addition, sed scriploris
cogitatione regionis, in qua iile situs est, commemoration! posthabendum est: zÿç, Ѳрг /zz/g sç
[isoójaiav 1, 100, 3. zгуд 3 Agzadía? sç Ладдаоіоѵg 1, 108, 2. 5, 33, l- ttîç 3 Atuzfg ŕg3 E
ksvO
tva1, 114, 2. 2, 18, 1. 2, 21, 1.
tÏ)
ç3 H
kaiaç¿
gѲ
еісіѵ2, 25
j3. T
fjç3 A
ttîz^
ç S g Oivâițv 2, 18, 1. TTjÇ, 3 Azaovaviaç sç, Olviùôaç 1, 111, 2. z^g vfoov ž g za тгрод՝ 3
12
Макеаѵ тетуареѵа 4, 54, 1. 8, 101, 2. vf¡s эAttix/js ovras ev ifi naęakią 2, 56, 2.
interjecta vocula ut т?;д те 'Brakias xai Stxekias zakús еуаіѵето avroèç Հ vfjaos sv jiaQ á лкаі zsîa&ai 1, 44, 2. րէխ Eißoias ev 3 OQvßiais 3, 89, 2. TÍjç 3 Apuptkoyias sv
тоѵты Tfp yioçíco 3, 105, 1. 8, 101, 1. Tijç ©eaaakías sni Фауаакоѵ 1, 111, 1. т^дKaçías èx Mvovvtos 3, 19, 2. тыѵ c Pr¡yivtov хата s/Bq av 4, 24, 1. тоѵ átpavovs те
тоѵтоѵ ôtà то ате'х/шртоѵ ôío; xai ôtà то 7¡dr¡ (poßs^ovs naçovias 3 ABrjvaiovs 4, 63, 1.atpwv елі тоѵ Пеідаіа 8, 96, 2. tria haec notanda sunt exempla praeter localia. — Quum vero locus ipse gravitate praevalet et regionis nomen additum est ad situm loci accuratius defmiendum,
loci nomen antecedit: sv tt¡ 3 EkataiiSi Tîjs Qean^wTÍas i, 46, 2. sv Taváyçq, Tíjs Boiorn'as
1, 108, 1. sv Aavkítp Tfjs Фсохідос, 2, 29, 2. ev 3Ахт і ср iíjs 3 AvazTOQÍas yf¡s 1, 29, 2,sv cEkko(.csv(լ) тус, Asvxaôías 3, 94, 1. es Me&wvyv ifjs Aaxcovixïjç 2, 25, 1. eg XetpisQiov TÎ
jgѲ
еолцсотідоg yr¡
g1, 46, 2.
sgП
катеіаѵ tt¡
gВ
оіыт/
as2, 2, 1.
sg1 E
nídavçov ti¡
cПеколоѵѵуооѵ 2, 56, 2. s'ç По aa ¿ас, Tîjs Aaxwvizfj g 2, 56, 3. sç " E^ißarov tr¡ g 3 EçvBçaiaç
3, 29, 2. sg ‘Pijyiov T'rjs 3 It akí ag 3, 86, 2. sg Táv ay q av Tíjs Bouotíus 3, 91, 2. sg EvTcákiov T?)s Aoxgídoç 3, 96, 1. 8, 101, 2. Trsps то уеіцедіоѵ tt¡s ©sotiqiotÍÖos 1, 30, 3.T
tpdg тоK
vjvaiov ttisE
iß
oias3, 93, 1.
sziè т^
ѵ llskwQÍ
őa tijsM
eaar¡
vT¡
g4, 25, 2,
sttí— Oivscõva TT/Q Aoxqíôoç 3, 95, 3. 3, 98, 3. s§ 3 Aqvúv tt¡s Xakziôizfjs 4, 103, 1. ¡теурі
¡isv HisQiov TÍjs ©eaaakías 5, 13, 1. 5, 33, 1.
C
* aput H.
*) Adjectivum praedicativurn, quod dicunt, substantivum suum aut antecedit: do(poç, o UVT¡(! iovi о snoítjaev vir sapiens est, qui hoc fecit, aut sequitur о ճրՀ(> (Jocpóç---qui hoc fecit, vir sapiens est. Qua de constructions hoc qui dem tempore non disputabitur.
Adjectiv! quod dicilur attributiv! cum substantivo conjunclio triplex est: aut enim attribútum inter articulum et substantivum inserilur (o aocpòs or?;(՛), aut substantivam ante arliculum cum vi quadam praeripitur o uoydç), aut denique attribútum ita substantivum sequilar, ut utrique orationis parti articulas adtribuatur Հօ ávf¡g o uoydç) *). Ex his tribus constructionibus prima, quae quidem proxime acceda! ad noștri sermonis consuetudinem, praeter duas roliquas utpote nobis naturális quasi digna videtur esse, ex qua dissertationis postrae initium capiatur.
§. 1. Krüger ®r. @r. 50, 8, 1. praecipit, ut adjectivum inter articulum et substantivum locum obținere debeat suum, quum attributiv! nolio gravior sit quam substantivi, contra adjectivum cum articulo suo sequi debeat substantivum, ubi notio substantiv! praevaleat. Contra haec multa disputări possunt. Matthiaeus ®r. §. 277 adjectivum inter articulum et substantivum pont ait.
quum attribútum cum substantivo tum arete conjungatur, ut atraque notio in unam quasi coalescal.
Quae Grammaticorum praecepta si inter se conjunxerimus, turn demum rectam viam insistentes.
Haec enim adjectiv! attributivi collocatio omnibus iis loéis invenilur, quibus addito attribute genus, quod substantiv! notion c continetur, ita ad partem revocatum est, ut haec alieri parti opposite esse videatur. Ułud, quod tanquam oppositum scriptoria animo obversatur, aut in sententia ipsa
13
commémora lur aut i ta est comparaban, ut vel ex tota loci senlentia facile percipiatur vel per se quisque norit. At sunt etiarn loci baud rari, ubi adjcctivum attributivum eundem in verborum ordine locum obtinet, ita tamen, ut nemo facile statuerit, adjectivi rationem graviorem esse quam substantivi, nisi quis sententiae vim inferre voluerit. In primis ilia adjectiva, quae a nominibus propriis derivantur, saepenuinero inter articulum et substantivam ponuntur, qua verborum con- structione oppositio efficitur nulla. Ad explicandum igitur, cur iis locis eadem scriptor usus sit collocatione, quum non sufBciant, quae Kriigerus praecepit, ad Matthiaei praeceplum recurrendum erit docentis, verba sic consocianda esse, quum adjcctivum cum substantivo in unam notionem coalescat, o oocpò? ávýp igitur est: aut ber weife ճ)Խէէո, qui opponitur homini insipienti, aut:
ber $8eife, ita ut nulla cogitata oppositione atraque vox in unam redeat notionem: то i o o v ål npóç ys tous àyaDovg àvôpag ôvvavac 4, 95, 1. xal yàp тыѵ ¿xovaíaiv ¿(іарттц.іАтыѵ zaTatpvyýv scvac тоѵд рю/лоѵд 4, 98, 4. oppositio sequilar: sni то% ànò тыѵ țvfitpoptov ті
гоки^ааасѵ. — xavà tous патріоѵs vó/iovg ter repetilur 4, 118, 1 et 2. síngalas civitates suasquamque leges secutas, тыѵ ' Екктрпхы v атратопіёыѵ oiôsTspov 7¡<j&sto 2, 81, 5. тыѵ отратууідыѵ vstõv /ліаѵ 2, 84, 2. таѵтц (isv ovv oi nskonovvýtjcoc —- stp&scpav гад
՝ Лттгхад vavg 2, 91, 1. y ՝ Лт tcxt¡ vavg — vlsvzaôla 2, 91, 2. snl tt¡s Asvxaôlag
vsáig, Հ nspl tt¡v okzáôa xutsÔv 2, 92, 2. то [ilya olxoôóp](.ta snavoavTo 2, 76, 1.opponitur ànò той ßpaysog rsl/ovg ibid, ас deinde aedificium illád semper dicitur : то [isya olxoó¿iiv¡(ia, sicuti semper та /.taxpà Tsi/r¡ 5, 26, 1. sg то ^tsya т sč/og 2, 76, 2. гот apcoTsçòv 7ióôa 3, 22, 2. оатід ois-roți vr¡g àvDptoTtslag tpvostog — ànoTQonrjv ■ — s/siv 2, 56, 1. 3, 45, 5. Wîenfcțiennatur. sg то՝ Aly alov nskayog 1, 109, 1. älrgäermeer. тыѵ òpscvtov Ѳрахоіѵ nokkovg 2, 96, 2. sx той àp/cxov ysvovg 2, 80, 3. Șerrfcfyergefdjtecfyt. ov ты àpyvpsca (isvakka sotcv ’Alhyv altov 2, 55, 1. @ІІЬ erbergbücríe, га sni&akáaaia /topia
3. 7, 1. Süftenorte. Naves non poterant га sv ¡isaoyalcy. ytopia depopulai!, nulla igitur cogitar!potest oppositio, sed atraque vox unam cfficit notionem. tou Kptoalov xóknov 2, 71, 3.
2, 80, 2. 2, 86, 2. — Adjectivam lino g hune unum apud Thucydidem occupât locum : гад lôlag
gv/itpopág 2, 60, 3. хата тад lôlag öiaßokag 2, 65, 7. хата tuł lôlag ôcatpopág 2, 65, 9.rolg côlon Tsksoc 6, 16, 4. sic. 1, 17, 1. 6, 69, 4. 7, 57, 8. 7, 77, 2. 8, 63, 3. 8, 94. 3.
sic etiam olzslog 3, 39, 7. 4, 64, 1. c. c.
Quum superlativas adjectivi attributiv! substantivo cum articulo conjuncto additur, ex genere aliquo pars, quae celeras partes saperai, exem ta religáis partibus opponitur. Unde efficitur, ut superlativos vel etiam comparativas, si attribútum est, medium inter articulum et substantivam
locum obtineat, nisi diversa quaedam ratio diversam ab illa constructionem exigat : тот nkslovov otickov 3, 1, 1. то) alo/loTtf) ok I Dor լ) 3, 59, 3. тот g пкоѵасытагоѵд аг> ô рад 3, 70, 3. al nkslovg vTjsg 2, 89, 6. тоѵд ¿¿¡isivovg '¡дгщш/оид 3, 67, 3. tt¡v TsksvTalav ts npcv nspe- vsiy.lQsaOai Ttpózkr¡Oiv 3, 64, 2. xal тоѵд дѵѵатытатоѵд si/s оіхтрторад 2, 68, 2. Հ nksltov
Հօ)] отратса 4, 128, 1. In tribus his quae ultima atluli exemplis simul illád notandum est, adjectivum ab substantivo vocibus quibusdam interjectis disjungi, quod fieri solei, si adjectivam ad loci sententiam plus substantivo valeat.1. In hac de qua disputavimus verborum constructions quum aliud quid inseritur ad sententiam magis definiendam, illud, si adjectivum naturam suam retinei пес in unam cum substantivo notionem
coalescit, post adjectivum ante substantivam locum obtinet: хата ràg nakaiàg Гіаѵоаѵіоѵ ¡istà
тоѵ Mgdov олоѵдіід 3, 68, 1. zaià г -g v лдытдѵ íz тыѵ 3 ОХтсыѵ àyyeklav 3, 110, 1. тдѵ vavTizgv ín aXXovg ânoßaoiv 4, 10, 5. ед те тоѵ y.QÓvO) ѵатеооѵ /.istá га iz 2izeXiag
nóXepiov 4, 81, 2. in comparatives et superlativis aliter non licet construere. — Sin veroadjectivum cum substantivo unam efficit notionem, illud quod additum est, articulo excipilur: тот enl Ѳдірідд XaXztôizòv noXepiov 2, 95, 2. ber (Síjaífibiterfrieg. тдд e‘ § 11 Адуоѵд етгаітіоѵ аѵауыудаеыд 5, 65, 2. ben ©djatibjug. ngòg тдѵ íz 2ixsXiag tło v ’ Afh)v aí ыѵ pisyáXgv zazo-
ngaylav 8, 2. 1.»
§. 2. ttvr¡Q o à y a-ծօ g. Attributo cum articulo conjuncto etsi eo genere, quod substantivo coniinetur, pars quaedam eximitur certisque finibus circumscribitur, sententiae natura tarnen scriptor adducitur, ut, priusquam ad partem illám certain ас defini tam animum advertat, genus ipsum com
mémoré! et ob earn causam substantivam sine articulo praeponat. Non vir probus opponitur im
probo, quod esset о áyaílòg avijg, sed vir feminae addiloque adjective indicator, illud quidem omnino in omni viro dici posse, máxime vero in viro probo. De hac verborum constructione Kriigerus
omisit disserere, qui 50, 8, 1. de duabus tantum loquitur. o àyaâòg avg g et o àvgg o aya&og.
At primo jam quod iile affért exemplo nostra ratio confirmatul՝: ou n от íívàou тоѵ аодюѵ
yvvaizl ygg òovvai yaXtvovg. Virum omnino non oportet, praesertim si prudens est, feminae concederé babonas. Longe differt, si dixisset tòv avôga тоѵ aocpóv, de quo infra disputabiturExempla Thucydidea haec sunt: Хоуіацоѵ gziffra svösyój.isva zivdvvov тоѵ та /í от о v тгдоадеітаі 4, 10, 2. ratione omissa facto opus est coque celérrimo. тЦіыѵ zaziSg gpiãg аѵтоѵд лоюѵѵтыѵ
теХгаі тоід olzeíoig 4, 60, 2. impensis nobis ipsi nocemus, тоід oizeioig indicatur, impensasa nobis, non ab aliis esse facias, id quod per se intelligitur. eg? o> (pvXazfj tt) цетоіі'.
тдудаоѵтаі 4, 30, 3. ea conditione, ut in custodia retinerentur, non plecterentur morte, et
custodiam praeterea fore levem, тгрод I s nőig тоід zoivoľg azvXa ад? gjnõv — аѵате&дѵаі
3, 57, 1. indignum quid in nos decrevistis et spolia nobis, qui optime de communi patria merit isumus, in templis, quae quidem omnium civitatum communia sunt, deposuistis. íg íniuaovvyíav
— дуыыѵ тыѵ еууыдіыѵ 2, 74, 1. Hominibus opponuntur heroes, quos patrios fuisse per se apparet. naïôag zal yvvaïzag z.al пХдікод то aygeiov 2, 78, 2. Armatis pueri opponuntur et mulleres et reliqua multitude hominum ; hos esse illos, qui arma ob debilitatem aetatis ferre non
pussent, nisi scriptor addidisset nemo desideraret. leyà те ■Sswv — zal ■Э-vaíag тад патуіоѵд
— aqiaiQgOETE 3, 58, 4. ygecov zal 'țv/.ig>oyaïg тасд ріеуіотаід í&éXetv ѵдігатао-Э-аі 2, 61, 3.
res adversas etiamsi maximas. &sovç тоѵд bf.ioßiogiiovg zal zoivovs тыѵ сЕХХт)Ѵыѵ 3, 59, 2.
ßovkofievoi — ävôgag те тыѵ лоХітыѵ тоѵд agi ¿a tv ѵлеѵаѵтіоѵ g diagiiïsïyai 2, 2, 2. cives, quos occisuri erant, adversarios fuisse, non attinebat dicere. zal туі^деід та g пХыірюѵд 2, 13, 7.
ժւ'օ jiEQtov тыѵ eg yggffiv діаѵеумоѵ yr¡g zal íXaXáaarjg, тоѵ етеуоѵ 2, 62, 2. — Superlatívu*
adjectivi a substantivo saepissime dirimitur : TQiijgsig — е^аі^етоѵд ínonjoavra zarà тоѵ еѵіаѵтоѵ ez.aOTov гад ßeXTiavag 2, 24, 2. oQzoig те AaxeSaiptovitov zaraXaßcov та те кг)
тоід (.leyíoTOig 4, 86, 1. піатеід ye ôiSovg тад pisy ¿атас, 4, 86, 2.Diversa ab his exempla sunt illa, in quibus adjectivum attributivem cum ejusmodi substantivis conjungilur, quae pleruinque articulo carero soient. (Krüger &v. ®r. 50, 2, 11 et 15.) Invenitur haec construcție, ubicunque vocabule yr et addito adjective nomen alicujus terrae circumscribitur.
iks ol ¡i a oi yrjv тур՛ nXaTüiiôa гуете 2, 74, 2. 4, 87, 2. Idem in nominibus propriis fit:
15
sri "vIqvoç to 1 Лрлрй.о/іу.оѵ. Quae exempla omnia ad tertium structurae genus ableganda sunt.
1, 115, 5.
gröfjtentfyciíő.
vavv тыѵ 3
rečyoí TtsQieîKov го zaivdv 4, 54, 1. гоѵі ofiijçovç, хкёіраѵтеs žz Лгціѵоѵ тоѵч аѵтсоѵ
tovç, аіу[іакыгоѵе ovç, хата лкоѵѵ eckýtpsi алеасра^е rove, wokkovț, 3, 32, 1.о[іѵѵѵгсоѵ ôè тоѵ sniywyiov oyxov szсітеуоі tov [іеуютоѵ 5, 18, 8.
§. 3. Restât ut ad terliam quam divisimus adjectivi attributivi collocationem accedamus.
Differt haec construcție á duabus illis, de quibus supra disputavimus, ea re, quod, quum alterutra harum constructionum scriptor utitur, nolio substantivi addito attribute ex genere ad partem revo
ca tur, in tertia, quam nunc tractabimus, notio substantivi addito adjective non mutatur, sed per pleonasmum quendam repetitur. Videtur enim huj us constructions ca vis esse, ut substantivo, quod cum articulo antecedit, non genus significetur, sed species, quae attribute addito accuratius describitur ac definitur. o àvr/Q 6 ауаУос, tantum liceret dicere, si sententiarum nexus ita esset comparatur, ut ex iis quae praecedunt satis intelligatur, hoc loco non agi de viro omnino, sed de uno tantum probo viro, ita ut attribútum quasi pleonastice per Oppositionen! videretur esse repetition.
Quare Apollonius etiam аѵѵг. 1, 40. ait: twv ôvo avôycov SV,o ãvacpoçài ôiacpoyovg örß.ovvTiov.
Nec enim duplex anaphora cogitari potest, nisi substantivam rem per se satis definitam significet, ut addito adjective novi sententiac nihil aíľeralur, obscurități tarnen soli occurratur. Exempla non admodum sunt frequentia: <papcev ttço'ç го ідыгуріа го ßyayv 3, 54, 1. Capite quod
praecedit, legilur: го l quittai а ßyayy ov. k¿yo[tsv v[ùv гтрѵ yr¡v tt¡v Ilkavaiiôa [it¡ àôrzetv 2, 71, 3. Plataeenses loquuntur; est igitiir : nostrum terrain, го v [iioDocpóyov оуХоѵ тоѵ 'țsvtzov 3, 109, 3. opponitur Peloponnesiis, гоѵд, те àvôyaí ¿'š аѵтсоѵ гоѵс, лХеіатоѵс, àvsXópisvoi sç
jYloXvxyeiov алелХеоѵ 2, 84, 3. Nautas ex navibus captis in suas naves maximum partem quumrecepissent, — oi [lev ijjikol oí лкеіотоі ev-íhòç eycóyovv, oí ôs ônkïxat. 4, 90, 4. rijç, yr¡Q TT¡9 ¡.ISV cíXXyç sxyá&ovv — то ôs леуі га стуаготгеда 3, 6, 2. го ріаѵтеіоѵ тоѵѵаѵтіоѵ
Ivpißr/vai 2, 17, 2. non contrarium oraculum, sed oraculum in contrariam partem evenisse. os™ѵ ѵесоѵ тсоѵ 3 ѵігтіхсоѵ 2, 80, 3.
Adjectivam attributivum sic collocatum quum ad substantiv! not ionéra magis etiam definiendam non admodum sit necessarium, factum est, ut aliis verbis interjecția baud raro a substantivo suo
dirimatur: praeter illud quod supra laudavimus exemplum (3, 84, 3.): го u í y a olxoôó [i7][ia елаѵоаѵто syyaÇputvoi то хата, то у, со [.іа 2, 76, 2. situs aedificii sat erat notus; ту v /nav vavv тсоѵ ’ Л&тр> alcov tt¡v ѵзго ко mov eôc'coxe 2, 91, 2. гоѵ ô3 аѵтоѵ ysi[icõvoç zol Xïoi то
, ... * r » i ֊՝.. „... ։.. zij „„л.
O a g» u t HL
§. 1. Participiu altribuliva eodem quo adjectiva triplici modo cum substantivo suo conjuncta leguntur; et illud queque eis cum adjectivis commune est, quod pleraque exempla ila comparata sunt, ut participium medium inter articulum et substantivam locum obțineai. Rallones, quibus Graeci in participii cum substantivo conjunctione usi sini, quum in adjectivorum constructione jam docuerimus, hic non altinet repetere. Satis fuerit sin guiar uni constructionum aliquot exempla
attulisse: o ósmvr' ¡aaí Ларс, zoiuáo-tho, naî~ o ôsmvýGas zoiuóoDco, ô лаіе, ô ôsmvýeaí
4
