Dźwięki wokół nas

Cele ogólne:

– rozwijanie umiejętności liczenia w zakresie 10, – umuzykalnienie i kształtowanie poczucia rytmu.

Cele operacyjne:

Dziecko:

– dodaje i odejmuje w zakresie 10,

– śpiewa proste teksty na wymyślone melodie.

Środki dydaktyczne: wiersz J. Kulmowej Deszczowa muzyka, piosenki: Umiem liczyć do dziesię-ciu, Majowy wieczór, metalowa puszka, guziki, kartoniki z cyframi, instrumenty perkusyjne, miska z wodą, pisaki, woreczki foliowe, kartoniki z działaniami matematycznymi, nagranie odgłosów przyrody, karty pracy, cz. 5, s. 22, 23.

Przebieg dnia 1. Karta pracy, cz. 5, s. 22. I

Kończenie rysunku z figur geometrycznych według podanego wzoru; nazywanie figur, z jakich powstał.

2. Słuchanie piosenki Umiem liczyć do dziesięciu (sł. E. Drzał, muz. J. Skibińska-Czechowicz).

Na je - den – klaś - nij, na dwa – skocz, tro - chę w le - wą stro - nę

zbocz. Na trzy – mach-nij no - gą pra - wą, a - le zrób to bar - dzo żwa - wo.

A na czte-ry – mru-gnij o-kiem, pięć – ma - sze - ruj rów-nym kro-kiem. Sześć – oz-na - cza pod-skok

w gó - rę, jak - byś chciał prze-sko-czyć chmu - rę. Sie - dem – to jest kro-czek

w pra - wo, o - siem – mo-żesz już bić bra - wo, a na dzie-więć – „licz-ba” krzy-knij,

i na ko - niec, sto - jąc w miej-scu, wol - no po - licz do dzie - się - ciu.

Na jeden – klaśnij, na dwa – skocz, trochę w lewą stronę zbocz.

Na trzy – machnij nogą prawą, ale zrób to bardzo żwawo.

A na cztery – mrugnij okiem, pięć – maszeruj równym krokiem.

Sześć – oznacza podskok w górę,

jakbyś chciał przeskoczyć chmurę.

Siedem – to jest kroczek w prawo, osiem – możesz już bić brawo, a na dziewięć – „liczba” krzyknij, i na koniec, stojąc w miejscu, wolno policz do dziesięciu.

Ćwiczenia poranne – zestaw nr XXXI (przewodnik, s. 35–36).

Zabawa matematyczna Grające guziki. II 1. Ćwiczenia słuchowe – Słuchamy uważnie.

Nauczyciel wrzuca do metalowej puszki określoną liczbę drobnych guzików (w zakresie 10).

Robi to w takim tempie, aby dzieci mogły swobodnie policzyć uderzenia guzików o puszkę.

Następnie dzieci układają przed sobą tyle samo liczmanów, ile było dźwięków, oraz kartonik z odpowiednią cyfrą (liczbą).

• Wybrane dziecko uderza określoną liczbę razy w dowolny instrument perkusyjny; dzieci po-stępują jak w zabawie powyżej.

• Wybrane dziecko wrzuca guziki do miski wypełnionej wodą, jest odwrócone tyłem do pozo-stałych dzieci, które rysują na kartkach tyle kresek lub kół, ile dźwięków usłyszały.

2. Ćwiczenia na dodawanie i odejmowanie – Oblicz i zagraj.

Nauczyciel rozkłada przed dziećmi woreczki foliowe oraz działania matematyczne. Każde dziecko oblicza swoje działania; układa przy nich kartonik z odpowiednią liczbą będącą jego wynikiem. Następnie wsypuje do swojego woreczka taką liczbę guzików, ile wynosi wynik działania. Dzieci, które mają takie same wyniki, ustawiają się obok siebie i, potrząsając wo-reczkami, grają na swoich guzikach. Wszyscy porównują różnice w brzmieniu małej i większej liczby guzików.

3. Karta pracy, cz. 5, s. 23.

Oglądanie obrazków. Liczenie w każdym wazonie kwiatów rozwiniętych i kwiatów uschnię-tych; łączenie obrazków z odpowiednimi zapisami; wpisywanie do kwadratów brakujących wyników działań.

Zabawa ruchowa Policz, ile razy.

Dzieci biegają po sali w rytmie tamburynu. Na hasło, np. Siedem, wykonują tyle kroków w tył, głośno licząc, lub klaszczą tyle razy, uderzają w kolana lub o podłogę… Czynności, jakie mają wykonywać dzieci, muszą być ustalone przed ćwiczeniem. Pojawienie się akompaniamentu jest sygnałem do swobodnego biegu.

Zabawy przy piosence Majowy wieczór.

1. Ćwiczenia słuchowe Co to za dźwięki?

Słuchanie nagrania odgłosów przyrody, rozpoznawanie ich i próby naśladowania.

2. Instrumentacja wiersza J. Kulmowej Deszczowa muzyka na instrumentach perkusyjnych wy-branych przez dzieci.

Nauczyciel recytuje wiersz, dzieci proponują instrumenty, które według nich oddadzą jego nastrój; ustalają kolejność instrumentów tworzących akompaniament do poszczególnych fragmentów; instrumentują wiersz recytowany przez nauczyciela.

Co to za dzwony?

A to w tej rynnie,

a to deszczowa muzyka płynie.

A to na dębach, jakby na bębnach,

dudni i dudni ulewa wiosenna.

Tłucze o szyby wesołym deszczem, bębni kroplami jeszcze i jeszcze,

i na listeczkach gra z całej duszy, aż rozkrzyczane słowiki głuszy, aż słowik szepcze do słowika:

– To ci muzyka!

Ta-ka mu-zy-ka to jest muzyka!

Co?

3. Zapoznanie ze słowami i melodią piosenki Majowy wieczór (sł. W. Grodzieńska, muz. R. Twar-dowski).

Kto tak ćwier ka? Kto tak kląs ka? Kto się przem knął po ga

-łąz - kach? Kto w kwit - ną - ce bzy dał nur - ka?

Czy to pta - szek, czy wie - wiór - ka? Za - słu - cha - ne

szu - mią drze - wa, zno - wu ci - sza. Nikt nie śpie - wa.

Za - słu - cha - ne szu - mią drze - wa, zno - wu ci - sza. Nikt nie

śpie - wa. sło - wik, sło - wik się roz - śpie - wał!

1.

2., 3.

Dzieci:

Kto tak ćwierka? Kto tak kląska? ustawione w kole, kołyszą się na boki, rękami

obejmują głowę,

Kto się przemknął po gałązkach?

Kto w kwitnące bzy dał nurka?

Czy to ptaszek, czy wiewiórka?

Zasłuchane szumią drzewa, naśladują drzewa poruszające się na wietrze, Znowu cisza. Nikt nie śpiewa. kładą palce na ustach,

Słońce już zapada za las, zakreślają ręką półkola przed sobą,

Pierwsza gwiazda się zapala, naśladują ruch wkręcania żaróweczki jedną ręką, Znowu ktoś na krzaku bzowym klaszczą w dłonie,

Szarym kłębkiem się sadowi. obracają się wokół własnej osi,

Ćwierknął cicho, głośniej potem, wchodzą małymi kroczkami do środka koła, Jakby stroił struny złote. wracają na miejsce,

A wtem zabrzmiał trel srebrzyście, maszerują po obwodzie koła, trzymając się za ręce, Aż zadrżały młode liście,

Aż liliowy bez wśród nocy obracają się wokół własnej osi, ręce mają wznie-

sione do góry,

Wonną mgiełką się otoczył,

Aż westchnęły szumem drzewa: naśladują drzewa poruszane wiatrem.

Słowik, słowik się rozśpiewał!

4. Wypowiedzi dzieci na temat tempa, nastroju, treści piosenki.

• Rytmizowanie jej fragmentów: cicho i głośno.

5. Ćwiczenia emisyjne: powtarzanie za nauczycielem fragmentów melodii na sylabach: na, na, la, la, da, da.

6. Nauka piosenki fragmentami, metodą ze słuchu.

7. Zabawa rytmiczna Słuchaj uważnie.

Dzieci poruszają się swobodnie po sali; kiedy usłyszą melodię piosenki, zatrzymują się, poruszają wzniesionymi w górę rękami jak gałązkami i rytmicznie powtarzają tekst: Aż westchnęły szumem drzewa, słowik, słowik się rozśpiewał!, a następnie cicho pogwizdują, naśladując śpiew słowika.

8. Ćwiczenia słuchowe Co to za ptak?

Dzieci spacerują po sali. Nauczyciel co pewien czas odtwarza nagrania odgłosów wybranych ptaków; jeśli jest to głos słowika, dzieci biegają na palcach i machają rękami jak skrzydłami;

jeśli jest to inny ptak, np. wrona, kukułka, bocian, dzieci nie poruszają się.

9. Improwizacje melodyczne Słowik.

Śpiewanie tekstu: Słowik, słowik, ptaszek mały, ale śpiewak doskonały, na wymyślone przez dzieci melodie.

Zabawa ruchowa przy piosence Majowy wieczór (przewodnik, s. 43–44).

Dzieci stoją w kole, pomagają nauczycielowi śpiewać piosenkę, ilustrując ją ruchem.

Spacer w pobliżu przedszkola, nasłuchiwanie głosów wydawanych przez ptaki i inne napotkane zwierzęta.

1. Zabawa rozwijająca zmysły – Dzięcioły (według T. Fiutowskiej).III

Nauczyciel rozkłada przed dziećmi przedmioty, które przy uderzeniu dłonią lub palcami wy-dają możliwe do rozpoznania dźwięki, np. metalową puszkę, plastikowe pudełko, pokrywkę od garnka, worek foliowy, gazetę, drewnianą deskę, szklany talerzyk, doniczkę... Nauczyciel recytuje wiersz; przy powtarzających się słowach Puk, puk, puk – puka trzy razy kolejno w każdy przedmiot.

Siedzi dzięcioł na drzewie, Puk, puk, puk,

w korę puka: puk, puk, puk...

puk, puk, puk, Kornik zatkał uszy,

puk, puk, puk,... aby nic nie słyszeć,

Do kogo? Nie wiesz? nie chce słyszeć wcale, Oczywiście do kornika, dzięcioł puka dalej:

choć ten przed nim puk, puk, puk,

drzwi zamyka... puk, puk, puk...

Następnie rozdaje dzieciom przedmioty i zaprasza je do wspólnego powtarzania wiersza.

Dzieci przy słowach Puk, puk, puk, kolejno pukają w przedmioty, uważnie słuchając, jakie dźwięki wydają. Kiedy już je znają, nauczyciel zamienia się w dzięcioła. Dzieci odwracają się do niego tyłem – słuchają dźwięków wydawanych przez przedmioty, w które nauczyciel puka i rozpoznają, który to przedmiot. Kto pierwszy odgadnie, zostaje dzięciołem.

• Odmiana zabawy: nauczyciel gromadzi po dwa przedmioty takiego samego rodzaju. Jedne za-trzymuje sobie, drugie rozdaje dzieciom. Dzięcioły prowadzą ze sobą rozmowę. Nauczyciel puka, w wybrany przedmiot, a odpowiada mu pukaniem to dziecko, które ma taki sam przedmiot.

• Po zakończeniu zabawy dzieci wspólnie z nauczycielem spacerują po sali i pukają w różne przed-mioty, które się w niej znajdują; słuchają wydawanych przez nie dźwięków, porównują je.

Zabawa ruchowa przy piosence Majowy wieczór (przewodnik, s. 43–44).

2. Różnicowanie słów różniących się tylko jedną głoską; zwrócenie uwagi na zmianę znaczenia słowa. Nauczyciel wymawia słowo i pokazuje kartkę, na której jest napisane, jaka litera ule-ga zamianie. Dzieci zastępują głoskę odpowiadającą literze i podają nowe słowo, np. bułka (b = p); półka; domek (d = T) Tomek; góra (g = k) kura; bąk (b = p) pąk; lody (d = t) loty; dama (d = t) tama; biurko (b = p) piórko; koza (z = s) kosa; rok (r = l) lok; buty (t = d), budy...