Cele ogólne:
– przybliżenie życia pszczół i mrówek, – rozwijanie mowy.
Cele operacyjne:
Dziecko:
– wyjaśnia znaczenie pszczół i mrówek dla przyrody, – dzieli słowa na sylaby i na głoski.
Środki dydaktyczne: wiersze: E. Chilińskiej-Karpowicz Kolorowe motyle, H. Zielińskiej Pszczoły, obrazki zwierząt i różnych przedmiotów, ilustracje pszczół przy pracy, sylwety uli różnej wielko-ści, z literami na odwrocie, kartoniki z cyframi, ilustracja mrowiska i mrówek, gazety, nagranie muzyki relaksacyjnej, piłka, nagranie utworu A. Vivaldiego Wiosna z cyklu Cztery pory roku, zielony materiał, kwiatki z kolorowego papieru, karty pracy, cz. 5, s. 16, 17.
Przebieg dnia
1. Zabawa rozwijająca koncentrację uwagi oraz umiejętność określania, co należy do rodziny I owadów – Owad czy nie?
• Nauczyciel układa na dywanie odwrócone obrazki zwierząt. Dzieci odkrywają kolejne obrazki, nazywają przedstawione na nich zwierzęta. Jeśli jest to owad, układają obrazek pod napisem:
owady, np. motyl, ćma, mucha, biedronka, mrówka, konik polny, pszczoła, osa, szerszeń, bąk, komar, chrabąszcz, żuk, ważka. Następnie dobierają odpowiednie podpisy – nazwy owadów (wyrazy, w których występują nieznane dzieciom litery, pomaga odczytać nauczyciel).
• Dzieci spacerują po sali. Nauczyciel wypowiada nazwy różnych zwierząt. Jeśli będzie to nazwa owada – dzieci zatrzymują się w miejscu.
• Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel wypowiada różne nazwy. Jeśli pojawi się nazwa owada, wtedy dzieci klaszczą w ręce; jeśli pojawi się nazwa innego zwierzęcia, nie klaszczą. Dziecko, które się pomyli, odsuwa się na jedną kolejkę na zewnątrz koła.
2. Karta pracy, cz. 5, s. 16.
Ćwiczenia w czytaniu: odczytywanie nazw owadów. Określanie, czy przeczytane zdania są prawdziwe, czy fałszywe. Wpisywanie znaku x pod odpowiednimi wyrazami (tak, nie).
Ćwiczenia poranne – zestaw nr XXX (przewodnik, s. 18).
Rozmowa na temat życia pszczół i mrówek.II
1. Słuchanie wiersza H. Zielińskiej Pszczoły, ilustrowanego sylwetami pszczół.
Bz, bzzz, bzzzzy!
Zakwitają bzy.
Jaki kolor, co za zapach!
Pyłek w nosie. Sok na łapach!
Będzie złoty miód!
W bród, w bród, w bród!
Bz, bzzz, bzzzzyk!
Kwiat na bazi już znikł...
Czy poczekać do akacji, zrobić sobie ciut wakacji?
I do złotych lip?
Bz, bzzz, bzzzz!
Nie czekamy! Nie!
Kwitnie w polu koniczyna, wietrzyk listki jej przygina...
To lecimy?
Leee... ci... my...
2. Rozmowa na temat wiersza.
– Na czym polega praca pszczół? Dlaczego są pracowite i pożyteczne?
• Przybliżenie zwyczajów pszczół; zwrócenie uwagi na sposoby obrony przed wrogami (użą-dlenia).
• Oglądanie obrazka przedstawiającego pszczoły przy pracy.
3. Zabawa Pszczeli przysmak.
Nauczyciel układa przed dziećmi sylwety uli różnej wielkości. Zadaniem dzieci jest ułożenie sylwet uli od najmniejszej do największej, odwrócenie ich na drugą stronę i odczytanie napisu powstałego z umieszczonych na nich liter (nektar).
Zabawa ruchowa Ule i pszczoły.
Nauczyciel rozmieszcza w różnych miejscach sali sylwety uli. Na każdej z nich znajduje się cyfra. Dzieci-pszczoły przy dźwiękach nagrania odgłosu pszczół latają po sali, cicho bzycząc.
Na przerwę w muzyce dzieci siadają pod ulami w taki sposób, aby liczba pszczół zgadzała się z cyfrą na ulu. Przy powtórzeniach zabawy nauczyciel za każdym razem zmienia cyfry na poszczególnych ulach.
4. Wprowadzenie do tematu poprzez zagadkę.
Pracowitsze są od ludzi.
Gdy je słonko rano zbudzi, maszerują jak żołnierze,
każda coś do pyszczka bierze – igły sosen lub źdźbła słomy.
Co to? Zgadniesz, tylko pomyśl! (mrówki)
• Zapoznanie z pracą mrówek, przybliżenie ich zwyczajów; podkreślenie pracowitości i poży-teczności.
5. Oglądanie obrazka mrowiska nad ziemią i przekroju jego podziemnej części oraz mrówek przy pracy. Podkreślenie pracowitości mrówek i ich roli w oczyszczaniu lasu i łąki; uświadomienie dzieciom, dlaczego nie należy niszczyć mrowisk i zabijać mrówek.
6. Karta pracy, cz. 5, s. 17.
Ćwiczenia w czytaniu ze zrozumieniem, ilustrowanie przeczytanego tekstu. Czytanie wyrazów powstałych z połączenia sylab.
Zabawa ruchowa z elementem czworakowania – Pracowite mrówki.
Nauczyciel rozrzuca na dywanie drobno podarte gazety. Dzieci-mrówki, poruszając się na czworakach, jak najszybciej starają się posprzątać śmieci. Nauczyciel mierzy czas stoperem.
Ćwiczenia artykulacyjne Mowa i zabawa.
1. Melorecytacja wiersza E. Chilińskiej-Karpowicz Kolorowe motyle.
Kolorowe motyle kręcą się wokoło i mówią cichym głosem, jak tu ślicznie, jak wesoło.
Oooo, jak tu ślicznie, jak wesoło.
To bielinek kapustnik, a to paź królowej, piękne są motyle błękitno-kolorowe.
Ooooo, błękitno-kolorowe.
• Podczas ponownej recytacji na tle nastrojowej muzyki dzieci naśladują ruchy nauczyciela – z wykorzystaniem kolorowych apaszek. W rytm muzyki: obracają się, wirują, unoszą na palcach, opadają do przysiadu, kołyszą się.
• Powtarzają fragment: Oooo, jak tu ślicznie i wesoło. Oooo, błękitno-kolorowo, a następnie zmieniają samogłoskę na początku zgodnie z literą pokazaną przez nauczyciela, np. Eeee, jak tu ślicznie i wesoło. Śpiewają zdanie na wymyśloną melodię, zmieniając jego słowa, np.
Oooo jak tu pachnie wszędzie wkoło... Zmieniają w tekście wszystkie samogłoski na inne, np.
e. Zamiast kolorowe motyle, kręcą się wokoło, będzie kelerewe metele krece sie wkełe.
2. Zabawa Jaki ma kolor?
Nauczyciel rzuca do dzieci piłkę, zadając pytanie Jaki ma kolor...? Dzieci łapią piłkę i odrzucają ją, udzielając odpowiedzi, np. Jaki ma kolor: jajecznica ze szczypiorkiem – żółto-zielony; twa-rożek z miodem – biało-żółty; ogórek z pieprzem – zielono-czarny; pomidor z solą – czerwono--biały; lody cytrynowe z bitą śmietaną – żółtoczerwono--biały; ser żółty z ketchupem – żółto-czerwony...
3. Ćwiczenia dźwiękonaśladowcze.
Dzieci słuchają głosów zwierząt i je rozpoznają; naśladują je poprzez powtarzanie określonych dźwięków, np. bocian – kle, kle, – dźwięki wysokie i niskie; w różnym tempie, żabka – rech, rech; kum, kum; rade, rade, rade, świerszcz – cyk cyk, cyt, cyt, dzyn, dzyn, pszczoła – bzzzy, bzzzy, mucha – brzzy, brzzzy.
4. Układanie rymów do nazw obrazków.
Nauczyciel rozkłada przed dziećmi odwrócone obrazki. Dzieci wybierają dowolny obrazek, podają jego nazwę. To, które jako pierwsze poda rym do tej nazwy, zabiera obrazek. Wygrywa to dziecko, które zbierze najwięcej obrazków, np. łąka – koronka; sznurek – murek; szal – bal;
plama – lama; piórko – biurko; pas – las; paczki – maczki; krowa – mowa; futro – jutro; ciasto – miasto; nos – los; kot – płot...
Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw IX (przewodnik, s. 29).
1. Aktywne słuchanie muzyki A. Vivaldiego Cztery pory roku. Wiosna (według B. Strauss).III Dzieci wycinają różne kwiatki z kolorowego papieru i układają je na dużym zielonym,
ka-wałku materiału. Podczas zabawy wchodzą w role wiosennego wiatru, który pojawił się nad wiosenną łąką. Każde dziecko chwyta kawałek materiału i unosi go w górę. Dzieci ilustrują muzykę następującym ruchem:
• fragment wykonany głośno – dzieci stoją w miejscu, poruszają materiałem w taki sposób, aby kwiatki podskakiwały wysoko do góry,
• fragment wykonany cicho – dzieci poruszają materiałem delikatniej, tak aby leżące na nim kwiatki podskakiwały niezbyt wysoko,
• powtórzenie czynności z punktu 1. – dzieci wolno poruszają się w prawą stronę,
• powtórzenie czynności z punktu 2. – dzieci poruszają się w lewą stronę, kładą materiał na podłodze. Improwizują ruchy wiatru, biegając po sali zgodnie z charakterem muzyki. Dzieci kładą się na plecach, na podłodze, jeszcze nieznacznie poruszają rękami i nogami, ale coraz wolniej, aż na końcu zabawy wiatr ucicha i dzieci zastygają bez ruchu.