Jacy jesteśmy

Cele ogólne:

– wzbudzanie zainteresowania życiem dzieci,

– wykorzystywanie w pracy plastycznej różnorodnych materiałów.

Cele operacyjne:

Dziecko:

– wypowiada się na temat ulubionych zabaw,

– tworzy kompozycje z wykorzystaniem różnych materiałów.

Środki dydaktyczne: napisy pasujące do ilustracji, gazety, obrazki dzieci z różnych stron świata (pocięte na części), duże arkusze papieru, klej, różnorodne materiały plastyczne, obrazki kojarzące się z naszym krajem i nie tylko, flamastry, karty pracy, cz. 5, s. 58, 59, 60, 61.

Przebieg dnia 1. Improwizacje melodyczne Nie czyń drugiemu... I

Omówienie znaczenia przysłowia Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe; śpiewanie go na wy-myślone przez dzieci melodie.

2. Zabawa ułatwiająca rozładowanie napięcia – Latające kule.

Nauczyciel dzieli dzieci na dwie drużyny. Każda z nich zajmuje jedną połowę sali, oddzie-loną pasem z szarf. Na sygnał, dzieci formują z gazet papierowe kule, które przerzucają jak najszybciej na stronę przeciwnej drużyny. Wygrywa drużyna, która po sygnale zakończenia zabawy ma na swojej połowie mniej papierowych kul.

3. Karta pracy, cz. 5, s. 58.

Kończenie rysowania misiów według wzoru.

Ćwiczenia poranne – zestaw nr XXXIV (przewodnik, s. 79–80).

Słuchanie wiersza Danuty Gellnerowej Dzieci.II

1. Składanie w całość obrazków pociętych na części. Rozpoznawanie, jakiej narodowości są przedstawione na nich dzieci. Porównywanie ich wyglądu.

2. Karta pracy, cz. 5, s. 59.

Słuchanie wiersza.

Wszystkie dzieci na całym świecie są takie same –

lubią skakać na jednej nodze i lubią zanudzać mamę.

Wszystkie dzieci na całym świecie śpiewają wesołe piosenki

i byle kamyk, i byle szkiełko,

biorą jak skarb do ręki.

Podobno dzieci na całym świecie bywają niegrzeczne czasem,

lecz to nie u nas, nie w naszym mieście – to gdzieś za górą, za lasem...

• Rozmowa na temat Czy dzieci są takie, jak te opisane w wierszu?

• Omówienie ilustracji w karcie pracy.

3. Ćwiczenie twórczego myślenia – Co by było, gdyby...?

Wypowiedzi dzieci na temat Co by było, gdyby na świecie nie było dzieci? Co by było, gdyby wszystkie dzieci wyglądały tak samo?

4. Wypowiedzi dzieci na temat Co najbardziej lubią dzieci?

Dzieci podają swoje propozycje, nauczyciel zapisuje je wokół hasła Dzieci lubią...

5. Zabawa pantomimiczna Moja ulubiona zabawa.

Chętne dzieci imitują ruchem swoje ulubione zabawy i zajęcia; pozostałe dzieci naśladują pokazywane gesty i odgadują, co lubi robić ich kolega lub koleżanka.

6. Karty pracy, cz. 5, s. 60, 61.

Oglądanie obrazków – opisywanie, w jaki sposób bawią się na podwórku przedstawione na nich dzieci; porównywanie ich zabaw z zabawami przedszkolaków.

Zabawa ruchowa Zamieniają się miejscami dzieci...

Dzieci siedzą na krzesełkach w kręgu. Nauczyciel wypowiada zdania dotyczące wyglądu i upodobań dzieci. Te, które uznają, że wypowiedzi ich dotyczą, szybko zamieniają się miej-scami z innymi dziećmi. Np. Zamieniają się miejmiej-scami dzieci, które... lubią lody; mają długie włosy; słuchają pani w przedszkolu...

Zaczarowany świat dziecka – zabawa plastyczna.

1. Podawanie przez dzieci propozycji, jak chciałyby, aby wyglądał ich zaczarowany świat.

2. Zapoznanie ze sposobem wykonania prac.

Dzieci wykonują prace na dużych arkuszach papieru (formatu A3) z wykorzystaniem różno-rodnych materiałów, np. papieru kolorowego, resztek tasiemki, sznurków, folii aluminiowej...

3. Samodzielne działania dzieci – zwracanie uwagi na estetykę wykonania prac, rozplanowanie powierzchni i jej zagospodarowanie.

• Prezentowanie powstałych prac; wypowiedzi autorów na ich temat.

• Zorganizowanie wystawy pod hasłem Zaczarowany świat dziecka.

Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw X.

• Marsz po obwodzie koła, dłonie oparte na biodrach – kciuk znajduje się z przodu, a pozostałe palce z tyłu (należy zwrócić uwagę na wyprostowane plecy, wciągnięty brzuch, wysokie pod-noszenie kolan).

• Swobodny bieg po sali, na hasło Wichura – podbiegnięcie do ściany i przylgnięcie do niej plecami, ramiona ułożone w skrzydełka, brzuch wciągnięty.

• Marsz po sali, szarfa na głowie, złożona na pół, odliczenie sześciu kroków, wspięcie na palce, ramiona w górę, wdech nosem, opuszczenie ramion, wydech ustami.

• Leżenie na brzuchu, ramiona wyprostowane są przedłużeniem tułowia, na sygnał podniesienie głowy i rąk z szarfą nisko nad podłogą, wytrzymanie około 5 sekund, opuszczenie głowy i rąk.

• Siad prosty podparty z tyłu, rozłożona szarfa leży na podłodze, jedna noga zgięta w kolanie zwija szarfę, przesuwając ją palcami stopy. Potem – zmiana nóg.

• Pozycja stojąca, szarfa trzymana w jednej ręce, za plecami, druga ręka opuszczona, zgięta w łokciu – łapanie nią szarfy od dołu, przeciąganie szarfy rękami, naśladowanie wycierania się ręcznikiem. Potem – zmiana rąk.

• Ćwiczenie w parach: siad prosty w rozkroku naprzeciw siebie, stopy zapierają się o stopy partnera, dwie szarfy trzymane w rękach wyciągniętych do przodu (jak do przeciągania liny) – naprzemienne pociąganie za szarfy, powodowanie odchylania się i pochylania partnera.

• Bieg po całej sali, na której porozkładane są szarfy – gniazda, na hasło Ptaszki, do gniazd – dzieci stoją w szarfach, ręce układają w skrzydełka.

• Siad klęczny na obwodzie koła, dłonie z szarfą trzymaną za końce oparte są o podłogę blisko kolan – odsunięcie szarfy jak najdalej (zwrócenie uwagi, aby pośladki pozostawały na piętach), głowa pochylona znajduje się pomiędzy ramionami – kwiat się zwija. Pomału szarfa wraca do kolan, ramiona uniesione z szarfą do góry, odchylenie pogłębione – kwiat rozwinięty.

• Marsz po obwodzie koła, ramiona z szarfą uniesione do góry.

1. Zabawa Co kojarzy ci się z naszym krajem? III

Dzieci odkrywają kartoniki ułożone obrazkami ku dołowi; nazywają, co one przedstawiają i określają, które obrazki kojarzą się z Polską. (Proponowane obrazki: jabłko, gruszka, drzewo jabłoni, warszawska syrenka, piramida, palma kokosowa, wielbłąd, banany, niedźwiedź polarny, słoń, tygrys, Pałac Kultury i Nauki, flaga biało-czerwona, godło Polski, strój krakowski, strój góralski, flagi innych krajów, igloo, renifer, foka...).

Zabawa ruchowa Zamieniają się miejscami dzieci... (przewodnik, s. 83).

2. Zapoznanie z wyglądem znaków interpunkcyjnych; wyjaśnienie, w jakich zdaniach się je stosuje i w jaki sposób zmieniają one intonację wypowiadanego zdania.

• Dzieci układają zdania: oznajmujące, pytające i rozkazujące.

• Dopasowywanie odpowiednich znaków do zdań wypowiadanych przez nauczyciela.

Dzieci na trzech kartkach rysują flamastrem: kropkę, znak zapytania i wykrzyknik; pokazują znak pasujący do poszczególnych zdań, np. Adam lubi koty. – kropka; Czy wypiłaś mleko? – znak zapytania; Zakładaj to ubranie! – wykrzyknik.