Du¿¹ popularnoœci¹ na eDziecku cieszy siê forum „Strata dziecka, Chore dziec-ko”. Jest to przestrzeñ dla rodziców, których dziecko jest ciê¿ko chore lub zmar³o. Atmosfera forum jest refleksyjna, wrêcz ponura.
Przyjêtym na forum zwyczajem jest nazywanie zmar³ych dzieci Anio³kami, rodzice wyra¿aj¹ w ten sposób wiarê, ¿e dziecko znajduje siê zawsze blisko. Jest to te¿ jedno z licznych w tej kategorii nawi¹zañ do religii chrzeœcijañskiej, mimo, ¿e czêsto padaj¹ sformu³owania typu „nie wiem, gdzie by³ wtedy Bóg”, myœl, ¿e obe-cnie dziecko jest anio³em i przebywa w niebie wraz z duszami innych niewinnych m³odych ludzi, zdaje siê przynosiæ rodzicom ukojenie.
Podobnie jak w dyskursie dziecka niepe³nosprawnego, autystycznego, wa¿-na dla rodziców jest œwiadomoœæ posiadania zwa¿-najomych, którzy równie¿ prze¿y-waj¹ ¿a³obê, nie czuj¹ siê wtedy tak samotni, jak w rzeczywistym otoczeniu, gdzie
spotykaj¹ nieustannie szczêœliwe, pe³ne rodziny, od których przyjmowanie wspa-rcia jest utrudnione tak¿e przez zazdroœæ.
Ewa.3005: mój œwiat siê rozpad³ na kawa³ki 3 lata temu. (…) nie zna³am wtedy tego forum i nie znalaz³am osoby, która by mnie rozumia³a, bo prze¿y³a to samo. Nienawidzi³am kole¿anek (...) one by³y dobre, wytrwale przy mnie sta³y, by³y na pogrzebie (…) a ja ich czasem nienawidzi³am do bólu, bo mia³y ¿ywe dzieci. bo mia³am wra¿enie, ¿e nie robi¹ tego wszystkiego dla mnie, lecz dla siebie. Wiedzia³am, ¿e z ulg¹ tul¹ ciep³e cia³ka swoich oddychaj¹cych dzieci i myœl¹ „biedna Ewa, jak to dobrze, ¿e to ona, a nie ja".
Znajduj¹ sobie tutaj miejsce równie¿ matki, które poroni³y b¹dŸ urodzi³y mar-twe dziecko – czuj¹ siê na forum rozumiane, w ¿yciu codziennym nie spotka siê z tak¹ wyrozumia³oœci¹ ¿a³oba po dziecku, które nigdy siê nie narodzi³o, nie mia³o imienia, a teraz nie ma nawet grobu – jak gdyby nie istnia³o. Kobiety prze¿y-waj¹ce tragediê poronienia na forum maj¹ okazjê do wyra¿enia têsknoty za kimœ, kogo nigdy tak naprawdê nie pozna³y, i dla ¿adnej z eMam nie wyda siê to absur-dalne. W tradycji opisywanego forum le¿y tak¿e nazywanie siebie „rodzicami osieroconymi”, a wiêc takimi, którym umar³a córka lub syn.
Wymiana doœwiadczeñ matek dzieci z zaburzeniami rozwojowymi czy k³opotami zdrowotnymi okaza³a siê przestrzeni¹ wyraŸnie odró¿niaj¹c¹ siê od in-nych forów. Mo¿na wiêc zauwa¿yæ tutaj dwie g³ówne tendencje. Pierwsza z nich dotyczy wpisów z proœb¹ o porady z dziedziny praktycznej. Jest to wiêc forum zape³nione rekomendacjami, adresami, numerami telefonów, markami sprzêtu rehabilitacyjnego, opiniami o szpitalach, placówkach, przypisywanych lekach czy rozpoczynanych terapiach. Liczne w tej dziedzinie w¹tki upodabniaj¹ fora o dzie-ciach chorych do tematycznej tablicy og³oszeñ.
W nastêpnym nurcie lokuj¹ siê posty, gdzie matki realizuj¹ potrzebê podzie-lenia siê k³opotami, wy¿apodzie-lenia siê. Jest to powodowane trudn¹ sytuacj¹ ¿yciow¹, w której znajduj¹ siê autorki: niejednokrotnie ca³e swoje ¿ycie podporz¹dkowuj¹ leczeniu i usprawnianiu synów i córek, przy czym czuj¹ siê zobowi¹zane do oka-zywania dziecku jedynie pozytywnych uczuæ, bycia dla niego oparciem. W anoni-mowej przestrzeni Internetu oœmielaj¹ siê przyznaæ do w¹tpliwoœci na temat rokowania w chorobie dziecka, obaw o przysz³oœæ, ale równie¿ do w³asnego prze-mêczenia i braku zrozumienia ze strony najbli¿szego otoczenia. Ich intencj¹ bywa potrzeba podzielenia siê przykrymi myœlami i doœwiadczeniami, czasem kobiety zak³adaj¹ w¹tki, w których wprost prosz¹ o pomoc inne matki: zazwyczaj s¹ to wiadomoœci osób znajduj¹cych siê w psychologicznym kryzysie, które potrzebuj¹ kogoœ, kto poka¿e im, ¿e nawet w tak trudnym po³o¿eniu mo¿na „wyjœæ na prost¹”. U¿ytkowniczki forum licznie odpowiadaj¹ na takie posty, wspó³czuj¹c ich autorkom i proponuj¹c wsparcie w zamieszczanej odpowiedzi lub oferuj¹c kontakt prywaty, bardziej osobisty ni¿ publikowanie zwierzeñ na ogólnodostêp-nym forum.
Obok w¹tpliwoœci i problemów, rodzice chêtnie dziel¹ siê na forach „opowie-œciami domowymi”, w których liczn¹ grupê stanowi¹ anegdoty dotycz¹ce zabaw-nych zachowañ czy wypowiedzi ma³ych dzieci. Opisywane s¹ czasami niejako „przy okazji” omawiania innego zdarzenia, b¹dŸ internauci zak³adaj¹ osobne w¹tki poœwiêcone apoteozie szczêœliwego ¿ycia rodzinnego. W takich miejscach znajduj¹ siê wypowiedzi o dzieciêcych „powiedzonkach”, a tak¿e osi¹gniêciach rozwojowych, np. pierwszych z¹bkach oraz uczuciach ³¹cz¹cych rodziców z ich dzieæmi.
W ogólnym rozrachunku, spotkania rodziców w przestrzeni wirtualnej i obecn¹ tam zawsze wymianê pogl¹dów oraz doœwiadczeñ porównaæ mo¿na do tradycyj-nych „pogaduszek” w gronie rodziny, przyjació³ czy s¹siadów. W czasach, kiedy ka¿dy wstydzi siê przyznaæ do problemów, by nie zaszkodziæ wizerunkowi, ano-nimowy œwiat Internetu jest jednym z nielicznych miejsc szczeroœci, poszukiwa-nia porady i wsparcia
Bibliografia
Brzeziñska A.W. (2009), Ig³¹ i nitk¹ w Sieci, czyli o kobiecej spo³ecznoœci internetowej, [w:] Folklor w dobie Internetu, red. G. Gañczarczyk, P. Grochowski, Wydawnictwo Naukowe UMK, Toruñ
Castells M. (2003), Galaktyka Internetu. Refleksje nad Internetem, biznesem i spo³eczeñstwem, Re-bis, Poznañ
Grzenia J. (2006), Komunikacja jêzykowa w Internecie, PWN, Warszawa
Królikowska A. (2006), Pomocna d³oñ w cyberprzestrzeni. Poszukiwanie pomocy i formy jej udzie-lania w Internecie, [w:] Spo³eczna przestrzeñ Internetu, red. D. Batorski, M. Maroda, A. Nowak, Wydawnictwo Academica, Warszawa
Mendalka L. (2004), Internet jako nowy typ œrodowiska wychowawczego, „Opieka, Wychowanie, Terapia”, 3–4
Mêczkowska-Christiansen A. (2010), Dyskursy dzieciñstwa a polityka. Pomiêdzy wykluczeniem a obywatelskim uczestnictwem, „Problemy Wczesnej Edukacji”, 2
Olcoñ-Kubicka M. (2006), Uspo³ecznienie macierzyñstwa przez dyskurs w przestrzeni interneto-wej, [w:] Spo³eczna przestrzeñ Internetu, red. D. Batorski, M. Maroda, A. Nowak, Wydaw-nictwo Academica, Warszawa
Ostrowska U. (2011), Krytyczna analiza dyskursu (KAD) z perspektywy badañ pedagogicznych, [w:] Pedagogika ogólna. Dyskursy o statusie naukowym i dydaktycznym, red. T. Hejnicka--Bezwiñska, Wydawnictwo UKW, Bydgoszcz
Pawlak A. (2009), Nowe oblicza patologii w wychowaniu. Deprawacyjna funkcja mediów, „Wycho-wanie na co dzieñ”, 12
Rubacha K. (2008), Metodologia badañ nad edukacj¹, Wydawnictwo Akademickie i Profesjo-nalne, Warszawa
¯abicki P. (2007), Technologiczna codziennoœæ. Internet, bank, telewizja, Wydawnictwo Trio, Warszawa
Disability. Discourses of special education No. 13/2014
_______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________