Zastosowane wskaźniki kapitału ludzkiego zestawiono w tabeli 3.8.
Tab. 3.8.: Wskaźniki charakteryzujące kapitał ludzki w subregionie leszczyńskim
Kapitał wiedzy Udział osób zatrudnionych w B+R
Kultura
Czytelnictwo
Uczestnictwo w wydarzeniach kulturalnych Pomoc społeczna Korzystający z pomocy społecznej
Źródło: opracowanie własne
Wartości badanych wskaźników dla subregionu leszczyńskiego przedstawiono w tabeli 3.9.
Tab. 3.9.: Wartości wskaźników kapitału ludzkiego w subregionie leszczyńskim w 2015 r.
Grupa Wskaźniki Miasto
120 Współczynnik obciążenia
demograficznego 63,0 58,7 59,7 60,1
Przyrost naturalny na 1000
ludności 1,0 3,0 1,0 -0,7
Saldo migracji wewnętrznych
na 1000 ludności -1,6 4,3 0,3 0,0
Edukacja
Odsetek dzieci objętych wychowaniem przedszkolnym w wieku 3 – 5 lat
100,0 79,2 87,6 84,2
Zdawalność egzaminów maturalnych w liceach ogólnokształcących w %
85,7 88,9 83,6 80,0
Rynek pracy
Stopa bezrobocia w %
5,7 5,2 6,2 9,7
Liczba pracujących na 1000
ludności 346 197 262 232
Wysokość wynagrodzeń brutto
w zł 3428 3813 3729 4150
Liczba osób poszkodowanych
w pracy / 1000 pracujących 10,49 14,72 8,81 7,19
Kapitał wiedzy Udział osób zatrudnionych w B+R
w pracujących ogółem i w ludności aktywnej zawodowo w %
b.d. b.d. 1,17 / 1,11 0,97 / 0,9
Kultura
Czytelnicy bibliotek publicznych
/ 1000 ludności 224 102 153 162
Liczba ludności / 1 miejsce
w kinach stałych 62,32 b.d. 123,52 141,83
Pomoc społeczna
Odsetek osób korzystających z pomocy społecznej
6,2 4,7 6,4 7,1
Źródło: GUS, WUP, BDL, www.polskawliczbach.pl
121 Jak wynika z tabeli, struktura społeczno-zawodowa mieszkańców Leszna w 2015 roku odpowiadała w znacznym stopniu strukturze mieszkańców Polski. W powiecie leszczyńskim zaobserwować można wyższą liczbę osób w wielu przedprodukcyjnym i produkcyjnym od średniej dla kraju.
Współczynnik obciążenia demograficznego oznaczający liczbę osób w wielu nieprodukcyjnym przypadającą na 100 osób w wielu produkcyjnym w subregionie był wyższy od wartości tego współczynniki dla Wielkopolski i kraju.
Przyrost naturalny w subregionie był zdecydowanie wyższy od wskaźników dla Wielkopolski i Polski, która ogółem zanotowała w 2015 roku drugi rok z rzędu ujemny przyrost naturalny.
W subregionie zaobserwować można procesy suburbanizacyjne, oznaczające odpływ ludności z miasta stanowiącego lokalne centrum wzrostu na rzecz sąsiadujących gmin.
Uwzględniając migracje zagraniczne saldo migracji różni się w nieznaczny sposób (Miasto Leszno: -1,8; powiat leszczyński: 3,9; Wielkopolska: 0,0). W tabeli 3.10. przedstawiono prognozowaną liczbę mieszkańców Leszna do roku 2035.
Tab. 3.10.: Prognozowana liczba mieszkańców Leszna do roku 2035 według płci
Źródło: GUS
Wskaźniki dotyczące edukacji były w subregionie wyższe od średniej dla województwa i kraju. Odsetek dzieci objętych wychowaniem przedszkolnym w wieku 3-5 lat w 2015 roku wyniósł łącznie w subregionie 96,8%. Również struktura wykształcenia na tle Wielkopolski i kraju przedstawiała się korzystanie (por. wyk. 3.8.). W Lesznie zdecydowanie najwięcej było osób z wykształceniem wyższym i średnim.
Stopa bezrobocia rejestrowanego w subregionie w 2015 roku była znacznie niższa od średniej dla Województwa i kraju. Zaobserwować można dalsze tendencje spadające. Na koniec lutego 2017 roku wyniosła w mieście Lesznie 5,1%, w powiecie leszczyńskim 4,5%
przy średniej dla Wielkopolski 5,2% i Polski 8,5%.
122 W mieście Lesznie na 1000 mieszkańców pracuje 346 osób, co oznacza wartość znacznie wyższą od średniej dla Wielkopolski i kraju. W przeciwieństwie do tego w powiecie leszczyńskim liczba pracujących jest znacznie niższa od średniej dla województwa i kraju.
Wyk. 3.8.: Struktura ludności Leszna według wyksztalcenia na podstawie Narodowego Spisu Powszechnego (2011)
Źródło: http://www.leszno.pl/DATA16/pliki/raport_o_sytuacji_spo%C5%82gosp._w_lesznie_2015.pdf
Przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w mieście Lesznie było niższe od średniej dla województwa oraz dla kraju i wyniosło 3428 zł, co odpowiada 82,6% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w Polsce. W powiecie leszczyńskim zaobserwować można natomiast znacznie wyższy poziom średnich wynagrodzeń, co wyróżnia go na tle sąsiadujących powiatów.
Pewien niepokój budzić może liczba schorzeń rozpoznanych u osób dorosłych, a także wskaźnik wypadkowości (liczba osób poszkodowanych w pracy przypadająca na 1000 pracujących), który w 2015 roku był dla subregionu znacznie wyższy od średniej dla województwa i kraju. Liczbę schorzeń rozpoznanych u osób dorosłych na tle innych miast w Wielkopolsce przedstawiono w tabeli 3.11.
Tab. 3.11.: Liczba schorzeń rozpoznanych u osób dorosłych według wieku w Lesznie, innych miastach i w Wielkopolsce w 2015 r.
Miasto Razem Liczba
schorzeń / liczbę ludności
19 - 34 35 - 54 55 - 64 65 i więcej
Leszno 27 247 42,2% 3 492 5 626 5 136 12 993
Kalisz 19 631 19,5% 1 507 4 761 5 041 8 322
123
Poznań 122 583 22,5% 27 686 29 342 28 075 37 480
Wielkopolska 660 949 19,0% 100 830 174 543 165 327 220 249 Źródło: opracowanie własne na podstawie
http://www.leszno.pl/DATA16/pliki/raport_o_sytuacji_spo%C5%82gosp._w_lesznie_2015.pdf
Wskaźniki dotyczące kultury dla subregionu wypadają dość korzystnie na tle Wielkopolski i kraju, szczególnie w przypadku miasta Leszna.
Odsetek osób korzystających z pomocy społecznej wśród mieszkańców subregionu jest niższy od wskaźnika dla województwa i kraju. Główne powody udzielenia pomocy
i wsparcia w 2015 r. to: długotrwała lub ciężka choroba, niepełnosprawność, ubóstwo oraz bezrobocie, co odpowiada trendom w regionie i w kraju.
Brak jest danych dla subregionu dotyczących udziału osób zatrudnionych w sferze B+R.
Dla Wielkopolski (NTS -2) wskaźnik ten wyniósł 1,17% i był wyższy od wartości tego wskaźnika dla kraju (0,97%).
Podsumowując wyniki badań kapitału ludzkiego w subregionie leszczyńskim można sformułować następujące wnioski prowadzące do odpowiedzi na Pytanie badawcze nr 4:
P 4 Jaki jest poziom kapitału ludzkiego w subregionie?
Po pierwsze, wskaźniki dotyczące demografii odpowiadają w znacznym stopniu wartościom tych wskaźników dla kraju. Subregion wykazuje tendencje odśrodkowe dotyczące ludności na rzez gmin sąsiadujących z lokalnym centrum wzrostu, co potwierdza saldo migracji wewnętrznych.
Po drugie, wskaźniki dotyczące edukacji i kultury są wyższe od średniej dla województwa i średniej dla kraju. Na uwagę zwraca stosunkowo wysoki stopień wykształcenia ludności.
Brak jest jednak danych dotyczących kapitału wiedzy dla subregionu.
Po trzecie, rynek pracy w subregionie charakteryzują wysokie wskaźniki aktywności zawodowej, niskiej stopy bezrobocia przy stosunkowo niskich wynagrodzeniach i wysokiej wypadkowości w pracy. Wskaźniki dotyczące stanu zdrowia mieszkańców mogą budzić pewien niepokój. Liczba schorzeń rozpoznanych u osób dorosłych w stosunku do liczby ludności jest dwukrotnie wyższa od innych miast w Wielkopolsce. W przeciwieństwie do tego odsetek osób korzystających z pomocy społecznej jest istotnie niższy od średnich wartości dla regionu i kraju.
124 Reasumując, na podstawie przyjętych wskaźników jakość kapitału ludzkiego w subregionie można uznać za dość wysoką.
3.3. Jakość kapitału społecznego
Do wymiarów kapitału społecznego zalicza się wskaźniki ilościowe i jakościowe, miedzy innymi: zaufanie społeczne, poziom aktywności obywatelskiej oraz strukturę i jakość organizacji pozarządowych (Raport Polska 2030). Istotne jest więc przyjrzenie się strukturze organizacji pozarządowych działających w badanym subregionie, a także ich aktywności i zaufaniu do przedstawicieli społeczności lokalnej oraz powiązaniom pomiędzy przedstawicielami sektora publicznego i prywatnego (Kotarski, 2013, s. 105). Ponadto do wskaźników ilościowych aktywności społecznej zaliczono: frekwencję wyborczą, liczbę fundacji i stowarzyszeń, wartość środków przekazanych organizacjom pozarządowym przez samorządy oraz ilość nieformalnych inicjatyw społecznych (por. tab. 3.12.).
Tab. 3.12.: Wskaźniki charakteryzujące kapitał społeczny w subregionie leszczyńskim (1) Wskaźniki ilościowe (2) Wskaźniki jakościowe
Frekwencja wyborcza Liczba organizacji pozarządowych
Wartość środków dla organizacji pozarządowych
(1) Wskaźniki ilościowe kapitału społecznego w subregionie leszczyńskim
Miasto Leszno znalazło się na wysokim czwartym miejscu w rankingu aktywności społecznej wśród 48 miast średniej wielkości w Polsce (por. tab. 3.13.). W rankingu uwzględniono cztery wskaźniki: (I) frekwencję wyborczą na podstawie danych Państwowej Komisji Wyborczej, (II) liczbę zarejestrowanych organizacji pozarządowych na podstawie
125 rejestru REGON GUS, zweryfikowanych na podstawie informacji pochodzących z KRS oraz serwisu bazy.ngo.pl, (III) wartość środków przekazanych organizacjom pozarządowym przez samorządy – średnia z lat 2014-2015, na podstawie sprawozdań budżetowych jednostek samorządu terytorialnego oraz Ministerstwa Finansów, (IV) liczbę zbiórek publicznych na podstawie danych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Portalu Zbiórek Publicznych.
Do stworzenia rankingu posłużył system punktowy. Każde z miast mogło uzyskać max. 100 punktów w ramach czterech wskaźników (po 35 pkt. w ramach wskaźników I i II oraz po 15 pkt. w ramach wskaźników III i IV).
Tab. 3.13.: Miasto Leszno na tle miast średniej wielkości w Polsce pod względem aktywności społecznej w 2015 r.
*Wskaźnik I: frekwencja w wyborach samorządowych w 2014 r. oraz w parlamentarnych i prezydenckich w 2015 r.
**Wskaźnik II: liczba organizacji pozarządowych wg stanu na koniec 2015 r. w przeliczeniu na 1 tys. mieszkańców
***Wskaźnik III: wsparcie organizacji pozarządowych przez samorząd lokalny w przeliczeniu na 1 tys. mieszkańców
****Wskaźnik IV: liczba zbiórek publicznych w przeliczeniu na 10 tys. mieszkańców
Zgodnie z wynikami rankingu, tylko 9 z 48 miast średniej wielkości uzyskało więcej niż 50 na 100 możliwych punktów. Na tym tle miasto Leszno wyróżnia się wysoką liczbą 4 organizacji pozarządowych przypadających na 1 tys. mieszkańców, co świadczy o wysokiej aktywności obywatelskiej w wymiarze zinstytucjonalizowanego sektora pozarządowego.
126 (2) Wskaźniki jakościowe kapitału społecznego w subregionie leszczyńskim
Średnia długość funkcjonowania badanych organizacji pozarządowych w subregionie leszczyńskim wyniosła 18,2 lat. Należy jednak zauważyć, że okres funkcjonowania został zawyżony przez cztery organizacje ogólnopolskie mające swoje oddziały lub koła w Lesznie o stażu 60 lat i więcej (Związek Kynologiczny, Polski Związek Chórów i Orkiestr, Polski Związek Filatelistów, Stowarzyszenie Rodzina Wojskowa). Wyłączając te cztery organizacje, średni okres funkcjonowania badanych organizacji wyniósł 8,8 lat. Łącznie aż 26,7%
badanych organizacji funkcjonowało ponad 15 lat, co odpowiada danym wynikającym z raportu Stowarzyszenia Klon/Jawor (2012) przeprowadzonego wśród organizacji w całym kraju. 40% badanych organizacji posiadało status OPP. Najwięcej badanych podmiotów to stowarzyszenia (83%) oraz fundacje (10%). Pozostała forma to kluby sportowe (7%).
Tab. 3.14.: Liczba członków i pracowników oraz obszar działania organizacji pozarządowych w subregionie leszczyńskim w 2015 r.
Liczba członków
Średnia liczba członków wyniosła 59 wyłączając Polski Związek Chórów i Orkiestr mający w całej Polsce 1160 członków. Jeśli chodzi o organizacje posiadające członków pochodzących z subregionu leszczyńskiego, największą organizacją było Stowarzyszenie Uniwersytet Trzeciego Wieku zrzeszające 350 aktywnych członków.
Liczba pracowników
Najwięcej badanych organizacji opierała się na pracy społecznej swoich członków lub wolontariuszy (36,67%). 30% zatrudniało pracowników na umowę o pracę lub umowę zlecenie. Średnia liczba pracowników w tej grupie organizacji wyniosła 2,1 osoby. Co piąta badana organizacja sporadycznie zatrudniała współpracowników.
Obszar działania
Ponad 46% organizacji prowadziło swoją działalność wyłącznie na terenie subregionu. Blisko 17% zadeklarowało prowadzenie działalności na terenie województwa. Aż 25,67% organizacji prowadziło działalność na terenie całego kraju, a 10% z nich zadeklarowało również współpracę z zagranicą.
Źródło: badania własne
Najwięcej badanych organizacji w subregionie leszczyńskim działało w obszarze sportu, turystyki, rekreacji i hobby oraz w obszarze edukacji i wychowania (por. wyk. 3.9.). Oprócz podstawowych zakresów działalności wskazano również takie działania jak: wspieranie rozwoju lokalnego, usługi dla biznesu oraz działania proobronne.
127 Wyk. 3.9.: Przedmiot działalności organizacji pozarządowych w subregionie
leszczyńskim Źródło: badania własne
Do najważniejszych źródeł finansowania działalności organizacji pozarządowych należały środki pochodzące z samorządu terytorialnego oraz przedsiębiorstw. W dalszej kolejności bardzo ważnym parterem w zakresie pozyskiwania źródeł finansowania była administracja centralna (ministerstwa, FIO, PEFRON, itd.). Organizacje pozyskiwały też środki zewnętrzne od innych fundacji, stowarzyszeń i organizacji wspierających. 10% organizacji deklarowało pozyskiwanie funduszy unijnych i funduszy innych państw. Również 10% deklarowało, że nie pozyskuje żadnych finansowych środków zewnętrznych. Szczegółowy wykaz źródeł finansowania organizacji pozarządowych w subregionie leszczyńskim przedstawiono na wykresie 3.10.
Organizacje pozarządowe w subregionie leszczyńskim prowadziły odpłatną działalność statutową, a 23,33% z nich deklarowało prowadzenie działalności gospodarczej. 53,33%
badanych organizacji deklarowało, że co roku mogą liczyć na pieniądze z tych samych źródeł.
Pozostałe uznały, że co roku muszą się starać o środki z nowych źródeł.
Najwięcej organizacji (43,44%) nie dysponowało żadnym majątkiem. 26,67%
zadeklarowało posiadanie majątku do 10 000 zł oraz 30% - do 100 000 zł. Średnio badane organizacje dysponowały majątkiem o wartości do 35 000 zł, co również odpowiada tendencjom w całej Polsce (Gazeta Wyborcza, 05.04.2017).
128
0% 20% 40% 60% 80% 100%
Samorząd terytorialny Zbiórki publiczne Firmy prywatne Administarcja centralna Organizacje wspierające Fundusze unijne i innych państw
Wyk. 3.10: Źródła finansowania działalności organizacji pozarządowych w subregionie leszczyńskim
Źródło: badania własne
Zgodnie w wynikami badań, do najistotniejszych barier rozwoju organizacji w subregionie leszczyńskim należały:
- trudności w zdobywaniu funduszy lub sprzętu niezbędnego do prowadzenia działań (aż 63,33 % organizacji wskazało to jako najważniejszy z problemów),
- nadmiernie rozbudowana biurokracja administracji publicznej (43,33%), nadmiernie skomplikowane formalności związane z korzystaniem ze środków grantodawców, sponsorów lub funduszy UE (43,33%) oraz brak osób gotowych bezinteresownie zaangażować się w działania organizacji (43,33%),
- trudności w utrzymaniu dobrego personelu (23,33%),
- znużenie liderów organizacji, „wypalenie” osób zaangażowanych w jej prace (13,33%), - niejasne reguły współpracy z administracją publiczną (6,67%).
Jeśli chodzi o najbardziej pożądane zmiany w bieżącej działalności, zdecydowanie najwięcej organizacji wskazało posiadanie wkładu własnego do projektów (53,33%) oraz pozyskanie nowych członków (40%). Do innych pożądanych zmian należał również zakup sprzętu związanego z obszarem działalności (30%). W dalszej kolejności organizacje wskazywały: promocję działań, zatrudnienie dodatkowych pracowników na stałe oraz podniesienie kwalifikacji osób pracujących na rzecz organizacji (26,67%).
Jeśli chodzi o najważniejsze posunięcia oczekiwane ze strony władz lokalnych w ramach współpracy z organizacjami pozarządowymi, wskazywano na takie aspekty jak:
przedstawianie jasnych kryteriów finansowania projektów, merytoryczna ocena ofert, nie
129 faworyzowanie wybranych podmiotów, pomoc w remoncie siedzib organizacji, wsparcie w pozyskaniu wkładu własnego do projektów, stworzenie strategii rozwoju kultury z uwzględnianiem poszanowania najważniejszych kierunków ratowania tradycji narodowych i regionalnych na danym terenie, wspólne omawianie problemów dotyczących poszczególnych grup społecznych i szukanie sposobów ich rozwiązania, zwiększenie skali powierzania zadań publicznych, wyznaczenie jednej osoby do współpracy z organizacjami pozarządowymi, pomoc instytucjonalna w projektach, dofinansowanie do działalności bieżącej organizacji, udostępnienie terenów na rozbudowę obiektów sportowych, wpisanie imprez organizowanych przez organizacje na listę wydarzeń miast, stworzenie bazy lokalowej dla organizacji, opracowanie kierunków działań, które będą wspierane przez administrację publiczną na najbliższe kilka lat, systematyczne audycje w mediach lokalnych informujące i promujące lokalne organizacje, powołanie nadrzędnych organizacji działających na rzecz określonych grup wiekowych np. seniorów.
Pomimo wskazywanych barier rozwoju 46,67% organizacji deklarowało istotnie rozwijać swoją działalność lub utrzymywać ją na tym samym poziomie (43,33%). Żadna z badanych organizacji nie zamierzała ograniczać lub zakończyć działalności.
Zgodnie z wynikami przeprowadzonych badań w subregionie istnieją silne powiązania sektora publicznego i prywatnego. Aż w 76,67% organizacji członkowie zarządów byli równocześnie członkami innych organizacji. W połowie organizacji członkami byli przedstawiciele sejmiku wojewódzkiego, rad miejskich, gminnych i powiatowych lub zarządów miast i powiatów.
Zaledwie 16,67% organizacji uznało przedsiębiorstwa za ważnych partnerów. Do najważniejszych partnerów zaliczono natomiast: urzędy miast i gmin (83,33% organizacji), mieszkańcy i społeczność lokalna (63,33%), lokalne media (50%), inne organizacje pozarządowe (40%). Organizacje wskazały również jednostki wojskowe, organizacje wspierające, ministerstwa oraz uczelnie wyższe, szkoły średnie, szpitale, ośrodki kultury, Archiwum Państwowe i Bibliotekę Państwową jako istotnych partnerów w realizacji swoich działań.
W związku z dofinansowaniem ze strony samorządu lokalnego i regionalnego 90%
organizacji pozarządowych wskazało administracją publiczną jako najważniejszego partnera.
Do pozostałych form współpracy z administracją publiczną należały: (1) patronaty nad działaniami organizacji, (2) użyczenia sal i pomieszczeń, (3) preferencyjne stawki za najem
130 i dzierżawę lokali lub gruntów oraz użyczenia sprzętu i przedmiotów, (4) pomoc w nawiązaniu kontaktów z innymi instytucjami lub organizacjami oraz (5) porady nie związane z dotacjami.
Tylko niecała połowa badanych organizacji zadeklarowała, że brała udział w konsultacjach społecznych prowadzonych przez sektor publiczny. Procentowy wykaz dotyczący wiedzy organizacji nt. konsultacji organizowanych przez władze lokalne przedstawiono w tabeli 3.15.
Tab. 3.15.: Wiedza organizacji pozarządowych o konsultacjach społecznych prowadzonych przez sektor publiczny w %
Nie, nie słyszałem(am) o takiej możliwości 3,0 Tak, słyszałem(am), że coś takiego istnieje, ale nie
zetknąłem/zetknęłam się z informacjami dot.
konkretnych konsultacji
10,0 Tak, słyszałem(am) i zetknąłem(am) się
z informacjami lub zaproszeniami na konkretne konsultacje
43,0 Tak, brałem(am) udział w konsultacjach 43,0 Źródło: badania własne.
W subregionie leszczyńskim zauważyć można dość wysoki poziom zaufania do przedstawicieli życia publicznego. Połowa badanych organizacji pozarządowych deklarowała, że w ich organizacji panuje atmosfera zaufania do lokalnych urzędników, a 46,67% potwierdzało zaufanie do liderów innych organizacji pozarządowych. 30%
deklarowało zaufanie do lokalnych polityków, ale również 30% nie ufało żadnym z wymienionych przedstawicieli społeczności lokalnej.
Podsumowując wyniki badań można zauważyć, że struktura organizacji oraz zakres ich działalności w badanym subregionie odpowiada ogólnopolskim tendencjom. Według badań Stowarzyszenia Klon/Jawor (2012) spada zapotrzebowanie na usługi związane z pomocą społeczną i ochroną zdrowia. Wzrasta natomiast zainteresowanie takimi działaniami jak edukacja oraz sport, turystyka i rekreacja, a także szeroko rozumiana kultura. Może to mieć związek z rozwojem zapotrzebowania na zaspokajania wyższych potrzeb wśród społeczności lokalnej w badanym subregionie. Średnia liczba członków organizacji jest znacznie wyższa od średniej krajowej. Ciekawym zjawiskiem jest silne przenikanie się funkcjonujących organizacji, polegające na zaangażowaniu tych samych osób w więcej niż jednej inicjatywie społecznej. Również udział przedstawicieli samorządu i władz lokalnych w działalność organizacji wydaje się być bardzo intensywny. Optymistyczne dane dostarcza badanie
131 atmosfery zaufania do przedstawicieli społeczności lokalnej, co może mieć związek właśnie z powiązaniami personalnymi pomiędzy organizacjami i przedstawicielami samorządu terytorialnego.
Struktura zatrudnienia w badanych organizacjach odpowiada w pewnym stopniu sytuacji w całej Polsce. Zdecydowana większość opiera się na pracy społecznej swoich członków
i wolontariuszy. Pozytywnym sygnałem jest średnia liczba etatów przekraczająca średnią krajową, co świadczyć może o stabilności organizacyjnej i finansowej organizacji w subregionie. Jednak trudności w pozyskiwaniu i utrzymaniu współpracowników oraz osób gotowych angażować się w działalność organizacji pozostaje jednym z najistotniejszych problemów, co nie jest pozytywnym sygnałem dotyczącym aktywności obywatelskiej wśród społeczności lokalnej. Mimo tego, że tylko połowa organizacji określa swoją sytuację materialna jako stabilną i jest stosunkowo pewna swoich źródeł finansowania, to wszystkie organizacje są zainteresowane dalszym rozwojem lub przynajmniej utrzymaniem działalności na stałym poziomie.
Z punktu widzenia celów niniejszej dysertacji interesujące są silne powiązania finansowe trzeciego sektora z sektorem publicznym. 90% organizacji pozarządowych wskazuje środki z budżetów miast i gmin jako najważniejsze źródło finansowania działalności. Na uwagę zwraca również dość intensywne zaangażowanie finansowe sektora prywatnego w działalność organizacji. Negatywnym trendem zarówno w całej Polsce jak i w badanym subregionie jest korzystanie w niewielkim stopniu z funduszy UE, a trudności formalne w przygotowaniu wniosków o dofinansowanie oraz w ich rozliczaniu wskazywane są jako najważniejsze problemy organizacji. Również środki innych organizacji wspierających (stowarzyszeń i fundacji) nie stanowią kluczowego źródła finansowania. Świadczy to o istotnych problemach związanych z zabezpieczeniem wkładu własnego do projektów, co znalazło swój wyraz w najbardziej pożądanych zmianach wyrażanych przez organizacje.
Współpraca organizacji pozarządowych z administracją publiczną w subregionie leszczyńskim przebiega w wielu różnych obszarach. Biorąc jednak pod uwagę pożądane posunięcia władz lokalnych, wydaje się, że wciąż nie jest ona wystarczająca. Choć wiedza nt.
konsultacji społecznych prowadzonych przez miasta i gminy badanego subregionu jest znacząca, na uwagę zasługuje fakt, że tylko nieco ponad 40% korzysta z tej formy wymiany poglądów. Świadczyć to może o przekonaniu o braku wpływu na wzajemne relacje ze strony sektora pozarządowego.
Biorąc pod uwagę wyniki badań, można sformułować odpowiedź na Pytanie badawcze 5:
132 P 5 Jaki jest poziom kapitału społecznego w subregionie?
Poziom kapitału społecznego w subregionie można określić jako wysoki, o czym świadczy:
po pierwsze, występowanie licznych, silnych, stabilnych organizacyjnie i finansowo organizacji pozarządowych,
po drugie, wysoki stopień współpracy oraz przenikania się sektora publicznego i prywatnego oraz wysoki poziom zaufania do przedstawicieli życia publicznego,
po trzecie, stosunkowo wysoki poziom aktywności obywatelskiej mierzony na podstawie frekwencji wyborczej, ilości środków przekazywanych przez samorząd lokalny na rzecz organizacji pozarządowych oraz ilości inicjatyw nieformalnych.
3.4. Struktura gospodarki
Z uwagi na znaczenie gospodarki Leszna dla subregionu, w niniejszym podrozdziale skoncentrowano się na takich jej wymiarach jak: (1) dynamika liczby podmiotów gospodarczych, (2) struktura podmiotów według wielkości zatrudnienia, (3) dywersyfikacja struktury gospodarczej, (4) dynamika środków trwałych oraz (5) nakłady inwestycyjne, a także (6) wskaźniki przedsiębiorczości i (7) nakłady na B+R.
Liczba podmiotów gospodarczych od kilku lat utrzymuje się na podobnym poziomie. W roku 2015 nastąpił wzrost w stosunku do roku 2014 o 50 podmiotów (por. wyk. 3.11.).
Liczba spółek prawa handlowego w 2015 roku wyniosło 892 podmioty (wzrost o 25 podmiotów w stosunku do roku 2014), z czego 152 podmioty to spółki z udziałem kapitału
Liczba spółek prawa handlowego w 2015 roku wyniosło 892 podmioty (wzrost o 25 podmiotów w stosunku do roku 2014), z czego 152 podmioty to spółki z udziałem kapitału