80 Zob. jak wyżej
2.4.5. Natężenie budownictwa budynków niemieszkalnych, w tym budynków usługowych
Natężenie budownictwa budynków niemieszkalnych, podobnie jak natężenie budownictwa mieszkaniowego, może być rozpatrywane zarówno w wymiarze przestrzennym (np. w stosunku do ogólnej powierzchni geodezyjnej obszaru, na którym budownictwo to jest realizowane), jak i demograficznym (np. w stosunku do liczby ludności takiego obszaru). Należy przy tym zauważyć, że natężenie w stosunku do liczby ludności obszaru wydaje się być miernikiem właściwym zwłaszcza w stosunku do tych rodzajów budownictwa budynków niemieszkalnych, którego efekty rzeczowe w bezpośredni sposób służą zaspokajaniu potrzeb mieszkańców, tj. w szczególności – budownictwa budynków usługowych (Grupy PKOB 123 i 126). W przypadku budynków niemieszkalnych ogółem oraz budynków biurowych, przemysłowych i magazynowych, czy budynków gospodarstw rolnych – bardziej adekwatnymi i umożliwiającymi bardziej obiektywne porównania miernikami natężenia wydają się wskaźniki oparte o powierzchnię terenów, na których budownictwo takie jest realizowane93.
92 Jest to naturalną konsekwencją koncentracji budownictwa budynków gospodarstw rolnych na terenach wiejskich.
93 Możliwe jest także stosowanie mierników „branżowych”, tj. np. dla budownictwa budynków gospodarstw rolnych – wskaźnika oddanej do eksploatacji powierzchni użytkowej w przeliczeniu na 100 ha użytków rolnych (zob. Budownictwo w województwie lubelskim w 2016 r., Urząd Statystyczny w Lublinie, Lublin 2017, str. 62).
Wykres 44. Powierzchnia użytkowa budynków niemieszkalnych, w tym – usługowych, oddana do użytkowania średnio rocznie na 1 km2 powierzchni ogółem na obszarach ZIT w latach 2012–2016
Źródło: Opracowanie własne.
W latach 2012–2016 na 1 km2 powierzchni ogółem obszarów ZIT oddawano do użytkowania rocznie średnio 128,2 m2 powierzchni użytkowej budynków niemieszkalnych, w tym 44,5 m2 powierzchni użytkowej budynków usługowych (Grupy 123 i 126 PKOB). Natężenie przestrzenne budownictwa budynków niemieszkalnych, w tym usługowych, było znacznie większe w częściach rdzeniowych obszarów ZIT, gdzie na 1 km2 oddawano rocznie średnio 667,5 m2 powierzchni użytkowej budynków niemieszkalnych, w tym 299,2 m2 – usługowych, niż w ich strefach zewnętrznych (62,5 m2/km2
– budynki niemieszkalne ogółem, w tym 13,4 m2/km2 – budynki usługowe).
0 50 100 150 200 250 300 350 400 Opola
Koszalina, Kołobrzegu i Białogardu Wałbrzycha Subregionu Południowego Woj. Śląskiego Kalisza i Ostrowa Wlkp. Subregionu Północnego Woj. Śląskiego Jeleniej Góry Zielonej Góry Gorzowa Wlkp. Szczecina Olsztyna Bydgoszczy i Torunia Kielc Gdańska, Sopotu i Gdyni Subregionu Zachodniego Woj. Śląskiego Białegostoku Subregionu Centralnego Woj. Śląskiego Łodzi Poznania Lublina Wrocławia Rzeszowa Warszawy Krakowa m2/km2 Obszary ZIT:
budynki niemieszkalne ogółem
Na wykresie 44 zaprezentowano powierzchnię użytkową budynków niemieszkalnych, w tym budynków usługowych, oddawaną w latach 2012–2016 do użytkowania średnio rocznie w przeliczeniu na 1 km2
powierzchni geodezyjnej ogółem poszczególnych obszarów ZIT.
Najwyższym poziomem przestrzennego natężenia budownictwa budynków niemieszkalnych ogółem, mierzonego oddawaną średnio rocznie do eksploatacji powierzchnią użytkową na 1 km2, wyróżniały się w badanym okresie obszary ZIT Warszawy (383,5 m2/km2), Krakowa (352,4 m2/km2) i Wrocławia (265,6 m2/km2). Z kolei jego poziom najniższy obserwowano dla obszarów ZIT Koszalina, Kołobrzegu i Białogardu (37,3 m2/km2), Subregionu Północnego Województwa Śląskiego (44,8 m2/km2) oraz Jeleniej Góry (48,0 m2/km2).
Wśród ośrodków rdzeniowych obszarów ZIT (zob. mapa 13) największe natężenie przestrzenne budownictwa budynków niemieszkalnych, mierzone oddawaną rocznie do eksploatacji powierzchnią użytkową na 1 km2, cechowało Białystok (1211,0 m2/km2), Lublin (1198,6 m2/km2) i Warszawę (1181,6 m2/km2), zaś natężenie najniższe – Zieloną Górę (135,3 m2/km2), Rybnik (191,4 m2/km2) i Wałbrzych (235,4 m2/km2). Warto przy tym zwrócić uwagę na duże różnice poziomu charakteryzowanego wskaźnika wewnątrz niektórych stref rdzeniowych składających się z wielu ośrodków miejskich.
Zróżnicowanie takie obserwowano w szczególności w przypadku ośrodków rdzeniowych obszaru ZIT Koszalina, Kołobrzegu i Białogardu (Kołobrzeg – 862,5 m2/km2, Koszalin – 320,2 m2/km2, Białogard – 342,7 m2/km2) oraz wewnątrz rdzenia obszaru ZIT Subregionu Centralnego Województwa Śląskiego (od 89,9 m2/km2 w Tarnowskich Górach oraz 97,9 m2/km2 w Łaziskach Górnych do 956,7 m2/km2 w Gliwicach i 872,7 m2/km2 w Katowicach).
Spośród stref zewnętrznych obszarów ZIT stosunkowo największą realizowaną średnio rocznie powierzchnią użytkową budynków niemieszkalnych w stosunku do powierzchni geodezyjnej ogółem wyróżniały się strefy zewnętrzne obszarów ZIT Warszawy (212,7 m2/km2), Wrocławia (142,1 m2/km2) i Krakowa (133,4 m2/km2), natomiast powierzchnią najmniejszą – strefy zewnętrzne obszarów ZIT Olsztyna (10,4 m2/km2), Gorzowa Wielkopolskiego (13,3 m2/km2) oraz Koszalina, Kołobrzegu i Białogardu (18,5 m2/km2).
Jak ilustruje to mapa 13, wśród gmin stref zewnętrznych obszarów ZIT zróżnicowanie, mierzonego charakteryzowanym wskaźnikiem, natężenia przestrzennego budownictwa budynków niemieszkalnych było w objętym analizą okresie bardzo duże. W czterech gminach wiejskich strefy zewnętrznej obszaru ZIT Subregionu Południowego Województwa Śląskiego (Ujsoły, Jeleśnia, Koszarawa i Rajcza), jak również w trzech gminach strefy zewnętrznej obszaru ZIT Bydgoszczy i Torunia (miasto Chełmża oraz gminy wiejskie Chełmża i Czernikowo) na 1 km2 przypadało w latach 2012–2016 rocznie średnio mniej niż 1 tys. m2
wybudowanej powierzchni użytkowej budynków niemieszkalnych.
Jednocześnie w pięciu gminach stref zewnętrznych na 1 km2 powierzchni ogółem przypadało rocznie średnio po więcej niż 1 mln m2 oddanej do eksploatacji powierzchni użytkowej takich budynków. Gminami tymi były: należące do strefy zewnętrznej obszaru ZIT Gdańska, Sopotu i Gdyni miasta Pruszcz Gdański (1,4 mln m2/km2) i Tczew (1,3 mln m2/km2), zaliczane do strefy zewnętrznej obszaru ZIT Warszawy miasto Pruszków (1,1 mln m2/km2) oraz miasta Lubartów i Świdnica, leżące – odpowiednio – w strefach zewnętrznych obszarów ZIT Lublina i Wałbrzycha (po 1,0 mln m2/km2).
Mapa 13. Powierzchnia użytkowa budynków niemieszkalnych oddawana do użytkowania średnio roczniew latach 2012– 2016 na 1 km2 powierzchni geodezyjnej ogółem w gminach obszarów ZITa
a Przy wyliczaniu prezentowanej na mapie średniej rocznej powierzchni użytkowej budynków niemieszkalnych oddanej do użytkowania na 1 km2 nieistniejącą już gminę wiejską Zielona Góra, która z początkiem 2015 r. została włączona do miasta Zielona Góra, potraktowano tak, jakby była częścią tego miasta we wszystkich latach okresu 2012–2016 (tj. w wyliczeniu średniej rocznej powierzchni użytkowej budynków niemieszkalnych oddanej do użytkowania na 1 km2 w mieście Zielona Góra uwzględniono także powierzchnię takich budynków oddaną do użytkowania w latach 2012–2014 na terenie gminy wiejskiej Zielona Góra i powierzchnię geodezyjną tej gminy).
Spośród części rdzeniowych obszarów ZIT (zob. mapa 14) największą oddawaną średnio rocznie do eksploatacji powierzchną użytkową budynków usługowych na 1 km2 cechowały się Białystok (762,9 m2/km2), Lublin (737,4 m2/km2), Poznań (594,8 m2/km2) i Rzeszów (574,1 m2/km2). Stosunkowo najmniej oddanej do eksploatacji powierzchni użytkowej budynków usługowych przypadało natomiast średnio rocznie na 1 km2 powierzchni geodezyjnej ogółem w Zielonej Górze (68,6 m2/km2), Wałbrzychu (72,6 m2/km2), Rybniku (105,7 m2/km2) oraz Bielsku-Białej (117,8 m2/km2). Duże różnice w zakresie mierzonego charakteryzowanym wskaźnikiem natężenia przestrzennego budownictwa usługowego obserwowano wewnątrz części rdzeniowych obszarów ZIT Koszalina, Kołobrzegu i Białogardu (Kołobrzeg – 413,6 m2/km2, Koszalin – 163,8 m2/km2, Białogard – tylko 106,5 m2/km2) oraz Kalisza i Ostrowa Wielkopolskiego (Kalisz – 410,3 m2/km2, Ostrów Wielkopolski – 174,3 m2/km2), a także wewnątrz rdzenia obszaru ZIT Subregionu Centralnego Województwa Śląskiego (od zaledwie 17,2 m2/km2 w Czeladzi i 26,8 m2/km2 w Łaziskach Górnych do 488,3 m2/km2 w Katowicach).
Wśród stref zewnętrznych badanych obszarów zdecydowanie największym natężeniem przestrzennym budownictwa usługowego w latach 2012–2016 charakteryzowała się strefa zewnętrzna obszaru ZIT Warszawy, gdzie na 1km2 przypadało rocznie średnio 62,0 tys. m2 oddanej do eksploatacji powierzchni użytkowej budynków usługowych. Powyżej 25 tys. m2 takiej powierzchni oddawano średnio rocznie na 1 km2 także w strefach zewnętrznych obszarów ZIT Subregionu Zachodniego Województwa Śląskiego (30,9 m2/km2), Wrocławia (26,9 m2/km2), Krakowa (25,5 m2/km2) oraz Poznania (25,3 m2/km2). Najmniej charakteryzowanej powierzchni przypadało natomiast średnio rocznie na 1 km2 w strefach zewnętrznych obszarów ZIT Białegostoku (2,4 m2/km2), Olsztyna (2,5 m2/km2) oraz Koszalina, Kołobrzegu i Białogardu (3,3 m2/km2). Po mniej niż 5 tys. m2 takiej powierzchni oddawano średnio rocznie na 1 km2 także w strefach zewnętrznych obszarów ZIT Jeleniej Góry, Kalisza i Ostrowa Wielkopolskiego, Gorzowa Wielkopolskiego, Zielonej Góry oraz Bydgoszczy i Torunia.
Duże różnice w zakresie mierzonego oddaną do eksploatacji powierzchnią użytkową budynków na 1 km2
natężenia przestrzennego budownictwa usługowego obserwowano pomiędzy poszczególnymi gminami stref zewnętrznych obszarów ZIT (zob. mapa 14). W 23 gminach stref zewnętrznych nie odnotowano w latach 2012–2016 przekazania do eksploatacji powierzchni użytkowej budynków zaliczanych do Grupy 123 lub 126 PKOB, a w kolejnych 55 gminach na 1 km2 powierzchni geodezyjnej ogółem przypadało średnio rocznie mniej niż 1 tys. m2 oddanej do użytkowania powierzchni użytkowej takich budynków. Jednocześnie – w 39 gminach na 1 km2 przypadało średnio rocznie po więcej niż 100 tys. m2 przekazanej do eksploatacji powierzchni użytkowej budynków usługowych. Spośród tych 39 gmin najwyższym poziomem charakteryzowanego wskaźnika cechowały się: położone na obszarze ZIT Wałbrzycha miasto Świdnica (369,4 m2/km2), zaliczane do obszaru ZIT Gdańska, Sopotu i Gdyni miasta Malbork (361,8 m2/km2), Tczew (330,9 m2/km2) i Pruszcz Gdański (317,5 m2/km2) oraz należące do obszaru ZIT Warszawy miasto Nowy Dwór Mazowiecki (307,5 m2/km2).
Mapa 14. Powierzchnia użytkowa budynków usługowych (Grupy 123 i 126 PKOB) oddawana do użytkowania średnio rocznie w latach 2012–2016 na 1 km2 powierzchni geodezyjnej ogółem w gminach obszarów ZITa
a Przy wyliczaniu prezentowanej na mapie średniej rocznej powierzchni użytkowej budynków usługowych oddanej do użytkowania na 1 km2 nieistniejącą już gminę wiejską Zielona Góra, która z początkiem 2015 r. została włączona do miasta Zielona Góra, potraktowano tak, jakby była częścią tego miasta we wszystkich latach okresu 2012–2016 (tj. w wyliczeniu średniej rocznej powierzchni użytkowej budynków usługowych oddanej do użytkowania na 1 km2 w mieście Zielona Góra uwzględniono także powierzchnię takich budynków oddaną do użytkowania w latach 2012–2014 na terenie gminy wiejskiej Zielona Góra i powierzchnię geodezyjną tej gminy).
W uzupełnieniu analizy natężenia przestrzennego budownictwa budynków niemieszkalnych, w tym usługowych, warto zwrócić uwagę także na to, jak kształtowało się w badanym okresie na obszarach ZIT natężenie przestrzenne budownictwa budynków zaliczanych do dwóch pozostałych (obok budynków usługowych) grupowań o największym udziale w realizowanej powierzchni użytkowej budynków niemieszkalnych ogółem, tj. budynków biurowych, przemysłowych i magazynowych oraz budynków gospodarstw rolnych.
W latach 2012–2016 na 1 km2 powierzchni ogółem obszarów ZIT oddawano do użytkowania rocznie średnio 62,8 m2 powierzchni użytkowej budynków biurowych, przemysłowych i magazynowych. Natężenie przestrzenne budownictwa takich budynków było ponad 9-krotnie większe w częściach rdzeniowych obszarów ZIT, gdzie na 1 km2 oddawano rocznie średnio 309,0 m2 powierzchni użytkowej budynków biurowych, przemysłowych i magazynowych, niż w ich strefach zewnętrznych (32,8 m2/km2). Wśród badanych miejskich obszarów funkcjonalnych największą oddawaną średnio rocznie do eksploatacji powierzchną użytkową budynków biurowych, przemysłowych i magazynowych na 1 km2
cechowały się w analizowanym okresie obszary ZIT Warszawy (210,2 m2/km2), Krakowa (170,7 m2/km2) i Wrocławia (151,6 m2/km2), a powierzchnią najniższą – obszary ZIT Koszalina, Kołobrzegu i Białogardu (10 m2/km2), Olsztyna (14,3 m2/km2) i Jeleniej Góry (15,8 m2/km2).
W ośrodkach rdzeniowych, gdzie koncentrowało się realizowane na obszarach ZIT budownictwo budynków biurowych, przemysłowych i magazynowych, na 1 km2 powierzchni ogółem przypadało w badanym okresie rocznie średnio od 54,5 m2 (w Zielonej Górze) do 669,7 m2 (w Warszawie) oddanej do eksploatacji powierzchni użytkowej takich budynków. Szczególnie wysokim poziomem opisywanego wskaźnika, poza Warszawą, cechowały się Wrocław (564,6 m2/km2), Opole (446,2 m2/km2) i Kraków (430,4 m2/km2). Spośród stref zewnętrznych obszarów ZIT – stosunkowo najwięcej powierzchni użytkowej budynków biurowych, przemysłowych i magazynowych oddawano średnio rocznie w latach 2012–2016 na 1 km2 w strefach zewnętrznych obszarów ZIT Warszawy (111,8 m2/km2), Poznania (96,1 m2/km2) i Wrocławia (92,5 m2/km2), a najmniej – w strefach zewnętrznych obszarów ZIT Koszalina, Kołobrzegu i Białogardu (tylko 3,5 m2/km2), Gorzowa Wielkopolskiego (5,1 m2/km2) oraz Jeleniej Góry (5,8 m2/km2). Biorąc pod uwagę poszczególne gminy stref zewnętrznych – w 36 gminach nie odnotowano w latach 2012– 2016 przekazania do eksploatacji powierzchni użytkowej budynków biurowych, przemysłowych i magazynowych, a w kolejnych 37 – na 1 km2 przypadało średnio rocznie mniej niż 1 tys. m2 takiej powierzchni. Najwyższym poziomem opisywanego wskaźnika cechowały się należące do obszaru ZIT Gdańska, Sopotu i Gdyni miasta Pruszcz Gdański i Tczew (odpowiednio 1,1 mln m2/km2i 0,9 mln m2/km2) oraz miasta Lubartów – na obszarze ZIT Lublina i Pruszków – na obszarze ZIT Warszawy (po 0,8 mln m2/km2).
Przypadająca na 1 km2 obszarów ZIT oddawana rocznie do eksploatacji powierzchnia użytkowa budynków gospodarstw rolnych wynosiła w analizowanym okresie średnio 10,2 m2, przy czym na terenach rdzeniowych tych obszarów było to zaledwie 1,8 m2/km2, wobec 11,2 m2/km2 w strefach zewnętrznych. Zdecydowanie największe natężenie budownictwa budynków gospodarstw rolnych, mierzone oddawaną średnio rocznie do eksploatacji powierzchnią użytkową budynków na 1 km2, cechowało obszar ZIT Kalisza i Ostrowa Wielkopolskiego (79,1 m2/km2, w tym w strefie zewnętrznej 82,4 m2/km2). Stosunkowo wysoki poziom opisywanego wskaźnika notowano też na obszarach ZIT Warszawy (22,4 m2/km2, w tym w strefie zewnętrznej 27,2 m2/km2), Lublina (17,7 m2/km2, w tym w strefie zewnętrznej 19,5 m2/km2) i Wrocławia (17,5 m2/km2, w tym w strefie zewnętrznej 19,4 m2/km2). Najniższy poziom wskaźnika cechował natomiast obszary ZIT Jeleniej Góry (1,2 m2/km2), Subregionu Południowego Województwa Śląskiego (1,3 m2/km2) oraz Olsztyna (1,7 m2/km2).
Mapa 15. Powierzchnia użytkowa budynków gospodarstw rolnych (Klasa 1271 PKOB) oddawana do użytkowania średnio rocznie w latach 2012–2016 na 1 km2 powierzchni geodezyjnej ogółem w gminach obszarów ZITa
a Przy wyliczaniu prezentowanej na mapie średniej rocznej powierzchni użytkowej budynków gospodarstw rolnych oddanej do użytkowania na 1 km2 nieistniejącą już gminę wiejską Zielona Góra, która z początkiem 2015 r. została włączona do miasta Zielona Góra, potraktowano tak, jakby była częścią tego miasta we wszystkich latach okresu 2012–2016 (tj. w wyliczeniu średniej rocznej powierzchni użytkowej budynków gospodarstw rolnych oddanej do użytkowania na 1 km2 w mieście Zielona Góra uwzględniono także powierzchnię takich budynków oddaną do użytkowania w latach 2012–2014 na terenie gminy wiejskiej Zielona Góra i powierzchnię geodezyjną tej gminy).
Na mapie (mapa 15) zilustrowano charakteryzowane przestrzenne natężenie budownictwa budynków gospodarstw rolnych w poszczególnych gminach obszarów ZIT. Analizując zaprezentowane dane – warto zauważyć, że w aż 12 (spośród 24) strefach rdzeniowych obszarów ZIT nie notowano w latach 2012–2016 przekazania do eksploatacji powierzchni użytkowej budynków gospodarstw rolnych94, analogicznie jak w 70 gminach stref zewnętrznych (głównie w gminach miejskich lub miejsko-wiejskich). Z kolei najwyższe poziomy opisywanego wskaźnika odnotowano w leżącej w strefie zewnętrznej obszaru ZIT Warszawy gminie miejsko-wiejskiej Karczew (523,6 m2/km2) oraz w dwóch gminach wiejskich strefy zewnętrznej obszaru ZIT Kalisza i Ostrowa Wielkopolskiego – Opatówek (332,0 m2/km2) i Koźminek (322,9 m2/km2). Istotnym aspektem analizy rozwoju budownictwa budynków usługowych, którego efekty rzeczowe w bezpośredni sposób służą zaspokajaniu potrzeb mieszkańców, jest badanie jego natężenia w stosunku do liczby ludności terenów, na których budownictwo takie jest realizowane. W niniejszej analizie jako podstawowy dla tego (tj. demograficznego) wymiaru natężenia charakteryzowanego budownictwa wskaźnik przyjęto oddaną do użytkowania w danym roku na określonym obszarze powierzchnię użytkową budynków usługowych (budynki nowe i rozbudowa budynków istniejących; w m2) przypadającą na 1 tys. ludności95 tego obszaru.
W latach 2012–2016 na 1 tys. ludności obszarów ZIT ogółem oddawano do użytkowania rocznie średnio 138,5 m2 powierzchni użytkowej budynków usługowych (Grupy 123 i 126 PKOB), co oznacza natężenie budownictwa tych budynków w stosunku do liczby ludności większe od średniego w kraju (110,3 m2/1 tys. osób). Przy tym – natężenie budownictwa budynków usługowych w stosunku do liczby ludności było w badanym okresie wyraźnie większe w częściach rdzeniowych obszarów ZIT (168,1 m2/1 tys. osób) niż w ich strefach zewnętrznych (93,8 m2/1 tys. osób).
Jak zilustrowano to na wykresie 45, wśród badanych miejskich obszarów funkcjonalnych największą oddawaną średnio rocznie do eksploatacji powierzchną użytkową budynków usługowych na 1 tys. ludności charakteryzowały się w objętym analizą pięcioleciu obszary ZIT Rzeszowa (239,3 m2/1 tys. osób), Poznania (223,4 m2/1 tys. osób), Lublina (221,0 m2/1 tys. osób) oraz Wrocławia (209,0 m2/1 tys. osób). Z kolei najniższym poziomem opisywanego wskaźnika cechowały się w badanym okresie obszary ZIT Subregionu Południowego Województwa Śląskiego (55,6 m2/1 tys. osób), Wałbrzycha (58,5 m2/1 tys. osób), Opola (75,8 m2/1 tys. osób) oraz Subregionu Zachodniego Województwa Śląskiego (83,0 m2/1 tys. osób). Spośród terenów rdzeniowych obszarów ZIT największym, mierzonym oddaną do eksploatacji powierzchnią użytkową budynków, natężeniem budownictwa budynków usługowych w stosunku do liczby ludności cechowały się w analizowanym okresie Rzeszów (365 m2/1 tys. osób), Jelenia Góra (349,8 m2/1 tys. osób) oraz Lublin (315,0 m2/1 tys. osób). Najmniej charakteryzowanej powierzchni oddawano natomiast średnio rocznie na 1 tys. mieszkańców w Wałbrzychu (52,7 m2), Bielsku-Białej (84,9 m2) i Warszawie (110,7 m2). Duże zróżnicowanie opisywanego wskaźnika natężenia notowano wewnątrz rdzenia obszaru ZIT Subregionu Centralnego Województwa Śląskiego (od zaledwie 8,4 m2/1 tys. osób w Czeladzi do 265,5 m2/1 tys. osób w Katowicach). W strefach zewnętrznych badanych obszarów funkcjonalnych opisywany wskaźnik natężenia budownictwa budynków usługowych w stosunku do liczby mieszkańców przyjmował wartości od 32,8 m2/1 tys. osób w strefie zewnętrznej obszaru ZIT Białegostoku do 209,2 m2/1 tys. osób w strefie zewnętrznej obszaru ZIT Wrocławia. Do terenów o stosunkowo najniższych wartościach wskaźnika, poza wspomnianą strefą zewnętrzną obszaru ZIT Białegostoku, należały także strefy zewnętrzne obszarów ZIT Jeleniej Góry (41,5 m2/1 tys. osób), Subregionu Południowego Województwa Śląskiego (45,3 m2/1 tys. osób) oraz Kalisza i Ostrowa Wielkopolskiego (52,3 m2/1 tys. osób). Do obszarów o względnie najwyższym jego poziomie należy natomiast zaliczyć, obok strefy zewnętrznej obszaru ZIT Wrocławia, strefy zewnętrzne obszarów ZIT Warszawy (153,6 m2/1 tys. osób), Poznania (151,7 m2/1 tys. osób) oraz Kielc (118,5 m2/1 tys. osób).
94 Budownictwo budynków gospodarstw rolnych jest skoncentrowane na obszarach wiejskich stref zewnętrznych obszarów ZIT. Tylko w trzech rdzeniach obszarów ZIT (Gdańska, Sopotu i Gdyni, Kalisza i Ostrowa Wielkopolskiego oraz Opola) oddawano w latach 2012–2016 na 1 km2 średnio po więcej niż 5,0 tys. m2 powierzchni użytkowej budynków gospodarstw rolnych rocznie.
Wykres 45. Powierzchnia użytkowa budynków usługowych (Grupy 123 i 126 PKOB) oddawana do użytkowania średnio rocznie w latach 2012–2016 w stosunku do liczby ludności na obszarach ZIT
Źródło: Opracowanie własne.
Kolejny wykres (wykres 46) prezentuje opisywaną średnią powierzchnię użytkową budynków usługowych oddawaną do użytkowania rocznie na 1 tys. ludności w rdzeniach i strefach zewnętrznych obszarów ZIT. Znaczne zróżnicowanie, mierzonego oddaną do eksploatacji powierzchnią użytkową budynków, natężenia budownictwa usługowego w stosunku do liczby ludności obserwowano w analizowanym okresie wśród gmin stref zewnętrznych obszarów ZIT. Jak już wspominano, w 23 gminach stref zewnętrznych nie odnotowano w latach 2012–2016 przekazania do eksploatacji powierzchni użytkowej budynków usługowych, więc charakteryzowane natężenie było w tych gminach zerowe.
W kolejnych 11 gminach na 1 tys. ludności przypadało w badanym okresie średnio rocznie mniej niż 5 m2
oddanej do użytkowania powierzchni użytkowej budynków usługowych, w tym najmniej – w należącym do obszaru ZIT Subregionu Południowego Województwa Śląskiego mieście Żywiec (0,5 m2), zaliczanej do obszaru ZIT Poznania gminie miejsko-wiejskiej Szamotuły (1,1 m2) oraz leżącej na obszarze ZIT Jeleniej Góry gminie miejsko-wiejskiej Mirsk (1,5 m2). Jednocześnie – w 5 gminach stref zewnętrznych na 1 tys. mieszkańców przypadało średnio rocznie po więcej niż 500 m2 charakteryzowanej powierzchni. Wśród nich najwyższym poziomem opisywanego wskaźnika natężenia wyróżniały się należąca do strefy zewnętrznej obszaru ZIT Wrocławia gmina wiejska Kobierzyce (aż 1 735,5 m2/1 tys. osób), wchodząca w skład obszaru ZIT Warszawy gmina wiejska Nadarzyn (823,6 m2/1 tys. osób) oraz zaliczana do strefy zewnętrznej obszaru ZIT Łodzi gmina miejsko-wiejska Rzgów (647,3 m2/1 tys. osób).
0 25 50 75 100 125 150 175 200 225 250 Subregionu Południowego Woj. Śląskiego
Wałbrzycha Opola Subregionu Zachodniego Woj. Śląskiego Szczecina Subregionu Centralnego Woj. Śląskiego Subregionu Północnego Woj. Śląskiego Zielonej Góry Gorzowa Wlkp. Kalisza i Ostrowa Wlkp. Warszawy Łodzi Koszalina, Kołobrzegu i Białogardu Gdańska, Sopotu i Gdyni Bydgoszczy i Torunia Kielc Jeleniej Góry Krakowa Olsztyna Białegostoku Wrocławia Lublina Poznania Rzeszowa m2/1 tys. osób Obszary ZIT:
Wykres 46. Powierzchnia użytkowa budynków usługowych oddana do użytkowania średnio rocznie w latach 2012– 2016 w stosunku do liczby ludności w rdzeniach i strefach zewnętrznych obszarów ZITa
a Dla prezentowanej na wykresie średniej rocznej powierzchni użytkowej budynków usługowych oddanej do użytkowania na 1 tys. osób w rdzeniu i strefie zewnętrznej obszaru ZIT Zielonej Góry zasięg obszaru rdzeniowego i strefy zewnętrznej przyjęto wg stanu z lat 2015–2016 r. (tj. gminę wiejską Zielona Góra, z początkiem 2015 r. włączoną do miasta Zielona Góra, potraktowano tak, jakby była częścią rdzenia obszaru ZIT w całym okresie 2012–2016).
Źródło: Opracowanie własne.
ZIT Białegostoku ZIT Bydgoszczy iTorunia ZIT Gdańska, Sopotu i Gdyni ZIT Gorzowa Wlkp. ZIT Jeleniej Góry ZIT Kalisza i Ostrowa Wlkp. ZIT Kielc
ZIT Koszalina, Kołobrzegu i Białogardu ZIT Krakowa ZIT Lublina ZIT Łodzi ZIT Olsztyna ZIT Opola ZIT Poznania ZIT Rzeszowa ZIT Szczecina ZIT Subregionu Centralnego Woj. Śląskiego ZIT Subregionu Południowego Woj. Śląskiego ZIT Subregionu Północnego Woj. Śląskiego ZIT Subregionu Zachodniego Woj. Śląskiego ZIT Wałbrzycha ZIT Warszawy ZIT Wrocławia ZIT Zielonej Góry 0 25 50 75 100 125 150 175 200 225 0 50 100 150 200 250 300 350 400 Śr edni a ro cz na po wi er zc hn ia u ży tko wa bu dy nkó w usł ug owy ch (G ru py PK O B 12 3 i126) odd an a do u ży tko wan ia n a 1 ty s. lu dnoś ci w st re fie ze wn ęt rn ej o bsz ar u ZI T (m 2/tys. o só b)
Średnia roczna powierzchnia użytkowa budynków usługowych (Grupy PKOB 123 i 126) oddana do użytkowania na 1 tys. ludności w rdzeniu obszaru ZIT (m2/1 tys. osób)