Obszar o łącznej powierzchni 771,56 ha znajduje się na Przedgórzu Paczkowskim w rejonie wsi Sławniowice i Burgrabice w południowo – zachodniej części gminy. Obecność stosunkowo urodzajnych gleb brunatnych sprawia, że jest to region rolniczy z niewielkimi płatami leśnymi na wyższych wzniesieniach. Krajobraz obszaru należy do klasy krajobrazów wyżyn i niskich gór, rodzaju: krajobrazów krzemianowych i glinokrzemianowych – erozyjnych, gatunku: pogórza. Roślinność potencjalną obszaru stanowią głównie: podgórskie grądy Galio – Carpinetum, a wzdłuż cieków wodnych łęgi jesionowo – wiązowe Ficario – Ulmetum chrysosplenietosum i nadrzeczna olszyna górska Alnetum incanae. W centralnej części obszaru występują niewielkie płaty podgórskiej dąbrowy acydofilnej Luzulo luzuloidis – Querccetum oraz żyznej buczyny sudeckiej w formie podgórskiej Dentario enneaphyllidis – Fagetum submontane. Obszar zawiera dwa miejsca rozrodu, zimowisko oraz tereny żerowiskowe nietoperzy.
Typy siedlisk wymienione w Załączniku I Dyrektywy Rady 92/43/EWG i pokrycie w ha powierzchni :
9110 kwaśne buczyny (Luzulo–Fagetum) 5,94 ha;
9170 grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny (Galio–Carpinetum, Tilio–Carpinetum) 14,99 ha;
9190 pomorski kwaśny las brzozowo – dębowy (Betulo–Quercetum) 2,1 ha;
91E0 łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Salicetum albo–fragilis, Populetum albae, Alnenion) 10,77 ha.
Płazy wymienione w Załączniku II Dyrektywy Rady 92/43/EWG:
1193 kumak górski Bombina variegata.
SSAKI wymienione w Załączniku II Dyrektywy Rady 92/43/EWG:
1303 podkowiec mały Rhinolophus hipposideros;
1308 mopek Barbastella barbastellus;
1321 nocek orzęsiony Myotis emarginatus;
1324 nocek duży Myotis myotis.
Klasy siedlisk przyrodniczych (% ogólnej powierzchni):
ekstensywne uprawy zbóż (w tym z zastosowaniem ugorowania w płodozmianie) – 56,4 %.
lasy liściaste zrzucające liście na zimę – 26,29 %;
łąki wilgotne i łąki świeże – 0,08 %;
pozostałe tereny (zurbanizowane) – 17,24 %.
Id: 9B6E8016-8A2E-46C3-808E-BA39F29BE06A. Projekt Strona 75
GÓRY OPAWSKIE (PLH 160007):
Obszar o powierzchni całkowitej 5583,29 ha jest najdalej na wschód wysunięta częścią Sudetów Wschodnich zapadającą się w obniżenie Bramy Morawskiej. Strukturalna rzeźba ma charakter wyspowych masywów górskich o deniwelacjach kilkuset metrów wynurzonych z osadów trzeciorzędowych i czwartorzędowych. Masywy zbudowane są z silnie pofałdowanych, staropaleozoicznych łupków metamorficznych i szarogłazów, miejscami występują proterozoiczne paragnejsy. Skały różnych formacji lokalnie tworzą strome zespoły skałkowe z urwiskami. Masywy górskie rozdzielone są głębokimi dolinami rzecznymi i przełomami. Profile geologiczne odsłaniają się na naturalnych wychodniach oraz w kamieniołomach. Wśród obszarów o najwyższych walorach przyrodniczych dominującymi formami pokrycia terenu są lasy, w większości kwaśne dąbrowy, buczyny i świerczyny, a w dolinach rzek i potoków łęgi. Na obszarach nieleśnych występują ekstensywnie użytkowane łąki.
Spośród form intensywniejszego zagospodarowania przestrzeni występują niewielkie powierzchnie gruntów ornych oraz rozproszona zabudowa wiejska z ośrodkami wypoczynkowymi. Obszar obejmuje główną część masywu (między Głuchołazami a Prudnikiem), enklawę koło Prudnika (kwaśne dąbrowy podgórskie) oraz enklawę obejmującą południowo – wschodnią część masywu wychodzącą zza granicy czeskiej w rejonie Pielgrzymowa i Opawicy. Względnie niewielki obszar może poszczycić się wieloma bardzo rzadkimi gatunkami roślin i zwierząt. Wśród roślin na uwagę zasługują zaraza żółta i jaskier platanolistny. Rośliny te w Górach Opawskich posiadają jedyne stanowisko w województwie opolskim. Występuje tu 10 gatunków storczyków, a wśród nich podkolan zielonawy, storczyk męski czy często spotykane, także przy szlakach, buławnik mieczolistny oraz kukułka Fuchsa. Nad potokami górskimi z krystalicznie czystą wodą spotkać można pióropusznika strusiego, tojeść gajową oraz paprotnika kolczystego. W dobrze zachowanych buczynach rośnie żywiec kremowy, gnieźnik leśny, a w prześwietlonych miejscach pokrzyk wilcza jagoda. W Górach Opawskich występuje także skrzyp olbrzymi oraz podrzeń żebrowiec. Wczesną wiosną rosną tu między innymi smardze stożkowate i wyniosłe zaś jesienią flagowce olbrzymie, mądziaki psie czy też szyszkowce łuskowate. Niewątpliwą osobliwością jest okratek australijski. Równie bogaty jest świat zwierząt. Występują tutaj kumaki górskie i traszki górskie. Miejscami spotkać można także salamandry plamiste. Z gadów na uwagę zasługuje gniewosz plamisty oraz żmija zygzakowata. Gnieździ się tu wiele rzadkich gatunków ptaków. Należą do nich bocian czarny, pluszcz, pliszka górska czy też zimorodek. Na polach usłyszeć można derkacze, zaś nocą spotkać można puchacza, popielice oraz kilka gatunków nietoperzy. W Górach Opawskich zimują między innymi podkowce małe, mopki, nocki duże oraz mroczki pozłociste. Taka różnorodność gatunkowa związana jest między innymi z dobrze zachowanymi fragmentami cennych zbiorowisk roślinnych takich jak podgórski łęg jesionowy, grąd środkowoeuropejski, żyzna buczyna sudecka czy podgórska dąbrowa acydofilna. Dobrze zachowały się tutaj również płaty kwaśnej buczyny górskiej. Oprócz tego dużą atrakcją turystyczną są pozostałości po kopalnictwie złota z XIII wieku, nieużytkowane kamieniołomy łupków fyllitowych, a także piękne odsłonięcia skalne, z których miejscami roztaczają się przepiękne widoki. Obszar jest ważny w skali regionalnej dla zachowania bioróżnorodności, a zwłaszcza dla kwaśnych dąbrów, buczyn i grądów. Występuje tu 13 rodzajów siedlisk z Załącznika I Dyrektywy Rady 92/43/EWG, z czego największą powierzchniowo reprezentację osiągają kwaśne dąbrowy oraz żyzne buczyny.
Dobrze reprezentowane są również grądy, ekstensywnie użytkowane niżowe i górskie łąki, ziołorośla górskie i nadrzeczne oraz unikalne dla tej części Polski górskie bory świerkowe. Stwierdzono występowanie również 2 gatunki ssaków z Załącznika II Dyrektywy Rady 92/43/EWG. Są to nocek duży i podkowiec mały. Ostoja jest istotnym miejscem występowania kumak górskiego, modraszka teleusa, modraszka nausitous. Stwierdzono również występowanie widłozęba zielonego. Obszar pokrywa się mniej więcej z granicami Parku Krajobrazowego
„Góry Opawskie”.
Id: 9B6E8016-8A2E-46C3-808E-BA39F29BE06A. Projekt Strona 76
Typy siedlisk wymienione w Załączniku I Dyrektywy Rady 92/43/EWG i pokrycie w ha powierzchni:
6430 ziołorośla górskie (Adenostylion alliariae) i ziołorośla nadrzeczne (Convolvuletalia sepium) 27,92 ha;
6510 niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekstensywnie (Arrhenatherion elatioris) 19,54 ha;
8220 ściany skalne i urwiska krzemianowe ze zbiorowiskami z Androsacion vandelii 1,67 ha;
8310 jaskinie nieudostępnione do zwiedzania;
9110 kwaśne buczyny (Luzulo–Fagenion) 512,55 ha;
9170 grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny (Galio–Carpinetum, Tilio–Carpinetum) 269,12 ha;
9180 jaworzyny i lasy klonowo – lipowe na stokach i zboczach (Tilio plathyphyllis–Acerion pseudoplatani) 5,58 ha;
9190 pomorski kwaśny las brzozowo – dębowy (Betulo–Quercetum) 999,41 ha;
91E0 łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Salicetum albo–fragilis, Populetum albae, Alnenion) 35,17 ha;
91F0 łęgowe lasy dębowo – wiązowo – jesionowe (Ficario–Ulmetum) 1,12 ha;
9410 górskie bory świerkowe (Piceion abietis) 20,1 ha.
BEZKRĘGOWCE wymienione w Załączniku II Dyrektywy Rady 92/43/EWG:
1060 czerwonzyk nieparek Lycaena dispar;
6177 modraszek telejus Phengaris teleius;
6179 modraszek nausitous Phengaris nausithous.
RYBY wymienione w Załączniku II Dyrektywy Rady 92/43/EWG:
1096 minóg strumieniowy Lampetra planeri.
PŁAZY wymienione w Załączniku II Dyrektywy Rady 92/43/EWG:
1193 kumak górski Bombina variegata;
1166 traszka grzebieniasta Triturus triscatus.
SSAKI wymienione w Załączniku II Dyrektywy Rady 92/43/EWG:
1303 podkowiec mały Rhinolophus hipposideros;
1324 nocek duży Myotis myotis.
ROŚLINY wymienione w Załączniku II Dyrektywy Rady 92/43/EWG:
1381 widłoząb zielony Dicranum viride.
Klasy siedlisk przyrodniczych (% ogólnej powierzchni):
lasy mieszane – 35,61 %;
lasy liściaste zrzucające liście na zimę – 29,3 %;
lasy iglaste – 20,18 %;
ekstensywne uprawy zbóż (w tym z zastosowaniem ugorowania w płodozmianie) – 13,39 %;
łąki wilgotne, łąki świeże – 1,21 %;
pozostałe tereny (zurbanizowane) – 0,33 %.
Id: 9B6E8016-8A2E-46C3-808E-BA39F29BE06A. Projekt Strona 77