Podsumowanie

Transformacja społeczno-gospodarcza Polski na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych odbywała się w bardzo zdewastowanym środowisku przyrodniczym. Był to jednak początek nowego podejścia do spraw ochrony środowiska w naszym kraju. Modele gospodarki charakterystyczne dla realnego socjalizmu powodowały, że efektywność jej była niska, również w zakresie racjonalnego wykorzystania zasobów środowiska. Wiązało się to z nadmiernym zużywaniem surowców mineralnych, wody i energii oraz ogromną ilością odpadów. Inwestycje w zakresie ochrony środowiska nie były priorytetem, przegrywały w wyścigu o środki z przemysłem ciężkim, głównie w latach sześćdziesiątych, siedemdziesiątych, ale także w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych. Dane o stanie środowiska podlegały cenzurze, a wszelka działalność społeczna na rzecz ochrony środowiska była blokowana. Nic więc dziwnego, że rezultatem takiego postępowania była niska, a w wielu regionach bardzo zła jakość środowiska.

W dobie gospodarki rynkowej konkurencyjność i innowacyjność gospodarki sprzyja inwestycjom w ochronę środowiska. W Polsce w ciągu ostatnich kilkunastu lat systematycznie zmniejsza się ilość ścieków odprowadzanych do wód lub do ziemi, a także ścieków nieoczyszczanych, a rośnie liczba oczyszczalni, co skutkuje poprawą jakości wód powierzchniowych. Wciąż za mało jest jednak w Polsce oczyszczalni przemysłowych i komunalnych - w 2009 roku w Europie Zachodniej oczyszczalnie ścieków obsługiwały ponad 87%, a w Polsce tylko 63 % ludności. Sieć wodno-kanalizacyjna w kraju jest znacznie zróżnicowana przestrzennie, najsłabiej rozwiniętą sieć posiada Polska wschodnia i północno-wschodnia.

W 2009 roku w Polsce funkcjonowało około 1200 oczyszczalni przemysłowych, w tym tylko 54 (czyli zaledwie 4,5% ze wszystkich) z podwyższonym usuwaniem biogenów. W okresie transformacji liczba oczyszczalni przemysłowych spadła o blisko połowę (w roku 1990 działało aż 2453 obiektów), co świadczy o głębokiej restrukturyzacji branż wytwarzających ścieki. Obok zamykania zakładów następowały zmiany technologiczne i włączanie wytworzonych ścieków przemysłowych do komunalnych systemów odbioru i oczyszczania. Odwrotny proces wystąpił w zakresie zmian liczby oczyszczalni komunalnych - w roku 2009 było ich prawie 3200, podczas gdy w 1990 tylko 585. Według danych GUS w roku 2009 z oczyszczalni ścieków korzystało 88% ludności miast i 27% ludności.

130

Duży wpływ na dynamikę i strukturę inwestowania w ochronę środowiska mają przedsiębiorstwa i jednostki samorządu terytorialnego. To one ponosiły w 2009 roku 98% nakładów w tej dziedzinie, przy czym udział przedsiębiorstw wynosił 59,3%. W latach 2004–2008 gminy zainwestowały o blisko 45% więcej niż w okresie poprzedzającym akcesję do UE (2001-2003).

Regionalną alokację nakładów na ochronę środowiska wyznacza wiele czynników, spośród których należy wymienić zwłaszcza stan jego degradacji, stopień urbanizacji oraz gęstość zaludnienia i stopień koncentracji ludności w województwach. Jednak, obok tych czynników, istotny wpływ ma także aktywność samorządu terytorialnego.

Główne źródło zaopatrzenia gospodarki narodowej w wodę to wody powierzchniowe. Ponad 84% potrzeb pokrywają wody ujmowane z jezior i rzek. Według stanu na koniec 2009 roku zasoby eksploatacyjne wód podziemnych wyniosły 17,1 km³, a wykorzystywane były przede wszystkim na zaopatrzenie ludności w wodę pitną.

W 2008 roku zbadano stan czystości wód 110 jezior o łącznej powierzchni ponad 35 tys. ha i objętości wód 2,7 mld m³. W badanej grupie znalazło się 12 jezior o najwyższej, I klasie jakości wód. Stanowiły one prawie 11% liczby badanych jezior i 6,5% ich objętości. Najwięcej jezior (36) znalazło się w klasie II (około 21% objętości wód badanych). Jeziora w V klasie (17) stanowiły 15,5% liczby badanych jezior i 29,9% badanych zasobów wód w jeziorach. Ze względu na coroczną zmienność zbioru badanych jezior, utrudnione jest określenie rzeczywistych trendów zmian ich czystości. Jeśli przyjrzeć się przeprowadzonym powyżej analizom i rozkładowi geograficznemu jakości wód podziemnych w Polsce, zauważyć można, że stan wód w kraju nie jest zadowalający. Wyniki badań monitoringu jakości wód podziemnych wykazały, że w 2009 roku na ogólną liczbę 299 punktów pomiarowych w 213 punktach występowały wody o dobrej (klasy I-III) jakości, zaś w 86 punktach wody o złej jakości (klasy IV i V), przy czym nie odnotowano wód w I klasie jakości¹⁹².

Najgorszy stan wód występuje w województwie śląskim, gdzie skupiona jest duża część sektora przemysłu ciężkiego i wysoka gęstość zaludnienia. Na Śląsku zauważa się największe potrzeby inwestycyjne w oczyszczalnie przemysłowe, gdyż oczyszczanych jest tam (stan na 2009 rok) jedynie 79,8% ścieków przemysłowych.

131

Niższy od Śląska poziom oczyszczanych ścieków przemysłowych ma jedynie województwo świętokrzyskie: 48,6%. Najwyższy poziom oczyszczanych ścieków komunalnych (w zasadzie całkowite oczyszczenie ścieków komunalnych wymagających oczyszczenia) był w województwach: świętokrzyskim, małopolskim i kujawsko-pomorskim.

Przeprowadzona analiza pokazała, że z województw, w których powinno się zwiększyć poziom inwestowanych środków na oczyszczalnie, głównie województwo śląskie w ostatnich latach wyróżnia się również relatywnie wysokimi nakładami inwestycyjnymi. Oczywiście poziom tych nakładów jest wciąż niewystarczający i przy tak niewielkich rocznych przyrostach zaspokojenie istniejących potrzeb może zająć jeszcze wiele lat. Poza tym rejonem także województwa wielkopolskie i śląskie wyróżniają się dużą dynamiką i wyższą od innych województw wysokością nakładów inwestycyjnych na oczyszczalnie ścieków komunalnych. Pod względem nakładów inwestycyjnych na oczyszczalnie ścieków komunalnych w przeliczeniu na osobę oraz km² bezsprzecznymi liderami są województwa dolnośląskie, kujawsko pomorskie i wielkopolskie. W przypadku tego ostatniego jest to co najmniej zaskakujące, jeśli zauważyć, że jest to rejon, w którym już w 2006 roku 99% ścieków komunalnych było oczyszczanych (w 2009 roku spadek do 97,2%), z tego 93% biologicznie. Także ścieki przemysłowe w regionie oczyszczane są na podobnym, prawie 99% poziomie. Wielkopolskie posiada jedne z najwyższych, w porównaniu z innymi województwami, nakładów inwestycyjnych na oczyszczalnie przemysłowe w stosunku do ilości ścieków nieoczyszczonych, ale jedynie 5% ścieków przemysłowych oczyszczanych jest biologicznie, co z województwem lubelskim (0,4%) i opolskim (8,4%) daje jeden z najniższych poziomów w kraju (tab. A3 Aneks 1).

Innym regionem w którym istnieją bardzo duże potrzeby inwestycyjne jest województwo zachodniopomorskie. Tu można zauważyć dosyć duże nakłady na oczyszczalnie ścieków komunalnych w przeliczeniu na 1 mieszkańca (31,20 zł/osobę), ale niezbyt duże w przeliczeniu na jednostkę powierzchni województwa ( 2,31 zł/km²). We wszystkich pozostałych województwach Polski nie można zauważyć ścisłego związku pomiędzy poziomem potrzeb inwestycyjnych w sektorze oczyszczania ścieków i jakości wód a nakładami inwestycyjnymi na oczyszczalnie ścieków.

Wśród trudności procesów inwestycyjnych najczęściej wymienia się bariery finansowe. W odniesieniu jednak do dziedziny ochrony środowiska naturalnego ta bariera wydaje się nie być decydująca. Po pierwsze mamy zapewnione na te cele

132

znaczne środki z budżetu Unii Europejskiej. Ich szacunki wskazują na kwotę od 8 do 11 mld euro, co odpowiada około 25% ogółu nakładów¹⁹³. Drugą okolicznością jest posiadanie przez Polskę oryginalnego, relatywnie dobrego systemu finansowania ochrony środowiska. Jego podstawowym filarem jest Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (NFOŚiGW) i wyodrębnione z niego wojewódzkie NFOŚiGW posiadające (tak samo jak Narodowy Fundusz), osobowość prawną oraz status funduszów państwowych, powiatowe i gminne NFOŚiGW, Fundacja EKOFUNDUSZ oraz Bank Ochrony Środowiska S.A. Instytucje te, mimo zróżnicowanych form prawnych i własnościowych, mają wspólny cel oraz posiadają specjalistyczne procedury, umożliwiające sprawną obsługę projektów inwestycyjnych i to nie tylko w zakresie inżynierii finansowej, ale także technologicznej. Jak wspomniano, ocenia się, że system ten może wygenerować w latach 2007-2014 środki finansowe w kwocie zapewniającej około 25% nakładów inwestycyjnych na potrzeby wynikające z założeń polityki ekologicznej Państwa na ten okres. Pozostałe środki powinny wygospodarować inwestorzy, wspomagani kredytami bankowymi, a w szczególności potencjałem ekonomicznym i organizacyjnym Banku Ochrony Środowiska S.A. Pozytywną cechą polskiego systemu finansowania inwestycji w ochronie środowiska jest też duże zaangażowanie środków przedsiębiorstw.

Unijna dyrektywa dotycząca oczyszczania ścieków komunalnych nakłada na nas obowiązek wyposażenia wszystkich tzw. „aglomeracji” (powyżej 2.000 mieszkańców) w systemy kanalizacji zbiorczej i oczyszczalnie ścieków komunalnych. Wstępnie oszacowano, że takich „aglomeracji” jest w Polsce około 1.500; a tylko w około 500 z nich oczyszczalnie ścieków komunalnych odpowiadają wymaganiom Unii Europejskiej. Dostosowanie oczyszczalni ścieków komunalnych do standardów unijnych powinno nastąpić do końca 2015 roku. Do tego czasu niezbędna jest budowa, rozbudowa bądź modernizacja oczyszczalni ścieków w około 1000 aglomeracji. Jednocześnie jednak w około 400 aglomeracjach konieczna jest budowa, a w około 1100 rozbudowa lub modernizacja kanalizacji. Koszt wyposażenia aglomeracji w oczyszczalnie ścieków komunalnych i systemy kanalizacji zbiorczej oszacowano wstępnie na około 7,5 mld

193

J. Kozioł, Realia i co dalej…, Studia i Materiały: Inwestycje w ochronie środowiska, sierpieo Nr 4/07, 2008.

133

euro (30 mld zł)¹⁹⁴. Znaczna część środków będzie pochodziła z unijnego Funduszu Spójności.

194

Czy w polskich miastach powstaną nowe oczyszczalnie ścieków? Polska w Unii Europejskiej. Biuro Promocji i Informacji i Departament Integracji Europejskiej Ministerstwa Środowiska przy współpracy z

134 „Bez wody nie ma życia; woda jest cennym, nieodzownym dobrem dla człowieka”

(Europejska Karta Ochrony Wód, Strasburg)