• Nie Znaleziono Wyników

POLSKA GRAFIKA W TIANJIN (CHINY)

K O NT AK T Y ј

Otwarcie wystawy, od lewej: przedstawiciel władz TAFA, Paweł Frąckiewicz, Andrzej Węcławski, Mirosław Pawłowski, Zdzisław Mackiewicz, Peter Sonderen, Prezydent AIAS, Jiang Lu, Rektor Akademii Sztuk Pięknych w Tianjin, Jacek Szewczyk, Rektor Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, Wiktor Jędrzejec, Dyrektor Departamentu Szkolnictwa Artystycznego w MKiDN, Christopher Nowicki, ASP Wrocław – kurator wystawy, Piotr Kielan, Prorektor ASP we Wrocławiu – organizator wystawy, Przemysław Tyszkiewicz

75 P O L S K A G R A F I K A W TA FA ( C H I N Y ) K O NT AK T Y ј

delikatny szkic (J. Ashbery), poświęconego

kon-dycji współczesnego rysunku, wypada stwierdzić za autorem, że: Zapewne w swojej istocie nie jest

ani konserwatywna, ani niekonserwatywna. Może nigdy nie utraciła niewinności i wciąż ją przechowuje? Może posiadła dar przystosowa-nia, dar wymazywania schematów, którymi przesiąka oraz umiejętność zrzucania ciasnych skór, którymi obrasta? Może jest jak mumia: ją-dro istotnej pamięci otoczone kruszejącą materią — umiera tylko to, co ma umrzeć. Czy we wszyst-kich XX-wiecznych rewolucjach rola grafiki się wyczerpała? (...) Są już inne biegłe narzędzia de-terminujące rozwój lub zmianę. Syntezą nasze-go spojrzenia na grafikę jest właśnie porównanie dwóch pojęć: rozwój polega na tym, że idzie się naprzód, a istota pozostaje ta sama, zmiana zaś polega na zerwaniu tożsamości.

Grafika przeżywa obecnie głęboki kryzys braku zainteresowania. Spotyka się z niechęcią środków masowej komunikacji, co paradoksalnie stanowi skutek i przyczynę takiego stanu rzeczy. Dlatego tak doniosła i znacząca jest ranga chińskiej prezentacji polskiej grafiki współczesnej. Mimo pozostawania jej na uboczu głównego nurtu sztuki, nie ginie i wciąż ma przed sobą perspektywy rozwojowe. Jako dys-cyplina wspierająca się na fundamencie etycznym, wymagająca przestrzegania ścisłych procedur, sta-nowi wartość samą w sobie. Wobec pozornego bo-gactwa tandetnej ikonosfery, w obliczu fałszywych wyborów estetycznych, jakie piętrzy przed nami współczesność, grafika warsztatowa wzmocniona cyfryzacją procesów stanowić będzie alternatywę dla pospolitego konsumpcjonizmu.

W wystawie udział wzięli reprezentujący Gdańsk: Alina Jackiewicz-Kaczmarek, Barbara Ka-sperczyk, Cezary Paszkowski, Dariusz Syrkowski, Janusz Akermann, Łukasz Butowski, Maciej Cho-dziński, Maciej Salamon, Magdalena Hanysz-Ste-fańska, Waldemar J. Marszałek, Zbigniew Gorlak;

Katowice: Adam Romaniuk, Aleksandra Lasoń, Andrzej Łabuz, Dariusz Gajewski, Dorota Nowak, Grzegorz Hańderek, Jakub Cikała, Jan Szmatloch, Józef Budka, Katarzyna Dziuba, Marcin Białas, Marcin Hajewski, Mariusz Pałka, Olga Pałka-Ślą-ska, Sybilla Skałuba; Kraków: Bogdan Miga, Da-riusz Vasina, Henryk Ożóg, Krzysztof Tomalski, Marcin Surzycki, Piotr Panasiewicz, Roman Ży-gulski, Stanisław Wejman, Włodzimierz Kotkow-ski; Lublin: Alicja Snoch-Pawłowska, Artur Popek, Grzegorz Dobiesław Mazurek, Jan Ferenc, Krzysz-tof Szymanowicz, Magdalena Bąk, Maksymilian Snoch, Piotr Lech, Sławomir Plewko, Stanisław Bałdyga; Łódź: Agata Stępień, Andrzej Bartczak, Andrzej Smoczyński, Dariusz Kaca, Jerzy Leszek Stanecki, Krzysztof Wawrzyniak, Sławomir Ćwiek, Wiesław Przyłuski, Witold Warzywoda, Zbigniew Purczyński, Zdzisław Olejniczak; Poznań: Agniesz-ka CholewińsAgniesz-ka, Andrzej Bobrowski, Grzegorz No-wicki, Jarek Janas, Maciej Kurak, Marek Glinkow-ski, Max Skorwider, Mirosław PawłowGlinkow-ski, Pawerł Pacura, Piotr Szurek, Stefan Ficner; Toruń: Agata Dworzak-Subocz, Bogumiła Pręgowska, Izabela Retkowska, Leszek Kiljański, Marek Basiul, Ma-rek Zajko, Michał Rygielski, Piotr Gojowy, To-masz Barczyk, Zdzisław Mackiewicz; Warszawę: Agnieszka Cieślińska, Andrzej Węcławski, Błażej Ostoja Lniski, Ewa Walawska, Mateusz Dąbrow-ski, Piotr Smolnicki, Rafał KochańDąbrow-ski, Rafał Strent, Zygmunt Januszewski; Wrocław: Agata Gertchen, Aleksandra Janik, Andrzej Basaj, Anna Janusz-Strzyż, Anna Trojanowska, Christopher Nowicki, Jacek Szewczyk, Małgorzata Et Ber Warlikowska, Mariusz Gorzelak, Marta Kubiak, Paweł Frąckie-wicz, Przemysław TyszkieFrąckie-wicz, Roman Kowalik.

W kwietniu bieżącego roku odbędzie się kolejna prezenta-cja „Contemporary Polish Printmaking”. Tym razem w Muzeum Wydziału Artystycznego Sichuan University w Chengdu. Ponadto trwają przygotowania do pokazania wystawy w Harbinie i Szang-haju w Chinach oraz, być może, w Japonii.

Stanisław Wejman, INSTALACJA, akwaforta, akwatinta

Piotr Szurek, AUTOPORTRET, technika mieszana, ,  x  cm

Stefan Ficner, DYWAN NA STRYCHU PRZY ULICY GRANICZNEJ 13, litografia, ,  x  cm

76 P O L S K A G R A F I K A W TA FA ( C H I N Y ) 3 2 1 K O NT AK T Y ј

. Przemysław Tyszkiewicz, WĘŻE I SAMOLOTY, , akwaforta, akwatinta,  x  cm . Janusz Akermann, TRZY GRACJE, , linoryt,  x  cm

. Jacek Szewczyk, NA ZAKŁADZIE, , rysunek,  x  cm . Chris Nowicki, ENTROPY / BULLDOZER, , mezzotinta,  x  cm

. Paweł Frąckiewicz, DREWNO NA OPAŁ / FIREWOOD, , druk cyfrowy,  x  cm . Andrzej Bartczak, STWÓRCZE PODTRZYMYWANIE ŚWIATA, druk wypukły, offset . Andrzej Węcławski, PRZEMIANY IV, /, druk wklęsły,  x  cm . Grzegorz Hańderek, ROTUNDA, , druk wklęsły,  x  cm . Marcin Surzycki, HELIKON, , druk wklęsły,  x  cm . Anna Janusz-Strzyż, SZKIC, , akwaforta, sucha igła,  x  cm . Mariusz Pałka, PRZESTRZEŃ ALTERNATYWNA 36, , suchoryt,  x  cm

77 P O L S K A G R A F I K A W TA FA ( C H I N Y ) 4 5 8 11 10 6 7 9 K O NT AK T Y ј

78

. Petrit Halilaj Bourgeois Hen,  Pencil on paper , x  cm with frame Installation view “Back to the future”, Stacion, Contemporary Art Center, Prishtina, Kosovo Courtesy the artist; Chert, Berlin . Petrit Halilaj, The places I’m looking for, my dear, are uto-pian places, they are boring and I don’t know how to make them real,  Installation View, th Berlin Biennale for

Contemporary Art, Dimensions variable photo: Uwe Walter,  Courtesy the artist Copyright the artist; Chert, Berlin

M

inister kultury, Bernd Neuman, wygłosił przemówienie, podkre-ślając, że mimo . miliardo-wego zadłużenia Berlina, Biennale otrzymało dotację , miliona euro. Tureccy Alevici sprawiali sympatyczne wrażenie, udostępnili salę i zorga-nizowali poczęstunek. Lecz trudno uwierzyć, by dobrze zarabiający niemieccy pracownicy senatu oraz śmietanka artystowskich yuppies przybyła bratać się z muzułmańską społecznością i na serio protestować przeciw gentryfikacji berlińskich dzielnic, takich jak: Kreuzberg, Neukoelln czy Wedding. Wszystkim wiadomo, chodzi tu raczej o rodzaj maskarady wyrażonej poprzez arty-styczną manifestację. W roku  kuratorka . Berlin Biennale, Kathrin Rhomberg zrealizowała w Kunstverein w Koloni, głośną wystawę Pro-jekt Migration. Była pierwszą osobą poruszającą problem migracji w sztuce, co przysporzyło jej dużego rozgłosu. Khatrin Rhomberg chciała sukces z Kolonii powtórzyć w Berlinie. Dlatego przygo-towując biennale powróciła do tematu migracji

w dobie przemysłowej globalizacji. Wyszukała  artystów, lecz do udziału w wystawie zaprosiła tylko  uczestników. Podążając tropem szefowej Documenta X, Catherine David, stworzyła nie tylko polityczną prezentację, również listę nazwisk artystów ujawniła dopiero podczas konferencji prasowej. Niestety, zarówno w Projekt Migration, jak i w . Berlin Biennale, Kathrin Rhomberg nie znalazła miejsca dla żadnego polskiego twórcy.

Będąc miłośniczką realizmu w sztuce, poszukiwała współczesnych środków wyrazu dla nowego reali-zmu. Uważała, że realistyczne prace potrafią naj-trafniej przekazać informacje o świecie, w którym żyjemy, pomijając, iż właśnie realistyczną sztukę polityczną wykorzystywały wielkie światowe dyktatury. Gdy oglądałam na biennale obrazy rosyj-skiej artystki, Olgi Chernyshevej przypomniałam sobie o praktykowanym w Polsce lat . realizmie