Nie odważaj się nigdy przystępo
wać do ołtarza z wątpliwem sumie
niem. Kto mniej od ciebie może się łudzić swym stanem? Słusznie czy nie, dziś się odważysz; ju tro nie będziesz już m iał wczorajszej obawy, puścisz ją mimo: dni następnych powiesz so
bie: To później, to później. A tym czasem kto zliczy te świętokradztwa, których może staniesz się winnym.
S taraj się jaknajprędzej przyjść do równowagi przez dobrą spowiedź.
Co cię może zrażać? Czy dobroć J e zusa Chrystusa? W szak On ci to mó
wi: Ecce sto ad ostium, et pulso.
Praebe, fili mi, cor tuum mihi. R ever
te re ad me, et suscipiam te. Si scires donum Dei! Quia si cognovisses et tu, et quidem in hac die tua, quae ad p a
cem tibi!... Czy stan łaski twego współ
brata? A wszak on ci podobny: on lekarz, ale może uledz chorobie, on jenerał, ale może być ranny; on prze
wodnik, ale może się sam zabłąkać;
on pośrednik, ale może wypaść z ła ski. On nie zapom niał tego zalecenia św. Pawła: F ratre s, et si praeocupa- tus fuerit homo in aliquo delicto, vos qui spirituales estis, hujus modi in s tru ite in spiritu lenitatis, considerans tei- psum, ne et tu tenteris (Gal. 6.)
U P A D K I .
„Oskarż się natychm iast i rozpocznij swoje ćwiczenia. Oto, co masz czy
nić: nigdy się nie cofaj i nigdy diabłu nie dozwalaj cieszyć się zwycięztwem.
Nie masz lepszego sposobu dobrze z a kończenia życia duchownego, ja k je bezustannie rozpoczynać. Zniechęcenie je st najgorszą z pokus. O! trzeba nam mieć litość nad sobą, aby ją mieć n ad
3
— 33 —
drugimi. Jeżeli kto zgrzeszył, to za
pewne nie ze złości, ale z ułomności.
A więc! serce moje, mój przyjacielu miejmy odwagę, idźmy, strzeżmy się, wznieśmy się do (naszej pomocy i do Boga naszego” (Ś. F ran. Salezy.)
J e s t to praw da stwierdzona doświad
czeniami, że nikt nie je st tak bliskim rozpaczy jako Kapłan grzeszny: św iad
kiem tego je st Judasz; ale i drugą nie mniej pewną praw dą je st t o , . że n ikt tak łatwo nie otrzym uje przeba
czenia, jako K apłan pokutujący: Świad
kiem tego je st św. Piotr.
Sicut dux in praelio plus eum militem diligit, qui post fugam rev er
sus hostem fortiter petit, quam illum qui nunquam terga praebuit; sic Deus saepe illos plus amat, qui post pecca
tum ferventius illi serviunt, quam qui, peccato m ortali non comisso, tepidos se in ejus servitio exhibuerunt (S. Greg.) Sw. B ernard dodaje: Ju stu s a casu re su rg it fortior, et miro quodam modo » ipsum peccatum in justitiam coopera
tur... Nonne cooperatur ille casus in bonum unde et humiliores officimur et cautiores?
— 35 —
N A B O Ż E Ń S T W A .
WNAAA
N A J Ś W I Ę T S Z E S E R C E .
„Obym mogła całemu św iatu wypo
wiedzieć to, co wiem o tem czcigo- dnem nabożeństwie! Ze wszystkich ćwiczeń życia duchownego me znam ani jednego, któreby nad nie wła- ściwszem było do podniesienia w k ró t
kim czasie duszy do najwyższej dosko
nałości. P an nasz objawił mi skarby miłości i łaski, jakie nagotował dla tych, którzy czcić będą jego Serce, którzy cześć tę upowszechnią i którzy Mu całą miłość swoją poświęcą, ale to skarby tak wielkie, że ich wypowie
dzieć nie zdołam. Pozwolił mi On do
wiedzieć się, że ci, co pracują nad zbawieniem dusz, ze swej pracy osiągną skutki duchowne, posiądą sekret w zru
szania serc najtwardszych, jeżeli sami m ają prawdziwe nabożeństwo do tego boskiego Serca.
„To Serce Najświętsze je st skarbcem wszystkich łask, a kluczem do niego
3*
je st nasza ufność. O! jak słodko umie
rać temu, kto miał stałe nabożeństwo do Serca, które ma nas sądzić!” (sło
wa Czcig. M .M . Alacoque.)
i NAJSWIĘTSZA MARY A PANNA.
Miej sobie za miły obowiązek odma
wianie trzykrotne codziennie A n io ł P ański, gdy usłyszysz głos dzwonu i dwakroć co tydzień całego Różańca.
Korzystaj z każdej okoliczności, by powiedzieć jakie słowo ku czci Maryi:
Cześć tę rozszerzaj z ambony i w kon- i fessyonale.
J e s t to pobożny zwyczaj, gdy przed ważniejszą spraw ą prosisz N. M. P a n nę o błogosławieństwo, ja k również, gdy wchodząc gdzie, lub wychodząc, oddajesz jej pokłon: z wysokości tronu swojego Mary a nas pozdrawia i bło
gosławi. M. Olier opowiada, że jed n e
go razu Mary a mu rzekła: Uczyń mi ślub, że co Sobota odprawisz naj
świętszą ofiarę Mszy św. na podzięko
wanie Jezusowi, iż mnie wybrał za swą M atkę. Jak a ż to chwała pomagać
— 37 —
takiej M atce do spłacenia długu ta kiem u Synowi!
Gdy zgrzeszysz, proś ją , by ci prze
baczyła; P an Jezus zatw ierdzi absolu- cyę, k tórą M arya udzieli: H abet homo m ediatorem causae suae F ilium ante Patrem , et ante Filium Matrem. C hri
stus P a tri ostendit latus et vulnera:
M aria Christo pectus et ubera, nec potest ullo modo esse repulsa, ubi con
cu rru n t et orant omni lingua disertius haec clem entiae monumenta et chari- tatis insignia (A rnaud de C hartres.) Kie zapominaj nigdy o głębokiej i bo
lesnej ranie, którąś jej sercu zadał na Kalwaryi: Gemitus m atris tuae ne obli
viscaris (Eccli. V II.) Ś W . J Ó Z E F .
Jeżeli chcesz, aby ci się wszystko powiodło, co przedsiębierzesz i abyś w niczem nie doznał zawodu, to użyj sekretu, jak i św. T eresa za bezzawodny podała: oddaj wszystko św. Józefowi.
„N ie przypominam sobie, mówiła ona, żebym o cokolwiek prosiła św. Józefa, a odmówionem mi było. Zdaje się, że
innym Świętym daje Bóg laskę, iż nas w spierają w niektórych potrzebach;
ale wiem z doświadczenia, że św. J ó zef we wszystkiem je st nam pomocą.
W imię Boże proszę wszystkich, któ
rzy mi nie wierzą, aby zechcieli sami tego doświadczyć.”
Duch modlitwy, chętne i ślepe po
słuszeństwo rozkazom Zwierzchności, miłość i naśladow anie Jezusa Chry
stu sa i M aryi, śmierć dobra: oto są łaski, o które należy prosić przez przy
czynę św. Józefa.
A N I O Ł S T R Ó Ż .
Odmawiaj codziennie modlitwę <4n- g ele D ei. W sprawach przykrych b ła gaj swego A nioła opiekuna, aby poro
zumiał się z Aniołami tych, którzy są z tobą w zatargu. W podróży pozdra
wiaj Aniołów opiekunów parafij, przez które przejeżdżasz..
I w samotności i w towarzystwie będąc, szanuj swego Anioła.
Cum natu raliter omne animal dili
g at simile sibi, etiam Angeli casti ho
- 39
-mines castos fam iliarius diligunt (S.
Bonav.) 0 dulce colloquium! 0 sua
vem dialogum! 0 gratam nimis confa
bulationem V irginis et Angeli! 0 qua
lis societas, A ngelus et Virgo (S.
Thom. de Vili.) V irginitas est soror Angelorum (S. Aug.)
ŚWIĘCI PATRONOWIE.
W zywaj często swego P atro n a, P a trona parafii i dyecezyi: Bóg ich uczy
nił szafarzami szczególnych łask, któ
rych możesz dostąpić.
Nie zaniedbuj pięknej praktyki mo
dlenia się do P atro n a miesiąca. S ta
raj się naśladować cnotę, którą on jaśniał. Odpraw Mszę św. w dzień jego uroczyści, by Bogu podziękować za łaski, których mu udzielił.
N iektórzy święci zasłużyli sobie na to, iż w godzinę śmierci ujrzeli wszyst
kich patronów miesiąca, przybyw ają
cych na spotkanie duszy., D U S Z E W C Z Y S C U .
W M em ento zrób znaczne miejsce dla swych rodziców zmarłych, przyja
ciół, współbraci, parafian i w szcze
gólności dla swych penitentów i dla dusz, którym zgorszenie dać mogłeś.
Wyznaczaj corocznie uroczyste n a bożeństwo za swych poprzedników.
S taraj się, aby parafianie wystawili im pomnik stosowny: o tyle doznasz kie
dyś pomocy, o ile sam jej teraz dru
gim udzielisz.
Od czasu do czasu odpraw Mszę św. za dusze nie mające ratunku; Ma- ry a stokrotnie wynagrodzi ci twe mi
łosierdzie. G-dy się dasz poznać z bezin- teressowności, bez obawy będziesz mógł skłaniać parafian do ofiar na nabożeń
stw a za zm arłych swych krewnych.
P auperes vero, quibus mortuis nihil au t ita parum superest, u t propriis impensis hum ari non possint, gratis omnino sepeliantur, ac debita lum ina suis impensis, si opus fuerit, adhibe
an t Sacerdotes, ad quos defuncti cura pertinet, vel aliqua pia confraternitas, si fuerit, ju x ta loci consuetudinem (R it. Rom.) Bened. X II i Bened. X IV dla podobnie ubogich, jako jałm użny dom agają się Mszy św.
— 41 —
Obrzędy żałobne odbywaj zawsze z wiarą, powagą i dokładnością.
Sacras ceromonias ac ritus, quibus ex antiquissim a traditione et Summo
rum Pontificum institutis sancta Ma
te r Ecclesia Catholica in filiorum suo
rum exequiis, uti solet, tanquam vera religionis mysteria, christianaeque pie
tatis signa et fidelium m ortuorum sa
luberrim a sufragia (R it. Rom.)
Cm entarz twój niech przyzwoicie utrzymany będzie.