ORAZ PROWADZI NAJBARDZIEJ ROZWINIĘTE SZKOLENIE KURSOWE KADRY. JUŻ WKRÓTCE PRZEKSZTAŁCI SIĘ W AKADEMIĘ, CO Z PEWNOŚCIĄ PODNIESIE JEJ PRESTIŻ.
płk dr inż. Adam Wetoszka
W
yższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych (WSOSP) jest uczelnią wojskową bezpośred-nio podległą ministrowi obrony narodowej, kształcą-cą żołnierzy zawodowych oraz kandydatów na żoł-nierzy zawodowych przede wszystkim na potrzeby sił powietrznych, a także innych rodzajów sił zbroj-nych. Zadanie główne, czyli kształcenie podchorą-żych – kandydatów na oficerów, realizuje w ramach studiów dwustopniowych. Aktualnie WSOSP kształ-ci studentów na piękształ-ciu kierunkach studiów w ra-mach dwóch wydziałów. Wydział Lotnictwa obej-muje dwa kierunki: Lotnictwo i Kosmonautyka oraz Nawigacja. Wydział Bezpieczeństwa Narodowego i Logistyki natomiast kształci na kierunkach: Logi-styka, Bezpieczeństwo Narodowe oraz Transport.Dodatkowo uczelnia prowadzi szkolenia kursowe
oraz ma uprawnienia do nadawania stopnia doktora w takich dyscyplinach, jak budowa i eksploatacja maszyn oraz nauki o bezpieczeństwie.
RYS HISTORYCZNY
Początek kształcenia lotniczego w niepodległej Polsce datuje się na rok 1925. Wówczas w Grudzią-dzu 1 listopada rozpoczęła działalność Oficerska Szkoła Lotnictwa (OSL). Prowadziła szkolenie w systemie dwuletnim. Podchorążowie doskonalili swoje umiejętności w dwóch eskadrach: pilotów i obserwatorów. Dwa lata później, 14 kwietnia 1927 roku, Szkoła została przeniesiona do Dęblina. Powo-dem było zaprojektowanie i zbudowanie w tym mie-ście pierwszego lotniska w niepodległej Polsce. Tu-taj też są najkorzystniejsze warunki pogodowe
dzię-Autor jest prorektorem ds. kształcenia i studenckich Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych.
+
KOMENDANT CENTRUM WYSZKOLENIA OFICERÓW LOTNICTWA W DĘBLINIE PPŁK OBS. STEFAN SZNUK (W ODDALI) WYPUSZCZA DO LOTU PIERWSZE SAMOLOTY TYPU PWS 26. 1937 ROK.
NARODOWE ARCHIWUM CYFROWE
ki specyficznemu mikroklimatowi u zbiegu dwóch rzek: Wieprza i Wisły. Skutkuje to największą liczbą dni słonecznych w roku, a to sprzyja szkoleniu lotni-czemu. Dodatkowo rzeki te oraz liczne linie kolejo-we są doskonałym odniesieniem nawigacyjnym. Po intensywnej rozbudowie OSL stała się jedną z naj-nowocześniejszych wówczas szkół lotniczych na świecie. W tym samym roku, 15 września, naukę ukończyli podchorążowie pierwszego rocznika, by odejść do pułków lotniczych jako obserwatorzy.
W roku 1928 jako Szkoła Podchorążych Lotnictwa (SPL) uczelnia rozpoczęła kształcenie kadr oficer-skich, obserwatorów i pilotów.
Postęp techniczny w drugiej połowie lat trzydzie-stych spowodował zapotrzebowanie na wysoko wy-kwalifikowaną kadrę techniczną. W związku z tym władze wojskowe rozpoczęły zasadniczą przebudo-wę szkolnictwa technicznego.
Istotne dla doskonalenia systemu szkolenia lotni-czego było przejęcie w 1933 roku od aeroklubów szkolenia kandydatów do lotnictwa w ramach przy-sposobienia wojskowo-lotniczego (PWL), a później lotniczego przysposobienia wojskowego (LPW).
Program oraz proces kształcenia i szkolenia na po-czątku w OSL, a później w SPL odpowiadały sta-wianym wówczas przed lotnictwem zadaniom oraz wynikającym z nich wymaganiom wobec personelu latającego.
Źródło: J. Gotowała:
Splątane wiraże.
Warszawa 1992, s. 75–76.
Rys. 1. Oryginalne rozwiązanie taktyczne ugrupowań polskich Dywizjonów 302 i 303 w bitwie o Wielką Brytanię:
A – formacja przejściowa z zachowaniem pozycji weaverów;
B – uniwersalna forma ugrupowania dywizjonów
B A
wojennego było ujednolicenie zasad szkolenio-wych – zbudowanie spójnego modelu praktycznego szkolenia lotniczego. System kształcenia zapewniał gruntowne wykształcenie wojskowe, profesjonalne wyszkolenie oraz wychowanie obywatela i sprawne-go sportowca. W okresie międzywojennym odbyło się 13 promocji oficerskich, wypromowano 1200 ab-solwentów. W tej liczbie było 707 obserwatorów i 266 pilotów.
Wybuch II wojny światowej uniemożliwił realizację ambitnych planów rozwoju Szkoły. Okres ten był cza-sem najtrudniejszej próby dla jej wychowanków. Lot-nicy polscy odnieśli w tamtych czasach wiele znaczą-cych zwycięstw i dowiedli w warunkach bojowych wysokiej klasy wyszkolenia lotniczego, a także słusz-ności rozwiązań taktycznych opracowanych przez spe-cjalistów dęblińskich, które zostały potem przejęte między innymi przez lotnictwo brytyjskie (rys. 1). Bry-tyjczycy, akceptując polską koncepcję (Polish forma-tion), byli zmuszeni przyznać, że to ugrupowanie bojo-we zapewnia dogodniejszą obserwację i minimalizuje zaskoczenie przez przeciwnika.
Koniec wojny to czas reaktywacji Szkoły. 23 mar-ca 1945 roku ponownie w Dęblinie rozpoczęła dzia-łalność Szkoła Orląt pod nazwą Oficerska Szkoła Lotnicza. Powojenne początki były trudne z powodu zniszczeń oraz braku wykształconej kadry, która zo-stała unicestwiona przez okupanta lub pozozo-stała na Zachodzie. Niemniej z upływem lat Szkoła rozwija-ła się wraz ze zwiększającym się potencjałem odra-dzającego się kraju.
W 1968 roku Oficerską Szkołę Lotniczą przefor-mowano w Wyższą Oficerską Szkołę Lotniczą, dzię-ki czemu absolwenci uzysdzię-kiwali wyższe wykształce-nie. Od tego czasu kształcono pilotów z cenzusem inżyniera. Było to możliwe, ponieważ personel dy-daktyczny Szkoły został już wcześniej przygotowany do nauczania zagadnień z dziedziny techniki lotni-czej. Każdy kandydat do WOSL musiał się legity-mować świadectwem dojrzałości. Okres nauki został przedłużony do czterech lat.
Pierwsza immatrykulacja podchorążych w Szko-le Orląt odbyła się 17 marca 1968 roku. Uczelnia miała w tym okresie w swojej strukturze wiele pod-porządkowanych jednostek. Komendant Szkoły był przełożonym pułków szkolnych stacjonujących na lotniskach w Radomiu, Dęblinie, Białej Podlaskiej, Nowym Mieście nad Pilicą, Tomaszowie Mazo-wieckim i Modlinie. Łącznie z jednostkami podle-głymi w WOSL było wówczas ponad 3 tys. stano-wisk żołnierzy zawodowych i ponad 900 pracowni-ków wojska.
Kolejna reorganizacja to rok 1994. Uczelnia zmie-niła nazwę na Wyższa Szkoła Oficerska Sił Po-wietrznych. Wejście w życie 1 lipca 2004 roku usta-wy pragmatycznej określającej nowe usta-wymagania stawiane kadrze oficerskiej, wprowadzenie nowego prawa lotniczego, zakup samolotów F-16 oraz
ko-z wymaganiami międko-zynarodowymi spowodowały wprowadzenie zmian w systemie kształcenia i szkole-nia lotniczego. Okres studiów wydłużono do pięciu lat, a dzięki współpracy z Wydziałem Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej absolwenci zdobywali wykształcenie II stopnia i ty-tuł zawodowy magistra.
Następnie, po wejściu w życie ustawy z 27 lipca 2005 roku Prawo o szkolnictwie wyższym, w której ustawodawca przesądził o zniesieniu ustawy z 31 marca 1965 roku o wyższym szkolnictwie woj-skowym i włączeniu uczelni wojskowych do krajo-wego (powszechnego) systemu szkolnictwa wyższe-go, WSOSP stała się uczelnią zawodową prowadzą-cą dla kandydatów na żołnierzy jeden kierunek studiów na Wydziale Lotnictwa na poziomie I stop-nia oraz studia inżynierskie na kierunku Lotnictwo i Kosmonautyka.
Kolejna ważna decyzja – Z-63/Org/P1 MON z 22 września 2008 roku – spowodowała, że z po-czątkiem 2009 roku uczelnia podlega bezpośrednio ministrowi obrony narodowej.