Z dotychczasowych rozważań wyraźnie wynika, że wśród wielu cech, wartości cenionych przez badanych uczniów, wiedza i wykształcenie są podawane jako czynniki decydujące o jakości przyszłego życia. Odnoszą się one ściśle do wyobrażeń dotyczących perspektyw edukacyjnozawodo-wych i determinują dalsze plany życiowe po ukończeniu szkoły średniej.
Plany czy zamierzenia dotyczące postępowania tuż po ukończeniu szkoły były badane w sposób pozwalający zorientować się o skali deklaro-wanych dążeń. Respondenci odpowiadali bowiem na dwa uzupełniające się pytania: „Co zamierzasz robić po ukończeniu szkoły średniej” oraz:
„Jeśli nie uda ci się pierwotnego zamiaru zrealizować, to planujesz...”
T a b e l a 6 Zamierzenia uczniów kończących szkoły średnie według zmiennej rodzaj szkoły
Lp. Zamierzenia Ogół
deklaracji [%]
Ranga
liceum technikum
1 Studia 69,1 1 4
2 Nauka w zawodowej szkole pomaturalnej 20,4 3 2
3 Podjęcie pracy zarobkowej 4,8 6 1
4 Podjęcie pracy i studia zaoczne 3,1 2 3
5 Pobieranie zasiłku dla bezrobotnych i
stu-dia zaoczne 1,5 4 5
6 Jeszcze nie wiem 1,1 5 6
Współczynnik korelacji rangowej Spearmana: r = 0,172.
Obliczony współczynnik korelacji kolejności Spearmana r = 0,172, wska-zuje na słabą korelację między deklaracjami zamierzeń badanych uczniów liceum i technikum po ukończeniu szkoły średniej.
T a b e l a 7 Alternatywne zamierzenia w sytuacji niepowodzenia w realizacji pierwotnych według zmiennej
rodzaj kończonej szkoły
Lp. Zamierzenia alternatywne Ogół
deklaracji [%]
Ranga
liceum technikum
1 Podjęcie pracy i studia zaoczne 49,6 1 2
2 Nauka w zawodowej szkole pomaturalnej 31,2 2 3
3 Podjęcie pracy zarobkowej 10,2 3 1
4 Pobieranie zasiłku dla bezrobotnych 4,7 5 4
5 Jeszcze nie wiem 4,3 4 5
Współczynnik korelacji rangowej Spearmana: r = 0,633.
Wyznaczony współczynnik korelacji kolejności Spearmana r = 0,633 dowodzi o umiarkowanej korelacji między zamierzeniami wtórnymi uczniów obu szkół.
Większość respondentów po ukończeniu szkoły jest zdecydowana kon-tynuować naukę (69,1%). Dotyczy to przede wszystkim uczniów liceum ogólnokształcącego. Spośród przyszłych absolwentów technikum tylko blisko 2% planuje podjąć studia, a 16% uzupełnić kwalifikacje w jakiejś szkole pomaturalnej. Z kolei zawodowe szkoły pomaturalne są w kręgu zainteresowań uczniów liceum w przypadku niedostania się na studia.
Jest to dla nich jedyna szansa zdobycia konkretnych kwalifikacji zawo-dowych, co nie dotyczy absolwentów technikum, którzy po ukończeniu szkoły uzyskują przysposobienie zawodowe. Bardzo niewielu uczniów liceum planuje w razie porażki podjęcie pracy i tym samym zakończe-nie edukacji. Dostrzegalny jest rówzakończe-nież zakończe-nieznaczny wzrost deklaracji typu
„jeszcze nie wiem”, co jest zrozumiałe, biorąc pod uwagę przestrzeń cza-sową i mimo wszystko optymizm pozostałych badanych, którzy zakłada-ją odniesienie sukcesu (zdanie egzaminów wstępnych na wymarzone czy elitarne studia).
Mówiąc ogólnie, badani uczniowie mają silne aspiracje edukacyjne i wartości związane z nimi (wiedza, wykształcenie, wzory osobowe).
Godne uwagi jest także uświadomienie sobie przez młodzież problemu bezrobocia, traktując go jako zło konieczne i ostateczność.
Bezrobocie
W związku z zagadnieniem bezrobocia sformułowano jedno z pytań kwestionariusza ankiety: „Co zamierzasz uczynić w sytuacji braku pracy
po ukończeniu szkoły?”. Tak postawione pytanie miało ułatwić dotarcie do bardziej szczegółowo usystematyzowanych celów życiowych (tych bardziej aktualistycznych) badanej próby.
T a b e l a 8 Zamiary działania w sytuacji braku pracy po ukończeniu szkoły według zmiennej płeć
Lp. Kategorie odpowiedzi Ogółu
deklaracji Ranga
dziewczęta chłopcy 1 Zmiana kwalifikacji, zawodu, szukanie
innej pracy 21,2 3 1
2 Szukanie pracy w firmach prywatnych 20,1 4 2
3 Kontynuacja kształcenia 19,8 1 4
4 Założenie własnej firmy, handel 16,5 5 3
5 Emigracja (au-pair), operostwo 11,3 2 5
6 Uzyskanie statusu bezrobotnego 5,1 7 6
7 Inne 6,0 6 7
Współczynnik korelacji rangowej Spearmana: r = 0,573.
Współczynnik korelacji kolejności Spearmana r = 0,573 wskazuje na umiarkowany stopień korelacji między deklarowanymi zamiarami przez dziewczęta i chłopców.
W przypadku braku pracy dziewczęta planują kontynuować edukację, a chłopcy – przekwalifikowanie się (dotyczy głównie uczniów technikum) i cierpliwe poszukiwanie innej pracy, i to przeważnie w firmach prywat-nych. Bardzo zaskakujące są liczne deklaracje dziewcząt (2. pozycja na skali rangowej) o zamiarze emigracji zarobkowej. W innych badaniach była to zawsze domena męskiej populacji, a przy tym chęć wyjazdu za gra-nicę było swoistą normą dla większości młodych ludzi10. Dlaczego zatem tak znaczny wzrost zainteresowania emigracją wśród dziewcząt? Wyja-śnienie jest znacznie łatwiejsze niż dawniej. Zniesienie granic miedzy kra-jami Unii Europejskiej i możliwość legalnej pracy w zamożnych krajach zachodnioeuropejskich ośmiela młode dziewczęta do masowej emigracji zarobkowej. Dawniej dziewczęta pojęcie „emigracja” utożsamiały głów-nie z tzw. operką (termin pochodzi ze słowa au-pair, z franc. do pary, do towarzystwa). Au-pair to dziewczyna, która zagranicą opiekuje się dzieć-mi i pomaga w gospodarstwie domowym w wyszukanej przez biuro au-pair rodzinie w zamian za wyżywienie, bezpłatny pokój, ubezpieczenie, kieszonkowe oraz możliwość chodzenia na kursy językowe. Uregulowa-nia dotyczące pobytu au-pair znajdowały się w konwencji Rady Europy.
Zatem dawniej bardziej chodziło o „szlifowanie” języków obcych, a także
10A. G u r y c k a, Przemiany światopoglądu młodzieży w latach 1988–1992, „Kolokwia Psychologiczne” 1993, t. 2, s. 113–128.
zwiedzanie zakątków obcych krajów i poznawanie ich kultur. Dowodziło to zarazem dużego poziomu uświadomienia korzyści płynących ze zna-jomości języków obcych, a przede wszystkim ułatwiających znalezienie pracy w przyszłości.
Zmalała natomiast liczba osób w populacji męskiej deklarujących go-towość emigracji w razie braku dla nich pracy. Przypuszczalnie taki plan wynika z faktu, że stosunkowo wielu młodych ludzi (głównie chłopców) myśli o założeniu własnej firmy i podjęciu działalności „na własne konto”.
Świadczy to o dużej elastyczności badanych uczniów, ale z drugiej strony prawdopodobnie większość z nich nie zdaje sobie sprawy z poważnych kosztów i czasu potrzebnego na uruchomienie takiej działalności.
Wnioski
W ogólnym obrazie celów życiowych badanej młodzieży zdecydowanie najwyższe miejsce zajęły: wysoka pozycja materialna i szczęście rodzinne oraz wykształcenie i kwalifikacje. Dostrzegalne jest osłabienie dążeń do zajmowania się działalnością społeczną. Mamy tu zatem do czynienia ze zjawiskiem atomizacji życia społecznego, z tendencją do „zamykania się”
w obszarze spraw własnych i najbliższego otoczenia. Zakres zaintereso-wania zagadnieniami ogólnospołecznymi nie wpływa w widoczny spo-sób na chęć podejmowania ożywionej aktywności społecznej.
Chociaż życie rodzinne nadal pozostaje dla młodzieży wartością wy-soko cenioną, to jednak na uwagę zasługuje częstsze wiązanie własnych pragnień i dążeń z dobrobytem materialnym. Jeżeli bowiem plany życio-we związane z rodziną i zdobyciem wiedzy i wykształcenia w hierarchii celów życiowych młodzieży zajmują kolejne pozycje po wysokiej pozycji materialnej, a rzadko celami takimi są aktywność społeczna i kulturalna, to obraz dążeń życiowych staje się niejako uboższy, niepełny11.
Dość charakterystyczne jest również to, że uczniowie na dalszych miej-scach deklarowali wartości ideowe – poświęcenie się jakiejś idei. Wyda-je się, że wartości te bardziej charakterystyczne dla poprzedniej formacji społecznoustrojowej są dla dzisiejszej młodzieży archaiczne.
Młodzież sądzi, że w swoich przekonaniach i wartościach jest raczej po-dobna do społeczności ludzi dorosłych. Uważa, że ją samą cechuje nieco większa uczciwość, szczerość i wesołość, i przywiązanie większego zna-czenia do koleżeństwa, z kolei cechy wyróżniające dorosłych – to większe poczucie odpowiedzialności i pracowitość. Uczniowie twierdzą jednak,
11D. W i ś n i e w s k i, Aspiracje młodzieży ponadgimnazjalnej..., dz.cyt.
że wymienione różnice nie mają istotniejszego znaczenia i że zasadniczo dorośli preferują te wartości, które znajdują uznanie u młodzieży.
Uczniowie mają bardzo konkretne wyobrażenia na temat własnych per-spektyw edukacyjnych, wyrażające się sprecyzowanym dążeniem do kon-tynuowania nauki na szczeblu wyższym, nawet wówczas, gdy plany co do specjalności określonego zawodu nie są jeszcze przez nich ściśle spre-cyzowane. Preferuje się zawody traktowane powszechnie za wartościowe, zapewniające odpowiednio wysoką pozycję zarówno społeczną i życiową, jak i materialną. Widoczna jest również skłonność do trwania przy wła-snych wyobrażeniach o perspektywach edukacyjnozawodowych, mimo doznanych porażek w nauce szkolnej. Przyszłą aktywność zawodową oce-nia się też z punktu widzeoce-nia możliwości łączeoce-nia jej z nauką.
Odnotowany pozytywny stosunek do nauki jest niewątpliwie konse-kwencją przyjętych aktualnie przez młodzież systemów wartości i da-wania prymatu pewnym wzorcom. Jako wzór osobowy bardzo wysoką pozycję zajmuje profesor, naukowiec oraz nauczyciel, a także lekarz, ak-tor i sportowiec. Wskazuje to jednocześnie, że współczesna młodzież ma ideały, ma swój wzór osobowościowy, a jeśli się przyjrzymy sylwetce tego wzoru rysowanej przez nią samą w warunkach, które nie wykluczają, ale sprowadzają do minimum możliwości wprowadzania w błąd (intencjo-nalnego lub nieświadomego), stwierdzimy ponadto, że można się sprze-czać o jego treść, ale trudno odmówić mu wszelkiej wartości. Dominują w nim wprawdzie, w porównaniu z tradycyjnym ideałem (np. bohatera romantycznego), walory intelektualne i, sumarycznie biorąc, cechy świad-czące o sile charakteru i kulturze ogólnej, ale nie jest to chyba jeszcze wy-starczającym argumentem, aby posądzać współczesną młodzież o różne
„grzechy”. Oskarżenie to, jak się wydaje, wynika po części stąd, że dla współczesnej młodzieży przestaje być wzorem osobowym dawny roman-tyczny bohater zdolny do poświęceń bez miary i skrajnego altruizmu, ponieważ jego miejsce zajął światły, mądry i stanowczy człowiek czynu o szerokich horyzontach i dużych ambicjach.
Trudno nie dostrzec zmian, jakie zaszły w tej sylwetce w porównaniu ze wzorem osobowym poprzednich pokoleń. Ta nowa sylwetka – gorsza czy lepsza – jest niewątpliwie inna. Niemniej nie dostrzegając tej zmiany lub też nie przywiązując do niej wagi, przechodzimy często mimo tego faktu i w różnych ankietach, badaniach itd., przeprowadzonych z mło-dzieżą, szukamy w jej ideałach cech tradycyjnych, szukamy uznania, a w każdym razie pozytywnej oceny walorów tradycyjnego wzoru oso-bowościowego. Szukamy i, rzecz jasna, nie znajdujemy, a nie znalazłszy stwierdzamy, bądź że młodzież w ogóle nie posiada żadnych ideałów,
bądź też, że wzór ten pozbawiony jest wartości moralnych, społecznych, a nawet ogólnoludzkich.
Zatem od sposobu badania młodzieży w zakresie danego problemu zależy obraz, jaki uzyskujemy. Jest on wypaczony, gdy nie uwzględniając zmian, jakie zaszły w treści wzoru osobowego, co czyni wielu badaczy, nawiązujemy w technice badawczej do jego treści już archaicznej. A prze-cież nawet uważając, że trzeba przywrócić część cech wzoru już „prze-starzałego”, należy posiadać wierny obraz aktualnego wzoru osobowego współczesnej młodzieży i mając go przed sobą, pracować nad jego dosko-naleniem – nie w oderwaniu od jego rzeczywistej treści, lecz w kontekście najbardziej „dzisiejszej” rzeczywistości. To kwestia odpowiedzialnej pe-dagogiki nowych czasów.
Przedstawione analizy zbliżają nas do określenia mechanizmów psy-chologicznych aktywności politycznej młodzieży. Przede wszystkim wskazują na społeczne i psychologiczne uwarunkowania wartości wpły-wu na politykę i gospodarkę: udział w życiu politycznym i gospodarczym kraju jest atrakcyjny dla tych badanych, którzy nie są zadowoleni z aktu-alnej sytuacji w kraju, mają gorszą sytuację finansową, a ktoś z ich rodzi-ny jest bezrobotrodzi-ny, dystansują się od polityki aktualnego rządu, chociaż akceptują ogólny kierunek zmian czy rozwoju (przyznają, iż budujemy w Polsce demokrację), nie akceptują opinii, że trzeba wprowadzać odpłat-ność za studia wyższe. Jednocześnie są to uczniowie, którzy nie traktują polityki jako cynicznej gry o władzę i pieniądze. Wydaje się, że są to mło-dzi lumło-dzie, którzy wierzą, że poprzez umło-dział w polityce można polepszyć nie tylko swój los. Rozumieją politykę jako instrument działania na rzecz innych ludzi, wymagającą wiedzy i odpowiedzialności. Warto zauważyć, że takie rozumienie polityki, które sprzyja atrakcyjności udziału w życiu politycznym, charakteryzuje młodzież, która kształci się w liceum ogólno-kształcącym i ma wyżej wykształconych rodziców. Wykształcenie, które rozszerza perspektywę i giętkość poznawczą, uczy raczej niezależności niż konformizmu, okazuje się sprzyjać także wyższej atrakcyjności dzia-łalności politycznej.
Motyw partycypacji politycznej wydaje się być związany z obawą ba-danych uczniów, iż aktualna polityka raczej pogorszy niż polepszy ich los. Ich rodzice są nie dość zamożni, by mogli opłacać ich studia, a zdo-bycie atrakcyjnej pracy wydaje im się mało prawdopodobne, tym bardziej że widzą w swoim otoczeniu bezrobotnych. Młodzi ludzie chcą więc mieć wpływ na politykę, aby zmieniać, a nie kontynuować to, co jest. Widzą w tym szansę na realizację własnych aspiracji życiowych. Nie można jed-nak powiedzieć, że atrakcyjność udziału w życiu politycznym i gospodar-czym kraju jest dla większości młodych ludzi wyrazem afirmacji tego, co
aktualnie dzieje się w Polsce. Potrzeba kontestacji jest jednak cechą mło-dości. Różne formy młodzieżowego protestu obserwujemy na całym świe-cie. Jednak badania prowadzone w USA i Europie Zachodniej wykazują, że podstawowym mechanizmem uczestnictwa w polityce jest akceptacja i poparcie systemu, a nie alienacja. W naszych badaniach stwierdziliśmy wyższą atrakcyjność udziału w polityce wśród uczniów, którzy nie czują się związani z polityką aktualnego rządu, ale dostrzegają demokratyzację i akceptują ten kierunek przemian w kraju, chociaż obawiają się wyco-fania się państwa z funkcji opiekuńczych (nie akceptują odpłatności za studia, obawiają się bezrobocia).
Odnosi się wrażenie, że ogólny obraz wyobrażeń młodzieży na temat własnych perspektyw edukacyjnozawodowych uległ niekorzystnym zmianom. Uczniowie ci okazali się podatni na oddziaływanie warunków zewnętrznych, wynikających z dotkliwego kryzysu ekonomicznego za-równo w Europie, jak i w naszym kraju. Mimo to wyobrażenia badanych uczniów o własnych perspektywach edukacyjnozawodowych zdają się stanowić dobrą bazę dla ich przyszłej aktywności życiowej. Sądzić przy tym należy, że stopniowa poprawa i stabilizacja warunków społeczno
gospodarczych sprzyjać będzie wzmocnieniu wyobrażeń pożądanych społecznie, w tym dotyczących zwłaszcza kształcenia, aktywności zawo-dowej i udziału w życiu społecznym czy politycznym. Przypuszczać moż-na, że realizacja niektórych celów opartych na wyobrażeniach przebiegać będzie z jakimś opóźnieniem. Bo, przykładowo, niektóre grupy społeczne realizować będą swoje aspiracje edukacyjne po wcześniejszym zaspoko-jeniu oczekiwań czy potrzeb materialnobytowych, po uzyskaniu stanu względnej stabilizacji rodzinnej i zawodowej.
Bibliografia
D ł u g o s z P., Aspiracje życiowe młodzieży pogranicza, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2010.
G u r y c k a A., Przemiany światopoglądu młodzieży w latach 1988–1992, „Kolokwia Psy-chologiczne” 1993, t. 2.
M a r k o w s k i R., Milcząca większość – o bierności politycznej społeczeństwa polskiego, PWN, Warszawa 1993.
M u s i a l s k a K., Aspiracje życiowe młodzieży stojącej u progu dorosłości, Oficyna Wydaw-nicza Impuls, Kraków 2010.
N u r m i J., The role of future orientation in identity development. Referat przedstawiony na konferencji „Research on Adolescents’ Development”, Groningen, 23–25.04.1990.
N u t t i n J., Future time perspective and motivation, Leuven University Press and Hills-dale: Lawrence Erlbaum Associates, Leuven 1985.
S i k o r s k i W., Aspiracje. Studium psychologiczne i socjopedagogiczne, Oficyna Wydaw-nicza Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowe w Nysie, Nysa 2005.
S u ł e k A., Wartości życiowe dwóch pokoleń, PWN, Warszawa 1991.
T y s z k o w a M., Wyobrażenia młodzieży na temat własnych perspektyw życiowych a zmia-ny społeczno-gospodarcze w Polsce (porównanie dazmia-nych z lat siedemdziesiątych i dziewięćdziesią-tych), „Kolokwia Psychologiczne” 1993, t. 2.
W a w r z c z a k G a z d a A., Aspiracje młodzieży deklarującej przynależność do subkultur młodzieżowych, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2012.
W i ś n i e w s k i D., Aspiracje młodzieży ponadgimnazjalnej w kontekście zmian społeczno- -kulturowych, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2012.