• Nie Znaleziono Wyników

o takich postaciach równań.

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "o takich postaciach równań."

Copied!
2
0
0

Pełen tekst

(1)

Mieczysław Cichoń

prof. UAM dr hab. Mieczysław Cichoń 2019/2020

0.1 Zadania różne - postać kanoniczna.

Zadanie 1. Doprowadzić do postaci kanonicznej równanie:

uxx + 2uyy − ux+ 4uy + u = 0.

Rozwiązanie. Określimy typ (typy) równania: ∆(x, y) = − 1 0 0 2 = −2 < 0,

czyli jest to równanie eliptyczne na całej płaszczyźnie R2. Równanie charak-terystyk jest więc postaci:

(dy)2 + 2(dx)2 = 0, czyli dy dx !2 + 2 = 0.

Podstawiamy t = dydx i uzyskamy trójmian t2 + 2 = 0. Jego wyróżnik to ˜∆ =

−8(= 4 · ∆), a więc pierwiastki trójmianu (zespolone), to t1 = −i

2 oraz

t2 = i

2. Oczywiście (dlaczego?) są to liczby zespolone sprzężone. Wobec tego wystarczy wybrać jedna z nich i uzyskamy

dy

dx = −i

2 dy = −i√2dx. Całkujemy obustronnie uzyskując:

y = −i√2x + C1

i całka pierwsza (zespolona) jest postaci

u1(x, y) = y + i

2x

(uwaga: gdybyśmy rozpatrywali drugi z pierwiastków trójmianu uzyskalibyś-my całkę pierwsza sprzężoną). Biorąc część rzeczywistą i urojoną obliczonej całki dostaniemy szukane dla celów postaci kanonicznej podstawienie:

(2)

Mieczysław Cichoń

Liczymy pochodne cząstkowe - do wstawienia do równania (bez specjalnych wzorów, tylko poprzez twierdzenie o pochodnej funkcji złożonej)

ux = uξ · ξx+ uη · ηx = 2uη uy = = uξ · ξy + uη · ηy = uξ uxx = = (ux)x = ( 2 · uη)x = 2(uηη · ηx+ uξη · ξx) = 2uηη uyy = (uy)y = (uξ)y = uηξ · ηy + uξξ · ξy = uξξ

i stąd równanie jest w postaci 2uηη + 2uξξ

2uη + 4uξ + u = 0.

Po podzieleniu obustronnym przez 2 uzyskujemy postać kanoniczną (przy-pomnę: współczynniki przy pochodnych rzędu II w postaci kanonicznej muszą być równe 0 lub 1):

uηη + uξξ 2 2 + 2uξ + 1 2u = 0. Zadanie 2. Dane jest równanie

2uxx+ 2(x2 + y2)uxy + (x2 + y2)uyy + 4xux+ 4eyuy = 0.

Określić typ równania w obszarze Ω = {(x, y) : x > 0, y > 0}. Jaki będzie typ tego równania po zamianie zmiennych na

ξ = x2 + y2 + 4 , η = x ? Rozwiązanie. Określimy typ (typy) równania:

∆(x, y) = − 2 (x2 + y2) (x2 + y2) (x2 + y2) = −2(x2 + y2) − (x2 + y2)2 < 0,

w obszarze Ω. Równanie jest eliptyczne w tym obszarze. Druga część nie wy-maga obliczania pochodnych! Zauważmy, że zamiana zmiennych jest trans-formacją nieosobliwą: |J|(x, y) = ξx ξy ηx ηy = 2x 2y 1 0 = −2y

i w zadanym obszarze Ω mamy |J | 6= 0, transformacja jest nieosobliwa, wiec typ równania (jako niezmiennik transformacji nieosobliwych) nie ulegnie zmianie: pozostanie eliptyczne.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Suma krotności wszystkich rozwiązań równania n-tego stopnia wynosi

Natomiast dziaªanie odwrotne do dodawania, tzn. odejmowanie, jest nie zawsze wykonalne w zbiorze N, np. } jest ju» wykonalne odejmowanie, natomiast nie zawsze jest wykonalna

Definicja.. Na płaszczyźnie Gaussa argument liczby z to miara kąta zorien- towanego, jaki tworzy dodatnia półoś rzeczywista z półprostą o początku 0, przechodzącą przez

Okazuje się jednak, że zbiór liczb rzeczywistych zawiera się w większym zbiorze liczb zespolonych , który już tej „wady” nie posiada.. Początki teorii liczb

Postać trygonometryczna

→ jeśli rozwiązanie startowe jest „bliskie” dokładnemu to ilość iteracji może być mała (rel. Poissona nie trzeba jej nawet tworzyć (zysk w postaci ograniczenia

→ jeśli M jest macierzą rzadką to koszt jednej iteracji jest rzędu O(n), dla pełnej macierzy O(n 2 ). → jeśli rozwiązanie startowe jest „bliskie” dokładnemu to

Pozwala ono też na rozwiązanie bardzo wielu użytecznych równań, ale jednak nie wszystkich; na przykład równanie x 2 + 1 = 0 nie ma rozwiązań w zbiorze R, gdyż lewa strona