Edward Sztafrowski
Posoborowe prawodawstwo
kościelne : 32. Motu proprio
"Sanctitatis clarior" wprowadzające
pewne zmiany w procesach
beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych
Prawo Kanoniczne : kwartalnik prawno-historyczny 13/3-4, 184-191
|32.
MOTU PR O PR IO „SAN CTITAS C LA R IO R ”
wprowadzające pewne zm iany w procesach beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych
LIT T E R A E A PO STO L IC AE MOTU P R O PR IO DATAE
Processus de Causis beatificationis et canonizationis aptius ordinantur
(AAS 61 (1969) 149—153) PAU LU S P P. VI
SAN CTITA S CLA RIOR in dies al- tio rq u e est m y sterii Ecclesiae d ecla ra tio e t significatio, donec haec, p le n am in caelis com paginem assecuta, „in su m m a c a rita tis b e a titu d in e ado r a b it D eum e t A gnum qui occisus e s t” K
Ip se a u te m benignissim us Deus, qui est om nis sa n c tita tis e t fons et corona e t gloria, in Ecclesia sem p er n o v a in s ta u r a t ex em p la v irtu tu m , a tq u e in v ita eo ru m qui, h u m a n ita tis n o stra e consortes, ad im aginem ta m e n C h risti p e rfe c tiu s tra n s fo r m a n tu r... p ra e se n tia m v u ltu m q u e suum hom in ib u s v ivide m a n ife s ta t” 5 p ra e c la ru m q u e in iis signum p ra e b e t R egni sui, u t ad illud a d i piscendum , „m agna im posita nube te stiu m ” s, nos p o te n te r alliciat.
N ihil ergo m iru m , si C onsilium V aticanum II, de m y sterio agens E cclesiae, p ra e sta n tissim a m han c sa n c tita tis notam , cui ce te ra e a rc te
P A P. PAW EŁ V I
Świętość jest z dnia na dzień co
ra z w yraźniejszym i głębszym u ja w nieniem i oznaczeniem tajem n icy K ościoła, aż osiągnąw szy w niebie p ełn ą doskonałość „w najw yższym błogosław ieństw ie m iłości uw ielbiać będzie Boga i B a ra n k a, k tó ry został za b ity ” h
Sam zaś n ajłask aw szy Bóg, k tó ry je st źródłem , k oroną i ch w ałą w szel kiej św iętości, zaw sze w zbudza w K ościele p rzy k ła d y cnót i poprzez życie tych, „którzy będąc w spół uczestn ik am i naszego człow ieczeń stw a, w sposób je d n a k doskonalszy p rze m ien iają się w edług w zoru C hrystusow ego... u k a z u ją ludziom naocznie sw oją obecność i sw oje ob licze” 2, ja k rów nież u ja w n ia w nich znak sw ego K ró le stw a , by zachęcić n as w sposób skuteczny do osią gn ięcia go, „ s ta w ia ją c w okół m n ó stw o św iad k ó w ” 3.
Nic p rze to dziw nego, że Sobór
1 Cone. O ecum . Vat. II Const, dogm. de Ecclesia, L u m en gentium , n r 51: A.A.S. 57, 1965, p. 58.
2 Ibid. n. 50, p. 56. 3 C fr. H ebr. 12, 1.
[3]
P osoborow e p ra w o d a w stw o kościelne185
co n e ctu n tu r, in p len io re luce colloca vit, c u n c to sq u e c h ristifid e le s
cuius
vis condicionis v el o rdinis ad v ita e C hristianae p le n itu d in e m e t c a r ita
tis
p erfec tio n e m etiam a tq u e etiam a d v o c a v it4; q u ae q uidem ad sa n c tita te m ‘in v ita tio p ec u lia rissim a h a b e tu r ta m q u a m p ro p rie ta s ipsius conciliaris m a g iste rii eiu sq u e v elu - ti u ltim u s finis.D um v ero sa n c tita te m om nium f i d elium p ro v irib u s Ecclesia fov ere stu d e t, iisdem v e ra sa n c tita tis ex e m p la a n te oculos prop o n ere n u m q u a m in te rm ittit, m a rty re s sci lic et aliosque viro s e t m u lieres h e ro ica ru m , q u as ap p e lla n t, v irtu tu m la u d e insignes, 'q u o ru m u t „et con v e rsa tio n e exem plum , e t com m unio ne consortium , e t in tercessio n e su b sid iu m ” s a s se q u a n tu r m agnopere e n ititu r.
U t v ero p ra e c la ra huiusm odi sa n c tita tis ex e m p la p robe d ig n o scan tu r, a tq u e su a sin c era luce p len e re s p le n d e a n t, canonicae p e rv e stig a tio nes n ec essariae sunt, sum m o quidem studio ac se d u lita te, p ro u ti re i g r a v ita s p o stu lat, p era g en d ae , quas D e cessores N ostri, in p rim is f. m. B e n ed ictu s X IV , sap ien tissim is, pro suorum tem p o ru m rasione, com m u n ie ru n t legibus, in C odicem lu r is C anonici po stea receptis. Sed m u ta tis m oribus v ita e q u e ad iu n ctis, con g ru u m et co n sen tan eu m v isum est in q u isitio n is, qu am dixim us, viam ac ratio n e m reco g n o scere a tq u e ad n o stri h u iu s tem p o ris necessitates
W a ty k a ń sk i II, m ów iąc o ta je m n i cy K ościoła, b ard z iej n aśw ietlił (podkreślił) tę w sp a n ia łą cechę św ię tości, z k tó rą łączą się ściśle ta k ż e in n e p rzym ioty i w ezw ał w szy st k ic h w iern y c h jakiegokolw iek sta n u do osiągania coraz w iększej pełni życia chrześcijańskiego i doskonałej m iło śc i4; to w łaśn ie w ezw anie do św iętości stan o w i ja k b y n a jb a rd z ie j c h a ra k te ry sty c z n ą cechę n a u c za n ia soborow ego i ja k b y jego osta te cz ny cel.
K ościół zaś zab ieg ając g o rliw ie o św iętość w szystkich w iern y c h , sta w ia im zaw sze przed oczy p ra w dziw e p rzy k ła d y św iętości, m ian o w icie m ęczenników oraz in n y ch : m ężczyzn i kobiety, w y ró żn iający ch się heroicznością cnót. Kościół p r a gnie bow iem usilnie, ażeby w iern i odnaleźli w ich postęp o w an iu w zór, m ieli udział w ich w spólnocie i po- moq w ich ' w sta w ien n ic tw ie 5.
W celu je d n a k dobrego rozezna n ia ta k ic h przy k ład ó w św iętości oraz u k a z a n ia ich w sposób pełn y w e w łaściw ym św ietle, zachodzi k o nieczność p rze p ro w ad z an ia k a n o nicznych dochodzeń p odejm ow anych z w ielk ą pilnością i dokładnością, ja k 'te g o w y m ag a w ażność spraw y. N asi poprzednicy, zw łaszcza zaś ś.p. B e n ed y k t X IV , u reg u lo w ali sposób p ro w ad zen ia tych dochodzeń b a r dzo ro ztro p n y m i w ow ym czasie przepisam i, k tó re p rz e ją ł n a stę p n ie K odeks P ra w a K anonicznego. Lecz w zw iązku ze zm ian ą sty lu życia
4 Cfr. Conc. O ecum . Vat. II, C onst, dogm. de E cclesia, L u m e n g e n tiu m , nn. 40—42; A.A.S., 507, 1965, pp. 44—47.
accom odare, u t, su p rem a S um m i P on tificis cum E piscoporum au c to r ita te e ffica citer consociata, plan iu s e t ex p e d itiu s f ia t ite r ad causas B e atifica tio n is e t C anonizationis S e r v o ru m Dei in stru e n d as.
Q u ap ro p te r, reb u s diligentissim e p erp e n sis, m o tu p ro p rio e t a u c to ri ta te N o stra A postolica, haec quae se q u u n te r sta tu im u s a tq u e d ec er nim us.
i m entalności, w y d ało się rzeczą w sk az an ą zreform ow ać drogę i spo sób dochodzenia i dostosow ać go do w ym ogów naszych czasów, ażeby uzgodniw szy skutecznie najw yższą w ładzę P ap ie ża z w ładzą B iskupów , sp raw n ie j i szybciej p rzeprow adzać sp raw y b ea ty fik ac y jn e i k a n o n iz a cyjne S ług Bożych.
Z tej to rac ji, rozw ażyw szy w szystko bardzo dokładnie, z w ła snej w oli i naszą A postolską w ła dzą, u sta n aw ia m y i zarządzam y co n astęp u je.
I
W spółdziałanie B iskupów z Papieżem w instruowaniu procesu. De Episcoporum cum Summo Pontifice consotiata actione
in processibus instruendis
1. In iu re h u cu sq u e vig en ti, d u plicis o rdinis P rocessus quoad B ea- tific atio n em S erv o ru m Dei se rv a b a n tu r: a lii en im e r a n t O rd in a rii, ą b Episcopis scilicet seu locorum O rd i n a riis iu re pro p rio , ex d em an d a ta in canonibus a u c to rita te , in stru c ti (cc. 1999, § 3; 2038, §§ 1 e t 2, 1—3); alii A postolici (cc. 20Ü7—2097), au c to r ita te n em p e a S an c ta S ede d ele g a ta e t sub ipsius m o d eram in e in s tru c ti (cc. 2088—2100).
In p o ste ru m vero, in C ausis p ro ced en tib u s p e r v iam o rd in a ria m non cu ltu s, unicus in stitu e tu r P rocessus co g nitionalis seu ad colligendas p ro bationes, qui in duplici a u c to rita te co n siste t; in o rd in a ria n em p e de m a n d a ta , p ro p rio iu re e x e rc ita a t qu e in p lu rib u s au c ta ; et in
dele-1. W obow iązującym dotychczas p raw ie w yróżniało się dw a procesy b ea ty fik a c y jn e S ług Bożych: je d e n w stęp n y , p row adzony przez b isk u pów czyli o rd ynariuszów m iejsca, w łasn ą pow agą, n a sk u te k w ładzy przek azan ej w k an o n a ch (kan. 1099, § 3; 2038, §§ 1 i 2, 1—3); d ru g i ap o stolski (kan. 2087—2097), a w ięc p ro w adzony n a m ocy w ładzy delego w a n e j przez S tolicę Ap. i pod je j k ie ro w n ic tw em (kan. 2088—2100).
W przyszłości w sp raw ac h p ro w a dzonych w fo rm ie zw ykłej, zw anej „non c u ltu s” będzie organizow any tylk o je d en proces rozpoznaw czy, czyli przew id zian y d la ze b ra n ia do w odów . Będzie on p row adzony na p o d sta w ie podw ójnej w ładzy: zw y czajnej czyli zleconej w ykon y w an ej
[5]
P osoborow e p raw o d aw stw o kościelne187
g a ta ab A postolica Sede, q u a e p rio ri a d d e tu r eam que co n firm a b it a t-
q u e extollet. '
2. Episcopis dioecesanis v el H ie rarch ie aliisque ipsis in iu re ae q u i- p a r a tis , in tr a fines su a e iu risd ic tio - nis (cc. 1999, § 3; 2038, § 2, 1,—3., 2039), sive ex officio, sive ad in s ta n tia m sin g u lo ru m fid eliu m vel leg i tim o ru m fid eliu m coetuum (c. 2003, §§ 1—2) eo ru m d em v e p ro c u ra to ru m (c. 20,04), ius com petit: in q u ire n d i, a tq u e , s e rv a tis p ra e s c rip tis lu r is com m unis e t p e c u lia rib u s N orm is a S a c ra R itu u m C ongregatione ad hoc edendis, C ausam ap e rie n d i seu in tro d u c en d i.
3. A n teq u a m v ero E piscopus vel H ie ra rc h a , sive ex officio sive ad in sta n tia m , C ausam a p e ria t seu in tro d u c a t (n. 2), S an c ta S edes con su le n d a est, v alid is idoneisque su p p e d ita tis arg u m e n tis, q u ib u s C ausa ip sa legitim o solidoque fu n d am e n to in n ix a cognoscatur.
P o stea S a n c ta Sedes, om nibus p e r pensis, d e c ern et u tru m n ih il obsit
C ausae a p e rie n d a e seu in tro d u c e n dae.
w łasn y m p raw em , w w ielu w y p a d k ac h poszerzonej i delegow anej przez Stolicę A postolską, k tó ra będzie do d aw a n a do pierw szej, p o tw ie rd z a ją c i p o d k re śla ją c ją.
2. B iskupom diecezjalnym , H ie ra rc h o m i in n y m p rzy ró w n a n y m im w p ra w ie p rzy słu g u je — w ram a ch ich ju ry sd y k c ji (kan. 1999, §3; 2038, § 2, 1—3, 2039) — p ra w o w szczęcia, czy to z u rzę d u , czy to n a p o d sta w ie p ro śb y pojedynczych w iern y ch , czy też p ra w n y c h zw iązków zrze szających w iern y c h (kan. 2003, §§ 1—2), czy w reszcie ich p ełnom ocni ków (kan. 2004), w stęp n y ch docho dzeń oraz — za chow ując przepisy p ra w a pow szechnego i szczegóło w ych norm , ja k ie zo stan ą w y d an e w te j sp ra w ie przez K o ngregację O brzędów — o tw a rc ia czyli w p ro w ad zen ia spraw y.
3. Z anim je d n a k B iskup lu b H ie ra rc h a — czy to z u rzę d u czy n a p rośbę — otw orzy czyli w prow adzi sp raw ę (n. 2), w in ie n zasięgnąć z d a n ia S tolicy Ap., p rz e d sta w ia ją c p o w ażne i w y sta rc z a ją c e dow ody, stw a rz a ją c e solidny i p ra w n y fu n d a m e n t dla sam ej spraw y.
N astęp n ie S tolica Ap., zbadaw szy w szystko, za d ec y d u je czy nic nie stoi n a przeszkodzie dla rozpoczę cia czyli w p ro w a d ze n ia spraw y. II
PR Z E B IEG PRO CESU DE CURSU PRO CESSU S
4. V enia S an ctae Sedis h a b ita , 4. B isk u p lu b H ie ra rc h a , m a ją c Episcopus a u t H ie ra rc h a , la to D e- upow ażnienie S tolicy Ap., m oże creto, C ausam v a le t a p e rire vel, si przez w y d a n ie d e k re tu sp raw ę albo
id in D om ino ex p e d ire ex istim av e rit, in o p p o rtu n iu s tem p u s eam d if fe rre , a u t etiam ea d em suspendere.
Q uidquid ta m e n sta tu e rit, de con silio a se suscepto S an ctam Sedem ce rtio rem facere ne om ittat.
5. P rocessus co m p lec titu r in q u isi tionem :
1° su p e r S erv i Dei scrip tis; 2° su p e r eiusdem v ita e t v ir tu ti bus, vel m a rty rio , necnon su p e r non cultu.
6. P rocessu absoluto, eiusdem A cta ad S acram R itu u m C ongregationem m itta n tu r.
7. S acra R itu u m C ongregatio, A c tis P rocessus dilig en ti ex am in e co gnitis, si qu ae a d d e n d a v e l com p le n d a v id e a n tu r, vel ea ab Episco po a u t H ie ra rc h ą re q u ira t, vel ex officio ipsa com pleat (cf. Const. „R e gim ini Eclesiae u n iv e rsa e ”, n. 62, § 2, 1).
8. Q uoad a s se rta m ira c u la ad B ea- tific atio n em e t C anonizationem iure re q u isita , Episcopus v e l H iera rc h a, a n teq u a m de iisdem in q u ira t, b re vem e t ac c u ra ta m fac ti re la tio n e m m itta t ad S acram R itu u m C ongre gationem , u t ab ea o p p o rtu n am in stru ctio n em obtineat.
In q u isitio de a ssertis m iracu lis ab in q u isitio n e de v irtu tib u s vel de m a rty rio se p a ra tim fiat.
rozpocząć, ew e n tu aln ie — gdyby to u zn a ł za słuszne w P a n u — odłożyć n a b ard z iej odpow iedni czas, albo n a w e t zaw iesić ją.
C okolw iek je d n a k by postanow ił, niech nie om ieszka o pow ziętym za m iarze pow iadom ić S tolicę Ap.
5. P roces ob ejm u je dochodzenie (badanie):
1° n a te m a t pism Sługi Bożego; 2° n a te m a t życia i cnót lu b m ę czeństw a, ja k rów nież czy nie do zn a w ał d otąd czci publicznej.
6. Po zakończeniu p rocesu należy jego a k ta przesłać do K o ngregacji Obrzędów .
7. K o n g reg acja O brzędów , zapo znaw szy się d okładnie z a k ta m i p ro cesu, gdy uzna, że należy coś do dać lu b uzupełnić, uczyni to za po śred n ic tw em b isk u p a lu b h ie ra r chy, e w e n tu aln ie sa m a z u rzę d u to uzupełni (por. K onst. Ap. „R egim i ni Ecclesiae u n iv e rsa e ” , η. 62, § 2 , 1).
8. G dy chodzi o stw ierd zen ie cu dów w ym aganych przez p ra w o do B e aty fik a cji i K anonizacji, to B i sk u p lu b H iera rc h a, zanim rozpocz nie n a te n te m a t dochodzenie, w i nien przesłać do K o ngregacji O brzę dów k ró tk i a w y czerp u jący opis fa k tu , by otrzy m ać od niej stosow ną in stru k c ję.
D ochodzenie n a te m a t zaistniałych cudów należy prow adzić oddzielnie od dochodzenia n a te m a t cnót i m ę czeństw a.
[7] P osoborow e p raw o d a w stw o kościelne 189 I II
TRYBUN A ŁY KO M PETEN TN E DO PRO W A D ZEN IA PRO CESU DE TR IB U N A LIB U S AD PRO CESSU M INSTRU ENDUM 9. E piscopus vel H iera rc h a, ad
n o rm am Iu ris com petens, om nia po te s t ag e re q u ae ad in stru e n d u m P ro cessu m n ecessaria sunt. A b eo dem , v e l ipsius nom ine, p e r tr a c ta n d a su n t q u ae ad C ausam a p e rie n dam , seu in tro d u c en d am p e rtin e n t, S ede A postolica a n n u e n te (cfr. nn. 2, 3).
10. § 1. A d pro cessu s ap tiu s in - stuendos, E piscoporum C o n fere n tiae alicuius N ationis v el R egionis fa c u l ta te fru u n tu r , vi h a ru m L itte ra ru m A postolicarum , erigendi T rib u n a lia te rr ito r ia lia sp ecialia ad hoc consti tu ta pro te rrito riis su a e iu risd ictio n i subiectis. Q uae ta m e n Sedis A po- stolicae rec o g n itio n e indig en t.
§ 2. H ae T rib u n a lia te rrito ria lia su n t P ro v in c ia lia, vel N ationalia, p ro u ti e re c ta f u e rin t pro aliq u a ta n tu m P ro v in c ia ecclesiastica, vel p ro p lu rib u s P ro v in c iis ecclesiasticis a li cuius R egionis, vel pro toto te rr ito rio ecclesiastico alicuius N ationis.
§ 3. C o n stitu tio T rib u n a lis te rrito - rialis est oblig ato ria, si dioeceses te rrito rii, de quo ag itu r, c a re a n t O fficialibus ad p ro p riu m T rib u n a l dioecesanum ap te co nstituendum .
11. E piscoporum C o n fere n tiae erit: 1° T rib u n a lia te rrito ria lia erigere, assig n ata u n icu iq u e T rib u n a li oppor tu n a circu m scrip tio n e;
2° S edem T rib u n alis te rrito ria lis d e te rm in a re ;
3° U niuscuiusque T rib u n a lis p ra e - sidem eligere, ad q u inquenium .
9. B iskup lu b H iera rc h a, ko m p e te n tn y zgodnie z p raw em , m oże p o dejm ow ać w szystko, co je st koniecz ne do p rze p ro w ad z en ia procesu. On sam lu b k to ś w jego iim ieniu w in ie n p rzeprow adzić to w szystko, co je st zw iązane z rozpoczęciem czyli w p ro w adzeniem sp raw y , p o w iad am iając Stolicę Ap. (por. nn. 2, 3).
10. § 1. C elem b ard z iej spraw nego p ro w ad zen ia procesów , K o n feren cje B iskupów poszczególnych k ra jó w lu b regionów , p o sia d ają n a mocy niniejszego pism a apostolskiego, w ładzę ery g o w an ia try b u n a łó w te ry to ria ln y c h , ustanow ionych sp e c ja l nie dla tych sp raw n a te ry to ria podległe ich w ładzy. W y m ag ają one je d n a k z a tw ie rd z en ia przez Stolicę Ap.
§ 2. Pow yższe T ry b u n a ły te ry to ria ln e są albo p ro w in cjo n a ln e albo m ię d zy -p ro w in cjo n a ln e albo k ra jo w e, zależnie od tego czy zostały ery g o w an e jed y n ie dla ja k ie jś tylk o p ro w in cji kościelnej czy dla k ilk u p ro w in cji kościelnych czy d la całego te ry to riu m kościelnego jakiegoś k ra j u.
§ 3. U stanow ienie T ry b u n a łu te r y torialn eg o m a c h a ra k te r obow iązu jący, jeżeli diecezje danego te ry to rium , nie p o sia d ają urzęd n ik ó w od pow iednich do u tw o rze n ia w łasnego T ry b u n a łu diecezjalnego.
11. Do K o n fe re n cji B iskupów b ę dzie należeć:
-12. C oetus E piscoporum P ro v in ciae a u t R egionis, de quibus ag itu r, erit:
1° E rectionem T rib u n alis te rrito - rialis E piscoporum C o n fere n tiae p ro p o n ere;
2° P ra esid is nom en eidem C on fe re n tia e p ra e se n ta re ;
3° C eteros O fficiales T rib u n alis te rrito ria lis, ad quin q u en iu m , eli gere.
13. T rib u n a l te rrito ria le legitim e c o n stitu tu m p o te sta tem iudicialem o b tin e t p ro toto te rrito rio sibi a s signato, q uoad om nes in stru e n d o s P rocessus, quos Episcopi, de quibus su p ra, eidem com m iserint.
14. L icet cu ilib et Episcopo dioe- cesano te rrito rii, quod com m em ora vim us, in stru c tio n e m om nium P ro cessuum C a u saru m B eatificationis S erv o ru m Dei e t C anonizationis B eato ru m suae dioecesis T rib u n ali te rrito ria li, si lib et, com m ittere, tu n c e tiam cum in su a C u ria T rib u n a l r ite c o n stitu e re potest.
15. In te g ru m ta m e n m a n et E pis copi ius, etiam T rib u n a li te rrito ria li legitim e constituto, eosdem P ro c es sus in p ro p ria C u ria in stru e n d i, dum m odo p ro p riu m T rib u n a l ido neis O fficialibus, etia m e x tra dioe- cesim quaesitis, co n stitu e re v alea t.
Q uae v ero a N obis hisce L itte ris, m o tu p ro p rio d atis, s ta tu ta sunt, ea om nia firm a ac r a ta esse iu b e - m us, c o n tra riis quibusvis, etiam spe cialissim a m e n tio n e dignis, non ob sta n tib u s.
D atu m Rom ae, ap u d S an ctu m P e tru m , die X IX m ensis M artii, in festo S. Jo sep h , B. M ariae V irginis
rialn y ch z o kreśleniem dla k aż dego z nich odpow iedniego za k resu ; 2° U stalen ie siedziby dla T ry b u n a łu te ry to ria ln e g o ;
3° W ybranie przew odniczącego dla każdego T ry b u n a łu , n a okres pięciu lat.
12. Do ze b ran ia B iskupów p ro w in cji lu b k ra ju , o k tó ry c h tu cho dzi, będzie należało:
1° W ysunięcie K o n fe re n cji B isk u pów propozycji dotyczącej e re k c ji T ry b u n a łu te ry to ria ln e g o ;
2° P rz ed sta w ien ie tejże K onfe re n c ji k a n d y d a ta n a przew odniczą cego;
3° W ybranie pozostałych u rzę d ników T ry b u n a łu te ry to ria ln e g o na okres pięciu lat.
13. T ry b u n a ł te ry to ria ln y p ra w n ie ustanow iony, o trzy m u je w ładzę są dow niczą n a całym te ry to riu m , dla niego w yznaczonym , w zak resie p ro w ad zen ia w szystkich procesów , j a kie zlecą im biskupi, o k tó ry ch by ła w yżej m ow a.
14. W olno każdem u z B iskupów te ry to riu m , o k tó ry m b y ła m ow a, pow ierzyć — jeżeli zechce — T ry bun ało w i te ry to ria ln e m u , in stru k c ję w szy stk ich procesów sp raw B e aty fik a c ji S ług Bożych i K an o n izacji n a w e t w ted y , gdy w sw ojej K u rii m oże u tw orzyć w sposób odpo w ied n i T rybunał.
15 P o zostaje je d n a k n ien aru szo n e p raw o b isk u p a — rów nież w tedy, gdy został p raw n ie u stanow iony T ry b u n a ł te ry to ria ln y — do p ro w ad zen ia tych procesów w e w łasn ej K u rii, byleby m ógł ustan o w ić w ła sny T ry b u n a ł, złożony z kom
pe-[9] P osoborow e p raw o d a w stw o kościelne 191 Sponsi, anno M C M LXIX , P o n tifi
catu s N ostri sexto.
PAU LU S PP. VI
te n tn y ch urzędników , chociażby p o- chodzili spoza diecezji.
Z arządzam y, aby to, co zostało p ostanow ione tym N aszym pism em w y d an y m z w łasn ej w oli, zacho w ało sw oją moc i za tw ie rd z en ie bez w zględu n a przeciw n e p o sta n o w ien ia, chociażby były godne n a w e t n a jb a rd z ie j sp ecjaln ej w zm ianki.
D an w Rzym ie, u św. P io tra , dnia 19 m a rc a tj. w uroczystość św. Józefa, O b lubieńca N. M a ry ji P a n ny, 1969 ro k u , szóstego N aszego P o n ty fik atu .
P A P. PAW EŁ VI
33.
MOTU P R O PR IO „AD HOC U SQUE T E M PU S”
ok reśla ją ce n ie k tó re sp ra w y p ra w n e dotyczące K a rd y n ałó w w ich ty tu ła c h lu b d iak o n iach rzym skich.
L IT T E R A E A PO STO LIC A E M OTU P R O PR IO DATAE
Iu rid ic a e q u ae d am P a tru m C a rd in aliu m ra tio n e s d e fin iu n tu r quoad suos T itu lo s vel D iaconias in U rbe
(AAS 61 (1969) 226—227)
PA U LU S PP. VJ
AD HOC U SQUE TEM PU S; P a tre s C a rd in ale s in sacris h u iu s U r bis aedibus, qu ae vel u ti T itu lu m vel u ti D iaconiam h a b e b a n t, eiusm o" di fa c u lta tib u s ad ad m in istra tio n e m p e rtin e n tib u s fru e b a n tu r, q u a ru m causae vel in m u n e re p a s to ra li v el in recto reg im in e N o strae R om anae dioecesis positae, nuc su a d e re v i d e n tu r abrogationem .
Q uod p rofecto co n g ru e re p u ta m u s siv e cum iis qu ae D ecessor N o ster
PA P. PAW EŁ VI
KARDYN AŁO W IE cieszyli się aż do tego czasu w św iętych b u dow lach Rzym u, k tó re p osiadali ja k o T y tu ł lub D iakonię, u p raw n ie n iam i w zak resie za rząd zan ia (ad m in istra cji). W ydaje się obecnie rzeczą w sk az an ą odw ołanie u p ra w n ie ń , k tó re dotyczą d u sz p a ste rstw a lu b w chodzą w zakres sp raw n eg o z a rzą d zan ia N aszą diecezją rzym ską. S ądzim y, że je s t to zgodne za rów no z ty m co p o sta n o w ił N asz
