• Nie Znaleziono Wyników

Dach z dachem się stykał - Janina Woch - fragment relacji świadka historii [TEKST]

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Dach z dachem się stykał - Janina Woch - fragment relacji świadka historii [TEKST]"

Copied!
1
0
0

Pełen tekst

(1)

JANINA WOCH

ur. 1925; Abramów

Miejsce i czas wydarzeń Abramów, dwudziestolecie międzywojenne

Słowa kluczowe Projekt Etnografia Lubelszczyzny, Abramów, wygląd wsi, budownictwo, architektura

Dach z dachem się stykał

Drewniane [było wszystko], dach z dachem się stykał, o! [...] Jedno przy drugim i dachy takie były, że trzeba było głowę schylać jak się wchodziło większemu człowiekowi do mieszkania. Tak było. Wszystko, obora murowana, obora drewniana, stodoła drewniana, wszystko. Wszystko drewno pod strzecho i tak było. […] W skupisku było, a jak się zapaliło, nie daj Boże, to wszytko jeden płomień, jeden tuman ognia, wszystko. Nic się nie uratowało.

Data i miejsce nagrania 2011-05-11, Wólka Kątna

Rozmawiał/a Piotr Lasota

Transkrypcja Rafał Czekaj

Redakcja Piotr Lasota

Prawa Copyright © Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN"

Cytaty

Powiązane dokumenty

Jak ja nie mogę patrzeć teraz jak ten kombajn zniszczy tyle pola, wyjedzie tyle kłosów tych, tego chleba tyle leży na ziemi i depcze się po nim. Boże, nasi rodzice

Bo na tym osikowym drzewie się powiesił, za te srebrniki, srebniki rzuciła, a drzewo cierpiało”. I do dzisiaj te listki tak drżo na nim, tak szeleści

Mówiłam: „Przyjeździe, zobaczcie do pasieki” Był moment, gdy mówili, że telefony komórkowe szkodzą i pszczoły się nie orientują.. Mówiłam: „Słuchajcie, nie

Wiemy, że pan Jezus miał wiarę tą co, tylko tyle że, że go ukrzyżowali później, że go zamordowali, ale… wiara była i modlili się, jak się modlił ten Żyd, no jak mówię,

I koszyk jeden miał na jajka, bo jajka zbierały te chłopaki, bo to już była taka pora, ze to jajka pisanki, to jajka zbierały.. A kto tam nie miał kur, ale to przeważnie kury

„Materiały [fotograficzne] czarno-białe”[Mikołaja Ilińskiego –red.], potem „Materiały [fotograficzne] barwne”[Edwarda Dubiela oraz Mikołaja Ilińskiego –red.] –[to]

Kiedyś trzeba było się liczyć ze słowami, niestety nie można było iść ulicą i klepać, że tak powiem. Obecnie rzeczywiście możemy mówić co chcemy i

Mówie - co się obrażasz, a to kiedyś tak nie było, ja mówie, dziewczyną byłam, to do suchej nitki, jeszcze klepana byłam pod pachą, bo, że mam suchą