Materiały dydaktyczne na zajęcia wyrównawcze z matematyki dla studentów pierwszego roku kierunku zamawianego
Biotechnologia
w ramach projektu „Era inżyniera – pewna lokata na przyszłość”
2. Funkcja i jej własności
2.1. Definicja funkcji
Załóżmy, że X, Y są dowolnymi zbiorami. Przypomnijmy, że iloczynem kartezjańskim zbiorów X i Y nazywamy zbiór
X × Y = {(x, y) : x ∈ X, y ∈ Y }.
Dowolny podzbiór R ⊂ X × Y nazywamy relacją.
Relację f ⊂ X × Y nazywamy funkcją, jeśli są spełnione następujące dwa warunki:
1. ∀
x∈X∃
y∈Y(x, y) ∈ f, 2. ∀
x∈X∀
y,y′∈Y(
(x, y) ∈ f ∧ (x, y
′) ∈ f =⇒ y = y
′).
Jeśli relacja f ⊂ X × Y będzie funkcją, to będziemy pisali f : X → Y . Zbiór X (oznaczany często przez D
f) nazywamy dziedziną funkcji f , natomiast zbiór Y przeciwdziedziną funkcji f . Zbiór wartości funkcji f (oznaczany często przez ZW
f) to zbiór tych elementów y ∈ Y , dla których istnieje x ∈ X taki, że y = f (x).
2.2. Własności funkcji
Niech f : X → Y .
1. Punkt x
0∈ X jest miejscem zerowym funkcji f wtedy i tylko wtedy, gdy f(x
0) = 0.
2. Dwie funkcje f i g są równe wtedy i tylko wtedy, gdy:
• D
f= D
g= D,
• dla każdego x ∈ D f (x) = g(x).
3. Monotoniczność funkcji:
• Funkcję f nazywamy silnie rosnącą w zbiorze A ⊂ X, jeśli
∀
x1,x2∈A(x
1< x
2= ⇒ f(x
1) < f (x
2)).
• Funkcję f nazywamy silnie malejącą w zbiorze A ⊂ X, jeśli
∀
x1,x2∈A(x
1< x
2= ⇒ f(x
1) > f (x
2)).
• Funkcję f nazywamy rosnącą w zbiorze A ⊂ X, jeśli
∀
x1,x2∈A(x
1< x
2= ⇒ f(x
1) 6 f(x
2)).
• Funkcję f nazywamy malejącą w zbiorze A ⊂ X, jeśli
∀
x1,x2∈A(x
1< x
2= ⇒ f(x
1) > f(x
2)).
• Funkcję f nazywamy stałą w zbiorze A ⊂ X, jeśli
∃
c∈Y∀
x∈Af (x) = c.
4. Funkcję f : X → Y nazywamy funkcją różnowartościową (iniekcją) wtedy i tylko wtedy, gdy każdej parze różnych argumentów przyporządkowuje różne wartości funkcji, tzn.
∀
x1,x2∈X(x
1̸= x
2= ⇒ f(x
1) ̸= f(x
2)).
5
5. Funkcję f : X → Y nazywamy funkcją „na” (surjekcją) wtedy i tylko wtedy, gdy dla każdego y ∈ Y istnieje x ∈ X taki, że y = f(x).
6. Funkcję f : X → Y nazywamy funkcją wzajemnie jednoznaczną (bijekcją) wtedy i tylko wtedy, gdy f jest iniekcją i surjekcją.
7. Jeżeli dane są funkcje f : X → Y
1oraz g : Y
2→ Z, gdzie Y
1⊂ Y
2, to istnieje funkcja h : X → Z określona wzorem h(x) = (g ◦ f)(x) = g(f(x)), zwana złożeniem funkcji f z funkcją g.
8. Funkcję g : Y → X nazywamy odwrotną do funkcji f : X → Y wtedy i tylko wtedy, gdy (g ◦f)(x) = x dla każdego x ∈ X oraz (f ◦ g)(y) = y dla każdego y ∈ Y .
Uwaga: Wykresy funkcji i funkcji do niej odwrotnej są wzajemnie symetryczne względem prostej o równaniu y = x.
9. Funkcja okresowa o okresie t ̸= 0 to funkcja f : X → Y taka, że dla każdego x ∈ D
frównież (x + t) ∈ D
foraz f (x) = f (x + t) dla każdego x ∈ X.
10. Funkcja parzysta to funkcja f taka, że dla każdego x ∈ D
fmamy −x ∈ D
fi f ( −x) = f(x).
Uwaga: Wykres funkcji parzystej jest symetryczny względem osi OY .
11. Funkcja nieparzysta to funkcja f taka, że dla każdego x ∈ D
fmamy −x ∈ D
fi f ( −x) = −f(x).
Uwaga: Wykres funkcji nieparzystej jest symetryczny względem punktu (0, 0).
12. Funkcja ograniczona to funkcja, której zbiór wartości jest zbiorem ograniczonym.
2.3. Przekształcenia wykresów funkcji
Załóżmy, że mamy wykres funkcji f : D → R, D ⊂ R. Aby na podstawie tego wykresu otrzymać wykres funkcji”
• g(x) = f(x − p) + q, należy wykres funkcji f przesunąć o wektor ⃗u = [p, q].
• g(x) = −f(x), należy wykres funkcji f odbić symetrycznie względem osi OX.
• g(x) = f(−x), należy wykres funkcji f odbić symetrycznie względem osi OY .
• g(x) = −f(−x), należy wykres funkcji f odbić symetrycznie względem punktu (0, 0).
• g(x) = |f(x)|, należy wykres funkcji f odbić symetrycznie względem osi OX dla wartości ujemnych, natomiast dla wartości dodatnich pozostawić bez zmian.
• g(x) = f(|x|), należy wykres funkcji f dla argumentów ujemnych usunąć, natomiast dla argumen-
tów nieujemnych pozostawić bez zmian i odbić symetrycznie względem osi OY .
2.4. Przykładowe zadania
1. Na podstawie wykresu funkcji f opisać jej własności, takie jak:
a) dziedzina, zbiór wartości, b) miejsca zerowe,
c) monotoniczność,
d) parzystość, nieparzystość, e) różnowartościowość, f) okresowość,
g) najmniejsza i największa wartość.
Odpowiedź:
a) D
f= R, ZW
f= [−4, −1] ∪ [0, 4].
b) Miejsca zerowe: −2.
c) Funkcja f jest silnie malejąca w przedziale ( −1, 1).
Funkcja f jest silnie rosnąca w przedziałach: ( −2, −1), (1, 2).
Funkcja f jest stała w przedziałach: ( −∞, −2), (2, +∞).
d) Funkcja f nie jest nieparzysta i nie jest parzysta.
e) Funkcja f nie jest różnowartościowa.
f) Funkcja f nie jest okresowa.
g) W punkcie 1 funkcja f przyjmuje najmniejszą wartość równą −4, natomiast w punkcie −1 największą wartość równą 4.
2. Na podstawie wykresu funkcji f naszkicować wykres funkcji g(x) = −f(−x).
Rozwiązanie: Wykres funkcji f odbijamy symetrycznie względem punktu (0, 0).
Odpowiedź:
7
2.5. Zadania
Na podstawie wykresu funkcji f opisać jej własności, takie jak:
a) dziedzina, zbiór wartości, b) miejsca zerowe,
c) monotoniczność,
d) parzystość, nieparzystość, e) różnowartościowość, f) okresowość,
g) najmniejsza i największa wartość.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Na podstawie wykresu funkcji f naszkicować wykres funkcji:
7. g(x) = f (x + 1) + 1.
8. g(x) = f ( −x).
9. g(x) = −f(x).
10. g(x) = −f(−x).
11. g(x) = f ( |x|).
12. g(x) = |f(x)|.
Na podstawie wykresu funkcji f naszkicować wykres funkcji:
13. g(x) = f (x + 1) + 1.
14. g(x) = f ( −x).
15. g(x) = −f(x).
16. g(x) = −f(−x).
17. g(x) = f ( |x|).
18. g(x) = |f(x)|.
Na podstawie wykresu funkcji f , w oparciu o przekształcenia wykresów funkcji, narysować wykres funkcji g, jeżeli:
19. f (x) = |x|, g(x) = −|2 − |x − 1||.
20. f (x) = x
2, g(x) = (x −
12)
2+
14. 21. f (x) = x
2, g(x) = |(x + 1)
2− 3|.
22. f (x) = x
2, g(x) = |x
2− 1| + 2.
23. f (x) = √
3x, g(x) = 2 − √
3x.
24. f (x) =
1x, g(x) =
xx+3−1.
25. f (x) = 3
x, g(x) = |3
x− 1| + 1.
26. f (x) = (
12)
x, g(x) = (
12)
|x−1|+ 3.
27. f (x) = log
3x, g(x) = 1 − log
3(x −
12).
28. f (x) = ln x, g(x) = − ln |x − 3|.
29. f (x) = sin x, g(x) = | sin x|.
30. f (x) = cos x, g(x) = cos(x +
π4).
31. f (x) = arc tg x, g(x) = arc tg |x − 1| +
π2. 32. f (x) = ctg x, g(x) = | ctg x|.
33. f (x) = arc sin x, g(x) = arc sin |x| +
π2. 34. f (x) = arc cos x, g(x) = arc cos( −x) + π.
Na podstawie definicji ustalić, które z podanych funkcji są parzyste, a które nieparzyste:
35. f (x) = x
3+ x |x|.
36. f (x) = 3 − 2|x| − x
2.
37. f (x) =
|x|x+
|x−2|x−2+
|x+2|x+2. 38. f (x) =
x(1+21−2xx).
9