1SZ PRZYJACIEL
Qodatek da «Jüosif LSdzbarsklegoV
R ok I I I . L id z b a rk , d n ia 4 s ty c z n ia 19BO. Nr. 1 Na niedzielQ po N ow ym R oku.
E W A N G E L J A ,
napisana u öw. Lukasza, w rozdz. II. w. 21.
A gdy si§ spelnifo oöm dni, izby obrzezano Dziecko; nazwaao jest Imi§ Jego Jezug, ktöre bylo nazwaae od aaiola pierwej, nizli si§ w zywocie pocz§lo.
Na swi^to Imienia Jezus.
„I nazwiesz Imi§ Jego Jezns, albowiem On zbawi lud Swöj od grzechöw ich“.
Wielkie jest Imi§ Jezusa pochodzeuiem swojem. — Sam B6g je przeciei nadat przez Archaniola; wielkie jest zaaczeuiem swojem.
Niekiedy ludzie z wdzi§cznosei nadawali iauym ludziom miano zbawcöw narodu, nigdy im jednak na myöl nie przyszlo nazwac kogo zbawicielem öwiata, Imi§ to w calej doniostoöci tego wyrazu wypetnil Syn Bozy, stawszy si§ czlowiekiem. Z jakiemze uszano- waniem, poboznoöciq i uwag$ powinniömy wymawiac to wielkie i öwi§te Imi§, „ktöre jest nad wszelakie Imi§“. — Dlatego tez upowszechnit si§ od pierwszych czasöw chrzeöcijanstwa zwyezaj pochylania albo odkrywania glowy przy wymienieniu tego öwi§tego imienia. Wielkie imi§ rodowe, ktöre nosi syn prawem dziedzictwa, nie daje wielkiej ehwaly, bo ono nalezy si§ tylko zaslugom jego przodköw. Nie tak si§ dzieje z naj^wietszem Imieniem Jezus, ktö
re nosi Syn Bozy. On sam je zdobyl wlasnemi zaslugami, cenq krwi Swojej, odkupujqc rodzaj ludzki od kary ötnierci, ktorq byi Sciqgn^l na siebie i przywracajjic mu prawo dziedzictwa niebieskie- go. Czyz bylo imi§ kiedy bardziej zasluzone ? Imiona przybra- nych synöw Bozych, braci i siöstr Chrystusa, ktöre nosisz, s% takze imionami wielkiej wartoöci, ale one ci si§ nie nalei^ dla twoich * zaslug, winieneö je lasce Chrztu iwi§tego. Wszelako od ciebie za- lezy stac si§ ich godnym — od ciebie zalezy dzialac wespöl z taska, aieby godnie nosic to imi§, ktörem si§ slusznie chlubisz.
Prosic z iywq wiar$ w imi§ Jezusa — znaczy tyle, eo otrzy- mac; w imi§ Jezusa, Apostotowie ozynili najgloöniejsze euda. Wzv- waniem imienia Jezns zwycigzali wszystkicb wieköw M§ezennicy
cierpienia i m§ki, a wyznawey i dziewice pon§ty swiata. Wzywa- niem imienia Jezus konczy KoSciöt wszystkie modty swoje i chce takze, byämy w tem imienia znalezli siig i pociech§ w ostatniej ebwili konania. Z jakiemze zaufaniem winienes wzywsc tego §wi§- tego Imienia w pokusacb, cierpieniacb, niepokojacb i we wszystkich przedsi§wzi§ciach swoicb. Przyswöj sobie jaki akt strzelisty, w ktörymby bylo imi? Jezus, aby w chwilacb stanowczyeh, a osobli- wie w ostatniej godzinie, kiedy b^dziesz walczyt ze Smierciq, zna- lazlo si§ ono na ustach twoich. 0 niechze ostatnie slowa twoje b§dq: ,Jezu möj, o Jezu, bqdz mi Jezusem!“
Na uroczystoSc Trzech Kröll.
E W A N G E L J A ,
napisana u Sw. Mateusza w rozdz. II, w. 1—12.
Gdy si§ narodzil Jezus w Betleem Juda, we dni Heroda Krö- la; oto M§drey ze wsehodu sionca przybyli do Jerozoiimy, möwigc:
„Gdzie jest, ktöry si§ narodzil, Kröl Zydowski? albowiem widzie- fiänay gwiazd§ jego na wschöd sionca i przyjechaliSmy poklonic si§ jemu“. A uslyszawszy Krel Heröd, zatrwozyl si§ i wszystka Je- rozolima z nim. I zebrawszy wszystkie przedniejsze * kaplany i doktory ludu, dowiadywal si§ od nich, gdzie sä§ mial Chrystus narodzic. A oni rzekli: „w Betleem Judzkiem, bo tak jest napisano przez proroka: I ty Betleem, ziemio Judzka, z zadnej miary nie jesteö najpodlejsze mi§dzy Ksiqz^ty Judzkimi: albowiem z eiebie wynijdzie wödz, ktöryby rzqdzil lud möj Izraelski. Tedy Heröd, wezwawszy potajemnie M§drcöw, pilnie si§ wywiadywal od nicb ezasu gwiazdy, ktöra si§ im ukazala. I poslawszy je do Betleem, rzekl: Idzcie, a wywiadujcie si§ pilnie o dzieciqtku; a gdy znaj- dziecie, oznajmijcie mi, abym i ja, przyjechawszy, poklonil si§ jemu.
Ktörzy wyslucbawszy kröla, odjechali. A oto gwiazda, ktörq byii widzieli na wschöd sionca, szla przed nimi, az przyszedlszy, sfan§la nad miejscem, gdzie bylo dzieci§. A ujrzawszy gwiazd§, urado- wali si§ radoSciq bardzo wielkq. I wszedlszy w dom, znalezli dzie- ci§ z Marja, matkq jego i upadlszy, poklonili si§ jemu; a otwo*
rzywszy skarby swe, ofiarowali mu dary: zloto, kadzidlo i mirr§.
A wziqwszy odpowiedz we Snie, aby si§ nie wracali do Heroda, inszq drogq wröcili si§ do krainy swojej.
Jak Trzej Krölowie za gwiazda cudowna, tak ty postgpu] za laska Boza!
Gdy w Betleem narodzil si§ Pan Jezus, Trzej Krölowie, m fdrcy ze Wsehodu, wybrali si§ w drog§, azeby poklon i czeScoddac Zba- wicielowi Swiata. Ci trzej krölowie, wedlug podania, nazywali si§:
Kasper, Melcbjor i Baltazar, a byli naczelnikami malych panstewek w Arabji SzczgSliwej. Majqe stycznoSc z narodem zydowski m —
oöwieceni przez Ducba Sw. — wiedzieli, iz w czasie Narodzia Me- sjasza ukaze si§ na niebie nadzwyczajna gwiazda, kometq zwaoa.
Biegli w astronomji za ukazaniem si§ jej byli przekonani, teraz wlaönie narodzil sie Zbawiciel Swiata, gdyz gwiazda ta nie na- letala do zwyczajnie ukazujqcych sie na niebie, ale zajaSniala w porze, w jakiej zaden z astronomöw nie spodziewal sie jej.
Gdy gwiazde ujrzeli, oblicze ich rozpromienialo si§ od radosei, a w serce wstqpila nadzieja, iz speini^ sie ich pragnienia i na wlasne oczy ujrzq Zbawiciela §wiata.
Bez zwloki przeto wybieraj^ sie w dalek^, uciqzliwq podrözT nie l^kajqc sie ni okolic nieznanycb, ni skwaru sloriea, burzy lub deszczu, nie bojq sie napaäci zlych ludzi, bo do upragnionego ceiu prowadzic ich ma gwiazda, cudowny znak Bozy.
Gdy nad Jerozolimq stracili j$ z oczu, w przekonaniu, iz tu- taj narodzil’ sie Zbawiciel, wstqpili do miasta, pytajqc si§: „gdzie jest, ktöry sie narodzil, kröl zydowski, albowiem przyjechalismy poklonic sie Jem u“!
Podziwiajqc te wielk^ wiar§ i miloSc, z jakq Trzej Krölowie puScili säe w daleki gwiat na poszukiwanie Pana Jeznsa i my z rowns* gorliwoSciq, pelni wiary i miiogci, zdqzajmy do Betleem,»
szukajmv zbawienia u stop Jezusa, chocby, nie wiem, jak wielkie przeszkody stanely nam w drodze.
Prawda, iz Trzem Krölom nie tak trudno bylo zdqzac do upra
gnionego celn, gdyz im gwiazda cudowna jasnym promieniem wla- öciw^ wskazywala droge- W podrözy doczesnego zycia jednak i my maray gwiazde, ktöra oäwieca i niq Bog nas prowadzi, jak ojciec ukochane dziecie do zbawienia dnszy, a t^ gwiazdq jest laska Boza.
Ona — laska Boza, to prawdziwy dar Bozy, darmo nam dany dla zbawienia duszy, przez zaslugi Pana naszego Jezusa Chrystusa, bez niej nie zaslugujqcego na zywot wieczny uczynic nie mozemy.
Laska jest iq jasnq gwiazdq, co przez przepaScie grzechöw, poprzez göry nami§tnosci i pokus, bezpiecznie nas wiedzie, ona dzwiga z upadku, do dobrych czynöw pobudza, do pokuty naklania.
w cnocie utrwala.
Laska Boska jest nam koniecznie potrzebna do zbawienia, do spelniania dobrych, szlachetnych czynöw, do zachowania przykazan Panskich, grzesznikowi do nawröcenia sie, enotliwemu do postepu w doskonalogci, a wszystkim dowytrwania w dobrem az do konca,
W dobroci swej Bög laski uczynkowej wszystkim w takiej mierze ndziela, aby sie zbawic mogli, jak möwi Pismo öw.: „tak, iz warn na £adnej lasce nie schodzi, oczekiwajqc zjawienia Pana naszego Jeznsa Chrystusa“.
2^da jednak Bög, abygmy o laske Jego nie tylko prosili, ale z niä| wspöldzialali i pracowali na zbawienie nasze. Bög ci§ wi§c, bracie, siostro, sw$ laskq pobudza, abyg z grzechöw powstal i sie nawröcil, byö wspomögl ubogiego, pocieszyl smutnego, nawiedziP chorego, wrogowi przebaczyl. Czyn tedy, co ona ci kaze! Laska,
— 3 —
4
Boza pobudza, aby§ biednym nie sk^pü grosza, aby§ ujql si§
za sierotq, aby£, czyni^c dobrze, nawiedzii koscioty, przyst^powal cz§sto do Sakramentöw 6w. Czyn, co ona ci kaze, a dojdziesz jak owi Trzej Krölowie do ogl^dania i posiadania Boga.
D u ch o w n y p ra w o sla w n y sciq l k rzyz k a to llc k i.
Ducbowny prawoslawny w Nowym Dworze, gminy porozow- akiej Skörat, Sci^l krzyz katolicki na cmentarzu cerkiewnym, a nast§pnie porqbal go i spalil. Krzyz ten postawil na tym cmen- iarzu ksiqdz katolicki jeszcze przed 100 laty za czasöw istnienia w Nowym Dworze ko§ciota unickiego. Czyn duchownego prawoslaw- nego spotkal si§ z ogöluem oburzeniem ludaoöci okolicznej. Zni- szczony krzyz stanowil w oczach ludnosci widomy pomnik prze- Sladowania unitöw.
N aw röcon y odst^ pca.
Ks. Jan Pietruszka, ktory przystqpit swego czasu do sekty Hodura, oglosil w prasie list, w ktörym wyrzeka si§ bt^döw here- tyckicb i wyraza zal z powodu odst^pstwa od Koöciola katolickiego.
„Ja, nizej podpisany, ks. Pietruszka, z diecezji przemyskiej, w kwietniu 1929 r. przystqpilem do Koöciola narodowego, a w tej sekeie nast§pnie, w sieipoiu tegoz roku, przeszedtem pod zarzqd metropolji prawoslawnej. Bt§dne, heretyckie zasady tej sekty po- rzucilem w pazdzierniku 1929 r. i jako heretyckie, przeciwne wie- rze 6w. KoSciola katolickiego, pot^piam i wyrzekam si§ publicznie.
Za wszelkie zgorszenia przepraszam najusilniej Pana Boga i wszy- stkicb, dla kogo bylem powodem. — Ks. Jan Pietruszka, Tarnow- skie Göry, dnia 4 grndnia 1929 r.“.
D ziesi$ö m iljo n ö w k a to lik ö w na w y sp a eh F ilip ln sk lch . Pi§kno przyrody na wyspaeh Filipinskich, zyskato im nazw§
. .perly Wschodu“. Ale Filipiny zaslugujq na to okreSlenie jeszcze z innego powodu. Podczas, gdy Chiny na 450 miljonöw mieszkan- cöw, majq tylko 2.500.000 katoliköw, a Japonja na 60 miljonöw dusz, ma ich tylko 89.000, to na Filipinach na ogölnq liezbq jede- nastu miljonöw Indnoöci jest 10 miljonöw katoliköw! Nie wiele osöb wie zapewne, i Filipiny 83 szöstym, co do wielkoöci, krajem katolickim na äwieeie. Pierwsze miejsce pod tym wzgl§dem zaj*
mujq Wiochy, potem kolejno idq Niemcy, Stany Zjednoczone Arne- ryki Pölnocnej, Polska, Hiszpanja i Filipiny.
N o w e n a w r ö c e n ie si«j d u c h o w n e g o a n g ü k a ü s k ie g o . Duchowny anglikanski Ralph Underwood, byly wikary w Brig- stock w diecezji anglikanskiej Peterborough i przyjaciel stynnego konwertysty, ks. Vernon, zostal niedawno przyj^ty do Koöcioia ka
tolickiego, poczem wyjechat do kolegjum Beda w Rzymie na studja,
> celem przygotowania si§ do katolickich öwi^oen kaplanskich.
