• Nie Znaleziono Wyników

"Metryka Litewska. Księga Sigillat 1709-1719", oprac. Andrzej Rachuba, red. tomu Tadeusz Wasilewski, Warszawa 1987 : [recenzja]

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share ""Metryka Litewska. Księga Sigillat 1709-1719", oprac. Andrzej Rachuba, red. tomu Tadeusz Wasilewski, Warszawa 1987 : [recenzja]"

Copied!
3
0
0

Pełen tekst

(1)

Ciara, Stefan

"Metryka Litewska. Księga Sigillat

1709-1719", oprać. Andrzej Rachuba,

red. tomu Tadeusz Wasilewski,

Warszawa 1987 : [recenzja]

Przegląd Historyczny 79/2, 408-409

1988

Artykuł umieszczony jest w kolekcji cyfrowej bazhum.muzhp.pl,

gromadzącej zawartość polskich czasopism humanistycznych

i społecznych, tworzonej przez Muzeum Historii Polski w Warszawie

w ramach prac podejmowanych na rzecz zapewnienia otwartego,

powszechnego i trwałego dostępu do polskiego dorobku naukowego

i kulturalnego.

Artykuł został opracowany do udostępnienia w Internecie dzięki

wsparciu Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego w ramach

dofinansowania działalności upowszechniającej naukę.

(2)

408

Z A P IS K I

M etryka Litewska. Księga Sigillat 1709—1719, opracował Andrzej

R a c h u b a , redaktor tom u Tadeusz W a s i l e w s k i , Państwowe W ydawnictwo Naukowe, Warszawa 1987, s. 264.

Omawiana publikacja rozpoczyna edycję w ybranych tomów M etryki Litew ­ skiej przechowywanych w archiw ach i rękopiśm iennych zbiorach bibliotecznych Polski i Związku Radzieckiego. Edycji tej patronują ze strony polskiej Instytut Historii PAN, Naczelna D yrekcja Archiwów Państw ow ych oraz Archiwum Głów­ ne Akt Dawnych, a ze strony radzieckiej Instytut H istorii ZSRR Akademii Nauk ZSRR, Instytuty H istorii Akademii Nauik Republik Białoruskiej i Litewskiej, Główny Zarząd Archiwów oraz C entralne Archiwum Państw owe Akt Dawnych w Moskwie. To doniosłe przedsięwzięcie edytorskie nabrało znacznego rozgłosu u schyłku lat siedemdziesiątych i zostało usankcjonow ane umową zaw artą w lu ­ tym 1979 r . 1 W następnych latach spraw a jakby nieco iprzycichła. Czasu jednak nie zmarnowano; uzgodniono podział zadań między stronami, a przede wszyst­ kim opublikowano tom Sigillat, jako spraw dzian podjętej współpracy.

Wybór księgi Sigillat (spośród ponad 600 woluminów składających się na M etrykę Litewską) przechowywanej w dziale VI Archiwum Radziwiłłów w zaso­ bie AGAD na inaugurację serii wydawniczej jest ze wszech m iar trafny. Sigillata bowiem, zarówno w kancelarii koronnej jak i litewskiej, rejestrow ały streszcze­ nia wszystkich aktów wystawionych i opieczętowanych (stąd nazwa) przez k an­ clerza lub podkanclerzego. Opublikowana księga obejm uje wpisy kancelarii li­ tewskiej większej od października 1709 r., gdy powrócił do władzy August II aż do śmierci kanclerza wielkiego litewskiego K arola Stanisław a Radziwiłła w m ar­ cu 1719 r. (był on kanclerzem od 1698 r. a jeszcze poprzednio, od 1690 r., (pod­ kanclerzym litewskim). W ciągu tych 10 lat bez m ała opieczętowano w kance­ larii większej litewskiej 1224 dokumenty. Publikow ana księga Sigillat odpowiada pod względem zaw artości tomowi 155 Ksiąg Wpisów (Libri Inscriptionum , jak nazywano je w Koronie) znajdującej się w zasobie Centralnego A rchiwum P a ń ­ stwowego A kt Dawnych w Moskwie. W księdze tej pomieszczone są in extenso kopie dokumentów zregestowanych w księdze Sigillat. Wydawca wykorzystuje ten fakt zamieszczając przy poszczególnych regestach Sigillaty odsyłacze do od­ powiednich p a rtii Księgi Wpisów, a przy ważniejszych dokum entach publikuje pełne teksty z tejże Księgi. Jest spraw ą do dyskusji, czy nie właściwsze byłoby zamieszczanie takich aneksów, pochodzących przecież spoza Sigillaty, w przypi­ sach a nie, jak to czyni A. R a c h u b a , bezpośrednio po regeście. Wydawca od­ wołuje się też niejednokrotnie do kopii publikowanej księgi Sigillat (określając jąc ją symbolem S2 gdy podstaw ą wydania jest księga St ), powstałej około połowy XVIII w. a przechowywanej również w Archiwum Radziwiłłów w dziale II. Nie­ stety nie wspomniał o tej kopii we wstępie do wydaw nictw a powołując jedynie w przypisie swój cytowany wyżej artykuł w „Przeglądzie Historycznym”.

1 Taką datę zaw arcia umowy podaje A. R a c h u b a , Księgi Sigillat M etryki

Litew skiej, PH t. LXXII, 1981, z. 1. N atom iast w sygnowanym przez Komitet

Redakcyjny „W prowadzeniu” do om awianej publikacji (s. 5) podano 1980 r. jako datę zaw arcia umowy. Z najnowszych publikacji dotyczących M etryki Litewskiej wymieńmy prace P. K e n n e d y - G r i m s t e d , The „Lithuanian Metrica” in

Moscow and Warsaw: Reconstructing the A rchives of Grand Duchy of Lithuania. Including An Annotated Edition of the 1887 Inventory compiled by Stanislaw Ptaszycki, w stęp P. K e n n e d y G r i m s t e d przy współpracy I. S u ł k ó w

k i é j - K u r a s i o w e j, Cam bridge-M assachusetts 19i84; C zym jest i czym byla

M etryka Litew ska, KH r. XCII, 1985, n r 1; Úklad i zawartość M etryki Litew skiej,

(3)

Z A P IS K I

409

Charakterystyczny dla omawianego wydaw nictw a źródłowego jest niem al zu­ pełny brak przypisów rzeczowych. Uwagi o charakterze rzeczowym towarzyszą poszczególnym regestom, natom iast wszelkie objaśnienia dotyczące osób i nazw geograficznych zostały umieszczone w rozszerzonych indeksach. Oba indeksy — osobowy i geograficzny — obejm ują łącznie 62 stronice druku, czyli ponad 30% objętości książki. Świadczy to o wielkim nasyceniu publikowanego źródła nazw a­ mi osobowymi i geograficznymi, i potw ierdza raz jeszcze trafność w yboru pod­ stawy edycji.

Omawiane wydawnictwo zostało opracowane starannie nie tylko pod wzglą­ dem merytorycznym , ale otrzymało też dobrą szatą graficzną. Można się spo­ dziewać, że obw oluta z reprodukcją tłoka pieczęci wielkiej litew skiej Jan a III będzie elem entem identyfikującym tę serię wydawniczą. Tak więc po seriach „Dokumentów i m ateriałów do historii stosunków polsko-radzieckich" i „Pow sta­ nie styczniowe. M ateriały i dokum enty” rozpoczyna się realizację kolejnego po­ ważnego polsko-radzieckiego przedsięwzięcia w zakresie edycji źródeł historycz­ nych. Na następne tomy z nadzieją i zainteresow aniem czekają nie tylko badacze dziejów Wielkiego K sięstw a Litewskiego.

&_C.

Inskrypcje grobów polskich na cmentarzach w Paryżu. M ont­ martre. Saint-Vincent. Batignolles, opracow ali Andrzej B i e r n a t , Sławomir G ó r z y ń s k i , P iotr U g n i e w s k i , pod red. Andrzeja B i e r n a t a , Zarząd Ochrony i K onserw acji Zespołów Pałacowo- -Ogrodowych, W arszawa 1986, s. 136.

W efektow nej okładce, lecz monotonnym drukiem, charakterystycznym dla technik m ałej poligrafii, Przedsiębiorstwo Zagraniczne „Polm ark” w ydrukowało w nakładzie 500 egzemplarzy wyniki inw entaryzacji polskich grobów n a w ym ie­ nionych trzech cm entarzach paryskich. Wszystkie niedostatki poligraficznej szaty wydaw nictw a powinny zostać wybaczone wobec rekordowo krótkiego czasu o p ra­ cowania i w ydrukow ania tom iku. Do obiegu nauikowego weszły dzięki tem u teksty inskrypcji n a nagrobkach osób, w których nazwiskach można doszukać się polskiego brzmienia. M ateriał ten stanowi ważne źródło zarówno dla szczegóło­ wych poszukiwań biograficznych, jak i dla ogólniejszych rozważań nad wzorami kulturow ym i i świadomością kolejnych generacji emigrantów.

Tomik przynosi w yniki inw entaryzacji dokonanej w latach 1984—85, w szcze­ gółach uzupełnionej w 1986 r. O ile n a nieopisanych w literaturze cm entarzach Saint Vincent i Batignolles wydawcy — w brew oczekiwaniom — n atrafili n a n ie­ liczne jedynie polskie groby, o tyle w ielokrotnie opisywany cm entarz M ontm artre ujaw nił inw entaryzatorom wiele informacji, których nie dopatrzyli się ich po­ przednicy. Dlatego postanowiono zinwentaryzować również i ten nekropol. Notując nowe inskrypcje, wydawcy stw ierdzili równocześnie niszczenie innych, których treść była znana autorom wcześniejszych opisów cm entarza. Postanowio­ no więc dążyć do możliwie najpełniejszej rekonstrukcji napisów, uwzględniając zarówno dane z autopsji, jak i z literatury. Wprowadzono wobec tego system odnośników, które w prawdzie czynią lekturę znacznie bardziej żmudną, lecz po­ zw alają jednoznacznie określić źródło każdej informacji.

Merytoryczne uzasadnienie prac inw entaryzacyjnych nie budzi wątpliwości. Nazwiska B. Zaleskiego, W. Chrzanowskiego, J. Słowackiego, J. P. Jerzm anow ­ skiego, J. Lelewela, J. Zaliwskiego, W. Wańkowicza, T. Mostowskiego, M. Rybiń·

i*

Cytaty

Powiązane dokumenty

- Stykaj ąc siĊ z organizmami róĪnych gospodarzy wirusy mają wiĊksze szanse zdobycie przystosowaĔ na drodze mutacji (doboru naturalnego, selekcji). ʛ Wáączanie

- Je Īeli podano wiĊcej odpowiedzi (argumentów, cech itp.) niĪ wynika to z polecenia w zadaniu, ocenie podlega tyle kolejnych odpowiedzi (liczonych od pierwszej), ile jest

Je Īeli polecenie brzmi: Napisz schemat ciągu przemian...,to zdający powinien napisaü schemat ciągu przemian, a nie równania kolejnych reakcji.. x NiewáaĞciwy

Zdaj ący moĪe od razu

Wynik nie musi byü podany z jednostką (uczeĔ nie musi wykonywaü dziaáaĔ na jednostkach, jeĞli jednak wykonuje dzia áania na jednostkach to musz ą byü one wykonane poprawnie,

Je Ğli uczeĔ mimo polecenia „zapisz obliczenia” nie przedstawiá ich, a zapisaá poprawną odpowiedĨ, to nie otrzymuje za nią punktu.. Za ka Īde poprawne i peáne

poprawna metoda obliczania pi Ċciu procent pola powierzchni ca ákowitej (5% P C

Egzamin gimnazjalny z zakresu przedmiotów matematyczno-przyrodniczych. Pobrano ze strony www.sqlmedia.pl.. Pobrano ze strony www.sqlmedia.pl.. a) za zastosowanie poprawnej