Jednym z podstawowych zadań procesu karnego jest dotarcie do prawdy materialnej. Zasada ta została okre lona w art. 2 § 2 Kodeksu postępowania karnego i stanowi, i prawdziwe ustalenia faktyczne powinny stanowić postawę wszelkich rozstrzygnięć s du. Wynika z niej danie skierowane do organów procesowych, aby w toku swojej działalno ci nie zaprzestawały poszukiwania prawdy na pewnych fikcjach czy półprawdach, które przewa nie pojawiaj się przy dochodzeniu do sedna sprawy, ale eby podstawę decyzji przez nie wydawanych stanowił rzeczywisty stan rzeczy1. Jest ona uznawana za jedn z kluczowych zasad występuj cych w systemie procesu karnego, która rzutuje na cał konstrukcję polskiego procesu karnego2. Warto pamiętać, e odnosi się ona jedynie do ustaleń faktycznych, co prowadzi do niedopuszczenia do porozumienia się stron, które chciałyby wymusić orzeczenie niezgodne z rzeczywisto ci 3.
Zasada prawdy materialnej jest bardzo mocno powi zana z inicjatyw dowodow s du przeprowadzan z urzędu. Obowi zkiem s du jest takie kształtowanie podstawy faktycznej podejmowanej decyzji, aby odpowiadała ona rzeczywistym wydarzeniom w danej sprawie. Szczególnie przejawia się to w sytuacji, gdy zachodzi w tpliwo ć w przedmiocie dowodów przedstawionych przez oskar onego na swoj obronę przeciwstawionych dowodom przedstawionym przez oskar yciela – w takim wypadku obowi zkiem s du jest wyja nienie powstałych w tpliwo ci4.
Aktualny, a więc jeszcze przed Nowelizacj 2015, przepis art. 167 Kodeksu postępowania karnego brzmiŚ
„Źowody przeprowadza się na wniosek stron, podmiotu okre lonego w art. 416, albo z urzędu”. W artykule jest mowa o cię arze dowodu, zwanym inaczej cię arem dowodzenia, który daje stronom postępowania pewne uprawnienie do udowodnienia faktów ze względu na ich własny interes. Chodzi tu o mo liwo ć wykazania ze swojej strony faktów maj cych istotne znaczenie dla sprawy, a zaniedbanie tej mo liwo ci wi e się jedynie z zaistnieniem niebezpieczeństwa niedopilnowania własnych interesów procesowych5, co mo e poci gn ć za sob gorsz pozycję procesow strony w postępowaniu. W polskiej nauce karnej cię ar dowodu dzieli się na cię ar o charakterze formalnym lub materialnym. Nie istnieje jedna spójna definicja okre laj ca te dwa pojęcia. Cię ar dowodu o charakterze materialnym opisywany jest zazwyczaj jako wynikaj cy z niekorzystnych skutków procesowych, które mog dotkn ć stronę procesu, a dotyczyć będ nieudanej próby przeprowadzenia dowodu b d błędu co do samego dowodu.
Zdecydowana większo ć stanowisk doktryny opowiada się za nieobarczaniem oskar onego negatywnymi skutkami procesowymi zwi zanymi z przeprowadzaniem dowodów. Cię ar taki powinien spa ć na oskar yciela6. Przez formalny cię ar dowodu mo na rozumieć sytuację polegaj c na dowodzeniu faktów, zarówno tych korzystnych jak i niekorzystnych dla oskar onego, który w du ej mierze spoczywa na oskar ycielu i na s dzie7. Niektórzy przedstawiciele doktryny uwa aj , e obowi zek dowodzenia faktów spoczywa tak e na obrońcy oskar onego8. Inicjatywa dowodowa s du uznawana jest za cię ar dowodu w znaczeniu formalnym, inaczej prakseologicznym.
Wyrazem zasady kontradyktoryjno ci jest dowodzenie na wniosek, a dowodzenie z urzędu ma słu yć temu, eby rola s du nie była bierna w kontra cie do poczynań innych uczestników postępowania, lecz aby s d, dla wyja nienia wszystkich istotnych okoliczno ci sprawy, zobowi zany był do przeprowadzenia dowodów z urzędu. Z przytaczanego przepisu nale y interpretować obowi zek dotycz cy wszystkich organów procesowych, a mianowicie obowi zek przeprowadzenia wszelkich dostępnych dowodów, które mog posłu yć do wyja nienia wa nych okoliczno ci sprawy, a szczególnie do ustalenia prawdziwych faktów9.
W obecnym stanie prawnym przeprowadzenie dowodu z urzędu jest upowa nieniem s du. W niektórych jednak przypadkach S d ma obowi zek przeprowadzenia okre lonego dowodu w postępowaniu karnym. Trzeba pamiętać, i s d nie jest zwi zany czynno ciami stron i nie musi polegać jedynie na przeprowadzonych przez nich dowodach w celu ustalenia prawdziwych faktów zdarzenia stanowi cych podstawę orzeczenia. Równie w
1 T. Grzegorczyk, J. Tylman, Polskie postępo a ie ka e., Warszawa 2014, s. 81.
2 B. Bieńko ska [ :], W kład p a a ka ego p o eso ego, red. P. K usz ński, Biał stok , s. .
3 Ibidem, s. 85.
4 A. Gaberle, Do od sądo p o esie ka . Teo ia i p akt ka., Warszawa 2010 r., s. 39.
5 T. Grzegorczyk, J. Tylman, op. cit., s. 142.
6 “. ”li iński, Proces karny. Zasady ogólne, Warszawa 1947, s. 592-594.
7 M. Lip z ńska, A. Ko dik, ). Kegel, ). ” ida-Łagie ska, Polski proces karny, Warszawa - W o ła , s. .
8 “. Waltoś, Proces karny. Zarys systemu, Warszawa 2002, s. 249.
9 P. Hof ański, Kodeks postępo a ia ka ego. Ko e ta z do a t kułó – 296., Warszawa 2007, s. 741- 742.
orzecznictwie podkre lane jest, e je eli ograniczenie dowodzenia do wniosków stron mogłoby prowadzić do niesprawiedliwo ci wyroku, w takich przypadkach s d powinien działać z urzędu10. Jest to szczególnie istotne, gdy istnieje mo liwo ć przeprowadzenia dowodu bezpo rednio przed s dem. Zado ćuczyni to zasadzie bezpo rednio ci procesu karnego, która zawiera w sobie dyrektywę maksymalnego zbli enia osoby sędziego do ka dego ustalanego faktu, a więc przede wszystkim postuluje korzystanie z dowodów pierwotnych, tzn. takich, które pochodz bezpo rednio z pierwszego ródła11. W doktrynie podnoszone jest, i korzystanie z dowodów pierwotnych jest wręcz obowi zkiem s du szczególnie, gdy przepisy prawa i okoliczno ci sprawy nie uzasadniaj jakiegokolwiek odstępstwa od wspomnianej zasady12. Jednak e pamiętać nale y, e nie jest rol s du wyręczanie stron procesowych w zakresie inicjatywy dowodowej. Nale y zauwa yć, i w obecnym stanie prawnym mo e dochodzić do sytuacji, gdy s d będzie wprowadzał do postępowania dowód niezale nie, a czasami nawet wbrew woli stron czy quasi – stron tocz cego się postępowania karnego13. Jednak e nale y zaznaczyć, e s d nie ma obowi zku, aby przeprowadzać dowód na niekorzy ć oskar onego w sytuacji, gdy dowody zebrane i przedstawione przez oskar yciela publicznego nie s wystarczaj ce do przypisania danej osobie odpowiedzialno ci karnej, poniewa przeczy to zasadzie domniemania niewinno ci14. Na marginesie warto wskazać, i istnieje mo liwo ć dokonania ustaleń faktycznych na podstawie jedynie jednego dowodu – ocena tego dowodu musi być rzeczowa i logiczna, uzasadniaj ca orzeczenie s du15. Obecne uregulowanie prawne pozwala s dowi na przeprowadzenie dowodu, który uznał on za niezbędny dla dotarcia do prawdy materialnej, nawet w sytuacji, gdy strona zło yła wniosek o rezygnację przeprowadzenia tego konkretnego dowodu16.
Organ procesowy jest obowi zany przeprowadzić z urzędu dopuszczalny, dostępny i daj cy się przeprowadzić dowód niezbędny do wyja nienia okoliczno ci sprawy17. W wyj tkowych sytuacjach, przewidzianych w ustawie, s d posiadać będzie obligatoryjn inicjatywę dowodow , czyli pewne dowody w konkretnych okoliczno ciach będ musiały zostać przeprowadzone przez zobowi zany do tego organ. Za przykład takich dowodów mo na podać dowód z karty karnej co do uprzedniej karalno ci czy dowód z opinii biegłych psychiatrów w sytuacji zaistnienia w tpliwo ci co do poczytalno ci oskar onego18. Obowi zek przeprowadzenia dowodu z urzędu przejawia się szczególnie w sprawach zawiłych, w których ka dy nowy dowód mo e przynie ć dodatkowy element przybli aj cy wyja nienie rzeczywistego przebiegu zdarzeń19, a tak e w tych sprawach, w których występuje konieczno ć sprawdzenia obrony oskar onego, w szczególno ci gdy podaje on okoliczno ci mog ce wiadczyć o jego niewinno ci, a tak e gdy nie przyznaje się do winy20. Zaznaczyć trzeba, e przeprowadzanie dowodów z urzędu nie zaprzecza zasadzie kontradyktoryjno ci. Model postępowania karnego, który opiera się na tej zasadzie, polega na takim prowadzeniu procesu karnego, w którym równouprawnione strony będ miały mo liwo ć prowadzenia sporu przed bezstronnym sędzi 21. Strony, dysponuj ce okre lonym zakresem uprawnień, mog walczyć o swoje prawa i interesy, przez co wpływać będ na sposób prowadzenia sprawy22. Dyrektywa odzwierciedlona w tej zasadzie wskazuje, i głównymi działaj cymi w procesie powinny być strony postępowania. Obecnie, jeszcze przed wprowadzeniem Nowelizacji 2015, o kontradyktoryjno ci mo emy mówić w największym zakresie w postępowaniu s dowym (czy to w I instancji czy w postępowaniu odwoławczym), za to postępowanie przygotowawcze w większej mierze nastawione jest na zasadę tzw. ledcz , czyli podporz dkowanie czynno ci głównie (aczkolwiek z wyj tkami) dyrektywie inkwizycyjno ci. Po zmianach wchodz cych w ycie w lipcu 2015 roku zasada kontradyktoryjno ci ma ulec rozszerzeniu i stać się podstaw procesu karnego. W samym uzasadnieniu projektu Nowelizacji 2015 jako szczególne osi gnięcie przedstawiane jest takie przemodelowanie postępowania jurysdykcyjnego, jak i przygotowawczego, które będzie zmierzać do większego respektowania zasady kontradyktoryjno ci. Projektodawca uzasadnia to faktem, i zasada ta, zwana inaczej zasad skargowo ci, mo e najlepiej słu yć do wyja nienia prawdy materialnej, a tak e całkowitego poszanowania praw osób bior cych udział w postępowaniu i generalnego osi gnięcia celów, do którego powinno zmierzać ka de postępowanie karne23.
10 Posta o ie ie “ądu Apela j ego K ako ie z d ia k iet ia ., II AKa / , K)“ , z. , poz. .
11 B. Bieńko ska [ :], op. cit., red. P. K usz ński, s. -89.
12 A. Gaberle, op. cit., s. 76.
13 T. H. Grzegorczyk [w:], Kodeks postępo a ia ka ego. To I. A t kuł – 467. Komentarz., red. T. H. Grzegorczyk, LEX 2014, s. 562 – 569.
14 W ok “ądu Apela j ego Kato i a h z d ia a a ., II AKa 33/07, Prok. i Pr.- kł. , , poz. , LEX .
15 Wyrok “ądu Apela j ego K ako ie z d ia 28 maja 2010 r., II AKa 71/10, KZS 2006, z. 6, poz. 39.
16 W ok “ądu Naj ższego z d ia paździe ika ., R / , O“NKW , , poz. 24.
17 M. Klejnowska [w:], Postępo a ie do odo e ś ietle o eliza ji kodeksu postępo a ia ka ego, ed. A. La h, To uń , s. – 45.
18 Ibidem, s. 17.
19 W ok “ądu Naj ższego z d ia k iet ia ., R / , Le isNe is .
20 W ok “ądu Naj ższego z d ia lip a ., II KR / , Le isNe is .
21 B. Bieńko ska [ :], op. cit., ed. P. K usz ński s. .
22 T. Grzegorczyk, J. Tylman, op. cit., s. 112.
23 Uzasad ie ie p ojektu usta o z ia ie usta Kodeks postępo a ia karnego i niektórych innych ustaw Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego, s. 5.
W zwi zku z rozszerzeniem działania zasady kontradyktoryjno ci, znacznie zmienia się art. 167 Kodeku postępowania karnego i zyskuje taki oto kształtŚ
„§ 1. W postępowaniu przed s dem, które zostało wszczęte z inicjatywy strony, dowody przeprowadzane s przez strony po ich dopuszczeniu przez prezesa s du, przewodnicz cego lub s d. W razie niestawiennictwa strony, na której wniosek dowód został dopuszczony, a tak e w wyj tkowych wypadkach, uzasadnionych szczególnymi okoliczno ciami, dowód przeprowadza s d w granicach tezy dowodowej. W wyj tkowych wypadkach, uzasadnionych szczególnymi okoliczno ciami, s d mo e dopu cić i przeprowadzić dowód z urzędu.
§ 2. W innym postępowaniu przed s dem ni wymienione w § 1 oraz w postępowaniu przygotowawczym dowody przeprowadzane s przez organ procesowy prowadz cy postępowanie. Nie wył cza to prawa do zgłoszenia wniosku dowodowego przez stronę.”.
Powy sza zmiana zasadniczo wpłynie na postępowanie karne. Postępowanie dowodowe zostało poddane daleko id cym zmianom, a mianowicie dowody przeprowadzane s przez strony po ich dopuszczeniu przez prezesa s du, przewodnicz cego lub s d, ale w postępowaniu, które zostało wszczęte z inicjatywy stron. Następnie ustalone zostało, co się dzieje w przypadku niestawiennictwa strony wnioskuj cej o przeprowadzenie dowodu, a tak e unormowane na nowo zostało przeprowadzenie dowodu z urzędu. W § 2 przytaczanego przepisu mowa o obowi zku przeprowadzania dowodów przez organ prowadz cy postępowanie przygotowawcze.
Skupmy się na postępowaniu dowodowym przeprowadzanym przez s d z urzędu, które zostało opisane w art.
167 § 1 zdaniu trzecim Kodeksu postępowania karnego. Uprawnienie s du do przeprowadzenia dowodów z własnej inicjatywy zostało jasno okre lone jako czynno ć fakultatywna. W uzasadnieniu projektu zmian w kodeksie został poruszony problem roli sędziego w odniesieniu do omawianej zmiany. Stwierdzone zostało, i s d jedynie w wyj tkowych przypadkach będzie mógł wyręczyć stronę. Wyj tkowo oznacza wtedy, gdy uzna on, e przejęcie inicjatywy dowodowej jest szczególnie uzasadnione, tak jak wprost wyra ono w przepisie, i jest szansa, e przyczyni się do lepszego osi gnięcia celów procesu. Jednak e oznaczać to będzie, i s d będzie musiał sam przeprowadzić taki dowód w konsekwencji przyznania mu inicjatywy dowodowej w tym kształcie. Projektodawca postanowił od razu odnie ć się do ewentualnych zarzutów dotycz cych projektu. Wyja nił, e pomimo pojawiaj cej się przy pierwszym zapoznaniu się z projektem w tpliwo ci, i s d będzie musiał orzekać w sytuacji braku przekonania co do tego, czy obraz zdarzeń ujawniaj cy się na tle tych dowodów, odpowiada prawdzie, to obawy te nie s zasadne. Komisja Kodyfikacyjna wyszła z zało enia, e przede wszystkim w pełni kontradyktoryjne przeprowadzanie dowodów przed bezstronnym s dem będzie stwarzało najlepsze warunki wyja nienia prawdy. Co za tym idzie, oprócz wymagania od stron podjęcia wysiłku zmierzaj cego do przekonania s du o swoich racjach, s d będzie miał inne uprawnienia umo liwiaj ce doj cie do prawdy materialnej. Celowym zabiegiem prawodawczym, zastosowanym z zmienionym art. 167 Kodeku postępowania karnego, jest pozostawienie w przepisie „furtki” w postaci mo liwo ci przeprowadzenia przez s d (w wyj tkowych i szczególnie uzasadnionych przypadkach) dowodu z urzędu. Z uzasadnienia projektu wynika, i „furtka” ta została uznana za niezbędn z uwagi na fakt, e nie zawsze da się przewidzieć i opisać na drodze legislacyjnej poziom merytoryczny uczestników postępowania karnego. Nie zawsze da się równie oczekiwać od nich zupełnego zaanga owania w spór, a tak e d enia do wykazania obiektywnej, a nie subiektywnej, prawdy co do okoliczno ci zdarzenia24.
Interesuj ce wydaje się okre lenie inicjatywy dowodowej s du z urzędu „furtk ”, która dla dobra postępowania karnego musi pozostać wpisana w tre ci ustawy. Niektórzy mogliby uznać, e tym samym otwarcie zadeklarowano brak wiary w zdolno ci stron procesowych do przeprowadzenia postępowania dowodowego, a szczególnie wyja nienia okoliczno ci sprawy25.
Zasadnicze pytanie, jakie pojawia się w zwi zku z wchodz c 1 lipca 2015 roku w ycie nowelizacj art. 167 Kodeksu postępowania karnego, odnosi się do sposobów interpretacji sformułowania „w wyj tkowych wypadkach, uzasadnionych szczególnymi okoliczno ciami”. Je eli sięgn ć do słownika PWN to „wyj tek” interpretować mo na jako
„odstępstwo od obowi zuj cego prawa, przyjętego zwyczaju, przepisów”, za „stan wyj tkowy” będziemy uwa ać
„sytuacje prawn , wynikaj c z wewnętrznego zagro enia bezpieczeństwa państwa, polegaj ca na ograniczeniu praw i wolno ci obywatelskich”. Natomiast słowo „uzasadniony” oznacza „oparty na obiektywnych racjach, podstawach”, a
„szczególny” jawi się jako „niezwykły, wyj tkowy”26. Patrz c na powy sze interpretacje doj ć mo na do wniosku, i nie taki cel chciał osi gn ć prawodawca u ytym w art. 167 Kodeksu postępowania karnego sformułowaniem.
Pochylaj c się nad przytoczonym powy ej sformułowaniem nale y zauwa yć, e ustawodawca wprowadził w tym zwrocie niejako dwie przesłanki, a mianowicie wyj tkowe wypadki oraz szczególne okoliczno ci. Nie musz być
24 Ibidem, s. 10 – 16.
25 A. Lach , Postępo a ie do odo e ś ietle o eliza ji kodeksu postępo a ia ka ego, To uń , s. .
26 http://sjp.p .pl/, dostęp: 25.02.2015 r.
one spełnione ł cznie, lecz raczej powinni my zauwa yć, e ta wyj tkowo ć wypadku ma wywodzić się ze szczególnych okoliczno ci. Nie wiadomo tylko czy maj to być bardziej szczególne okoliczno ci czynu (np. gro ca kara) czy te mo e szczególne okoliczno ci o charakterze bardziej procesowym (np. nieporadno ć oskar onego w procesie)27. Racjonalne wydawałoby się zało enie, e chodzi zarówno o pierwsz jak i drug z opisanych sytuacji.
Po wej ciu w ycie nowelizacji istniej dwie mo liwo ci dopuszczania dowodów z urzęduŚ
dopuszczenie dowodów obligatoryjnych, czyli takich, przy których s d tak naprawdę nie będzie miał dowolno ci w zakresie ich przeprowadzenia – konkretne przepisy Kodeksu postępowania karnego będ wymagały ich przeprowadzenia (np. dane o karalno ci),
dopuszczenie innych dowodów okre lonych poprzez spełnienie kilku przesłanek, a mianowicie przeprowadzenie ich powinno być poprzedzone głębsz analiz , czy zachodzi wyj tkowy wypadek uzasadniony szczególnymi okoliczno ciami i w tym przypadku s d będzie miał pewn swobodę decydowania o dopuszczeniu28.
Zauwa yć nale y, e ustawodawca nie wymienia w art. 167 Kodeksu postępowania karnego dowodów obowi zkowych i nie tworzy dla nich odrębnego re imu dopuszczenia. Jasno wynika z intencji projektodawcy, któr mo emy odnale ć w uzasadnieniu do projektu zmian, e dopuszczenie dowodów z urzędu ma być oceniane przed wszystkim w kategoriach wyj tkowego wypadku. Niemo liwe, a wręcz niecelowe jest wskazywanie zamkniętego katalogu dowodów mo liwych do przeprowadzenia przez s d z urzędu29. S d powinien ka dorazowo badać konieczno ć przeprowadzenia okre lonego dowodu w postępowaniu. Jako okoliczno ć powołania dowodu z urzędu mo na wskazać sytuację, gdy s d dochodzi do przekonania, e nie mo e wydać słusznego rozstrzygnięcia opieraj c się wył cznie na rodkach dowodowych przedstawionych przez strony procesowe czy w wypadkach, gdy wymaga tego konieczno ć nale ytego rozstrzygnięcia sprawy.
Maj c na uwadze powy ej zgromadzone refleksje warto zastanowić się na zakresem sformułowania „wyj tkowe wypadki”. Wyj tkowe wypadki to na przykład takie, gdy s d kieruj c się wymogiem poznania prawdy dostrze e rozbie no ci w depozycjach ródeł dowodowych czy dostrze e nieporadno ć strony w przeprowadzaniu dowodów30. Równie mo e chodzić o tak sytuację, gdy s d, dostrzegaj c jak istotny jest dowód wnoszony przez stronę, dostrzega potrzebę przeprowadzenia go w okre lone sposób, np. poprzez konfrontację wiadków, a nie sam czynno ć przesłuchania31. Mo na wysnuć wniosek, e zaistnienie tej ostatniej przesłanki powinno być oceniane bardziej liberalnie w przypadku dopuszczania dowodów na korzy ć oskar onego. Ma to uzasadnienie w dysproporcji wiedzy i rodków pomiędzy oskar ycielem publicznym a oskar onym, a zatem odpowiada okoliczno ciom wspomnianym w art.
167 Kodeksu postępowania karnego. Jednak e nie mo na negować istnienia potrzeby, aby s d działał tak e w sytuacji pasywnej postawy oskar yciela32 szczególnie, gdyby miało to wpłyn ć na ustalenie okoliczno ci faktycznych potrzebnych do ustalenia prawdy materialnej. Podsumowuj c, s d nie powinien przeprowadzać dowodów wył cznie na korzy ć jednej strony, a przeprowadzenie dowodu z urzędu powinno być umotywowane indywidualnymi okoliczno ciami tocz cej się sprawy. Mo na się domy lić, e dowód z urzędu powinien zostać dopuszczony i przeprowadzony przez s d w kilku sytuacjach. Mianowicie „wyj tkowe wypadki uzasadnione szczególnymi okoliczno ciami” powinny zostać rozpoznane, gdy nieprzeprowadzenie dowodu będzie skutkowało nieprawdziwymi ustaleniami faktycznymi, a nawet nieprawdziwymi istotnymi ustaleniami faktycznymi czy ra c niesprawiedliwo ci wydanego orzeczenia33. Nie jest powiedziane, e takie okoliczno ci musz wyst pić w razie nieprzeprowadzenia dowodu, aczkolwiek s dy pocz tkowo mog stan ć przed niemałym wyzwaniem, aby nie dopu cić do przytoczonych sytuacji.
Jakie zatem istniej szanse interpretacji omawianego przepisu? Oto dwie mo liwo ci, które ukazuj się przy pierwszym spojrzeniu na zmienion normę prawn Ś
Zdanie trzecie przepisu art. 167 § 1 Kodeksu postępowania karnego jest prób zachowania dawnego kształtu inicjatywy dowodowej s du. Oznacza to, e s d, kiedykolwiek uzna to za potrzebne i stosowne, będzie mógł przeprowadzić dowód z urzędu. Mo e się okazać, e wystarczy w uzasadnieniu napisać, i zaistniały wymagane wyj tkowe wypadki. Przy takiej interpretacji wyra nie widać subiektywizm oceny zaistniałej przesłanki.
Mo liwe te , e s dy, nie wiedz c jeszcze, gdzie dokładnie przebiega granica wyznaczaj ca mo liwo ć zastosowania przed nich inicjatywy dowodowej z urzędu, będ starały się unikn ć inicjowania, oprócz przypadków wyra nie wskazanych w ustawie, czyli tzw. dowodów obowi zkowo przeprowadzanych z urzędu.
27 A. Lach, op. cit., s. 103.
28 Ibidem, s. 105.
29 Ibidem, s. 104.
30 Ibidem, s. 111.
31 T. H. Grzegorczyk [w:], op. cit., red. T. H. Grzegorczyk, s. 562 – 569.
32 Ibidem, s. 111.
33 Ibidem, s.109.
Powy sze, mo na wręcz powiedzieć – skrajne, mo liwo ci interpretowania normy zawartej w art. 167 § 1 zdaniu trzecim Kodeksu postępowania karnego pokazuj , e w niniejszym przypadku wyra nie brakuje pomocy przy interpretacji tego przepisu, chocia by zawartej z uzasadnieniu do projektu. Nie zostały doprecyzowane takie sformułowania jak np.Ś „wyj tkowe wypadki” czy „szczególne okoliczno ci”, które wydaj się stanowić sedno inicjatywy dowodowej s du z urzędu po 1 lipca 2015 roku. Rozwi zany zostaje problem zarzucania w apelacji nieprzeprowadzenia przez s d dowodu, którego co prawda strony nie zgłaszały, lecz s d powinien przeprowadzić z urzędu, a tak e eliminuje to czasochłonne poszukiwania przez s d dowodów, które powinny być zebrane w postępowaniu przygotowawczym. Z drugiej strony powstaje du y problem w okre leniu konkretnej roli jak ma posiadać s d w postępowaniu dowodowym, poniewa jego kompetencje w tym zakresie nie zostały okre lone przez ustawodawcę w sposób nie budz cy w tpliwo ci. Praktyka po Nowelizacji 2015 w zakresie inicjatywy dowodowej z urzędu mo e ukształtować się w ró norodny sposób. Wydaje się, e du rolę będzie tu odgrywało orzecznictwo, które stanie przed nie lada wyzwaniem stworzenia jednolitej linii interpretacyjnej. Jednak e po głębszym przyjrzeniu się omawianej normie, zdecydowanie bardziej przemy lane wydaje się pozostawienie przez ustawę pewnych niejasno ci – będ cych wyrazem luzu decyzyjnego, ni niepozostawienie adnych. Źzięki temu Nowelizacja 2015 pozostawia sędziom swobodę w dostosowaniu się do nieuchronnych zmian, a tak e mo liwo ć niwelowania ewentualnych błędów. Opisywan zmianę w przepisach kodeksu postępowania karnego nale y oceniać z du ostro no ci , poniewa jedynie praktyka będzie mogła wskazać czy była to zmiana na lepsze.
***
The aim of the article is to consider whether the change in art. 167 § 1 of the Criminal Procedure Act, especially to the third sentence, that states that in exceptional cases justified by special circumstances the court may admit and take evidence on its own initiative, may be evaluated as a positive change. In particular the phrase "exceptional cases, justi- fied by the special circumstances" will be analyzed. The explanatory memorandum to the draft of amendment to Crimi- nal Procedure Act holds that the main aim of the change is to establish role of the judge in relation to evidence and set introducing evidence by the court as an exception rather than a rule. However the memorandum does not explain the problem thoroughly raising doubt. The burden of proof in criminal process is largely transferred to the parties of the proceedings but the court still retains certain powers in that regard. This fact will be a challenge to the practice due to the unclear delineation of court’s power.
