1
SPIS Z A W A R T O Ś C I TECZKI — . ^ 5 ^ . . - ^ . . ^ . H ...
.. ,£A a > .\ L - W . ...2 .4.-...
... 3
1/1. Relacja ^ i 3‘ ~ '
I/2. Dokumenty (sensu stricto) dotyczące osoby relatora ✓ M M
I/3. Inne materiały dokumentacyjne dotyczące osoby relatora __
II. Materiały uzupełniające relację —
(
111/1 - Materiały dotyczące rodziny relatora ’ —
III/2 - Materiały dotyczące ogólnie okresu sprzed 1939 r.---
III/3 - Materiały dotyczące ogólnie okresu okupacji (1939-1945) — III/4 - Materiały dotyczące ogólnie okresu po 1945 r. —
III/5 - inne..,—
IV. Korespondencja —
V. Nazwiskowe karty informacyjne 17
VI. Fotografie m \tJ~lOL
2
3
Eugenia Stefania MALINOWSKA z d. NOWICKA
Urodziła się 9 grudnia 1905 r. w e W łocławku jak o córka H enryka i Joanny z d.
Skowrońskiej. Jej rodzina była wyznania ew angelicko-augsburskiego.
Do dziewiątego roku życia uczyła się w domu a następnie zdała do pierwszej klasy gimnazjum lecz nie rozpoczęła nauki ponieważ w 1915 r. jej rodzina została ew akuow ana przez w ładze carskie do Petersburga. W Rosji przebywali do 1918 r. i przez ten czas uczyła się w domu. Po pow rocie do Polski zamieszkali w W arszaw ie i tu po egzaminach, w 1919 r.. została przyjęta do trzeciej klasy Gimnazjum Żeńskiego im. Klementyny z Tańskich Hoffman owej, które ukończyła 20 maja 1925 r. W dniu 9 października 1925 r.
została immatrykulowana jako studentka polonistyki U niw ersytetu W arszaw skiego. Po trym estrze wiosennym 1928/1929 zrezygnowała z dalszych studiów.
Już podczas studiów pracow ała w świetlicach K ursów dla D orosłych i M łodocianych m agistratu m. W arszawy.
Od listopada 1939 r. należała pod ps. Genia do ZW Z-AK. Pełniła funkcję łączniczki Wydziału Dywersji K om endy Głównej. W czasie Pow stania W arszaw skiego służyła jak o łączniczka bojow a oraz zastępczyni szefa łączności Zgrupow ania „Radosław ” . Brała udział w e wszystkich walkach Zgrupow ania na Woli, Starym M ieście, Czem iakow ie i M okotow ie.
4
5
Po Pow staniu uciekła z transportu jenieckiego, odszukała m atkę i swoje dzieci i osiedliła się pod Kielcami. Do czasu wejścia wojsk sowieckich do Kielc pracow ała tam w
„Peżecie” .
Od 1 kwietnia 1945 r. przez rok mieszkała w Łodzi i pracow ała tam zaw odow o w Związku Rewizyjnym Spółdzielni RP przekształconym później w Centralny Zw iązek Spółdzielni. W 1946 r. w raz z tą instytucją przeniosła się do W arszawy. N astępnie pracow ała w Centrali Rolniczej „Sam opom oc Chłopska” oraz w Dyrekcji Budow y Osiedli Robotniczych. Ukończyła Państw ow y K urs Budow nictw a w zakresie planowania i inwestycji. Od 1961 r. pracow ała w Pracow ni Architektonicznej W arszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej przy ul. Krasińskiego 16 na stanowisku ekonomisty-planisty. W 1967 r.
przeszła na emeryturę.
Brała czynny udział w pracach społecznych. K ilkakrotnie była „mężem zaufania”
oraz członkiem zarządu kasy pożyczkowej, a także członkiem komisji ośw iatow ych w swoim przedsiębiorstwie.
Była członkiem ZBoW iD.
W latach 1956 1960 nie pracow ała z pow odu choroby serca.
M ieszkała na Żoliborzu w Alei Zjednoczenia 15 w bardzo trudnej sytuacji - w jednopokojow ym mieszkaniu razem z w nuczką i jej opiekunką. W skutek m in. pom ocy Zarządu O kręgu W arszaw skiego ZBoW iD otrzym ała samodzielne mieszkanie przy ul.
Suzina 3.
Decyzją Wydziału Spraw W ew nętrznych Prezydium Dzielnicowej Rady N arodowej W arszaw a-Żoliborz z dnia 30 czerw ca 1967 r. uzyskała zmianę nazw iska z Baum na Malinowska.
W czasie Powstania W arszawskiego została odznaczona rozkazem D owódcy A K Nr 512 z 2 października 1944 r. Krzyżem Srebrnym Orderu W ojennego Virtuti M ilitari (na w niosek ppłk. „R adosław a” z 2 października 1944 r.). O dznaczenie to zostało zw eryfikow ane w 1965 r. na U chodźstw ie z nr. k. 13011 oraz w K raju w 1966 r. przez G łów ną K om isję ds. W eryfikacji O dznaczeń przy ZG ZBoW iD .
2
Zm arła 9 lutego 1989 r.
6
3
Źródła:
AUW. aps svg. 20594 RP (N ow icka Eugenia Stefania) A Z G ZKRPiBW P, syg. W -7982.
DW UdsKiOR, Spis V M Londyn, s. 102; W ykaz nr 1 Głównej Komisji ds. Weryfikacji Odznaczeń, s. 3, poz.39; Armia Krajowa. D okum enty odznaczeniow o-aw ansow e, t. 21, s.16.
W esołowski Z., O r d e r ..., s. 584.
W ffiPW , t. 4, s. 82.
7
M A L IN O W SK A -BA U M E ugenią Stefania z d. N O W IC K A (1905-1989), p sr-^G en ia”,
frri v f A t P
łączniczka W ydziału Dywersji K o le n d y Głównej AK, w Pow staniu łączniczka bojow a i
'O M X
zastępczyni szefa łączności Zgrupow ania „R adosław ” ; po w ojnie urzędniczka
Eugenia Stefania N ow icka urodziła się 9 XII 1905 we W łocław ku, ów czesny zabór rosyjski, w rodzinie H enryka N ow ickiego i Joanny z d. Skowrońska. W czasie I w ojny rodzina została ew akuow ana przez w ładze carskie do Petersburga skąd pow rócili w 1918 i zam ieszkali w W arszaw ie. Tam Eugenia uzyskała m aturę w 1925 kończąc G im nazjum Żeńskie im. K lem entyny z Tańskich Hoffmanowej i podjęła studia polonistyczne na UW , które jednak przerw ała w 1929. Już na studiach pracow ała w św ietlicach K ursów dla D orosłych i M łodocianych m agistratu m. W arszawy. Praw dopodobnie w tym czasie w yszła za m ąż (brak danych o dacie ślubu i o mężu) i zajęła się w ychow aniem dzieci.
Od listopada 1939 zaangażow ana w działalność konspiracyjną w SZP-ZW Z-A K . Jako
„G enia” pełniła funkcję łączniczki W ydziału Dywersji K om endy Głównej ZW Z-AK .
W czasie Pow stania W arszaw skiego służyła jak o łączniczka bojow a, a także zastępczyni szefa łączności Zgrupow ania „R adosław ” . Brała udział we w szystkich w alkach Zgrupow ania na W oli, Starym M ieście, Czerniakow ie i M okotow ie. Po Pow staniu uciekła z transportu jenieckiego, odszukała m atkę i swoje dzieci i zam ieszkała pod K ielcam i, czynna praw dopodobnie w KO K ielce w PŻ, do czasu w ejścia w ojsk sowieckich.
Ppor. Eugenia M alinow ska-B aum R ozkazem D owódcy A K N r 512 z 2 X 1944 K rzyżem Srebrnym O rderu W ojennego V irtuti M ilitari (na w niosek ppłk. J. M azurkiew icza,
„R adosław a”). N adanie zostało zw eryfikow ane przez III K apitułę L ondyńską w 1965 z nr.
Krzyża 13011 oraz przez GKds.W O przy ZG ZBoW iD w 1966 z nr. zaśw iadczenia DK- 05135/W .
Po w ojnie przez rok m ieszkała w Łodzi, gdzie pracow ała w Zw iązku Rew izyjnym Spółdzielni RP (przekształconym później w Centralny Zw iązek Spółdzielni). W 1946 w raz z tą instytucją przeniosła się do W arszawy. N astępnie była zatrudniona w Centrali Rolniczej
„Sam opom oc C hłopska” oraz w Dyrekcji Budow y Osiedli Robotniczych. U kończyła Państw ow y Kurs B udow nictw a w zakresie planow ania i inwestycji. W latach 1956-1960 przerw ała pracę z pow odu choroby serca, po czym od 1961 pracow ała w Pracow ni A rchitektonicznej W arszawskiej Spółdzielni M ieszkaniowej na stanow isku ekonom isty- planisty, biorąc czynny udział w pracach społecznych. K ilkakrotnie była „m ężem zaufania”
oraz członkiem zarządu kasy pożyczkowej, a także członkiem kom isji ośw iatow ych w swoim
8
przedsiębiorstw ie. W 1967 przeszła na emeryturę. Była członkiem ZBoW iD . M ieszkała w ówczas na Żoliborzu w jednopokojow ym m ieszkaniu razem z w nuczką i jej opiekunką.
W skutek m.in. pom ocy Zarządu Okręgu W arszaw skiego ZBoW iD otrzym ała sam odzielne m ieszkanie przy ul. Suzina 3. D ecyzją W ydziału Spraw W ew nętrznych Prezydium Dzielnicowej Rady N arodowej W arszaw a-Żoliborz z dnia 30 VI 1967 uzyskała zm ianę nazw iska z Baum na M alinowska. Zm arła 9 lutego 1989.
Brak inform acji o m ężu i dzieciach.
AKHK, ko. Malinowska E.; APAK, T. 3535/WSK; AUW, ap. sygn. 20594 RP; A ZG ZKRPiBWP, syg. W-7982; DW UdsKiOR, Spis VM Londyn, s. 102; Wykaz nr 1 GKds.WO, s. 3, poz.39;
By nie odeszły..., s. 290; Kobiety w Powstaniu Warszawskim, WTK 1975, nr 31; Wesołowski, Order VM..., s. 584, 727; WIEPW, t. 4, s. 82.
9
I l e y u 1 " » w e t . £ 2 . ' k > - " tv3f' ' ' ' k V K
x j . ^ c
M A LIN O W SK A -B A U M Eugenia Stefania z d. N O W ICK A (1905-1989), pracow nica spoleczno-ośw iatow a, od listopada 1939 w SZP-ZW Z, potem jako „G enia” łączniczka W ydziału Dywersji O II KG ZW Z-AK, w Pow staniu łączniczka bojow a i zastępczyni szefa łączności Zgrupow ania „R adosław ” ; po w ojnie urzędniczka
Eugenia Stefania N ow icka urodziła się 9 XII 1905 wie W łocław ku, ów czesny zabór j r t f V "
. . . . ' t a '
rosyjski, w rodzinie Henryka N ow ickiego i Joanny z d. Skowrońska. W czasie I wojny
rodzina została ew akuow ana przez w ładze carskie do Petersburgalśkąd pow rócili w 1918 i V^ *
zam ieszkali w W arszawie. jPaml Eugenia uzyskała m aturę w 1925 /kończąc G im nazjum j~j ^ ' f \ f
Żeńskie im. K lem entyny z Tańskich Hoffm anowej i podjęła studia polonistyczne na UW , które jednak przerw ała w 1929. Już na studiach pracow ała w św ietlicach K ursów dla Dorosłych i M łodocianych m agistratu m. W arszawy. Praw dopodobnie w tym czasie w yszła za m ąż (brak danych o dacie ślubu i o mężu) i zajęła się w ychow aniem dzieci.
Od listopada 1939 zaangażow ana w działalność konspiracyjną w SZP-ZW Z-A K . Jako
„G enia” pełniła funkcję łączniczki W ydziału Dywersji K om endy Głównej ZW Z-AK .
W czasie Pow stania W arszaw skiego służyła jako łączniczka bojow a, a także zastępczyni szefa łączności Zgrupow ania „Radosław ". Brała udział we w szystkich w alkach Zgrupow ania na W oli, Starym M ieście, C zem iakow ie i M okotow ie. Po Pow staniu uciekła z transportu jenieckiego, odszukała m atkę i swoje dzieci i zam ieszkała pod K ielcam i, czynna praw dopodobnie w KO K ielce w PŻ. do czasu w ejścia w ojsk sowieckich. ^ y
Ppor. Eugenia M alinow ska-Baum R ozkazem Dowódcy AK N r 512 z 2 X 1944 Krzyżem Srebrnym O rderu W ojennego Virtuti M ilitari (na w niosek ppłk. J. M azurkiew icza,
„R adosław a”). N adanie zostało zw eryfikow ane przez III Kapitułę Londyńską w 1965 z nr.
K rzyża 13011 oraz przez GKds.W O przy ZG ZBoW iD w 1966 z nr. zaśw iadczenia DK- 05135/W .
Po w ojnie przez rok m ieszkała w Łodzi, gdzie pracow ała w Zw iązku Rew izyjnym Spółdzielni RP (przekształconym później w Centralny Zw iązek Spółdzielni). W 1946 wraz z tą instytucją przeniosła się do W arszawy. N astępnie była zatrudniona w Centrali Rolniczej
„Sam opom oc C hłopska” oraz w Dyrekcji Budow y Osiedli Robotniczych. U kończyła Państw owy K urs Budow nictw a w zakresie planow ania i inwestycji. W latach 1956-1960 przerw ała pracę z pow odu choroby serca, po czym od 1961 pracow ała w Pracowni A rchitektonicznej W arszawskiej Spółdzielni M ieszkaniowej na stanow isku ekonom isty- planisty, biorąc czynny udział w pracach społecznych. K ilkakrotnie była „m ężem zaufania”
10
oraz członkiem zarządu kasy pożyczkowej, a także członkiem kom isji ośw iatow ych wlsweimj H & ^
przedsiębiorstw ie^ W 1967 przeszła na em eryturę. Była członkiem ZBoW iD . M ieszkała • kjI*, kcJyu-d/lM ut.
w ów czas na Żoliborzu w jednopokojow ym m ieszkaniu razem z w nuczką i jej opiekunką.
Wskutek) m.in. pom ocy Zarządu O kręgu W arszaw skiego ZBoW iD otrzym ała sam odzielne H m ieszkanie przy ul. Suzina 3. D ecyzją W ydziału Spraw W ew nętrznych Prezydium Dzielnicowej Rady N arodowej W arszaw a-Żoliborz z dnia 30 VI 1967 uzyskała zm ianę nazw iska z Baum na M alinowska. Zm arła 9 lutego 1989.
Brak inform acji o m ężu i dzieciach.
AKHK, ko. Malinowska E.; APAK, T. 3535/WSK; AUW, ap. sygn. 20594 RP; A ZG ZKRPiBWP, syg. W-7982; DW UdsKiOR, Spis VM Londyn, s. 102; Wykaz nr 1 GKds.WO, s. 3, poz.39;
By nie odeszły..., s. 290; Kobiety w Powstaniu Warszawskim, WTK 1975, nr 31; Wesołowski, Order VM..„ s. 584, 727; WIEPW, t. 4, s. 82.
M A L K IE W IC Z Izabella M aria zob. H O R O D ECK A Izabella
11
12
13
14
15
16
UH
EUGENIA MALINOWSKA —
„ '^Najbardziej utrwalił się w mojej pamięci pier- wszj? okres Powstania. To ogromne zachłyśnięcie
*ię wolnością! Kiedy otrzymałam wiadomość, ‘ że mam między 14 a 15-tą 1 sierpnia stawić się na Woli i kiedy tam dotarłam, doznałam wrażenia, którego czas nie zatarł w pamięci aż do tej pory. Wszyscy nosili białe orzełki, biało-czerwone opaski na rę
kawach. Była Polska. Nigdy, ani przedtem ani po
tem — nie dozhałam Już takiego uczucia, takiego zachłyśnięcia się wolnością!
Jeżeli chodzi o naszą pracę w czasie Powstania, to wyglądała ona różnie. Nie zawsze byłam potrzeb
na do zaniesienia meldunku. Często się zdarzało, że chłopcy byli od razu -luzowani w walce, żeby przekazać dowódcy wiadomość o aktualnej sytuacji, itd. Natomiast pojawiło się w iele nowych funkcji.
Nosiłyśmy żywność do szpitali powstańczych. No
siłyśm y gotowaną wodę. W butelkach, w bańkach, różnie. Często pod obstrzałem, często woda w yle
wała się 1 wsiąkała w ziemię... Wracałyśmy w ięc do kwater, gotowałyśmy wodę od nowa i od nowa rozpoczynałyśmy swój „przemarsz przez piekło".
•' Chciałabym jeszcze dodać, że wszyscy — ludność cywilna, pracownicy elektrowni — zadbali o to, żeby powstańcza Warszawa jak najdłużej miała w o
dę. Wiedzieli, gdzie 1 w jakich punktach można za
instalować studnię, kiedy już nie działały miejskie wodociągi. Uruchamiali studnie... Kobiety — żony, matki, córki, nie zaprzysiężone i nie będące oficjal
nie w wojsku, przez cały czas współdziałały z pow
stańcami...
J 3 c f b , U M / , w i S / I , A f p -
