Cegielnia w Płouszowicach - Marta Jastrzębska - fragment relacji świadka historii [TEKST]

Parkan cegielni dobiegał do ulicy Bychawskiej, a wchodziło się od ulicy późniejszej Zemborzyckiej.. Nie miała nazwy ta ulica, bo to

Ta cegielnia naprawdę była duża, bardzo dużo cegły było sprzedawane, bo ludzie traktorami przyjeżdżali i kolejki były całą noc. Życie cegielniane było ciężkie, od

Później to zwozili pod takie szopy, ale nie układali jedna przy drugiej czy jedna na drugiej, tylko też jakoś na kant tak stawiali, żeby to powietrze tym

Lublin w okresie międzywojennym zaczął się mocno rozwijać, więc część ludzi zaczęła pracować, bo te działki, jak gdyby nie dawały takiego dochodu, żeby dobrze żyć. Dalej

Byli robotnicy, trzeba było ich zatrudnić, prowadzić obecność, bo raz byli, raz nie byli, angażować ludzi, żeby cegłę robili, obliczać to wszystko i pensję wyliczyć,

Słowa kluczowe Lublin, PRL, dom rodzinny, cegielnia Rury, praca w cegielni, projekt Lubelskie cegielnie..

I jak nieraz tak wracam wspomnieniami, jak idę przez Stare Miasto, to tak sobie myślę, aha, tu naprzeciwko Teatru NN mieszkała moja koleżanka Iwona, z rodzicami i bratem.. Gdzieś tam

Tu gdzie w tej chwili jest Hala Nova, to była tak zwana „złodziejówka”, myśmy tak na to mówili, w końcówce Gierka, początek lat osiemdziesiątych i do końca komuny.. Tam można