Wesele żydowskie - Bolesław Kowalik - fragment relacji świadka historii [TEKST]

To już było po wojnie, bo trochę Żydów się uratowało, ale nie tu, tak po wioskach raczej się ukrywali. Jak wróciłem w 1943 roku, już Żydów we Frampolu

Młodzi nie bardzo chcą słuchać starszych, może przyjdzie czas, kiedy będą chcieli. Data i miejsce nagrania

Mama była kiedyś na weselu żydowskim i mówiła, że jak biedniejsi Żydzi się żenili, to trzeba było za wszystko płacić.. Jak chciało się zostawić ubranie w szatni trzeba

Kupowaliśmy ćwiartkę wódki, a czasami jeszcze ćwiartkę, jak mieliśmy pieniądze, to już mało kiedy się zdarzało.. A teraz, jak to mówią: pół litra

Uzgadniało się parę złotych, czy pięć, czy dziesięć, na taką podróż, miałem parę koni – znaczy ja nie miałem, tylko ojciec mi dawał, bo ja byłem za młody na to –

To był 1942 rok, w listopadzie na cmentarzu egzekucja była, pacyfikacja żydowska, a mnie nie było wtedy, wróciłem dopiero w styczniu.. Ale w 1944 już sporo Żydów się

Prowadziłem ten swój sklep, po wojnie w sklepie warunki były możliwe, tylko z towarem było ciężko, trudno było dostać.. Brałem towar w

Przed wojną we Frampolu był taki Żyd Haskiel, później myśmy wykupili majątek od niego, nie tylko ja, ale w kilku. On był atache wojskowym w Berlinie, pewnie miał większe