• Nie Znaleziono Wyników

w ramach projektu „Era inżyniera – pewna lokata na przyszłość”

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "w ramach projektu „Era inżyniera – pewna lokata na przyszłość”"

Copied!
5
0
0

Pełen tekst

(1)

Materiały dydaktyczne na zajęcia wyrównawcze z matematyki dla studentów pierwszego roku kierunku zamawianego

Biotechnologia

w ramach projektu „Era inżyniera – pewna lokata na przyszłość”

(2)

16. Geometria analityczna w R

2

16.1. Wektory

Jeżeli A(x

1

, y

1

), B(x

2

, y

2

) ∈R

2

, wtedy wektor −−→

AB = [x

2

− x

1

, y

2

− y

1

].

Wersorem nazywamy wektor jednostkowy, tzn. wektor o długości 1.

Wektory ⃗i = [1, 0], ⃗j = [0, 1] nazywamy wersorami odpowiednio osi OX, OY . Niech ⃗ u = [x

1

, y

1

], ⃗ v = [x

2

, y

2

], λ ∈ R.

• ⃗u + ⃗v = [x

1

+ x

2

, y

1

+ y

2

].

• ⃗u − ⃗v = [x

1

− x

2

, y

1

− y

2

].

• λ⃗u = [λx

1

, λy

1

].

Długość wektora ⃗ u jest określona wzorem

|⃗x| =

x

21

+ y

12

.

x

x

x

1

2

Iloczyn skalarny wektorów ⃗ u = [x

1

, y

1

], ⃗ v = [x

2

, y

2

] określamy wzorem

u ◦ ⃗v = x

1

x

2

+ y

1

y

2

.

Jeżeli ⃗ u i ⃗ v są wektorami niezerowymi, to kąt φ między tymi wektorami możemy wyznaczyć z zależności

cos φ = u ◦ ⃗v

|⃗u| · |⃗v| . Jeśli ⃗ u ̸= 0, ⃗v ̸= 0, to:

• ⃗u ∥ ⃗v ⇐⇒ x

1

y

2

= x

2

y

1

,

• ⃗u ⊥ ⃗v ⇐⇒ ⃗u ◦ ⃗v = 0.

Pole trójkąta ABC, gdzie A(x

1

, y

1

), B(x

2

, y

2

), C(x

3

, y

3

) wyraża się wzorem

P =

12

det

[

x

2

− x

1

y

2

− y

1

x

3

− x

1

y

3

− y

1

] 1)

.

16.2. Prosta na płaszczyźnie

Równanie kierunkowe prostej ma postać

l : y = ax + b,

gdzie a nazywamy współczynnikiem kierunkowym prostej l.

a = tg α, gdzie α jest kątem nachylenia prostej l do osi OX.

0 x

y

y=ax+b a

l

1) det

[a b

c d ]

= ad− bc

(3)

Kątem φ między prostymi nazywamy mniejszy z wyznaczonych przez nie kątów, φ ∈ (0,

π2

]. Przyj- mujemy, że kąt między prostymi równoległymi jest równy 0.

0 x

y

l l

?

1 2

Weźmy dwie dowolne proste dane równaniami l

1

: y = a

1

x + b

1

, l

2

: y = a

2

x + b

2

.

• l

1

∥ l

2

⇐⇒ a

1

= a

2

.

• l

1

⊥ l

2

⇐⇒ a

1

· a

2

= −1.

• Kąt φ między prostymi l

1

i l

2

możemy wyznaczyć ze wzoru tg φ =

a

1

− a

2

1 + a

1

a

2

.

Równanie ogólne prostej

l : Ax + By + C = 0, gdzie A, B są współrzędnymi wektora prostopadłego do prostej.

Wektor ⃗ n = [A, B] nazywamy wektorem normalnym prostej l.

Równanie prostej przechodzącej przez punkt P (x

0

, y

0

) oraz prostopadłej do niezerowego wektora ⃗ n = [A, B] ma postać

l : A(x − x

0

) + B(y − y

0

) = 0.

Weźmy dwie dowolne proste dane równaniami l

1

: A

1

x + B

1

y + C

1

= 0, l

2

: A

2

x + B

2

y + C

2

= 0.

Wektory normalne tych prostych oznaczmy odpowiednio przez ⃗ n

1

= [A

1

, B

1

] i ⃗ n

2

= [A

2

, B

2

]. Wtedy:

• l

1

∥ l

2

⇐⇒ ⃗n

1

∥ ⃗n

2

.

• l

1

⊥ l

2

⇐⇒ ⃗n

1

⊥ ⃗n

2

.

• Kąt φ między prostymi l

1

i l

2

możemy wyznaczyć ze wzoru cos φ = |⃗n

1

◦ ⃗n

2

|

|⃗n

1

| · |⃗n

2

| .

Odległość punktu P (x

0

, y

0

) od prostej l : Ax + By + C = 0 wyraża się wzorem d =

|Ax0+By0+C|

A2+B2

. Równanie odcinkowe prostej ma postać

x a + y

b = 1,

gdzie a, b ̸= 0. Prosta ta przecina osie OX, OY układu współrzędnych odpowiednio w punktach

(a, 0), (0, b).

x

y

Równanie kanoniczne prostej przechodzącej przez punkt P (x

0

, y

0

) oraz równoległej do niezerowego wektora ⃗ u = [a, b] ma postać

l : x − x

0

a = y − y

0

b .

(4)

Wektor ⃗ u nazywamy wektorem kierunkowym prostej l.

Uwaga! W mianownikach mogą pojawiać się zera, bo kreska nie jest tu symbolem dzielenia, tylko proporcji.

Weźmy dwie dowolne proste dane równaniami l

1

:

x−xa 1

1

=

y−yb 1

1

, l

2

:

x−xa 2

2

=

y−yb 2

2

.

Wektory kierunkowe tych prostych oznaczmy odpowiednio przez ⃗ u

1

= [a

1

, b

1

] i ⃗ u

2

= [a

2

, b

2

]. Wtedy:

• l

1

∥ l

2

⇐⇒ ⃗u

1

∥ ⃗u

2

.

• l

1

⊥ l

2

⇐⇒ ⃗u

1

⊥ ⃗u

2

.

• Kąt φ między prostymi l

1

i l

2

możemy wyznaczyć ze wzoru cos φ = |⃗u

1

◦ ⃗u

2

|

|⃗u

1

| · |⃗u

2

| .

Równanie parametryczne prostej przechodzącej przez punkt P (x

0

, y

0

) oraz równoległej do nieze- rowego wektora ⃗ u = [a, b] ma postać

l :

{

x = x

0

+ at

y = y

0

+ b t, gdzie t ∈ R.

16.3. Okrąg, elipsa

Równanie okręgu o środku w punkcie S(a, b) i promieniu r ma postać

(x − a)

2

+ (y − b)

2

= r

2

.

(a,b) y

x

Równanie elipsy o ogniskach a, b i środku w punkcie S(0, 0) jest postaci x

2

a

2

+ y

2

b

2

= 1.

y

a x b

16.4. Zadania

1. Obliczyć długość wektora −−→

AB, jeżeli A(1, −3), B(−4, 5).

2. Obliczyć odległość odcinka o końcach P = ( −1, −1) Q = (−5, 9) od początku układu współrzęd- nych.

3. Dane są punkty A(2, −1), B(1 − a, 2), C(3, 2 + a). Dla jakiej wartości parametru a wektory −−→

AB i −→

AC są prostopadłe?

(5)

4. Dane są wektory ⃗a = [3, 2], ⃗b = [2, −4]. Znaleźć (2⃗a ◦⃗b) oraz (⃗a ◦⃗b) · ⃗a.

5. Znaleźć długość wektora ⃗a = 3⃗ p − 2⃗q wiedząc, że |⃗p| = 1, |⃗q| = 2, ^(⃗p, ⃗q) =

π3

. 6. Znaleźć pole i kąty trójkąta o wierzchołkach: A = (0, 1), B = (2

3, 1), A = (0, 3).

7. Obliczyć pole kwadratu ABCD, w którym A( −1, 4), C(2, 3).

8. Znaleźć równanie symetralnej odcinka o końcach A = ( −5, 3), B = (9, 7).

9. Znaleźć odległość punktu P = (1, −1) od prostej 3x − 4y + 8 = 0.

10. Znaleźć punkt jednakowo odległy od prostej x + y + 1 = 0 i od punktów A = (1, 1) i B = (2, 1).

11. Napisać równanie prostej przechodzącej przez punkt A(3, −2) i równoległej do prostej

x3

+

y4

= 1.

12. Napisać równanie prostej przechodzącej przez punkt A(2, 1) i prostopadłej do prostej

{

x = 1 + 2t y = 1 − t , t ∈ R.

13. Dla jakich wartości parametru p proste 3px − 8y + 13 = 0 i (p + 1)x − 2py − 21 = 0 są równoległe, a dla jakich prostopadłe?

14. Znaleźć punkt symetryczny do punktu P = (2, 3) względem prostej o równaniu x + 2y − 8 = 0.

15. Znaleźć kąt między prostymi 3x − 4y + 15 = 0 i 7x − y + 11 = 0.

16. Wyznaczyć współrzędne środka i promień okręgu opisanego równaniem x

2

+ y

2

+ 2x − 4y − 30 = 0.

17. Napisać równanie okręgu o środku w punkcie S = (2, −3) i promieniu r = 5.

18. Wyznaczyć równanie okręgu:

a) o środku w punkcie S(1, 0) i przechodzącego przez punkt P ( −7, −6), b) o promieniu r = 5 i przechodzącego przez punkty P (4, −3) i Q(5, 0).

19. Napisać równanie okręgu o środku S = (6, 7) o stycznego do prostej 5x − 12y − 24 = 0.

20. Napisać równanie okręgu przechodzącego przez punkty A = ( −3, 0), B = (−1, 2), którego środek leży do prostej x − y − 2 = 0.

21. Wyznaczyć parametr m tak, aby punkt P = ( −1, m) należał do okręgu o równaniu x

2

+(y −1)

2

= 1.

22. Znaleźć punkt przecięcia okręgu x

2

+ y

2

− 3x + 5y − 4 = 0 z prostą x + 2y − 4 = 0.

23. Jakie jest położenie prostej 2x − y − 9 = 0 i elipsy 12x

2

+ 36y

2

= 432.

24. Znaleźć półosie elipsy danej równaniem: 4x

2

+ 9y

2

= 36.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Materiały dydaktyczne na zajęcia wyrównawcze z matematyki dla studentów pierwszego roku kierunku zamawianego..

Wykazać, że każdy wyraz tego ciągu (poza pierw- szym) jest równy różnicy wyrazów sąsiednich8. Wyznaczyć cztery liczby, z których 3 pierwsze tworzą ciąg geometryczny, 3

[Prawo działania mas (Guldberga, Waagego) – w stanie równowagi chemicznej, stosunek iloczynu stężeń produktów podniesionych do odpowiednich potęg do iloczynu

Jaka objętość wodoru odmierzonego w warunkach normalnych wydzieli się w wyniku reakcji 5g magnezu z nadmiarem kwasu fosforowego(V).. Podczas spalenia w tlenie 10g magnezu

W obliczeniach dotyczących stężeń roztworów zakłada się, że masy składników i roztworów są addytywne, a to oznacza, że masa danego roztworu jest sumą mas wszystkich

Dysponując roztworem, którego stężenie procentowe jest znane oraz znana jest gęstość tego roztworu można, dokonując odpowiednich przeliczeń, uzyskać informację

Oblicz stopień dysocjacji elektrolitu, wiedząc, że w roztworze znajduje się 0,3 mola cząsteczek zdysocjowanych i 0,9 mola cząsteczek, które nie uległy dysocjacji

Projekt „Era inżyniera – pewna lokata na przyszłość” jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu