3. Zasady prowadzenia ewidencji bilansowej rzeczowego majątku trwałego
3.1. Konto 011 „Środki trwałe”
Konto 011 służy do ewidencji stanu oraz zwiększeń i zmniejszeń wartości początko-wej środków trwałych związanych z działalnością jednostki, podlegających stopniowemu umarzaniu przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych, oraz gruntów.
Operacje ewidencjonowane na tym koncie przedstawiono w tabeli 5.
TABELA 5. Przykładowy zakres operacji podlegających ujęciu na koncie 011
Przychody/zwiększenia – strona Wn Rozchody/zmniejszenia – strona Ma
ZAPAMIĘTAJ!
Przychody środków trwałych ujmuje się w ewidencji pod datą ich przyjęcia do użytkowania, a rozchody – pod datą postawienia w stan likwidacji.
Część jednostek organizacyjnych, posiadająca różnorodne środki trwałe, prowadzi konto syntetyczne 011 w podziale według grup rodzajowych środków trwałych z KŚT lub też w podziale na grupy rzeczowych aktywów trwałych według pozycji
Przychody nowych środków trwałych wytworzonych we własnym zakresie (z inwestycji własnych jednostki) Przychody nowych i używanych środków trwałych:
■ nabytych odpłatnie (zakup, zamiana ekwiwalentna, zamiana nieekwiwalentna za dopłatą lub bez do-płaty),
■ nabytych nieodpłatnie (darowizna, spadek, zapis, nie-odpłatne przekazanie przez inną jednostkę sektora fi-nansów publicznych),
■ otrzymanych od Skarbu Państwa lub jednostki samo-rządu terytorialnego w zarząd lub użytkowanie Przyjęcie wartości ulepszeń dokonanych przez jednostkę w obcych środkach trwałych (tzw. inwestycji w obce środki trwałe – np. wartości przebudowy i adaptacji bu-dynku dzierżawionego przez jednostkę, dostosowują-cych budynek do jej potrzeb)
Ujawnienie środków trwałych (np. w wyniku przeprowa-dzonej inwentaryzacji)
Zwiększenie wartości środków trwałych na skutek ich ulepszenia (modernizacji, rozbudowy, odbudowy, prze-budowy, adaptacji)
Zwiększenie wartości środków trwałych na skutek prze-prowadzonej obowiązkowej aktualizacji wyceny
Rozchody środków trwałych w następstwie:
■ wycofania z użytkowania na skutek likwidacji, z po-wodu zużycia, zniszczenia,
■ sprzedaży,
■ zwrotu Skarbowi Państwa lub jednostce samorządu terytorialnego po wygaśnięciu zarządu/użytkowania,
■ nieodpłatnego przekazania innej jednostce sektora fi-nansów publicznych
Rozchody ujawnionych niedoborów inwentaryzacyjnych
Zmniejszenie wartości środków trwałych na skutek ściowej likwidacji (np. przez odłączenie zniszczonej czę-ści składowej lub peryferyjnej)
Zmniejszenie wartości środków trwałych na skutek prze-prowadzonej obowiązkowej aktualizacji wyceny
bilansu jednostki budżetowej/samorządowego zakładu budżetowego, co ułatwia bieżącą kontrolę zgodności zapisów ewidencji syntetycznej i analitycznej środków trwałych oraz sporządzanie sprawozdania finansowego.
Konto 011 może wykazywać saldo po stronie Wn, które oznacza stan środków trwa-łych w wartości początkowej tzw. brutto (ewentualnie przeszacowanej w wyniku zarzą-dzonej obowiązkowej aktualizacji). W bilansie jednostki budżetowej/samorządowego za-kładu budżetowego środki trwałe wykazywane są w wartości netto – czyli skorygowanej o wartość dotychczasowego umorzenia.
Do konta 011 należy prowadzić ewidencję analityczną, w szczegółowości umożli-wiającą:
■ ustalenie wartości początkowej poszczególnych obiektów środków trwałych,
■ ustalenie osób lub komórek organizacyjnych, którym powierzono poszczególne środ-ki trwałe,
■ należyte obliczenie umorzenia i amortyzacji.
Do prowadzenia ewidencji analitycznej środków trwałych służą: księga środków trwałych oraz indywidualne karty (kartoteki) środków trwałych – zasady ich prowadzenia przedstawiono w tabeli 6.
TABELA 6. Zasady prowadzenia ewidencji analitycznej do konta 011
Nazwa urządzenia księgowego Zasady prowadzenia
Księga środków trwałych 1. Księga jest prowadzona w porządku chronologicznym, łącznie dla wszyst-kich środków trwałych.
2. Każdy pojedynczy obiekt inwentarzowy środków trwałych ujmuje się w niej w oddzielnej pozycji. Numer pozycji przychodu z księgi inwentarzowej wcho-dzi w skład numeru inwentarzowego środka trwałego.
3. Zakres informacji rejestrowanych w księdze obejmuje:
■dla przychodów – datę i oznaczenie dowodu księgowego będącego pod-stawą wpisu, datę przyjęcia do użytkowania, nazwę środka trwałego oraz wykaz jego części składowych i peryferyjnych, wartość początkową (ewentualnie także wartość części składowych i peryferyjnych), wartość po korekcie wynikającej z przeprowadzenia obowiązkowej aktualizacji, zwiększenia wartości będące wynikiem dokonanych ulepszeń, symbol KŚT i numer inwentarzowy, miejsce użytkowania oraz stawkę amortyzacji,
■dla rozchodów – datę i oznaczenie dowodu księgowego będącego pod-stawą wpisu, datę rozchodu, numer pozycji rozchodowanego środka trwa-łego (numer inwentarzowy), wartość rozchodu.
Indywidualne karty (kartoteki) 1. Jedna karta służy do ujęcia szczegółowych danych, w celu identyfikacji środków trwałych jednego obiektu inwentarzowego.
2. Można prowadzić karty zbiorcze – ujmujące po kilka obiektów inwentarzo-wych – dla środków trwałych tego samego typu o niskiej wartości początko-wej, przyjętych do użytkowania w tym samym czasie i umarzanych przy za-stosowaniu tej samej stawki amortyzacyjnej.
3. Kartoteki należy przechowywać w uporządkowanych zbiorach.
4. Zakres informacji ujmowanych na kartotekach obejmuje informacje rejestro-wane w księdze środków trwałych oraz dodatkowo informacje na temat szczegółowego opisu środka trwałego – m.in. takie jak:
■opis części składowych i peryferyjnych,
■rok produkcji/budowy,
■technologia wykonania,
■numery fabryczne,
■powierzchnia/kubatura,
■oznaczenie według ewidencji geodezyjnej i księgi wieczystej oraz położe-nia (miejscowość, ulica) – dla nieruchomości,
■inne ułatwiające identyfikację środka trwałego,
■wartość początkowa, wartość amortyzacji/umorzenia za dany rok i war-tość umorzenia ogółem.
W ewidencji księgowej środków trwałych ujęciu podlegają obiekty inwentarzowe – czyli jednostki ewidencyjne definiowane przez przepisy rozporządzenia w sprawie KŚT, które za podstawową jednostkę ewidencyjną przyjmuje pojedynczy element majątku trwałego, spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług – może być nim na przykład budynek, maszyna, pojazd mechanicz-ny itp. W wyjątkowych przypadkach jako pojedyncze jednostki ewidencyjne są trak-towane tzw. obiekty zbiorcze, do których należą m.in.: zespoły przewodów rurociągo-wych lub zespoły latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla bądź zespoły komputerowe itp. Jednostki ewidencyjne przyporządkowywane są do zbio-rów, grupujących poszczególne składniki majątkowe według funkcji, jakie spełniają w procesie produkcji lub użytkowania nieprodukcyjnego – zbiory te oznaczane są jako grupy, podgrupy i rodzaje KŚT, oznaczone symbolami cyfrowymi. Główny podział na grupy KŚT przedstawia tabela 7.
TABELA 7. Podział na grupy środków trwałych
Określenie funkcji środków trwałych Podział na grupy środków trwałych Środki trwałe zapewniające odpowiednie warunki do
pro-wadzenia procesów wytwarzania dóbr i usług lub do dzia-łalności nieprodukcyjnej
Grupa 0 – „Grunty”
Grupa 1 – „Budynki i lokale oraz spółdzielcze prawo do lo-kalu użytkowego i spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego”
Grupa 2 – „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”
Grupa 3 – „Kotły i maszyny energetyczne”
Maszyny, urządzenia techniczne i narzędzia – którymi od-działuje się w procesach produkcyjnych na przedmioty pracy (surowce, materiały)
Grupa 4 – „Maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zasto-sowania”
Grupa 5 – „Maszyny, urządzenia i aparaty specjalistycz-ne”
Grupa 6 – „Urządzenia techniczne”
Grupa 8 – „Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposaże-nie, gdzie indziej niesklasyfikowane”
Prawidłowe wyodrębnienie poszczególnych obiektów inwentarzowych środków trwa-łych oraz dobranie dla nich symbolu klasyfikacyjnego (KŚT) jest ważne nie tylko ze względów statystycznych, ale warunkuje prawidłowe dobranie stawek amortyzacyjnych (określanych w przepisach podatkowych dla grup i rodzajów środków trwałych według KŚT) i właściwe naliczanie umorzenia/amortyzacji środków trwałych (w tym amortyza-cji podatkowej).
Zgodnie z definicjami zawartymi w rozporządzeniu w sprawie KŚT, samodzielnymi obiektami inwentarzowymi w grupie 0 – „Grunty” są grunty podzielone według jedno-stek ewidencyjnych stosowanych w ewidencji gruntów i budynków. Grupa ta nie obej-muje budynków i obiektów inżynierii lądowej i wodnej, które się na nich znajdu-ją – ponieważ te stanowią odrębne obiekty inwentarzowe środków trwałych zalicza-ne do grup 1 i 2.
PRZYKŁAD
Wybudowano parking, który nie jest związany funkcjonalnie z żadnym budyn-kiem – w jaki sposób zatem powinien być ujęty w ewidencji – jako zwiększenie wartości działki gruntu czy może osobno?
Parking, który nie służy do wyłącznej obsługi jednego budynku, powinien być ujęty w ewidencji środków trwałych jako odrębny obiekt inwentarzowy, należący do grupy 2 KŚT – „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”. Nie można o jego wartość powiększyć wartości działki gruntu, na której został wybudowany, ponieważ wykluczają to zasa-dy klasyfikacji obiektów inwentarzowych podane dla grup 0 i 2 w rozporządzeniu w sprawie KŚT.
Grupa 1 – „Budynki i lokale oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego i spół-dzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego” obejmuje następujące rodzaje obiektów inwentarzowych:
■ budynek – czyli obiekt budowlany, trwale związany z gruntem, wydzielony z prze-strzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadający fundamenty i dach,
■ lokal – czyli wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba (lub zespół izb) przeznaczona na stały pobyt ludzi, która wraz z pomieszczeniami pomocniczymi słu-ży zaspokojeniu ich potrzeb mieszkaniowych (lokal mieszkalny) lub przeznaczona do innych celów (lokal niemieszkalny, użytkowy),
Środki transportu służące do przemieszczania osób i przedmiotów
Grupa 7 – „Środki transportu”
Inwentarz żywy Grupa 9 – „Inwentarz żywy”
■ spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego.
Grupa 1 nie obejmuje gruntów, na których posadowione są budynki – należy je klasyfikować w grupie 0.
W przypadku budynków, za samodzielny obiekt inwentarzowy uznaje się budynek posadowiony na stałym fundamencie wraz z przynależnymi do niego przybudówka-mi i poprzybudówka-mieszczeniaprzybudówka-mi pomocniczyprzybudówka-mi. Granicę budynku stanowią zewnętrzne po-wierzchnie ścian oraz górna powierzchnia najwyższego stropu, posadzka piwnic w bu-dynkach podpiwniczonych lub poziom terenu w bubu-dynkach niepodpiwniczonych.
W przypadku budynków w zabudowie zwartej granice pomiędzy poszczególnymi obiektami stanowią płaszczyzny styczne ścian szczytowych, natomiast w przypadku dwóch budynków posiadających wspólną ścianę – granica pomiędzy obiektami prze-biega przez jej środek. Do wyposażenia budynku zalicza się także:
■ wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcję budynku na stałe, np. instalacje sa-nitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpoża-rowe (granice instalacji w zależności od ich rodzaju stanowią np. mufy, studzienki re-wizyjne, zawory zamykające dopływ wody, gazu, czynników grzewczych),
■ normalne wyposażenie budynku, np. wbudowane meble.
W skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. obiekty pomocnicze obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie itp.
ZAPAMIĘTAJ!
Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.
PRZYKŁAD
Do użytku został oddany nowy budynek szkoły razem z następującymi obiektami:
plac przed szkołą oraz parking dla pracowników i rodziców. W jaki sposób nale-ży ująć przychód tych środków trwałych w księdze obiektów inwentarzowych?
W zależności od tego, w jaki sposób są ze sobą funkcjonalnie powiązane oddane do użytku obiekty, w księgach rachunkowych należy ująć:
■ jeden obiekt inwentarzowy należący do grupy 1 KŚT – „Budynki i lokale...” o na-zwie: budynek szkoły, gdzie w ewidencji szczegółowej należy zaznaczyć, że w skład obiektu inwentarzowego wchodzi budynek szkoły, plac przed szkołą oraz parking – jeśli budowle placu i parkingu służą do obsługi wyłącznie tego jednego budynku szkolnego, albo
■ trzy obiekty inwentarzowe – budynek szkoły zaliczany do grupy 1 KŚT oraz dwie bu-dowle: parking i plac przed szkołą, zaliczane do grupy 2 KŚT – „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej” – jeśli plac i parking służą do obsługi więcej niż jednego budyn-ku lub też nie są związane z żadnym konkretnym budynkiem.
Budynki dzieli się na:
■ mieszkalne – czyli takie, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytko-wej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych, oraz
■ niemieszkalne – czyli wykorzystywane na inne cele niż mieszkalne (wyróżnia się tu np. budynki przemysłowe, handlowo-usługowe, transportu i łączności, biurowe, maga-zynowe, oświaty, nauki i kultury oraz budynki sportowe, szpitali i budynki opieki zdrowotnej, produkcyjne, usługowe i gospodarcze dla rolnictwa i inne).
Jeśli mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej budynku jest wykorzystywa-na wykorzystywa-na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z je-go przeznaczeniem.
ZAPAMIĘTAJ!
O zaliczeniu budynku do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego prze-znaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użyt-kowania, który bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwot-nego przeznaczenia na stałe decyduje każdorazowo wykonanie odpowied-nich robót budowlano-adaptacyjnych.
W przypadku budynków o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego główne przeznaczenie.
PRZYKŁAD
Wykonano prace adaptacyjne w starej kamienicy, w której będzie mieścił się wydział podatków lokalnych urzędu miasta (dawni lokatorzy kamienicy otrzyma-li mieszkania w nowym budynku komunalnym). Czy w związku z tym należy zmie-nić klasyfikację tego budynku i stawkę amortyzacyjną?
O zaliczeniu budynku do podgrupy i rodzaju, zgodnie z rozporządzeniem w sprawie KŚT, decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie – przy czym zmiana tego przeznaczenia polega nie tyle na zmianie samego sposo-bu użytkowania sposo-budynku, co na wykonaniu odpowiednich prac adaptacyjnych. Sko-ro jednostka wykonała takie prace i budynek w tej chwili, zgodnie z jego konstrukcją i wyposażeniem, jest przeznaczony na cele biurowe – należy zmienić jego kwalifika-cję, a co za tym idzie również stawkę amortyzacyjną.
Jeśli jednostki mają problem, w przypadku szczególnych budynków, z ustaleniem gra-nic obiektów inwentarzowych i zaliczeniem ich do właściwej grupy i rodzaju według ich przeznaczenia na podstawie definicji zawartych w rozporządzeniu w sprawie KŚT, powin-ny poszukać ich uszczegółowienia w rozporządzeniu Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (dalej: rozpo-rządzenie w sprawie PKOB). Szczególnie przydatne są na przykład objaśnienia
dotyczą-ce zasad wyodrębniania obiektów inwentarzowych w przypadku budynków połączo-nych pomiędzy sobą oraz kompleksów budynków, zgodnie z którymi w przypadku:
■ budynków połączonych między sobą (np. domy bliźniacze, szeregowe) – budynek jest budynkiem samodzielnym, jeśli jest oddzielony od innych jednostek ścianą prze-ciwpożarową od fundamentu po dach – a gdy takiej ściany nie ma, budynki połączo-ne uznawapołączo-ne są za odrębpołączo-ne obiekty, jeśli mają właspołączo-ne wejścia, są wyposażopołączo-ne w in-stalacje i są oddzielnie wykorzystywane,
■ kompleksów składających się z kilku budynków – każdy budynek powinien być klasyfikowany odrębnie, poza wyjątkami, gdy kompleksy budynków będą klasyfiko-wane łącznie jako jedna jednostka klasyfikacyjna (np. jeśli szkoła ogólnokształcąca składa się z budynku szkoły i internatu, to każdy z budynków powinien być skowany oddzielnie, jednak jeśli brak jest szczegółowych informacji na temat klasyfi-kowanych obiektów, to mogą być sklasyfikowane w całości jako budynek szkolny, ze względu na to, że szkoła w tym kompleksie budynków pełni główną rolę).
PRZYKŁAD
Do budynku urzędu gminy dobudowano mały budynek przeznaczony na gmin-ny ośrodek pomocy społecznej (oba budynki mają wspólną ścianę szczytową).
Jak należy ująć to w ewidencji – jako zwiększenie wartości budynku urzędu czy też jako odrębny budynek?
Sposób ujęcia tej operacji w ewidencji księgowej będzie zależał od tego, w jakim stopniu oba budynki stanowią samodzielne obiekty. Przepisy rozporządzeń w spra-wie KŚT oraz PKOB wskazują, że w przypadku budynków posiadających wspólną ścia-nę, każdy budynek będzie odrębnym obiektem inwentarzowym:
■ jeśli są od siebie oddzielone ścianą przeciwpożarową od fundamentu aż po dach,
■ a w przypadku braku ww. ściany przeciwpożarowej budynki uznaje się za odręb-ne obiekty, jeśli mają własodręb-ne wejścia, są wyposażoodręb-ne w odrębodręb-ne instalacje i są oddzielnie wykorzystywane.
W przypadku spełnienia tych warunków nowo wybudowany obiekt należy ująć jako odrębny obiekt inwentarzowy o nazwie „Budynek gminnego ośrodka pomocy spo-łecznej”, gdzie granica pomiędzy budynkiem urzędu a budynkiem gminnego ośrod-ka pomocy społecznej będzie przebiegała przez środek wspólnej ściany. Jeśli nato-miast nowo wybudowany budynek nie jest samodzielny – a wykonane prace pole-gały faktycznie na rozbudowie budynku urzędu (czyli na zwiększeniu jego kubatury), to o ich wartość należy zwiększyć wartość początkową budynku urzędu.
Grupa 2 – „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej” obejmuje obiekty budowlane na-ziemne i podna-ziemne o charakterze stałym z wyłączeniem budynków, tj.:
■ kompleksowe budowle na terenach przemysłowych,
■ rurociągi,
■ linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne,
■ infrastrukturę transportu,
■ pozostałe obiekty inżynierii lądowej i wodnej.
Przez budowle należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, w szczególności są to: obiekty liniowe (drogi wraz ze zjazdami, linie kolejowe, wodociągi, kanały, gazociągi, ciepłociągi, rurociągi, linie i trak-cje elektroenergetyczne, linie kablowe nadziemne i umieszczone bezpośrednio w ziemi podziemne, wały przeciwpowodziowe oraz kanalizacja kablowa), lotniska, mosty, wia-dukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wol-no stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia tech-niczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstruk-cje oporowe, naziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, bu-dowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz funda-menty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przed-miotów składających się na całość użytkową. Za odrębny obiekt uważa się w zasadzie każdy samodzielny obiekt inżynierii lądowej lub wodnej wraz z fundamentem i kon-strukcją nośną.
Należy pamiętać, że grupa 2 tak jak grupa 1 nie obejmuje gruntów klasyfikowa-nych w grupie 0. Również i tu, w przypadku trudności ze sklasyfikowaniem poszczegól-nych obiektów inwentarzowych, należy posługiwać się objaśnieniami zawartymi w roz-porządzeniu w sprawie PKOB, korzystając z powiązań pozycji KŚT z odpowiednimi po-zycjami PKOB.
PRZYKŁAD
W jaki sposób w ewidencji księgowej należy ująć ilość i wartość dróg gminnych?
Ponieważ drogi należą do tzw. obiektów liniowych, w szczegółowej ewidencji księgo-wej należy wyodrębnić poszczególne obiekty inwentarzowe, które mogą stanowić ich odcinki odpowiadające istniejącemu podziałowi administracyjnemu lub eksplo-atacyjnemu. Ze względu na to, że – zgodnie z nowymi przepisami rozporządzenia w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont – inwentaryzacja nieruchomości (a w zakres ten wchodzą także budowle) powinna umożliwiać porów-nanie danych zawartych w księgach rachunkowych jednostki z ewidencją gminnych zasobów nieruchomości, najlepszym rozwiązaniem będzie ustalenie, że obiektami inwentarzowymi są odcinki dróg odpowiadające aktualnemu podziałowi administra-cyjnemu. W ten sposób pojedynczymi obiektami inwentarzowymi będą całe drogi fi-gurujące w rejestrze dróg publicznych pod określonym numerem i/lub nazwą admi-nistracyjną ulicy.
Grupa 3 – „Kotły i maszyny energetyczne” obejmuje kotły grzejne i parowe, maszy-ny napędowe pierwotne niezespolone konstrukcyjnie z zasilamaszy-nym obiektem, maszymaszy-ny elektryczne wirujące oraz zespoły prądotwórcze, które traktuje się jako samodzielne obiekty. Za odrębny obiekt inwentarzowy w grupie 3 uważa się każdy oddzielny kocioł, turbinę, prądnicę prądu stałego, maszynę parową tłokową, koło wodne, silnik, prądnicę synchroniczną, kompensator wirujący, układ napędowy elektryczny skojarzony, turboze-spół, zespół prądotwórczy, zespół wiatrowo-elektryczny i przetwornicę wraz z fundamen-tami, podporami, konstrukcjami wsporczymi, ogrodzeniami oraz przynależnymi elemen-tami wyposażenia. Nie należy uważać za samodzielne obiekty maszyn wbudowanych konstrukcyjnie w inne maszyny, urządzenia lub aparaty, jak np. silników elektrycz-nych powiązaelektrycz-nych konstrukcyjnie z obrabiarkami, pompami, sprężarkami, agregatami, pojazdami silnikowymi itp. Maszyny współpracujące ze sobą, powiązane konstrukcyjnie w zestaw technologiczny np. w formie agregatu, stanowią jeden obiekt inwentarzowy.
Obiektami inwentarzowymi w grupie 4 – „Maszyny, urządzenia i aparaty ogólne-go zastosowania” oraz w grupie 5 – „Maszyny, urządzenia i aparaty specjalistyczne”
są poszczególne maszyny, urządzenia i aparaty (w tym maszyny automatyczne i półauto-matyczne) oraz agregaty i zespoły urządzeń wraz ze stałym wyposażeniem (powiązane konstrukcyjno-technologicznie ze sobą w agregaty, zespoły lub linie obróbki albo ciąg technologiczny). W skład poszczególnych obiektów oprócz właściwej maszyny, urządze-nia, aparatu, zespołu, agregatu wchodzą:
■ fundamenty, podpory, konstrukcje wsporcze, ogrodzenia i obudowy ochronne,
■ normalne wyposażenie należące do obiektu,
■ wyposażenie dodatkowe i specjalne związane na stałe z danym obiektem.
Maszyny i urządzenia powiązane konstrukcyjno-technologicznie w agregaty, zespoły, linie obróbkowe należy traktować jako jeden obiekt inwentarzowy.
PRZYKŁAD
Co oprócz monitora, jednostki centralnej i klawiatury można zaliczyć w skład po-jedynczego zespołu komputerowego?
Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w rozporządzeniu w sprawie KŚT, pojedynczymi
Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w rozporządzeniu w sprawie KŚT, pojedynczymi