Aksjologia powszechna

Bóg rodząc w wieczności swojego Syna Jezusa rodził wszystkich tych, którzy żyją w czasie. Już wówczas Bóg wypowiedział całą prawdę o nas i wypowiedział nasze imiona. W Synu wszystko zostało stworzone - wszystkie byty.

Zrodzenie Syna w wieczności oznacza wypowiedzenie go jako odwiecznego Słowa – Logosu. Dlatego święty Jan w swojej Ewangelii pisze „na początku było Słowo a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo”. Bóg daje się poznać człowiekowi. Jest

42

to widoczne na kartach Starego Testamentu najpierw w księdze rodzaju a potem na ścieżkach narodu wybranego. Bóg nigdy nie odwrócił się od człowieka. Człowiek wyposażony w wolną wolę zdecydował sam odwrócić się od Boga przez swoje nieposłuszeństwo, aby być jak Bóg.

Objawienie w Starym Testamencie wskazuje że tylko Bóg jest dawcą wartości najwyższych, takich jak Prawda, Dobro, Miłość i Życie.

Tylko Bóg jest:

• Słowem stwarzającym i Mocą,

• najwyższym Dobrem i jest Ojcem – Bóg w swej naturze musi być Dobry – ponieważ wyposażył człowieka w wolną wolę – a to jest najwyższy parametr Jego Dobroci. Bóg chce aby człowiek wielbił go własnej woli,

• Tym, który jest i jest ciągle żywy- ponieważ wszystko ożywia,

• Miłością, ponieważ to bez miłości człowiek nie może prawidłowo się rozwijać,

• Stwórcą, Ożywicielem i Zbawicielem.

Bóg Starego Testamentu ukazuje prawdy o człowieku, a więc jego słabość, niestałość, pychę, nieposłuszeństwo, marność, bałwochwalstwo, nieporadność. Jednak człowiek ma również wszczepioną chęć poszukiwania prawdy i wyjścia z grzechu. Dlatego też księgi Mojżesza nazywają się księgami wyjścia. Chodzi o ten głębszy aspekt wyjścia ze swoich grzechów, odwrócenia się od czynienia zła.

Stary Testament zawiera wielką obietnicę Boga widzącego naszą nędzę i grzeszność.

Obietnica przewijająca się przez dzieje narodu wybranego dotyczy przyjścia Syna Bożego - Jezusa Chrystusa, który wszystko pojedna z Bogiem.

Nowy testament niesie ze sobą aspekt wyzwolenia człowieka z jego pierwszego grzechu nieposłuszeństwa, który jest początkiem innych grzechów, wymierzonych zawsze przeciw samemu człowiekowi.

Bóg przychodzi na świat osobowo. Jest to prawda historyczna o Jezusie Chrystusie i Prawda Objawiona, zapowiedziana przez proroków i potwierdzona przez uczniów Jezusa, a także przez męczeństwo pierwszych chrześcijan oraz magisterium Kościoła św.. Bóg zniża się do poziomu człowieka i przez Łono Czystej Dziewicy - Maryi staje się człowiekiem, aby wszystkiego doświadczyć - wszystkiego oprócz grzechu. Jezus Chrystus, będąc czystym, przyjmuje na siebie wszystkie grzechy – jest równocześnie całym Kościołem i jego członkami.

43 Jezus Chrystus przekazuje Prawdę o Bogu:

• jako Ojcu miłującym,

• jako Ojcu miłosiernym,

• jako Ojcu sprawiedliwym.

Przekazuje Prawdę o Trójjedynym Bogu. Oznacza to nową erę świadomości człowieka, któremu objawia się sam Bóg przekazując prawdę o Sobie. Jezus Chrystus ukazuje nam Miłość Boga i jego Miłosierdzie wskazując na syna marnotrawnego, którego przyozdobiono w piękne szaty, czy na wynagrodzenie pracowników winnicy zatrudnionych w różnych godzinach dnia. Wskazuje również na sprawiedliwość i niezmienność Boga. Jego sprawiedliwość domaga się ofiary za odstępstwa, przewrotność, nieposłuszeństwa. Jego wierność i niezmienność wynikają z doskonałości. Konieczna ofiara dotyczy win człowieka (grzechów) i skutków grzechu.

Nikt z ludzi nie jest w stanie przebłagać Boga, aby na powrót nawiązać z nim bliższą relację, która, na powrót, da nam możliwość przebywać w obecności Boga.

Jezus Chrystus zrodzony przez Boga Ojca jest wyrazicielem i ucieleśnieniem tej Prawdy o Bogu. „Bóg z Boga i Światłość ze Światłości” (Ew. Jana).

Jezus bierze na siebie winy całej ludzkości, skutki grzechów, aby pojednać nas z Ojcem. To Wielkie Misterium Świata cały czas trwa. Śmierć i choroby pozostały – teraz Bóg cierpi we wszystkich, swoich dzieciach, aby dopełnić mąk Chrystusa.

W ten sposób cierpienie człowieka zostaje wyniesione do rangi zbawczej. Jezus nobilituje cierpiących, odrzuconych, wzgardzonych, wykorzystywanych, starych, chorych, podnosząc ich do roli dzieci Boga i swoich braci, a nadto ich cierpienia czyni okazją przemiany dla świata (otoczenia), aby to świat (ludzie i instytucje) mogli się doskonalić. Czyste akty miłosierdzia, bowiem, mają tą wyjątkową moc, która nie tylko zmienia sytuację cierpiących, ale zmienia serca, z zapatrzonych w siebie, na zapatrzonych w innych (braci potrzebujących) a to jest sens istnienia człowieka. Istota istnienia jest jego sensem. Istotą jest Miłość i Miłosierdzie a istnieniem akty miłości i miłosierdzia.

Bóg, ponad Miłość, szanuje jednak wolną wolę człowieka i nie chce go zbawiać wbrew jego woli. Bóg jest niezmienny, dlatego pozostawił cierpienia i śmieć jako skutki grzechu a wybór dokonuje się w sercu człowieka. Człowiek może wybrać Boga i jego Miłość i może być wolnym, pomimo cierpień.

44

Jezus Chrystus objawia największą Prawdą o Bogu, jego troistość i jedność. Istota Boga to Wieczna Miłość osobowa - stwarzająca, Miłość osobowa – odkupieńcza i Miłość osobowa – wiecznie myśląca. Wszyscy od początku jesteśmy w wiecznej myśli Boga. Wszechświat powstał z Jezusem Chrystusem, który, w tych ostatnich wiekach, stał się człowiekiem, abyśmy mogli stać się synami Boga.

Jezus Chrystus przywraca godność każdemu człowiekowi i umożliwia wieczną łączność z Bogiem przez Sakramenty Święte. Bóg dostarcza nam siły do tej walki.

Siłą jest Eucharystia – pokarm dla duszy i Serce wiary. Eucharystia jest Świętym Sercem Jezusa Konającego na Drzewie Krzyża. Jest Miłością Stwórcy. Konający Jezus pałał do człowieka wielką miłością, która większa była od ciosów, boleści i ran jakie człowiek mu zadał. Miłość w Sercu Jezusa większa była od śmierci. Eucharystia jest cząstką tej wielkiej Miłości.